ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1122

นิสัยของหมิงเจ๋อที่มักจะคิดมาก และตอนนี้เมื่อเขาถูกทำลายเช่นนี้ จิตใจของเขาก็จะอ่อนไหวกว่าเดิมอย่างแน่นอน

ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้ ราชินีต้องตรัสด้วยความผ่อนคลายมากขึ้น เพื่อไม่ให้หมิงเจ๋อระคายเคือง เกรงว่าหมิงเจ๋อจะแสดงท่าทีบุ่มบ่ามมากเกินไป

คนเป็นแม่ย่อมเข้าใจลูกชายของเขา

ความกังวลของราชินีนั้นไม่ได้ไร้เหตุผล และไม่ซ้ำซ้อน

แม้ว่าน้ำเสียงของราชินีจะดูมีไหวพริบดีอยู่แล้ว แต่หมิงเจ๋อก็ยังคงพูดด้วยอารมณ์: "เสด็จแม่ ท่านไม่เชื่อเจ๋อเอ๋อร์หรือ?"

“ลูกเป็นลูกชายแท้ๆ ของท่านนะ!" หมิงเจ๋อคำราม "ท่านเอาแต่ช่วยเซียวเฉวียนพูดได้อย่างไร ท่านจะมาสงสัยลูกได้อย่างไร?”

น้องสาวของเขาเข้าข้างเซียวเฉวียน

คนชั่วอาจื่อเซียวเฉวียน

แม้แต่ราชินียังก็ยังเข้าข้างเซียวเฉวียน?

ทำไม!

ทำไมทุกคนถึงเข้าข้างเซียวเฉวียน!

เซียวเฉวียนเป็นคนชั่วร้ายที่สุดในโลก!

เขาคือคนที่ก่อให้เกิดความหายนะของซินเจียง!

ทำไมทุกคนถึงเข้าข้างเขา?

ความคิดและการกระทำของหมิงเจ๋อล้วนทำเพื่อซินเจียง!

ถ้าหมิงเจ๋อไม่ได้อุทิศให้กับซินเจียง จนต้องการฆ่าเซียวเฉวียนชายผู้ที่ก่อให้เกิดหายนะในซินเจียง หมิงเจ๋อจะลงเอยในสถานการณ์นี้ได้อย่างไร

แต่พวกเขานี่สิ ต่างก็ไปเข้าข้างเซียวเฉวียน!

หมิงเจ๋อไม่พอใจมาก!

“เจ๋อเอ๋อร์ นั่นไม่ใช่สิ่งที่เสด็จแม่หมายถึง” ราชินีอธิบาย

ราชินีต้องการอธิบายเพิ่มเติม แต่เห็นว่าหมิงเจ๋ออยู่ในอาการตื่นตระหนก คิดว่าไม่ว่าเธอจะพูดอะไรหมิงเจ๋อคงฟังไม่เข้าไปอย่างแน่นอน

ราชินีมองดูหมิงเจ๋อด้วยสายตาเศร้าสร้อย ลูกชายของเธอ กลายเป็นแบบนี้ไปทีละน้อยได้อย่างไร?

ในอดีตหมิงเจ๋อมีจิตใจฮึกเหิม สูงสง่ายิ่งนัก เขาเป็นความภาคภูมิใจของกษัตริย์และราชินีและแม้แต่ทั่วทั้งซินเจียง

หมิงเจ๋อคนนั้น เมื่อเทียบกับหมิงเจ๋อที่อยู่ตรงหน้า คนหนึ่งเป็นเหมือนท้องฟ้า คนหนึ่งเป็นดั่งหนองเลน

“เฮ้อ!”

ในที่สุดราชินีก็ถอนหายใจ

การถอนหายใจนี้มีค่าหนึ่งพันคำ

ความเงียบ ความเงียบอันน่าสยดสยองล้อมรอบแม่และลูกชายคู่นี้

หลังจากนั้นไม่นานหมิงเจ๋ออาจตระหนักว่าเขามีอารมณ์เล็กน้อย และทัศนคติของเขาก็ลดลง: "เสด็จแม่ ลูกขอประทานอภัย เจ๋อเอ๋อร์ไม่ควรพูดกับท่านเยี่ยงนี้"

หมิงเจ๋อเปลี่ยนเรื่อง: "แต่เสด็จแม่ สิ่งที่เจ๋อเอ๋อร์พูดเป็นความจริง เซียวเฉวียนควักตาของเจ๋อเอ๋อร์ออกมา ตัดแขนของเจ๋อเอ๋อร์ออก และทำขาของเจ๋อเอ๋อร์ก็พิการไปหนึ่งข้าง"

"เป็นเซียวเฉวียนที่ขังลูกไว้ในนี้" พูดจบ เขายื่นมือออกมาและสาบานต่อฟ้าว่า "ทุกสิ่งที่เจ๋อเอ๋อร์พูดนั้นเป็นเรื่องจริง หากมีการโกหก เจ๋อเอ๋อร์จะถูกฟ้าผ่าตาย!"

ขอเพียงทำให้เซียวเฉวียนตายได้ หมิงเจ๋อจะไม่ลังเลที่จะยอมถูกฟ้าผ่า!

นี่มัน.…..

คนโบราณให้ความใส่ใจอย่างมากกับคำสาบาน เมื่อหมิงเจ๋อสาบานด้วยคำโหดร้ายต่อหน้าราชินี ราชินีก็คิดกับตัวเองว่าหมิงเจ๋อต้องไม่ได้โกหก

อย่างไรก็ตาม เซียวเฉวียนผู้มาใหม่จากต้าเว่ย สามารถทำสิ่งเหล่านี้ได้อย่างไร

นอกจากนี้หมิงเจ๋อยังเป็นพี่เขยของเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนเป็นคนมีเหตุผล เห็นแก่องค์หญิงเซียวเฉวียนก็คงไม่กระทำเช่นนี้กับหมิงเจ๋อ

ชั่วขณะหนึ่ง หัวใจของราชินีเต็มไปด้วยความสับสน และเธอไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร

“ถ้านี่คือสิ่งที่เซียวเฉวียนทำจริงๆ เสด็จแม่จะต้องฆ่าเซียวเฉวียนอย่างแน่นอน” พระราชินีปลอบใจหมิงเจ๋อ “แต่เซียวเฉวียนเป็นน้องเขยของเจ้า ถ้าฆ่าเขา น้องสาวของเจ้าจะทำอย่างไร?”

ทั้งสองต่างเป็นเลือดเนื้อของนาง แม้ว่านางจะรักหมิงเจ๋อ แต่ก็รักองค์หญิงด้วยเช่นกัน

“ดังนั้น เพื่อหลีกเลี่ยงเป็นเรื่องโศกนาฏกรรม เสด็จแม่และเสด็จพ่อของเจ้าจะสอบสวนเรื่องนี้อย่างละเอียด หากเซียวเฉวียนเป็นผู้ทำร้ายลูกของแม่ถึงขนาดนี้จริงละก็ เสด็จแม่จะไม่มีวันทน!” ราชินีตรัสด้วยความแค้นเคืองต่อคววามไม่เป็นธรรม

คำพูดเหล่านี้เข้าหูของหมิงเจ๋อ แต่หมิงเจ๋อก็รู้สึกผิดหวังและโดดเดี่ยวมากอยู่ครู่หนึ่ง ท้ายที่สุดแล้ว ราชินียังคงไม่เชื่อหมิงเจ๋ออย่างสมบูรณ์ และหัวใจของเธอยังคงเข้าข้างเซียวเฉวียน

หมิงเจ๋อตะคอกต่ำและเย็นชา: "ในเมื่อพวกท่านทุกคนกำลังเข้าข้างเซียวเฉวียน เช่นนั้นอย่าโทษว่าข้าที่โหดร้าย"