เซียวเฉวียนทำให้หูเฟยโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ดังนั้นหูเฟยจึงต้องพลิกแผ่นดินตามหาเซียวเฉวียนทุกที่ คนของหูเฟยใช้เวลาไม่นานก็คงจะพบสถานที่แห่งนี้
เพื่อไม่ให้เกิดปัญหากับลุงหลี่และภรรยาของเขา เซียวเฉวียนและคนอื่นๆ ต้องรีบออกจากที่นี่
เมื่อได้ยินว่าเซียวเฉวียนได้โบราณวัตถุจำนวนมากของหูเฟย มู่จิ่นและโย่วควนก็ปรบมือชื่นชม คนจอมเผด็จการประเภทนี้น่าจะมีคนจัดการตั้งนานแล้ว
“ไป ข้าจะพาพวกเจ้าไปยังดินแดนต้าเว่ย พวกเจ้าก็รอข้าอยู่ที่นั่น” เซียวเฉวียนพูดพร้อมกับพามู่จิ่นและโย่วควนไปด้วย ร่างของเซียวเฉวียนกระพริบจากนั้นก็หายตัวไปในทันที
“วิ๊ดวิ๊ดวิ๊ด!”
ความเร็วของเซียวเฉวียนเร็วมาก จนมู่จิ่นและโย่วควนไม่กล้าที่จะลืมตา ทั้งสองคนต่างหวาดกลัวจนสูญเสียสติเพียงแค่ฟังเสียงลมหวีดหวิว
ดังนั้นแม้ว่าทั้งสองจะมีข้อสงสัยอยู่ในใจ แต่พวกเขาก็ไม่มีเวลาขอคำชี้แจงในระหว่างทาง
ในที่สุดทั้งสามก็ลงพื้นในที่สุด มู่จิ่นและโย่วควนตบหน้าอกด้วยความตกใจ มู่จิ่นใช้เวลานานก่อนที่เขาจะถามว่า: "เซียวเฉวียนเมื่อครู่เจ้าบอกให้พวกข้ารอเจ้าอยู่ที่นี่ แล้วเจ้าจะไปทำอะไร?“
ตอนนี้เขากลับมาถึงดินแดนของต้าเว่ยแล้ว เซียวเฉวียนมีแผนจะกลับเมืองหลวงหรือ?
“ข้าจะไปที่พระราชวังแห่งซินเจียง ไปรับลูกสาวของข้า” เซียวเฉวียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอ่อนโยนเมื่อคิดถึงคนตัวน้อยที่บอบบางคนนี้
นั่นคือลูกของเซียวเฉวียนและองค์หญิง แน่นอนว่าเซียวเฉวียนต้องการพาเธอกลับมาที่ต้าเว่ย พวกเขาสามคนครอบครัวก็จะได้อยู่ด้วยกัน
“นายท่าน ข้าจะไปด้วย” โย่วควนเดินเข้ามาและพูดอย่างจริงจัง
ไม่ว่าเซียวเฉวียนจะไปที่ไหน โย่วควนก็จะตามไป
“หากโย่วควนไป ข้าก็จะไปด้วย” มู่จิ่นก็ร่วมวงด้วย
ในเมื่อโย่วควนไปกับเขา แน่นอนว่ามู่จิ่นจะไม่ยอมอยู่ มันคงจะน่าเบื่อสำหรับเขาที่จะรออยู่ที่นี่ตามลำพัง
“เจ้าสองคนก็รออยู่ที่นี่ ข้าจะกลับมาโดยเร็ว” เซียวเฉวียนกล่าวอย่างสงบ
การได้บินไปมาพร้อมกับชายร่างใหญ่สองคนอย่างมู่จิ่นและโย่วควน ก็เป็นงานที่หนักหน่วงเช่นกัน
หลังจากพูดเช่นนั้น ร่างของเซียวเฉวียนก็กระพริบ ก่อนที่ทั้งสองจะพูดอะไร เซียวเฉวียนก็หายตัวไปแล้ว
มู่จิ่นอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจอย่างยิ่ง หลังจากใช้วิชาเคลื่อนย้ายวิญญาณ ความเร็วของเซียวเฉวียนก็เทียบได้กับความเร็วของจรวดสมัยใหม่ ไม่มีแม้แต่เงาในพริบตาด้วยซ้ำ
......
......
พระราชวังแห่งซินเจียง
ทั้งกษัตริย์และราชินีผิดหวังกับหมิงเจ๋อมาก โดยเฉพาะกษัตริย์
ในฐานะมกุฎราชกุมารของประเทศ หมิงเจ๋อหลงงมงวยจนกระทำความผิดดังกล่าว ในเวลาเดียวกันหมิงเจ๋อยังต้องมาไม่ครบสมบูรณ์ กลายเป็นคนพิการ
คนแบบนี้จะเป็นกษัตริย์ของประเทศได้อย่างไร?
เด็กคนนี้ซึ่งครั้งหนึ่งเคยทำให้กษัตริย์ภูมิใจ สุดท้ายก็ทำให้กษัตริย์ผิดหวัง
กษัตริย์ผู้เป็นบิดาเสียใจอย่างสุดซึ้ง
ในฐานะพ่อ กษัตริย์รู้สึกปวดใจแทนหมิงเจ๋อ
ในฐานะกษัตริย์ของประเทศ กษัตริย์ผิดหวังกับหมิงเจ๋อมาก
เริ่มต้นจากรากฐานของประเทศและชื่อเสียงของราชวงศ์ กษัตริย์และพระราชินีเห็นพ้องกันว่าไม่ควรนำหมิงเจ๋อกลับมาที่พระราชวัง และไม่ควรปล่อยให้หมิงเจ๋อปรากฏต่อสาธารณะ
พูดง่ายๆ ก็คือ สิ่งที่กษัตริย์และราชินีทรงต้องการคือการหาสถานที่ที่ไม่รู้จัก และให้หมิงเจ๋อใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ที่นั่น
กษัตริย์และราชินีทรงยังไม่ได้เลือกสถานที่ที่ว่า
ดังนั้น ในเวลานี้หมิงเจ๋อจึงยังคงอยู่ในคุกน้ำแข็ง
แต่ทว่า ราชินีก็ทรงคิดถึงหมิงเจ๋อเหลือเกิน พระนางรู้ว่าสภาพแวดล้อมในคุกน้ำแข็งนั้นย่ำแย่มาก หมิงเจ๋อจะต้องทนทุกข์ทรมานมากที่นั่น พระนางอยากจะไปหาหมิงเจ๋อ
ดังนั้น พระนางจึงทรงหาข้ออ้างว่า พระนางจะเสด็จไปสวดมนต์ไหว้พระที่วัดเป็นเวลาสองวัน ในระหว่างสองวันนี้ พระนางจะทรงประทับอยู่ในวัด
“เสด็จแม่……” มือของหมิงเจ๋อโบกมือไปมาในอากาศ พยายามจับมือของเสด็จแม่ของเขา
ตั้งแต่เล็กจนโต ราชินีคือผู้ที่รักหมิงเจ๋อมากที่สุด
เฉพาะต่อหน้าราชินีเท่านั้นหมิงเจ๋อที่สามารถหัวเราะเสียใจ และกลิ้งไปมาเหมือนเด็กปกติ
เฉพาะต่อหน้าราชินีเท่านั้นหมิงเจ๋อก็สามารถแบ่งเบาภาระบนบ่าของเขาได้ชั่วคราวและใช้ชีวิตที่ผ่อนคลายได้บ้าง
ดังนั้น ทันทีที่เขาได้ยินเสียงของราชินีหมิงเจ๋อผู้ซึ่งต้องทนทุกข์ทรมานกับความอัปยศอดสูอย่างมาก ไม่สามารถระงับความทุกข์ใจในใจของเขาได้อีกต่อไป ร้องไห้ฟูมฟาย: "เสด็จแม่! พาเจ๋อเอ๋อร์ออกไปจากที่นี่เร็วๆ เถิด"
เสียงร้องไห้ของหมิงเจ๋อทำให้ราชินีอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้ามากยิ่งขึ้น ราชินีเช็ดน้ำตา ตรัสด้วยเสียงสะอื้น: "เจ๋อเอ๋อร์ รีบบอกเสด็จแม่มาเร็ว ใครทำร้ายเจ้าเช่นนี้?" ตอนนี้
ในเมื่อตอนนี้หมิงเจ๋อไม่สามารถกลับวังได้ กษัตริย์ยังมิได้หาสถานที่เหมาะสมให้หมิงเจ๋อ แล้วหมิงเจ๋อก็ไม่สามารถออกจากคุกน้ำแข็งได้ในขณะนี้
เพียงว่ากษัตริย์หาที่ที่จะตั้งรกรากที่หมิงเจ๋อได้ก็ต้องใช้เวลา ไม่ว่าอย่างไรหมิงเจ๋อก็จะสามารถออกจากคุกน้ำแข็งได้ ดังนั้นจึงไม่มีตำเป็นต้องเร่งรีบในขณะนี้
ในความคิดของราชินี สิ่งที่สำคัญที่สุดในขณะนี้คือการล้างแค้นให้หมิงเจ๋อ
ใครกันที่กล้าขนาดนี้? กล้าดียังไงมาจัดการกับเจ้าชายผู้ยิ่งใหญ่แห่งซินเจียงอย่างโหดร้ายขนาดนี้!
ราชินีจะไม่ยอมปล่อยเขาไปง่ายๆ แน่นอน!
หลังจากได้ยินคำพูดของราชินี หมิงเจ๋อผู้ซึ่งได้เตรียมจิตใจไว้แล้ว ก็ไม่รีบร้อนที่จะออกจากคุกน้ำแข็งในขณะนี้
หมิงเจ๋อรู้ดีว่าด้วยรูปลักษณ์ปัจจุบันของเขา ความรุ่งโรจน์ในอดีตของเขาจะไม่มีอีกต่อไป และเขาจะไม่แสวงหาตำแหน่งเจ้าชายแห่งซินเจียงอีกต่อไป ความมุ่งมั่นเพียงอย่างเดียวของเขาในตอนนี้คือไม่ว่าอย่างไรก็จะฆ่าเซียวเฉวียนให้ได้!
ดังนั้นหมิงเจ๋อจึงหลั่งน้ำตาและพูดว่า: "เสด็จแม่ เซียวเฉวียน คือเซียวเฉวียนที่ทำร้ายลูกจนเป็นแบบนี้"
ในใจของราชินี เซียวเฉวียนไม่สามารถทำร้ายหมิงเจ๋อได้จนถึงจุดนี้และขังหมิงเจ๋อไว้ในคุกน้ำแข็งได้
ราชินีลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วตรัสถามอย่างไม่แน่ใจ: "เจ๋อเอ๋อร์ เจ้าเข้าใจเซียวเฉวียนผิดไปหรือไม่?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
อ่านแรกๆก็สนุกนะแต่อ่านไปสักพักก็งงกับตรรกะของนักเขียน..นักเขียนจีนนี่โนทัศน์แปลกๆรื่องราวไล่เรียงไปเหมือนมีเหตุผลอยู่ก็กลับไร้เหตุผลดื้อๆซะงั้นคงอ่านไปต่อไม่ได้แล้วมันช่างทำร้ายจิตใจคนอ่านเป็นระยะอ่านไปรู้สึกหนืดๆไม่ไหลลื่นเลย...
ถึงตอน139 อ่านต่อไม่ได้ต้องทำอย่างไรครับ...
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...