ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1144

วันนี้ จางจิ่นเพิ่งกลับมาถึงจวนหลังจากเสร็จภารกิจเตรียมงานสังเวยที่วิหารสวรรค์เทียนฐาน ยังไม่ทันนั่งเก้าอี้ให้อุ่น ก็ถูกเว่ยเชียนชิวตามเรียกตัวไป

ตั้งแต่เว่ยเชียนชิวมาพักที่จวนตระกูลจาง เพื่อให้เว่ยเชียนชิว พระพุทธรูปองค์ใหญ่รูปนี้อยู่อย่างสุขสบาย จางจิ่นก็ส่งสมาชิกครอบครัวของเขาทั้งหมดกลับไปยังชนบท

แค่นี้ยังไม่เพียงพอ เพื่อแสดงความเคารพต่อเว่ยเชียนชิว จางจิ่นยังใช้เงินจำนวนมหาศาลมาปรับปรุงตกแต่งห้องพักแขกโดยบังคับให้เปลี่ยนจากห้องพักธรรมดากลายมาเป็นห้องพักระดับห้าดาวเมื่อสบตา

ในคำพูดของจางจิ่น เขาต้องการให้เว่ยเชียนชิวรู้สึกอบอุ่นเหมือนอยู่ในบ้านตัวเองในจวนจาง ให้เว่ยเชียนชิวรู้สึกสบายใจและมีความสุข

รับใช้เว่ยเชียนชิวอย่างดีเข้าไว้ ตำแหน่งอัครเสนาบดีที่จางจิ่นเล็งไว้จะได้มีหลักประกันยิ่งขึ้น

แต่ว่า จวนจางนั้นค่อนข้างใหญ่ ระยะทางจากที่พักของจางจิ่นถึงที่พักของเว่ยเชียนชิวนั้นค่อนข้างไกล

จางจิ่นกลัวว่าเว่ยเชียนชิวจะรอไม่ไหว จางจิ่นจึงวิ่งไปอย่างเหยาะ ๆ ตลอดทาง

เมื่อมาถึงที่พักของเว่ยเชียนชิว เขาก็เหนื่อยจนหายใจหอบแล้ว

เว่ยเชียนชิวซึ่งนั่งอยู่บนที่นั่งประธานเห็นท่าทางเร่งรีบของจางจิ่น หน้าคนชราของเขานั้นก็ส่งรอยยิ้มแสดงความพึงพอใจอย่างมาก

เมื่ออยู่กับจางจิ่น ความรู้สึกอยู่เบื้องสูงเหยียดฟ้า ผู้คนให้ความเคารพเกรงกลัวในอดีตนั้นกลับมาอีกครั้ง !

เมื่ออยู่กับจางจิ่น เว่ยเชียนชิวรู้สึกว่าเขายังคงเป็นเว่ยเชียนชิวที่ทรงอำนาจที่สุดในต้าเว่ยคนเดิม

จางจิ่นหายใจหืดหอบอย่างแรงพลางถามว่า "ท่าน...เจียนกั๋ว ท่านต้องการพบผู้น้อยมีกิจอะไรหรือ ?"

พอเห็นจางจิ่นเรียกปุ๊บมาปั๊บ แสดงความเคารพต่อเว่ยเชียนชิวถึงขนาดนี้ เว่ยเชียนชิวก็มีอารมณ์ดี พูดด้วยท่าทีที่หายากและมีน้ำใจ "ไม่ต้องรีบ นั่งลงพักสักครู่ก่อนค่อยคุยกัน"

หือ ?

เว่ยเชียนชิวพูดแบบนี้หรือ ? ดูไม่ค่อยจะปกติ

จางจิ่นมองดูเว่ยเชียนชิวด้วยสีหน้าประหลาดใจ จางจิ่นกลัวว่าตัวเองจะได้ยินผิด จึงไม่กล้านั่งลง เขาประหม่ามากจนร่างกายแข็งทื่อไปหมด

”นั่งสิ” เว่ยเชียนชิวคิดว่าจางจิ่นไม่ได้ยิน เขาจึงพูดซ้ำอีกครั้ง

ครั้งนี้ จางจิ่นจึงนั่งลงด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

นี่มันพระอาทิตย์ย้อนขึ้นมาทางทิศตะวันตกหรือเปล่าเนี่ย ?

เว่ยเชียนชิวก็มีวันเห็นใจผู้อื่นแบบนี้ด้วยหรือ หายากจริงหนอ !

เพราะเว่ยเชียนชิวเป็นคนพาลมานานแล้ว

ดังนั้น เว่ยเชียนชิวผิดปกติอย่างนี้ จางจิ่นจึงไม่คุ้นเคยอย่างมาก จางจิ่นจิตใจตุ๊มๆ ต้อมๆ เหลือบมองเว่ยเชียนชิว "ท่าน...เจียนกั๋ว คนในจวนรับใช้ท่านไม่รอบคอบหรือเปล่า ?"

จางจิ่นย้อนนึกอย่างละเอียด นอกจากเหตุระเบิดคฤหาสน์ของเว่ยเชียนชิวเมื่อเร็วๆ นี้แล้ว ไม่มีอะไรอย่างอื่นกวนใจเขานี่

แล้วเว่ยเชียนชิวตามหาจางจิ่นให้มาในเวลานี้ ปฏิกิริยาแรกของจางจิ่นก็คิดว่าคนใช้อาจจะหย่อนยานปรนนิบัติเว่ยเชียนชิวไม่ดี ทำให้เว่ยเชียนชิวเคืองหรือเปล่า

จางจิ่นยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่ามันเป็นไปได้

ไม่รอให้เว่ยเชียนชิวเอ่ยปาก จางจิ่นก็เริ่มรับผิดขอโทษ "ท่านเจียนกั๋ว ผู้น้อยจะไปลงโทษเฆี่ยนตีพวกไม่มีแววตาให้ตายเดี๋ยวนี้"

กล้ามาลบหลู่เว่ยเชียนชิว สุดท้ายก็เท่ากับสร้างปัญหาให้กับจางจิ่นนั่นเอง !

ใครกล้าสร้างปัญหาให้กับจางจิ่น จางจิ่นไม่ปล่อยไว้แน่ !

เมื่อเห็นสีหน้าจางจิ่นมีโทสะ เว่ยเชียนชิวก็พูดอย่างใจเย็น "ไม่ใช่ ที่ตามหาท่านมาเพราะมีเรื่องจะบอกท่าน"

เมื่อได้ยินว่าไม่ใช่คนใช้ในจวนล่วงเกินเว่ยเชียนชิว จางจิ่นก็รู้สึกโล่งใจ เขามองไปที่เว่ยเชียนชิวอย่างน่าสงสัย รอให้เว่ยเชียนชิวกล่าวต่อไป

เว่ยเชียนชิวค่อยๆ หยิบถ้วยชาขึ้นและจิบน้ำชาไปหนึ่งกรึ๊บ กล่าวอย่างช้าๆ "ข้าเจียนกั๋วได้ข่าวที่น่าเชื่อถือว่า เซียวเฉวียนกำลังเดินทางกลับแล้ว อีกไม่นานก็จะถึงเมืองหลวง"

อะไรนะ ?

เซียวเฉวียนกำลังจะกลับมา ?

จะถึงเมืองหลวงในเร็ว ๆ นี้ ?

แม้แต่นักฆ่าที่จางเคอส่งไปก็ไม่สามารถฆ่าเซียวเฉวียนได้หรือ ?

เมื่อได้ยินว่าเซียวเฉวียนจะกลับมาเมืองหลวงแล้ว จางจิ่นก็อดไม่ได้ที่จะตั้งคำถามถึงจิตวิญญาณของเขา

......

......

ต้าเว่ย

ที่เมืองไป๋ลู่

เมืองไป๋ลู่มีภูเขาสวยงามธารน้ำใส ดินอุดมสมบูรณ์ อากาศอบอุ่นมาก เป็นสถานที่ที่ดีสำหรับการพัฒนาการเกษตร

ดังนั้น เพื่อที่จะเพาะปลูกเถามันเทศให้มากขึ้นและเผยแพร่มันเทศไปทั่วราชวงศ์ต้าเว่ยโดยเร็วที่สุด เซียวเฉวียนจึงมาที่เมืองไป๋ลู่ก่อนที่จะกลับไปเมืองหลวง

ตอนเซียวเฉวียนมาถึงเมืองไป๋ลู่ เป็นเวลาเที่ยงคืนดึกดื่น บริเวณโดยรอบมืดตึ๊ดตื๋อ ยื่นมืออกไปมองไม่เห็นแม้กระทั่งนิ้ว

ดังนั้นเซียวเฉวียนและพวกจำเป็นต้องพักผ่อนในกลางป่าและรอให้ท้องฟ้าสว่าง

ได้แต่รอจนถึงฟ้าสว่างแล้วค่อยไปหาอาสือ

อาจเนื่องมาจากการเคลื่อนย้ายคนจำนวนมากเกินไป ทำให้เซียวเฉวียนรู้สึกเหนื่อยล้ามาก พอเขาได้เอนตัวบนยอดต้นไม้ไม่นานก็หลับสนิทไป

คนอื่นๆ บ้างก็ตื่นตระหนก ตื่นตกใจ หมดเรี่ยวแรง ต่างก็หลับไปตามๆ กัน

ไม่มีใครคิดว่าเซียวเฉวียนจะแวะมายังเมืองไป๋ลู่ จึงไม่มีใครมาก่อความวุ่นวาย เซียวเฉวียนและพวกจึงนอนหลับสบายมาทั้งคืน

จนกระทั่งท้องฟ้าสว่างมากแล้ว มีคนส่งเสียงดังขึ้น "เจ้านาย ? เจ้านาย ?"

เสียงนี้เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ

เซียวเฉวียนได้ยินเสียงจึงลืมตาที่สะลึมสะลือและพูด "อาสือ ?"

คนที่มาก็คืออาสือนั่นเอง

แต่ทำไมอาสือถึงมาปรากฏตัวตรงนี้ล่ะ ?