ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1165

เมื่อสวีซูผิงและจ้าวหลานเห็นเซียวเฉวียนตกตะลึง

ว้าว!

เซียวเฉวียนไปซินเจียงได้อย่างไรจึงกลายเป็นคนละคนกันล่ะ?

เขาดูใหญ่และแข็งแรงขึ้น กลิ่นอายที่รุนแรงบนตัวเขานั้นไม่สามารถเพิกเฉยได้

โดยเฉพาะสวีซูผิงเขาได้พบกับเซียวเฉวียนก่อนที่เขาจะกลับไปยังต้าเว่ย ตอนนั้นเซียวเฉวียนยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ

แม้ว่าจะเป็นเรื่องปกติที่เมื่อไม่ได้พบกันเป็นเวลานาน ก็ควรมองดูใหม่อีกครั้ง เพื่อดูว่าเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร แต่การเปลี่ยนแปลงของเซียวเฉวียนนั้นมากเกินไป

สวีซูผิงมองเซียวเฉวียนอย่างลึกซึ้ง เพียงแวบเดียว เขาก็เปลี่ยนสีหน้า ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความอยากรู้อยากเห็น และพูดอย่างอยากรู้อยากเห็นว่า “เซียวเฉวียน ท่านกลับมาแล้ว รีบมาเล่าเรื่องแปลก ๆ ในซินเจียงให้เราฟังสิ”

พูดไปพลาง สวีซูผิงก็ผลักเซียวเฉวียนไปที่บ้านจวนเซียวอย่างคุ้นเคย

ในเมืองหลวง ไม่ว่าข่าวลือใด ๆ ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ ก็เข้าสู่หูของสวีซูผิง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับจวนเซียวแม้แต่สุนัขสีเหลืองตัวน้อย ไปที่ไหนมาเล่นสวีซูผิงก็ได้ยินมาบ้าง

ดังนั้น เรื่องของบาเรียที่ปกป้องจวนเซียว สวีซูผิงก็รู้เช่นกัน

เขาได้ยินมาว่าแม้แต่เว่ยเชียนชิวหรือแม้แต่นักปราชญ์ก็ไม่สามารถทำอะไรกับบาเรียได้สวีซูผิงจึงไม่กล้าสัมผัสมันด้วยตนเอง

ทำได้เพียงผลักเซียวเฉวียนไปข้างหน้า เพื่อให้เซียวเฉวียนพาสวีซูผิงและจ้าวหลานเข้าไปในจวนเซียว

แน่นอนว่าต้องเข้าไปจวนเซียวแล้วนั่งลง ดื่มชาไปฟังไป ยิ่งดีมีขนมหรือถั่วอะไรสักอย่าง แบบนี้จะสมบูรณ์แบบมาก

เซียวเฉวียนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ พาทั้งสองคนเข้าไปในจวนเซียว

คนมาหาเขาถึงหน้าประตูด้วยความกระตือรือร้นสวีซูผิงก็มีบุญคุณกับเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนก็ควรต้อนรับพวกเขาและตอบสนองความอยากรู้อยากเห็นของพวกเขา

เมื่อเข้าไปในจวนเซียว เซียวเฉวียนเชิญทั้งสองคนนั่งลง หลังจากเซียวเฉวียนเสิร์ฟชาให้ทั้งสองคนและเขาก็เริ่มเล่าประสบการณ์ของเขาในซินเจียงอย่างไม่รู้จบ

เซียวเฉวียนได้เรียนรู้รูปแบบของอาจารย์เล่าเรื่อง เขาเลือกประเด็นสำคัญและเล่าอย่างมีสีสัน ทำให้ใจสวีซูผิงและจ้าวหลานทั้งสองคนตึงเครียดราวกับอยู่ในเหตุการณ์

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเซียวเฉวียนเล่าถึงประสบการณ์ของเขาบนภูเขาหมิงเซียนทั้งสองคนมีสีหน้าตึงเครียด

ในเวลานี้ ทั้งสองคนเพิ่งรู้ว่าไฟไหม้ในเมืองหลวงเกิดจากเพลิงชุ้ยเจี้ยนไม่น่าแปลกใจที่มันจะแปลกประหลาดมาก

ในเวลานี้ ทั้งสองคนเพิ่งรู้ว่าเซียวเฉวียนได้ทำลายเมล็ดไฟนั้นไป

ถ้าไม่ใช่เพราะคำพูดของเซียวเฉวียนทั้งสองคนแทบไม่เชื่อเลยว่าในโลกนี้จะมีสิ่งที่สามารถทำลายชาวคุนหลุนและต้าเว่ยได้ทุกเมื่อ!

เห้ย!

มันน่ากลัวมาก!

โชคดีที่เซียวเฉวียนไปซินเจียงโดยบังเอิญและรู้ว่าเพลิงชุ้ยเจี้ยนมีอยู่จริง และเขาก็ทำลายเมล็ดไฟ

ไม่อย่างนั้น ผลที่ตามมาจะแย่มาก

เซียวเฉวียนเล่าอย่างมีอารมณ์ และประสบความสำเร็จในการดึงความคิดของสวีซูผิงและจ้าวหลานทั้งสองคนหมกมุ่นอยู่กับเรื่องราวของเซียวเฉวียนชั่วคราวสูญเสียความสามารถในการคิด

เซียวเฉวียนเล่าอย่างนั้น และทั้งสองคนก็ฟังอย่างนั้น ทั้งสองคนไม่เคยคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เซียวเฉวียนใช้เพื่อทำลายเมล็ดไฟ และพวกเขาก็ไม่เคยสงสัยในพลังของเซียวเฉวียน

โดยสรุป ในสายตาของพวกเขา เซียวเฉวียนสามารถทำลายผนึกจูเสินได้ พวกเขาคิดว่าไม่มีสิ่งใดบนโลกนี้ที่เซียวเฉวียนไม่สามารถเอาชนะได้

ดังนั้น การที่เซียวเฉวียนสามารถเดินไปข้างหน้าได้อย่างราบรื่นในซินเจียงก็เป็นเรื่องปกติ

อย่างไรก็ตาม สวีซูผิงก็ยังถามคำถามที่สำคัญ “ดังนั้น ท่านได้พบปืนพกและเถามันเทศแล้วหรือ?”

สวีซูผิงและจ้าวหลานล้วนเป็นบุคคลที่เชื่อถือได้ของฮ่องเต้และเซียวเฉวียนวัตถุประสงค์ที่แท้จริงที่เซียวเฉวียนไปซินเจียง ฮ่องเต้ก็ไม่เคยปิดบังทั้งสองคน

สิ่งนี้ก็อยู่ในความคาดหมายของเซียวเฉวียนเช่นกันเซียวเฉวียนพยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า “อืม พบมันแล้ว”

“มา มาเปิดหูเปิดตาหน่อย” สวีซูผิงมองเซียวเฉวียนตาเป็นมัน

เขาอยากเห็นของสองสิ่งนี้จริงๆ ว่าหน้าตาเป็นอย่างไร