ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1116

เซียวเฉวียนทั้งสามคนล้วนเป็นชายชาตรีที่ยังหนุ่มอีกทั้งแข็งแกร่ง การซ่อมหลังคาจึงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับพวกเขา

นอกจากนี้ในชนบทแห่งนี้ สิ่งที่มีมากที่สุดก็คือไม้

ดังนั้น ทั้งสามจึงร่วมแรงร่วมใจกัน เพียงแค่ครึ่งชั่วยามก็ซ่อมแซมหลังคาเสร็จแล้ว และยังทำความสะอาดบ้านจนสะอาดสะอ้านด้วย

ทันที่ทั้งสามคนหยุดมือ ลุงหลี่และภรรยาของเขาเพิ่งกลับมาจากงานในทุ่งนา

ท้ายที่สุดพวกเขาทั้งสองอาศัยอยู่ที่นี่มานานกว่าสิบปีแล้ว พวกเขาคุ้นเคยกับบ้านหลังนี้เป็นอย่างดี ตราบใดที่มีการเปลี่ยนแปลงในบ้าน ทั้งคู่ก็สามารถรู้สึกได้ทันที

ดังนั้น ทันทีที่ทั้งคู่เข้าไปในประตูก็พบว่าบ้านเปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย

เมื่อทั้งสองเงยหน้าขึ้นและเห็นหลังคาใหม่ พวกเขาก็อดประหลาดใจไม่ได้

นี่มัน...

ทั้งสองออกไปข้างนอกแค่ครึ่งค่อนวัน หลังคาก็เปลี่ยนไปแล้ว?

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” ลุงหลี่ถามด้วยความประหลาดใจ

“ลุงหลี่ ตอนที่ข้ากำลังฝึกกำลังภายใน ข้าไม่ทันระวังจึงล้มใส่หลังคา จนคานหลังคาหักไป” เซียวเฉวียนพูดอย่างรู้สึกผิด “จากนั้นพวกข้าเลยซ่อมหลังคาขึ้นมาใหม่ ท่านคงไม่โกรธใช่หรือไม่……”

“โอ้ย ไม่หรอก ข้ามีความสุขล่ะสิไม่ว่า” หลังจากที่ลุงหลี่รู้เรื่องราวทั้งหมดแล้ว รอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าของเขาทันที

พ่อหนุ่มสามคนนี้มีความสามารถจริงๆ!

ลุงหลี่อยากเปลี่ยนคานมานานแล้ว แต่ลุงหลี่อายุมากแล้ว ไม่กล้าปีนขึ้นลง จะเรียกคนมาเปลี่ยนให้ คงต้องใช้เงินไม่น้อย และลุงหลี่เองก็ไม่มีเงินมากขนาดนั้น ฉะนั้นเรื่องเปลี่ยนคานก็ผลัดมาจนถึงตอนนี้

เซียวเฉวียนทั้งสามช่วยลุงหลี่เปลี่ยนคานโดยไม่เสียเงิน ลุงหลี่มีความสุข: "ยัยเฒ่า ประเดี๋ยวทำอาหารเพิ่มอีกสักสองจานนะ ข้าจะไปขุดเหล้าที่ฝังอยู่ใต้ต้นไม้ของหลายปีก่อนออกมา คืนนี้เรามาดื่มกันให้สาแก่ใจกัน“

“ได้ ได้” ชายชรามีความสุข ป้าหลี่ก็มีรวามสุขเช่นกัน

นับตั้งแต่ลูกชายลูกสาวของตระกูลหลี่ คู่สามีภรรยาสูงอายุก็ดูโศกเศร้าอยู่เสมอ ทั้งคู่ไม่ได้มีความสุขเช่นนี้มานานแล้ว

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้คู่สามีภรรยาสูงอายุมีความสุขมากขึ้นนั้นยังมาไม่ถึง

มีพ่อครัวใหญ่มู่จิ่นอยู่ที่นี่ ทำไมผู้สูงอายุสองคนต้องทำเอง?

มู่จิ่นอาสาและพูดว่า "ลุงหลี่ พวกท่านพักสักหน่อยเถอะ ให้พวกข้าทำข้าวปลาอาหารกัน"

หลังจากนั้น มู่จิ่นก็พับแขนเสื้อแล้วเดินเข้าไปในครัว

“โย่วควน เจ้าไปภูเขาล่าสัตว์ป่ากับข้ากัน” เซียวเฉวียนยิ้มจางๆ ให้กับผู้เฒ่าสองคน

เซียวเฉวียนอยากกินเนื้อสัตว์ เดิมทีครอบครัวของลุงหลี่เลี้ยงไก่และเป็ด แต่เซียวเฉวียนรู้สึกเกรงใจเล็กน้อย

คงจะมีสัตว์ป่ามากมายในป่าที่ทุรกันดารแห่งนี้

ลงมือเอง กินอยู่อย่างสุขสบายใจกว่า

รอให้เซียวเฉวียนล่ากระต่ายตัวอ้วนหรือไก่ป่ากลับมาย่างทานคู่กับเหล้า คงจะอร่อยมากแน่

หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว เซียวเฉวียนก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายที่กำลังจะไหลออกมากลับ

“คุณชาย ไม่จำเป็นต้องไปลำบากขนาดนั้น ชายชราข้ามีไก่และเป็ดอยู่ที่บ้าน” ลุงหลี่พูดอย่างกระตือรือร้น “ฆ่าพวกมันก็พอ”

“ลุงหลี่ นายท่านของข้าชอบล่าสัตว์” โย่วควนพูดด้วยรอยยิ้ม

คำพูดเหล่านี้ปัดความเจตนาของลุงหลี่ได้สำเร็จและเหมาะสม

ลุงหลี่ไม่อาจเถียงกลับจึงพูดออกมาว่า: "เช่นนั้นคุณชายระวังตัวด้วย"

คนเขามีความชอบเช่นนี้ ลุงหลี่ก็ไม่ดีที่จะหยุดเขา

เซียวเฉวียนพยักหน้าแล้วเดินขึ้นไปบนภูเขาพร้อมกับโย่วควน

ล่าสัตว์เป็นเรื่องง่ายสำหรับเซียวเฉวียน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเซียวเฉวียนยังเป็นวิชาเคลื่อนย้ายในพริบตา ยิ่งเหมือนเป็นเสือติดปีก

และตอนนี้เป็นเวลาพระอาทิตย์ตกดิน สัตว์ร้ายทั้งหมดต่างกลับคืนสู่ป่า