ฮ่องเต้ทรงเห็นท่าทีเช่นนี้มาไม่น้อย ดังนั้น พระองค์เองก็ไม่ถือสาหากจะต้องพบอีกสักครั้ง
ฮ่องเต้ทรงพระสรวลตาหยีเอ่ย “เสด็จลุง ท่านมาหาเสด็จแม่ของข้านั้นมีเรื่องอันใด? บังเอิญนักเชียว เสด็จแม่ทรงไม่อยู่”
ก่อนหน้าเหยียบเข้าวังนั้น ฮ่องเต้ได้มีพระราชโองการว่าให้คนที่เหลือเฝ้าอยู่นอกประตู และให้ฮ่องเต้เสด็จเข้าไปคนเดียวก็พอ
เว่ยเชียนชิวเป็นคนที่ต้องฟังใครอนุญาตที่ไหน วรยุทธ์ของเขาสูงส่งแข็งแกร่ง จิตใจเหี้ยมโหดอำมหิต
ฮ่องเต้ทรงเข้าไปเพียงคนเดียว หากว่าเว่ยเชียนชิวอาศัยจังหวะนี้ฉวยลงมือโหดร้ายต่อฮ่องเต้ เช่นนั้นพระองค์คิดหนีก็คงหนีไม่พ้นหรอก
ให้ฮ่องเต้เข้าไปพระองค์เดียว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นการส่งแกะเข้าปากเสือ องครักษ์ประจำตัวของพระองค์รวมถึงขันทีต่างไม่วางใจ ทั้งสองประสานเสียงขึ้นพร้อมกัน “ฝ่าบาท เรื่องนี้จะอย่างไรก็ไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ”
“ไม่เป็นปัญหา ราชครูเอ่ยแล้วว่าในเวลานี้ เขาไม่กล้าทำอะไรเราหรอก” ฮ่องเต้รู้ว่าทั้งสองคนเป็นกังวลเรื่องอะไร สีหน้าของพระองค์สงบขณะที่มองทั้งสองคนพลางเอ่ย
สีหน้าท่าทางนั้นเต็มไปด้วยความเชื่อมั่นต่อเซียวเฉวียนอย่างไม่สั่นคลอน
ทั้งสองคนครั้นได้เห็นสีหน้าอันแน่วแน่ของฮ่องเต้เช่นนี้ ด้วยเกรงจะทำให้พระองค์ทรงพิโรธ ทั้งสองจึงยืนรอรับคำสั่งอยู่ที่เดิม
พอฮ่องเต้เสโจเข้าไป เหล่าผู้ติดตามพลันหลุดกระบวนที่เดินมา ต่างพากันยื้อแย่งที่นั่งเพื่อตามข่าวซุบซิบ
เนื่องจากว่าประตูนี้มีระยะห่างอยู่สักหน่อย ทำได้เพียงแค่มองเห็นก็เท่านั้น แต่ฟังไม่ได้ยินว่าฮ่องเต้สนทนาอะไรกับเว่ยเชียนชิว
แน่นอนว่า นี่เป็นเจตนาของฮ่องเต้เองเช่นกัน
ผู้ที่ติดตามมานั้น ขอเพียงได้เห็เว่ยเชียนชิวปรากฎตัวอยู่ในตำหนักของไทเฮาเป็นที่แน่นอนแล้วก็พอ ประโยชน์ของพวกเขาก็เป็นแค่ประจักษ์พยานก็เท่านั้น
ในส่วนที่ว่าฮ่องเต้พูดอะไรกับเว่ยเชียนชิว พวกเขาไม่จำเป็นต้องรู้ทั้งหมด สิ่งที่พวกเขาต้องรู้นั้นก็คือสิ่งที่พวกเขาจะรู้จากการที่ฮ่องเต้ทรงเปิดเผยให้พวกเขาฟังก็เท่านั้น
เมื่อเป็นเชี้ การที่เว่ยเชียนชิวบุกเข้าตำหนักไทเฮาโดยอำเภอใจ หมายกระทำเรื่องชู้สาวผิดคลองธรรมกับไทเฮา แต่ไม่คาดว่าไทเฮาไม่ทรงอยู่ตำหนัก เว่ยเชียนชิวไร้หนทางกระทำเรื่องให้สำเร็จ ก็จะถูกเผยแพร่ออกไปให้ผู้อื่นทรบอย่างชัดเจน คนนอกจะไม่เชื่อก็คงยาก
แล้วยิ่ง คนข้างนอกนั้น รู้เรื่องที่ไทเฮาทรงกบฏน้อยยิ่งกว่าน้อย และบรรดาพวกที่รู้เรื่องนั้น เพื่อกันไม่ให้ภัยถึงชีวิตกรายมาถึงตัวเอง พวกเขาล้วนปิดปาก
กลับกันแล้ว ในวังมีข่าวอะไรเล็ดรอดออกไป ไม่ว่าจะรู้เรื่องราวภายในหรือไม่ ทุกคนย่อมเชื่ออย่างไร้ข้อกังขา
เมื่อเป็นเช่นนี้ ความผิดของเว่ยเชียนชิวนั้นก็เพิ่มมาอีกข้อ ชื่อเสียงของเขาก็น่าเกลียดไปกว่าเก่า
ใช่แล้ว ฮ่องเต้ต้องการทำลายชื่อเสียงของเว่ยเชียนชิวให้ย่อยยับ ให้ชื่อเสียงหมอนี่ยิ่งแย่ยิ่งดี!
ครั้งนี้ กลับเป็นตัวของเว่ยเชียนชิวที่มาเยี่ยมเสียเอง แน่นอนว่าฮ่องเต้ไม่ทรงปล่อยโอกาสเช่นนี้ไปแน่
เมื่อได้ยินวาจาของฮ่องเต้ เว่ยเชียนชิวก็หรี่ตาลงครึ่งหนึ่ง เขาเหลือบมองฮ่องเต้ครั้งหนึ่ง มุมปากแม้ยังไม่เอ่ยวาจา แต่ภายในใจกลับคิดว่า เจ้าเด็กฮ่องเต้นี้กำลังพูดถึงสิ่งใดกัน?
ไทเฮาถูกผนึกสีขาวสะกดเอาไว้ในคุกน้ำแล้ว เรื่องนี้เว่ยเชียนชิวรู้ว่าเป็นฝีมือของเซียวเฉวียนและฮ่องเต้ร่วมมือกันด้วย
ยามนี้ฮ่องเต้แสร้งทำมึนงงทั้งๆ ที่รู้ นี่เขากำลังเล่นลูกไม้อะไรอยู่กัน?
แต่ว่า เว่ยเชียนชิวก็เป็นผู้ครองอำนาจบาตรใหญ่มานานปี สติปัญญาของเขาไม่ได้แย่
ในเวลาอันรวดเร็ว เว่ยเชียนชิวก็ตั้งตัวขึ้นมาได้ เจ้าเด็กฮ่องเต้นี่กำลังขุดกับดักให้เขา เขาคิดใช้การปรากฏตัวของเว่ยเชียนชิวที่ตำหนักไทเฮาสร้างกระแสวิจารณ์ขึ้นมา จากนั้นก็ทำให้เรื่องพัฒนาไปในทางที่แย่กับเว่ยเชียนชิว
แม่เมิงเถอะ!
เรื่องนี้ ฮ่องเต้ยังจะกล้าคิด!
ทว่าแท้จริงแล้วเรื่องนี้ ฮ่องเต้ไม่เพียงกล้าคิด เขายังกล้าทำด้วย
ดูซิ กลุ่มคนที่จับจ้องตาเป็นมันอยู่นอกประตูนั้นก็คือพยาน คนจำนวนมากเช่นนั้นเห็นด้วยตาตัวเองว่าเว่ยเชียนชิวปรากฏตัวอยู่ในตำหนักของไทเฮา
พวกเขายังเห็นเว่ยเชียนชิวกับฮ่องเต้พูดจาไม่ลงรอย ทะเลาะกันขึ้นมา แล้วสีหน้าของเว่ยเชียนชิวก็เดือดดาล
จริงๆ แล้ว ทั้งสองคนไม่ได้ทะเลาะ เพียงแต่ว่าเว่ยเชียนชิวเห็นฮ่องเต้ลงมือไม้นี้กับเขา ก็เลยอดโมโหขึ้นมาไม่ได้ ทันใดนั้นเขาก็สะกดอารมณ์อยากระเบิดโทสะไม่อยู่ ความโกรธแล่นขึ้นบนใบหน้า สิ่งนี้ทำเอาคนด้านนอกประตูพลางเข้าใจผิดๆ ไปว่าทั้งสองคนกำลังทะเลาะกัน
เรื่องนี้ยังทำให้คนด้านนอกประตูเริ่มเป็นห่วงความปลอดภัยของฮ่องเต้ขึ้นมาอย่างอดไม่ได้
พูดไปแล้ว เว่ยเชียนชิวจะสังหารฮ่องเต้ในพริบตาเดียวหรือไม่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...