ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1267

สรุปบท บทที่ 1267 โกรธที่ไม่ยอมสู้: ซูเปอร์ลูกเขย

สรุปตอน บทที่ 1267 โกรธที่ไม่ยอมสู้ – จากเรื่อง ซูเปอร์ลูกเขย โดย ชิงเฉิง

ตอน บทที่ 1267 โกรธที่ไม่ยอมสู้ ของนิยายนิยายจีนโบราณเรื่องดัง ซูเปอร์ลูกเขย โดยนักเขียน ชิงเฉิง เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

ประเทศเล็ก ๆ เหล่านั้นรวมกันยังไม่ร่ำรวยเท่าครึ่งหนึ่งของเมืองหลวงของต้าเว่ย ทำอะไรได้บ้าง?

การขยายดินแดนและครองราชย์เหนือโลกเท่านั้นจึงจะสามารถฟื้นฟูความรุ่งเรืองในอดีตของเผ่าคุนหลุนได้

หากชิงหลงเป็นคนอ่อนแอเช่นนี้ คุนหลุนก็จะล้มละลายในมือของชิงหลงในไม่ช้า

ความปรารถนาที่จะครองราชย์เหนือโลกของสามเฒ่า แม้ว่าจะไม่มีแรงจูงใจเท่าอวิ๋นเฮ่อแต่ก็ยังมีอยู่

ไม่เช่นนั้นพวกเขาก็จะไม่ทุ่มเทเพื่อเลี้ยงดูชิงหลงให้เติบโตอย่างสุดความสามารถ

แต่ชิงหลงไม่ใช่คนที่เชื่อฟัง เขาขัดแย้งกับสามเฒ่าอยู่ทุกหนทุกแห่ง ช่างเป็นปัญหาที่ปวดหัวสำหรับสามเฒ่า

นี่ไม่ใช่ ชิงหลงเพิ่งแอบหนีออกจากเกาะจูเสิน โดยไม่แจ้งให้สามเฒ่าทราบแม้แต่คำเดียว เขาสั่งให้ทหารทั้งหมดถอนกำลังกลับคุนหลุน

เมื่อสามเฒ่ากลับมา พวกเขาก็สายเกินไปที่จะหยุดยั้ง

เรื่องเป็นไปแล้ว และชิงหลงเป็นคนที่มีความคิดของตัวเอง สามเฒ่าพูดมากไปก็ไม่มีประโยชน์

อย่างไรก็ตาม สามเฒ่าก็อดไม่ได้ที่จะโน้มน้าวให้ชิงหลงออกทัพโจมตีซินเจียง

ตามข่าวที่เชื่อถือได้ ขุนพลที่ได้รับการยกย่องจากซินเจียงกลายเป็นผู้ลี้ภัย องค์ชายแห่งซินเจียงหายตัวไป และองค์หญิงแห่งซินเจียงก็หายตัวไปเช่นกัน ราชวงศ์ของซินเจียงยังออกตามหาศิษย์ของสำนักหมิงเซียน

นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดสำหรับคุนหลุนในการโจมตีซินเจียง

แม้จะเป็นเช่นนั้น ชิงหลงก็ยังไม่ยินยอม

ก่อนหน้านี้ คุนหลุนต้องการทำสงครามกับซินเจียง นั่นคือเพราะชิงหลงไม่สามารถต้านทานความเข้มแข็งของอวิ๋นเฮ่อได้ ตอนนี้ สามเฒ่าบวกกับชิงหลงก็ไม่มีอวิ๋นเฮ่อที่แข็งแกร่ง ชิงหลงจึงมีโอกาสแสดงจุดยืนและยึดมั่นในจุดยืนของตัวเอง

เหตุผลก็คือ ชิงหลงไม่อยากขัดแย้งกับเซียวเฉวียน

ประการแรก เซียวเฉวียนเป็นราชบุตรเขยของซินจียง หากคุนหลุนทำสงครามกับซินเจียง เซียวเฉวียนคงจะนิ่งเฉยไม่ได้ เขาจะต้องอยู่เคียงข้างซินเจียง

ในเวลานั้น ต้าเว่ยและซินเจียงร่วมมือกันล้อมคุนหลุน คุนหลุนก็อันตรายแล้ว

ประการที่สอง ปัจจุบันเจี้ยนจงได้กลับมาแล้วและยอมรับเซียวเฉวียนเป็นผู้นำ คุนหลุนยิ่งไม่สามารถทำให้เซียวเฉวียนขุ่นเคืองได้ มิฉะนั้น ผลที่ตามมาจะคาดเดาไม่ได้

ในเวลานั้น แม้ว่าต้าเว่ยจะไม่ส่งกองทัพมาช่วยเซียวเฉวียน เจี้ยนจงก็เพียงพอที่จะทำให้คุนหลุนพังทลาย

โดยสรุป ไม่ว่าอย่างไร การโจมตีซินเจียงก็ไม่เป็นผลดี

เว้นแต่ว่าเซียวเฉวียนจะแตกหักกับซินเจียง และเซียวเฉวียนจะสั่งให้ชิงหลงโจมตีซินเจียง ชิงหลงจึงจะไป

ความน่าจะเป็นนี้น้อยมาก

การอยู่เฉย ๆ เป็นแนวทางการดำรงอยู่ที่เหมาะสมสำหรับคุนหลุน

คำพูดของชิงหลง จริง ๆ แล้ว สามเฒ่าก็ไม่ได้รู้สึกว่าไม่มีเหตุผล

แต่แค่ยอมทิ้งเนื้อซินเจียงชิ้นนี้ไป สามเฒ่าก็เสียดาย

ท้ายที่สุดแล้ว ก็เป็นเพราะชิงหลงไม่ช่วยสามเฒ่าฆ่าเว่ยอวี๋บนเกาะจูเสิน ไม่ขัดขวางการกลับมาของเจี้ยนจง

หากไม่มีเจี้ยนจง ด้วยกำลังทหารของคุนหลุน ต้าเว่ยก็ไม่มีทางทนทานต่อคุนหลุนได้

หากต้าเว่ยกล้าที่จะขัดขวางเส้นทางของคุนหลุน คุนหลุนก็จะเอาต้าเว่ยไปด้วย!

แค่เซียวเฉวียนเท่านั้น จะสามารถก่อกวนอะไรได้

“หึ สามเฒ่าปากดีจัง”

ทันใดนั้น เสียงเย็นชาก็ดังขึ้นในห้องโถง ทำให้ทุกคนขนลุก

ยังไม่เห็นคน ได้ยินเสียงก่อน

คนที่กล้าทำตัวหยิ่งยโสเช่นนี้ในคุนหลุน นอกจากเจี้ยนจงแล้ว ใครจะเป็นผู้ใดได้อีก?

แน่นอน ไม่นานนัก ร่างของเจี้ยนจง ก็ปรากฏขึ้นอย่างสง่างามและยืนอยู่ตรงกลางห้องโถง

“ชิงหลงคารวะท่านบรรพชน” เมื่อเห็นเป็นเจี้ยนจง ชิงหลงก็รีบลุกขึ้นยืนและโค้งคำนับ

“เด็กน้อยคนนี้ช่างรู้หน้าที่” ยิ้มอย่างชั่วร้ายเจี้ยนจงและพยักหน้าอย่างพอใจ

ในฐานะองค์ชาย ชิงหลงยังโค้งคำนับเจี้ยนจงอย่างนอบน้อม สามเฒ่าจึงตามด้วยคำพูดว่า “คารวะท่านบรรพชน”

ในเวลานี้ เจี้ยนจงเปลี่ยนสีหน้าทันที มองสามเฒ่าด้วยสายตาเย็นชาและเย็นชา และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ยังจำได้ว่าตัวเองเป็นใครบ้าง บนเกาะจูเสิน เจ้าลืมมันไปได้อย่างไร”

“ท่านบรรพชนเข้าใจผิด” หนึ่งในสามเฒ่ารีบพูดขอโทษ

“ท่านพ่อ เรามาที่นี่ทำไม” เสี่ยวเซียนชิวถามด้วยความสงสัย

เซียวเฉวียนได้รับบาดเจ็บภายใน และควรรีบกลับไปรักษาตัวที่จวนเซียว ที่บ้านยังมีหมอมู่จิ่นซึ่งเป็นมือปราบศักดิ์สิทธิ์ หากเขาดูแลเขา อาการบาดเจ็บของเซียวเฉวียนก็จะดีขึ้นเร็วขึ้น

“เสี่ยวเซียนชิว พ่อต้องรักษาที่นี่ก่อน ไปบ้านก่อนเถอะ” เซียวเฉวียนยิ้มอย่างอ่อนโยน

ตั้งแต่เสี่ยวเซียนชิวยอมรับเซียวเฉวียนเป็นพ่อ นางรู้ดีว่าเว่ยเชียนชิวมักจะทำให้เซียวเฉวียนลำบาก แต่เซียวเฉวียนก็ยังไว้ชีวิตเขา

ด้วยพลังของเซียวเฉวียน คราวนี้เซียวเฉวียนก็ไม่สามารถแพ้เว่ยเชียนชิวได้ แต่เซียวเฉวียนก็แพ้ นี่ทำให้เสี่ยวเซียนชิวงงเล็กน้อย

แต่เสี่ยวเซียนชิวก็รู้ว่า เรื่องนี้เซียวเฉวียนคงจะไม่พูด ถ้าไม่เต็มใจ เขาคงจะพูดไปแล้ว

ดังนั้น เสี่ยวเซียนชิวจึงไม่ได้ถาม

“ท่านพ่อ เสี่ยวเซียนชิวไม่กลับ จะอยู่ที่นี่กับท่านพ่อ” เสี่ยวเซียนชิวพูดอย่างหนักแน่น

หากเว่ยเชียนชิวพบที่นี่ เซียวเฉวียนก็อันตราย

มีเสี่ยวเซียนชิวอยู่ เซียวเฉวียนก็ปลอดภัย

“ดี งั้นก็อยู่ที่นี่กับพ่อ” เสี่ยวเซียนชิวไม่เต็มใจที่จะกลับ เซียวเฉวียนก็ไม่ดีใจที่ไล่นางกลับ

ยิ่งกว่านั้น เซียวเฉวียนได้รับบาดเจ็บจริง ๆ ตอนนี้ มีเสี่ยวเซียนชิวอยู่ ก็ดีที่มีการป้องกัน

พูดจบ เซียวเฉวียนก็หาที่ราบเรียบ ๆ นั่งขัดสมาธิ หลับตาลงเพื่อปรับลมหายใจและรักษาอาการบาดเจ็บ

การที่มาที่เกาะจูเสินมาจากคำแนะนำของผนึกจูเสิน ผนึกจูเสิน บอกว่า เกาะจูเสินเป็นสถานที่ที่ผนึกจูเสิน อาศัยอยู่มาพันปี ที่นี่มีพลังหยางที่อุดมสมบูรณ์ ซึ่งมีประโยชน์ต่ออาการบาดเจ็บของเซียวเฉวียน

นอกจากนี้ เซียวเฉวียนก็กำลังมองหาสถานที่ที่ไม่มีใครอยู่เพื่อรักษาตัว จึงฟังคำแนะนำของผนึกจูเสินและมาที่เกาะจูเสิน

ในลักษณะนี้ เซียวควงอยู่ที่เกาะจูเสิน สองวันสองคืน อาการบาดเจ็บก็ดีขึ้นประมาณแปดส่วน

อีกสองส่วน ผนึกูเสินบอกว่าอย่ารีบร้อน ต้องใช้เวลาในการตกตะกอน และค่อย ๆ ฟื้นตัว

มิเช่นนั้น ผลที่ได้ก็จะไม่เป็นไปตามที่คาดหวัง

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย