ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1124

พูดให้ร้าย?

ไม่มีอยู่จริง

เจตนา?

แน่นอนว่าเขาต้องการเปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงของแม่ทัพและป้องกันไม่ให้เขาหลอกลวงกษัตริย์แห่งซินเจียงต่อไป

เซียวเฉวียนพูดอย่างใจเย็น: "สิ่งที่แม่ทัพพูดนั้นผิดแล้ว ข้าแค่กำลังพูดตามเรื่องเท่านั้น หากท่านแม่ทัพรู้สึกว่าข้าใส่ร้ายท่าน เช่นนั้นข้าจะให้หลักฐาน"

หลังจากนั้นเซียวเฉวียนก็ออกคำสั่ง: "ภาพรุ่งอรุณของฤดูใบไม้ผลิ ฉาย!"

แม้ว่าเซียวเฉวียนจะไม่ยอมให้ภาพรุ่งอรุณของฤดูใบไม้ผลิบันทึกเหตุการณ์ในขณะนั้น แต่เสียงก็ยังถูกบันทึกไว้ เพื่อเปิดโปงท่านแม่ทัพที่กินบนเรือนขี้บนหลังคาต่อหน้ากษัตริย์ในวันนี้

เพียงแค่เปอดเสียงที่บันทึก ภาพรุ่งอรุณของฤดูใบไม้ผลิจึงไม่จำเป็นต้องออกมาจากแขนเสื้อของเซียวเฉวียนด้วยซ้ำ บทสนทนาระหว่างเซียวเฉวียนและแม่ทัพในทะเลทรายดังก้องไปทั่วห้องโถง

ในความเงียบงัน เสียงของเซียวเฉวียนและแม่ทัพดูชัดเจนเป็นพิเศษ และกษัตริย์สามารถบอกได้ว่านั่นคือเสียงของเซียวเฉวียนและแม่ทัพจริงๆ

เนื้อหาของการสนทนาทำให้กษัตริย์ประหลาดใจและทำให้มือของเขากำหมัดแน่น

ในระหว่างการสนทนา เซียวเฉวียนและคนของเขาได้เปิดเผยตัวตนของพวกเขาให้ชัดเจนแล้ว และแม่ทัพก็แค่อยากปฏิเสธที่จะช่วยเขา!

อีกทั้งแม่ทัพกลับมาแล้วยังพูดโดยไม่ละอายว่า เขาไม่เคยเจอเซียวเฉวียน!

ไม่คาดคิด!

กษัตริย์ไม่เคยคิดเลยว่าแม่ทัพที่เขาไว้วางใจมากที่สุดจะทำสิ่งที่ทรยศเช่นนี้!

“เจ้ามีอะไรจะพูดอีกไหม?” กษัตริย์มองดูแม่ทัพด้วยสายตาที่เฉียบคม

ตอนนี้เมื่อหลักฐานเป็นที่แน่ชัดแล้ว กษัตริย์ก็อยากจะเห็นว่าแม่ทัพยังมีหน้ามาพูดปกป้องตัวเองอีกมากเพียงใด

“กษัตริย์ นี่ นี่คงจะเป็นคุณไสยอะไรสักอย่างที่เซียวเฉวียนใช้ เขาเลียนแบบเสียงของข้าน้อย และบันทึกคำพูดเหล่านี้เพื่อหลอกลวงกษัตริย์” ข้อเท็จจริงอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว แต่แม่ทัพยังคงมุ่งมั่นที่จะแก้ตัว

แม่ทัพแอบเหงื่อแตก

เดิมทีคนทั่วไปคิดว่าเซียวเฉวียนจะต้องตายอย่างแน่นอน

โดยไม่คาดคิด เซียวเฉวียนไม่เพียงแต่รอดชีวิต แต่ยังเปิดโปงแม่ทัพต่อหน้ากษัตริย์ด้วยเหตุผลที่ดีอีกด้วย

แม่ทัพประมาทเกินไปแล้ว!

หากรู้วว่าจะเป็นเช่นนี้ แม่ทัพควรจะฆ่าเซียวเฉวียนด้วยมือของเขาเองเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาในอนาคต!

“เลียนแบบเหรอ?” เซียวเฉวียนเหลือบมองแม่ทัพอย่างมีความหมายแล้วพูดว่า “ดูเหมือนว่าแม่ทัพจะไม่ยอมรับ เช่นนั้นข้าจะทำให้ท่านแม่ทัพยอมรับจากใจ”

หลังจากนั้น เซียวเฉวียนสั่ง: “ภาพรุ่งอรุณของฤดูใบไม้ผลิ อีกครั้ง”

เซียวเฉวียนออกคำสั่ง และการสนทนาระหว่างกษัตริย์กับทั้งสองคนในห้องโถงใหญ่ก็เริ่มต้นขึ้นทันที

ห้องโถงใหญ่กลายเป็นฉากเล่นซ้ำทันที

เนื้อหาของการสนทนาเริ่มต้นเมื่อเซียวเฉวียนเข้ามาและเล่นจนถึงนาทีสุดท้าย เซียวเฉวียนร้องเรียกให้หยุด เซียวเฉวียนมองดูแม่ทัพด้วยสีหน้าจางๆ: "ท่านแม่ทัพ ท่านมีข้อโต้แย้งหรือไม่?"

หากมีข้อโต้แย้งใดๆ ก็รีบเอ่ยมา เซียวเฉวียนจะทำให่แม่ทัพพ่ายแพ้และยอมรับ

ทันทีที่เซียวเฉวียนพูดคำเหล่านี้ แม่ทัพก็จ้องไปที่เซียวเฉวียนอย่างดุเดือด เขาเพิกเฉยต่อเซียวเฉวียน แต่หันไปหากษัตริย์และตะโกนอย่างไม่ยุติธรรม: "ฝ่าบาท ข้าน้อยไม่เคยทำอะไรกับพระองค์เลยจริงๆ ข้าน้อยขอให้ฝ่าบาทตรวจสอบให้ชัดเจนด้วยเถิด“

โอ้!

ว่ากันว่าถ้ากษัตริย์ไม่เชื่อเรื่องแม่ทัพ กษัตริย์ก็จะเป็นเหมือนกษัตริย์ที่โง่เขลา

ตรวจสอบให้ชัดเจน!

ตรวจสอบให้ชัดเจน!

ดูเหมือนว่าของเก่าทั้งหมดในโลกจะเหมือนกัน คำที่แม่ทัพใช้ ไม่แตกต่างจากคำที่ข้าราชบริพารของต้าเว่ยใช้

โลกก็มืดมนเหมือนอีกา

อย่างไรก็ตาม พ่อตาที่เป็นกษัตริย์คือจ้าวแห่งซินเจียง และที่เหลือเซียวเฉวียนก็ไม่สามารถพูดอะไรได้มาก สำหรับวิธีจัดการกับแม่ทัพนั้นขึ้นอยู่กับความปรารถนาของพ่อตา

“เสด็จพ่อ หากที่นี่ไม่มีอะไรให้ข้าน้อยทำ ข้าน้อยขอตัวก่อนขอรับ”

เซียวเฉวียนไม่มีประโยชน์ที่จะอยู่ในห้องโถง เซียวเฉวียนกล่าวอย่างสุภาพ