ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1266

นางไม่ใช่กลัวไฟหรือ?

นี่ นี่!

นางกล้าแย่งไฟมาได้ยังไง?

“หวังหลิน เพลิงที่ได้ไม่ใช่ไฟธรรมดา แต่เป็นเพลิงชุ้ยเจี้ยน” เว่ยเชียนชิวอธิบายให้หลินฟังด้วยสีหน้าเรียบเฉย เพราะหวังหลินจงรักภักดีต่อเขามาก

“เพลิงชุ้ยเจี้ยนคืออะไร?” หวังหลินสงสัย แต่ก็ไม่ได้ถามคำถามโง่ ๆ แบบนี้กับเว่ยเชียนชิว

ในที่สุด เขาพยักหน้าอย่างเข้าใจ

เมื่อเห็นว่าไฟไม่สามารถหยุดยั้งเสี่ยวเซียนชิวหวังหลินจึงเปลี่ยนเป้าหมายไปที่เซียวเฉวียน

“เซียวเฉวียน ท่านสอนลูกสาวของท่านไม่ดีเลย ทำไมถึงปล่อยให้นางทำตัวไม่เคารพต่อท่านเจียนกั๋ว?” หวังหลินพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

ตามคำกล่าวโบราณ พ่อไม่สอน ลูกไม่จำ ในฐานะประมุขแห่งชิงหยวน เซียวเฉวียนควรเลี้ยงดูลูกศิษย์ของเขาให้ดี และแสดงตนเป็นแบบอย่างที่ดี

นอกจากนี้ เซียวเฉวียนยังดำรงตำแหน่งราชครูแห่งราชวงศ์ แม้จะมีชื่อเสียงสูง แต่เขาก็ยังต้องเคารพเว่ยเชียนชิวในฐานะสมาชิกราชวงศ์

อย่างไรก็ตาม เซียวเฉวียนไม่สนใจคำพูดของหวังหลิน เขาหัวเราะเยาะและพูดว่า “ลูกสาวข้า ข้าจะทำกับนางยังไงก็ได้ ถ้าเจ้ามีเวลาว่าง ไปอ่านหนังสือที่บ้านซะดีกว่า”

“หวังหลิน เจ้ารู้ไหมว่าคนเราเกิดมาไม่เท่าเทียมกัน บางคนเกิดมามีพรสวรรค์ ในขณะที่บางคนเกิดมาไม่มีอะไรเลย มันไม่ยุติธรรมหรอกถ้าจะให้คนที่เกิดมาไม่มีอะไรเลย พยายามดิ้นรนเพื่อเอาชนะคนที่เกิดมามีพรสวรรค์” เซียวเฉวียนกล่าวด้วยน้ำเสียงดูถูก

คำพูดของเซียวเฉวียนทำให้หลินโกรธจนหน้าแดง เขาอยากจะฆ่าเซียวเฉวียนเพื่อล้างแค้นให้ตัวเอง

แต่เขาก็รู้ว่าเขาไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะตอนนี้มีผู้คนมากมายอยู่ที่นี่ ถ้าเขาทำอะไรลงไป เขาจะกลายเป็นคนผิด

ในขณะที่หวังหลินกำลังคิดหาวิธีที่จะแก้แค้นเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนก็หันหลังกลับและวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว

“ท่านพ่อ ท่านกลับไปก่อนเถอะ เสี่ยวเซียนชิวจะแก้แค้นให้พ่อเอง” เสี่ยวเซียนชิวพูดกับเซียวเฉวียนด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่

เมื่อเผชิญหน้ากับเสี่ยวเซียนชิว เว่ยเชียนชิวก็ไม่มีทางชนะเลยแม้แต่น้อย

แต่เซียวเฉวียนกลับปล่อยให้เว่ยเชียนชิวไปได้อย่างง่ายดาย เรื่องนี้ยิ่งคิดก็ยิ่งแปลก

แม้ว่าเซียวเฉวียนจะยังต้องการเก็บชีวิตของเว่ยเชียนชิวเพื่อล่อให้ชาวยุทธ์แท้ปรากฏตัว แต่ก็สามารถจัดการเว่ยเชียนชิวได้โดยไม่ต้องฆ่าเขา

ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยนิสัยแก้แค้นของเซียวเฉวียนเว่ยเชียนชิวทำร้ายเขาแล้ว เป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะปล่อยเว่ยเชียนชิวไปอย่างง่ายดาย

ต้องมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่เบื้องหลังอย่างแน่นอน!

เพียงแต่ว่า เว่ยเชียนชิวยังไม่คิดออกว่าสิ่งที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังนั้นคืออะไร

“เสี่ยวเซียนชิว เชื่อฟังพ่อนะ ความแค้นของพ่อจะแก้ให้เอง ไม่ต้องรีบร้อนหรอก” เซียวเฉวียนพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

“ก็ได้” เสี่ยวเซียนชิวพูดอย่างหงุดหงิด จากนั้นจึงมองเว่ยเชียนชิวและหวังหลินด้วยสายตาที่โกรธแค้น ผู้ที่คิดทำร้ายเซียวเฉวียน เสี่ยวเซียนชิวจะไม่มีวันปล่อยให้พวกเขารอดพ้น

เสี่ยวเซียนชิวเชื่อฟังเซียวเฉวียนเสมอ ดังนั้น เมื่อเซียวเฉวียนยืนยันที่จะทำเช่นนั้น เสี่ยวเซียนชิวก็ไม่สามารถขัดขืนได้ นางจึงยอมปล่อยพวกเขาไปชั่วคราว

จากนั้น พ่อลูกทั้งสองก็หายตัวไปอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าจะไม่รู้ว่าทำไมเซียวเฉวียนถึงปล่อยเว่ยเชียนชิวไปอย่างง่ายดาย แต่เว่ยเชียนชิวที่รอดชีวิตมาได้ในครั้งนี้ก็รู้สึกโล่งใจ

ถ้าเสี่ยวเซียนชิวต่อสู้กับเว่ยเชียนชิวจริงๆ เว่ยเชียนชิวก็จะไม่ตาย แต่จะต้องได้รับบาดเจ็บอย่างแน่นอน

โชคดีจริงๆ

เดิมที หากเซียนหลิงไม่ปรากฏตัว เว่ยเชียนชิวก็ยังวางแผนที่จะใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้เพื่อแย่งชิงภาพฤดูชุนเซี่ยวในมือของเซียวเฉวียน และเอาสมบัติทองคำและเงินคืนมา

แต่เสี่ยวเซียนชิวปรากฏตัวและแผนของเว่ยเชียนชิวก็ล้มเหลว

อืม!

น่าเสียดายจริง ๆ!

เมื่อได้ยินเสียงถอนหายใจของเว่ยเชียนชิวหลินก็ถามด้วยความเป็นห่วงว่า “ท่านเจียนกั๋ว ไม่เป็นไรใช่ไหม”

เซียวเฉวียนไม่ได้แพ้เว่ยเชียนชิวมาเป็นเวลานานแล้ว

แต่ใครจะคิดว่าการต่อสู้ครั้งนี้ เซียวเฉวียนจะแพ้อย่างไม่เคยมีมาก่อน

ไม่เพียงเท่านั้น เซียวเฉวียนยังมีลูกสาวที่เก่งกาจอย่างเสี่ยวเซียนชิวช่วยอยู่ แต่กลับปล่อยเว่ยเชียนชิวไป

เรื่องแบบนี้ไม่ว่าจะมองยังไงก็ดูแปลก ๆ

ในเวลานี้ ฮ่องเต้อดไม่ได้ที่จะจมอยู่ในความคิด

...

...

เขาคุนหลุน

ชิงหลงนั่งอยู่บนบัลลังก์ ดวงตาของเขาเป็นประกาย เขามองดูผู้คนที่อยู่ข้างล่าง

ผู้คนที่อยู่ข้างล่างเป็นสามเฒ่า

เมื่อเห็นชิงหลง สามเฒ่าก็รู้สึกโกรธ พวกเขาคิดว่าถ้าชิงหลงร่วมมือกับพวกเขามากขึ้นในเกาะจูเสิน พวกเขาจะสามารถฆ่าเว่ยอวี๋ได้ และตอนนี้จะไม่มีเจี้ยนจง

ตอนนี้ทั้งโลกต่างก็รู้ว่าเจี้ยนจงสนิทสนมกับตระกูลเซียว และยอมรับเซียวเฉวียนเป็นผู้นำ ซึ่งเป็นภัยคุกคามต่อคุนหลุนมากที่สุด

อ๊ะ!

สามเฒ่าถอนหายใจด้วยความเสียใจ

พวกเขาโกรธชิงหลงที่ไม่ต่อสู้!

นอกจากนี้ ชิงหลงไม่เคยสนับสนุนสงคราม ชิงหลงเพียงแค่โจมตีประเทศเล็กๆ รอบเขาคุนหลุน และก็พอใจที่จะเสนอให้หยุดพักรบ