ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1167

เซียวเฉวียนคิดในใจอย่างรวดเร็ว

หรืออาจเป็นเพราะ... ปู่ทวดเซียวจิ่วเป็นลูกเขยของตระกูลเซียว?

ความคิดนี้ยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ในใจของเซียวเฉวียน ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่าเป็นไปได้

ถ้าไม่อย่างนั้น เซียวเฉวียนควรจะเรียกเซียวจิ่วว่า “คุณลุง” สิ

"ขออภัยฮูหยิน ข้าควรเรียกท่านว่าอย่างไร?” เซียวเฉวียนไม่กล้าตัดสินด้วยตนเอง

แทนที่จะมานั่งเดาอยู่ที่นี่ สู้ถามฮูหยินตรง ๆ ดีกว่า

ฮูหยินอยากให้เซียวเฉวียนเรียกอย่างไร เซียวเฉวียนก็จะเรียกอย่างนั้น ง่ายและชัดเจน

โอ้!

เซียวเฉวียนเป็นเด็กฉลาด

"ลูกเอ๋ย เรียกข้าว่าฮูหยินเซียวตามเซียวจิ่วก็ได้" เมื่อพูดถึงลำดับวงศ์ตระกูล หญิงชราก็ถอนหายใจเบา ๆ

ตระกูลเซียวในชานเมืองทำผิดต่อตระกูลเซียวในเมืองหลวง ทำให้หญิงชราไม่มีหน้าที่จะถือดี

ดังนั้น ลำดับวงศ์ตระกูลสำหรับหญิงชราจึงไม่สำคัญ เรียกนางว่า “ฮูหยินผู้เฒ่า ฟังดูสบายใจกว่า”

นี่...

เซียวเฉวียนได้ยินแล้วก็ประท้วงในใจ “มันจะไม่ดีเหรอ นี่มันสับสนแล้ว?”

แต่เมื่อหญิงชราขอร้องแบบนี้ เซียวเฉวียนก็ทำได้เพียงทำตามความต้องการของหญิงชรา เขาพูดเบาๆ ว่า “ฮูหยินผู้เฒ่า เชิญข้างใน”

ติดต่อกันหลายร้อยปีแล้ว ติดต่อกันสองคน แสดงว่าต้องมีอะไรบางอย่าง คงเป็นเพราะความสัมพันธ์ในครอบครัว

หากเป็นคนในครอบครัวมีเรื่องแล้ว เซียวเฉวียนย่อมไม่มีเหตุผลที่จะไม่เชิญคนเหล่านั้นเข้าจวน

เซียวเฉวียนไม่ทราบ แท้จริงแล้วทั้งสองคนนี้ได้อาศัยอยู่ในตระกูลเซียวแล้ว รวมถึงเว่ยเป้ยด้วย

เป็นคำสั่งของฮ่องเต้

หากไม่ใช่เพราะคำสั่งของฮ่องเต้ ไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าจะสาบานว่าจะไม่ยอมให้เว่ยเป้ยอาศัยอยู่ในจวนเซียว

ก็เพราะเว่ยเป้ยเป็นลูกชายของเว่ยเชียนชิว

ตอนนั้นมีพระบรมราชโองการ พวกเขาจึงจำใจต้องทำตาม

ก็เพราะไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าเกลียดเว่ยเป้ยมาก พวกเขาจึงคิดหาโอกาสขับเว่ยเป้ยออกจากจวนเซียวให้จบๆ ไป

ดังนั้น พวกเขาจึงไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเซียวเฉวียน

เนื่องจากไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าเกลียดเว่ยเป้ย จึงรวมถึงหญิงชราและเซียวจิ่วที่มาพร้อมกับเว่ยเป้ยด้วย พวกเขาคิดว่าหญิงชราและเซียวจิ่วอยู่ข้างเว่ยเป้ย

ดังนั้น พวกเขาจึงไม่ได้บอกเซียวเฉวียนเกี่ยวกับหญิงชราและเซียวจิ่วด้วย

ด้วยเหตุนี้จึงทำให้เกิดสถานการณ์ที่เซียวเฉวียนไม่รู้ตัวว่าสามคนนี้อาศัยอยู่ในจวนเซียวแล้ว

เมื่อการเตรียมการสำหรับพิธีบูชาฟ้าดินที่เทียนถานใกล้จะเสร็จสิ้น หญิงชราได้รับคำสั่งจากฮ่องเต้ให้พาเซียวจิ่วและเว่ยเป้ยไปดูงานทุกวัน

ปกติพวกเขาจะไม่กลับบ้านเร็วขนาดนี้ วันนี้พวกเขากลับเร็วขนาดนี้ ก็เพราะพวกเขารู้ว่าเซียวเฉวียนกลับมาเมืองหลวงแล้ว พวกเขาจึงรีบกลับ

ภายใต้การนำของเซียวเฉวียน สี่คนต่างก็มีความคิดของตนเองและเดินเข้าไปด้านใน

เว่ยเป้ยรอเซียวเฉวียนมานานแล้ว เขาแอบขยับเท้าไปใกล้เซียวเฉวียนแล้วกระซิบเบาๆ ว่า “ราชครู ในที่สุดท่านก็กลับมาแล้ว”

เพื่อไม่ให้คนอื่นได้ยินและรู้ว่าตัวตนที่แท้จริงของเว่ยเป้ยคืออะไร ในที่ที่มีคน เว่ยเป้ยยังคงเรียกเซียวเฉวียนว่า “ราชครู”

ในช่วงที่อยู่ที่จวนเซียว เว่ยเป้ยรอคอยเซียวเฉวียนกลับทุกวัน

เซียวเฉวียนไม่อยู่ที่จวนเซียว ไม่มีใครพูดเพื่อเว่ยเป้ย

แม้แต่ไป๋ฉี่และเหมิงเอ้า ยังมองเว่ยเป้ยด้วยสายตาขุ่นเคือง แม้แต่ไป๋ฉี่และเหมิงเอ้า ก็ไม่ค่อยใส่ใจเว่ยเป้ย

ก็เพราะเว่ยเป้ยเป็นลูกชายของเว่ยเชียนชิว ยังเป็นลูกชายที่เว่ยเชียนชิวรักมากที่สุด

มีเพียงเมื่อหญิงชราอยู่ด้วยเท่านั้นที่คนในจวนเซียวจะดีกับเว่ยเป้ยบ้าง เพราะรังสีของหญิงชราแข็งแกร่งมาก ไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าต่างก็มีความเกรงกลัวต่อนาง

ตอนนี้เซียวเฉวียนกลับมาแล้ว วันของเว่ยเป้ยก็มีหวังแล้ว

เมื่อได้ทราบใจของเว่ยเป้ย เซียวเฉวียนก็เข้าใจในที่สุดว่าคนทั้งสามคนนี้อาศัยอยู่ในจวนเซียวแล้ว