ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1239

แค่นี้ก็ตกใจแล้วหรือ?

เซียวเฉวียนเพิ่งจะใช้กำลังภายในไปครึ่งเดียวเท่านั้นเอง

หากว่าเขาใช้พลังทั้งหมด แล้วฟันลงไปหนึ่งดาบ ต่อให้คทานี้จะไม่หัก แต่อวิ๋นเฮ่อต้องเกิดการบาดเจ็บภายในครั้งรุนแรงสิ

เซียวเฉวียนยิ้มอย่างเย็นชา ลองสักหน่อยจะดีไหม

แต่ว่า พูดแล้วก็ประหลาด ไม่ว่าเซียวเฉวียนจะเคลื่อนกำลังภายในสักเท่าไหร่ เขาก็ทำได้แค่เคลื่อนกำลังภายในแปดส่วนเท่านั้น ไม่อาจจะใช้พลังออกมาได้เต็มร้อย

ในเวลานี้เอง เซียวเฉวียนอดคิดถึงคำพูดของมู่จิ่นประโยคนั้นไม่ได้ พวกเขาคือคนที่มจากประเทศจีน ไม่อาจจะฆ่าคนในมิตินี้ด้วยตนเอง

นี่มันช่าง!

พวกคนงมงายไม่อาจแก้อย่างอวิ๋นเฮ่อรายนี้ เป็นพวกกระทำการสุดโต่ง ก็ฆ่าไม่ได้เช่นกัน!

ภายในใจของเซียวเฉวียนอดโมโหเป็นที่สุดไม่ได้

เมื่อเซียวเฉวียนไม่อาจจะฆ่าด้วยมือตนเองได้ เช่นนั้นก็มอบบาดแผลหนักให้เขาสักหน่อย ให้ไป๋ฉี่มาซ้ำทับก็แล้วกัน!

ดังนั้นแล้ว เซียวเฉวียนจึงเคลื่อนกำลังภายในขั้นสุด จากนั้นก็เริ่มโจมตีอวิ๋นเฮ่ออย่างรุนแรง

ในเวลานี้เอง ผู้อาวุโสใหญ่ทั้งสามในที่สุดก็เปลี่ยนแผน ไม่อาจกระทำการโจมตีอย่างไร้ความหมายแบบนี้ได้ สิ้นเปลืองพลังยุทธ์ ดังนั้นพวกเขาจึงตั้งกระบวนรบร่วมกับอวิ๋นเฮ่อ เพื่อร่วมกันรับมือเซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนเอ่ยด้วยเสียงหัวเราะเย็นชา “ผู้อาวุโสใหญ่ทั้งสี่ช่างให้ค่าเราแซ่เซียวเสียจริง ปรมาจารย์ผู้โดดเด่นเหนือใครนี้กลับต้องสิ้นเปลืองแรงลำบากกายมาฆ่าผู้แซ่เซ๊ยว”

“แต่ว่า ผู้แซ่เซียวเกรงจะต้องทำให้พวกท่านผิดหวังแล้ว!” เซียวเฉวียนเปลี่ยนเรื่องพูดก่อนจะเอ่ยอย่างเย็นชา

อย่าว่าแต่ผู้อาวุโสใหญ่ทั้งสี่นี้แล้ว ต่อให้มีผู้อาวุโสใหญ่มาอีกแปดราย ก็ไม่ใช่คู่ต่อกรของเซียวเฉวียน

ในยามนี้พวกเขายืนอยู่ด้วยกัน เคราะห์ดีเซียวเฉวียนส่งฝ่ามือให้พวกเขาสักหมัด ให้พวกเขารู้ว่าเซียวเฉวียนเก่งกาจแค่ไหน!

“เซียวจิ่ว เตรียมตัวเถอะ!”

ในเวลานี้เอง เคราะห์ดีเซ๊ยวเฉวียนเพิ่งจะจัดการคนชุดดำที่โจมตีเขาได้ไปคน

เมื่อได้ยินเสียงเซียวเฉวียนเรียกเขา เซียวจิ่วก็เข้าใจขึ้นมา พูดแล้วก็ประหลาดที่เซียวจิ่วสามารถเข้าใจความคิดของเซียวเฉวียนได้ เขาพยักหน้าเอ่ย “มาเลย”

เซียวจิ่วรู้ว่า เซียวเฉวียนให้เขาถือโอกาสที่ผู้อาวุโสใหญ่ทั้งสี่เจ็บหนัก เอาชีวิตพวกเขาเสีย

เขาใช้มือถือกระบี่ที่ทอประกายแสงคมกริบ เซียวจิ่วมีสีหน้าเดือดดาลขณะที่รอเสริมกำลังให้เซียวเฉวียน

คนที่สังหารคนตระกูลเซียวพวกนี้ เซียวจิ่วไม่อาจจะปล่อยไปได้!

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ไป๋ฉี่เองก็จัดการคนชุดดำไปคนหนึ่งอย่างรวดเร็วหมดจด แล้วมุ่งหน้ามาช่วยเซียวเฉวียนอีกแรง

เมื่อเห็นทั้งสองคนมาถึงที่แล้ว เซียวเฉวียนก็เคลื่อนกำลังภายใน จากนั้นก็ใช้ฝ่ามือหนึ่งโจมตีพวกอวิ๋นเฮ่อทั้งสี่คน ทั้งสี่คนค่อยๆ เอนตัวหลบ

แต่ว่ายังไม่ทันที่พวกเขาจะได้สูดลมหายใจ ก็ต้องรับฝ่ามือที่สองของเซียวเฉวียนแล้ว

ฝ่ามือนี้ พวกเขาไม่ได้หลบได้อย่างง่ายดายปานนั้น

อย่างน้อย ก็มีอวิ๋นเฮ่อที่รู้สึกค่อนข้างเหนื่อยแล้ว เพราะว่าเขาหลบไม่ทัน ระยะทางที่เขากระโจนนั้นยังห่างจากผู้อาวุโสใหญ่ทั้งสามอยู่พอสมควร

เซียวจิ่วที่รอท่าอยู่แล้วกับไป๋ฉี่ฉวยโอกาสเข้าโอบล้อมตัวอวิ๋นเฮ่อ ไม่เปิดโอกาสให้เขาได้หอบหายใจ จากนั้นก็ทำการโจมตีอีกฝ่ายไม่หยุด

เซียวจิ่วในฐานะเป็นผู้สืบทอดของตระกูลเซียว พลังยุทธ์ย่อมไม่ด้อย ยิ่งบวกกับมีไป๋ฉี่คอยช่วยเสริมทัพ ในเวลาไม่ถึงหนึ่งถ้วยช้า ทั้งสองคนก็จัดการจับตัวอวิ๋นเฮ่อเอาไว้ได้ กระบี่ทอประกายเย็นเยียบของเซียวจิ่วนั้นพาดอยู่ตรงลำคอของอวิ๋นเฮ่อ

หลังตกอยู่ในกำมือของศัตรู อวิ๋นเฮ่อก็ไม่ได้แสดงความหวาดกลัวสักนิด เขากลับตะโกนเสียงดังว่า “พวกเจ้าไปเร็ว!”

ยามนี้อวิ๋นเฮ่อถึงค่อยนับว่ารู้ตัวจริงๆ ว่าพวกเขาสู้เซียวเฉวียนไม่ได้

ตอนนี้ชาวคุนหลุนเป็นดังมังกรไร้หัว ชาวคุนหลุนต้องการพวกเขา พวกเขาไม่อาจจะมาตายอยู่ที่นี่ทั้งหมดได้

“อวิ๋นเฮ่อ!” เมื่อเห็นอวิ๋นเฮ่อถูกจับ ผู้อาวุโสทั้งสามพลันประสานเสียงร้องขึ้นพร้อมกัน

เซียวเฉวียนก็เก่งกาจมากจริงๆ เขาสามารถจับตัวอวิ๋นเฮ่อเอาไว้ได้เช่นนี้

“เซียวเฉวียน เจ้าปล่อยเขานะ!” หนึ่งในผู้อาวุโสตวาดเสียงเย็นชา

อวิ๋นเฮ่อคิดไม่ผิด ชาวคุนหลุนนั้นเป็นดังมังกรไร้หัว เมื่อคำนึงถึงสถานการณ์ใหญ่ เซียวเฉวียนไม่อาจจะสังหารผู้อาวโสทั้งสี่ทั้งหมดได้

อีกทั้งเรื่องนี้เดิมทีมันก็เริ่มต้นมาจากอวิ๋นเฮ่อ เช่นนั้นก็ให้อวิ๋นเฮ่อมาคนเดียวมารับไปแล้วกัน!

ดังนี้ เมื่อปล่อยใคร ก็ไม่อาจจะปล่อยอวิ๋นเฮ่อได้

มุมปากของเซียวเฉวียนยกขึ้นมาเป็นรอยยิ้มเย็นชา พลางเอ่ยอย่างมืดมน “ปล่อยเขาอย่างนั้นหรือ? เป็นไปไม่ได้หรอก!”

หลังจากนั้น เซียวเฉวียนก็กวาดตามองผู้อาวุโสทั้งสามครั้งหนึ่งแล้วเอ่ยต่อ “ในส่วนของพวกเจ้าทั้งสามคน หากไม่อยากตายก็รีบไสหัวไปเสีย!”

ดังนั้นแล้ว เซียวเฉวียนจะไม่สู้แล้วอย่างนั้นหรือ?

แต่ว่า อวิ๋นเฮ่อตกอยู่ในกำมือของเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนพูดว่าไม่สู้แล้วก็จริงแต่พวกเขาจะปล่อยไปได้ยังไง