ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1189

เสวียนอวี๋หันหน้าหนีเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนปล่อยให้เสี่ยวเซียนชิวตบเสวียนอวี๋ เสวียนอวี๋ไม่อยากจะคุยกับเซียวเฉวียน

เมื่อเห็นเสวียนอวี๋ทำท่าทีไม่สนใจแบบนี้ เซียวเฉวียนจึงเปลี่ยนกลยุทธ์ เขาถามคำถามที่ทำให้เสวียนอวี๋สนใจ “เจ้าอยากรู้ไหมว่าข้าทำไมถึงปล่อยให้เสี่ยวเซียนชิวตบเจ้า”

คำถามนี้ออกมาพร้อมกับความสนใจของเสวียนอวี๋ เขาหันกลับมามองเซียวเฉวียน

อย่างไรก็ตาม เขายังคงเงียบ ไม่พูดอะไรสักคำ รอให้เซียวเฉวียนพูด

เซียวเฉวียนมองเสวียนอวี๋ด้วยสีหน้าเรียบเฉย “เพราะเจ้าตบเสี่ยวเซียนชิว”

“นั่นเป็นเพราะนางฝีมือไม่เท่าข้า นางสมควรถูกข้าตบ” เสวียนอวี๋พูดอย่างหงุดหงิด

หากเสี่ยวเซียนชิวต่อสู้กับเสวียนอวี๋อย่างยุติธรรม เสวียนอวี๋ก็ยอมรับการถูกตบ

แต่ตอนนี้เสวียนอวี๋ถูกขังอยู่ในบาเรียของชิงหลง เขาไม่สามารถแสดงฝีมือได้ และเซียวเฉวียนยังปล่อยให้เสี่ยวเซียนชิวมาตบเขา นั่นไม่ใช่การเอาเปรียบหรืออย่างไร？

โดนฝ่ามือเล็กๆ ของเสี่ยวเซียนชิว เสวียนอวี๋ก็รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก

“ทำไมนางถึงสมควรโดนตี แค่เพราะเก่งน้อยกว่าเจ้าล่ะ?” เซียวเฉวียนถามกลับ， “เสี่ยวเซียนชิวทำอะไรผิดกับเจ้าบ้าง?”

เสวียนอวี๋คิดอย่างจริงจัง พูดอย่างมั่นใจว่า “นางไม่ได้ทำอะไรผิดกับข้า แต่นางเป็นพวกเจ้า พวกเจ้าทุกคนสมควรโดนตบโดนตี”

“ทำไมพวกข้าถึงสมควรโดนตีล่ะ?” เซียวเฉวียนถามเสวียนอวี๋อีกครั้ง

ในใจเซียวเฉวียนเต็มไปด้วยความคิดต่าง ๆ นานา

ถ้าจะดึงดูดเด็กคนนี้ที่ไร้เดียงสา ก็จำเป็นต้องค่อย ๆ ชี้นำ สอนให้รู้จักแยกแยะถูกผิด

“ราชครูบอกว่าเจ้าเป็นเหนือมนุษย์ สมควรถูกฆ่า พวกเขาขัดขวางเราฆ่าเจ้า ดังนั้น พวกเขาก็สมควรโดนตีโดนฆ่าเช่นกัน” เสวียนอวี๋พูดไปเรื่อย ๆ ในที่สุดเขาก็เงยหน้าขึ้น มองเซียวเฉวียนด้วยดวงตาเป็นประกาย “ถ้าเจ้าฉลาด ก็ปล่อยข้าไป ไม่อย่างนั้น เมื่อราชครูข้ามา เจ้าจะเดือดร้อนแน่ ๆ”

คำพูดของ เสวียนอวี๋หมายความว่า เซียวเฉวียนจะต้องตายอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม เขาสามารถยืดเวลาตายได้ นั่นคือปล่อยเสวียนอวี๋ ไปอย่างรวดเร็วนักปราชญ์นี้จะมาฆ่าแล้ว

“งั้นข้าถามนางนะ ข้ากับเว่ยเชียนชิว นางคิดว่าใครเลวกว่า?” เซียวเฉวียนละเลยคำพูดของ เสวียนอวี๋ในประโยคหลัง และถามคำถามต่อไป

พูดตามตรง เซียวเฉวียนไม่กลัวว่านักปราชญ์จะมาถึง

นักปราชญ์มาก็ช่าง เขาก็เข้าจวนเซียวไม่ได้อยู่แล้ว เขาทำอะไรกับเซียวเฉวียนไม่ได้

น่าหัวเราะจริง!

เสวียนอวี๋เงยขึ้นมองเซียวควงแวบหนึ่ง จากนั้นก็ก้มหน้าลง พูดเบาๆ ว่า “เว่ยเชียนชิวเลวกว่า”

ในใจของ เสวียนอวี๋เซียวเฉวียนก็ไม่เป็นคนดี แต่เสวียนอวี๋ไม่ได้เลวเท่าเว่ยเชียนชิว

เสวียนอวี๋บอกว่าเซียวเฉวียนไม่ใช่คนดี เพราะเซียวเฉวียนปฏิบัติต่อเขาไม่ดี เขาไม่เพียง แต่ขังเขาไว้ แต่ยังให้เสี่ยวเซียนชิวตบเขาด้วย

แต่ประชาชนในต้าเว่ยไม่กลัวเซียวเฉวียน แต่กลัวเว่ยเชียนชิว จากมุมมองนี้ เว่ยเชียนชิวเลวกว่าและเลวกว่ามาก

เมื่อได้ยินคำพูดของเสวียนอวี๋ เซียวเฉวียนก็อดหัวเราะไม่ได้ โลกของเด็กช่างเรียบง่าย แต่มันก็เป็นความจริง

คนที่ปฏิบัติต่อตัวเองไม่ดี ก็ไม่ใช่คนดี

เซียวเฉวียนพูดเบาๆ ว่า “อาจารย์ของเจ้าบอกว่าข้าเป็นเหนือมนุษย์ นี่จึงเป็นเหตุผลที่นางอยากฆ่าข้า?”

“ไม่ใช่” เสวียนอวี๋รีบปฏิเสธ “ไม่ใช่ข้าอยากฆ่าเจ้า แต่เป็นอาจารย์ที่สั่งให้ข่าฆ่าเจ้า ข้าไม่มีทางเลือก”

พูดตามตรง เสวียนอวี๋จริงๆ แล้วไม่อยากฆ่าใครเลย เขาแค่อยากเป็นเด็กที่มีความสุข และเติบโตอย่างมีความสุข

“นางไม่อยากฆ่าข้า นางก็ไม่จำเป็นต้องฆ่า” เซียวเฉวียนมอง เสวียนอวี๋อย่างมีประกายในดวงตา

“ไม่ได้ ถ้าไม่เชื่อฟังอาจารย์ จะถูกลงโทษ” เสวียนอวี๋พูดอย่างจริงจัง

ครั้งล่าสุดที่เสวียนอวี๋ พูดแทนเซียวเฉวียนต่อหน้านักปราชญ์ เสวียนอวี๋ก็ถูกนักปราชญ์ลงโทษให้ยืนที่กำแพง

เขาโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ถูกลงโทษก็นักปราชญ์น่าอับอาย

“กลัวอะไร คนทรยศสำนักหมิงเซียนมีอีกตั้งหลายคน” ดวงตาของเซียวเฉวียนฉายแววเจิดจ้า เขาหันไปสั่งเสี่ยยวเซียนชิวว่า “ เสี่ยวเซียนชิว ไปเรียกศิย์พี่เจ้ามาหาข้า”

มุ่จิ่นคนนี้ไม่มีแม้แต่ความสามารถในการจับไก่ ก็ยังกล้าออกจากสำนักหมิงเซียน เสวียนอวี๋ที่มีวิทยายุทธ์ขั้นเทพอยู่ข้างกายกลัวอะไรล่ะ

เมื่อได้ยินชื่อมู่จิ่น เสวียนอวี๋อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจจนตาโตขึ้น： “เซียวเฉวียน เจ้าจับมู่จิ่นหรือ？”

ถ้าไม่เช่นนั้นมู่จิ่น จะอยู่ในเมืองหลวงในจวนเซียวได้อย่างไร

ต้องเป็นเซียวเฉวียนที่ใช้วิธีการที่ผิดกฎหมายเพื่อนำมู่จิ่นมาที่เมืองหลวง

“ไม่นะ ไม่。” เซียวเฉวียนเอนกายสบายๆ บนเก้าอี้ เขาเลิกคิ้วมองเสวียนอวี๋มองเซียนหนึ่งที แล้วพูดว่า “ใจเย็นๆ ก่อน เดี๋ยวเจ้าเจอเขา แล้วจะรู้เอง”

ประสิทธิภาพการทำงานของเสี่ยวเซียนชิวนั้นรวดเร็วเป็นพิเศษ นางพูดโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง จากนั้นก็จับเสื้อของมู่จิ่นแล้วดึงมู่จิ่นมาต่อหน้าเซียวเฉวียน

มาถึงเร็ว มู่จิ่นยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เขายืนงงงวยต่อหน้าเซียวเฉวียน เขายังถือสมุนไพรอยู่หนึ่งกำมือ

เสี่ยวเซียนชิวคนนี้ช่างรุนแรงจริง ๆ ……

เซียวเฉวียนมองมู่จิ่นด้วยความเห็นอกเห็นใจ

“มู่จิ่น เจ้าดูสิว่าใครมา？” เซียวเฉวียนยกคิ้วขึ้น บอกให้มู่จิ่นหันไปมอง

หันหลังกลับ มู่จิ่นได้เห็นเสวียนอวี๋ มู่จิ่นอดไม่ได้ที่จะเรียกอย่างลองเชิงว่า “เสวียนอวี๋ศิษย์พี่？”

เสวียนอวี๋เคลื่อนไหวไปมาไม่แน่นอนมาโดยตลอด แต่ตอนนี้เขายืนอยู่ต่อหน้าเซียวควงอย่างเชื่อฟัง ใบหน้ายังดูสิ้นหวัง

ดูแล้วเหมือนถูกจับมา

การปรากฏตัวของเขาในจวนเซียว ทำให้มู่จิ่นรู้สึกเหมือนฝัน

ต้องรู้นะว่า ความสามารถของอาจารย์น้อยคนนี้นั้นแข็งแกร่งมากจริงๆ แข็งแกร่งจนมู่จิ่นคิดว่าในโลกนี้น่าจะไม่มีใครต่อต้านได้