ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1279

แม้ว่าก่อนหน้านั้น มีข่าวลือว่าจางเคอกำลังสร้างปัญหาให้เซียวเฉวียนที่ประตูเมือง แต่จางจิ่นไม่เชื่อ อีกทั้งบอกว่าจางเคอยังอยู่ในคุก แม้ว่าเขาจะออกมาแล้ว แต่ด้วยความสามารถของเซียวเฉวียนจางเคอสามารถทำอะไรกับเขาได้บ้าง?

นอกจากนี้ จางเคอยังถูกจำคุกตามคำสั่งของฮ่องเต้ เขาออกมาไม่ได้ และไม่มีใครกล้าปล่อยเขาออกมา

ในเวลานั้น จางจิ่นเชื่อมั่นว่า คนที่แพร่ข่าวลือจะต้องมองผิดไป

จนกระทั่งแม่เล้ามาบอก จางจิ่นไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเชื่อ

แต่หลังจากนั้นจางจิ่นก็ไม่เคยเห็นจางเคอเลย

และไม่รู้ว่าเจ้าเด็กเหลือขอคนนี้ไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหน

สำหรับการจางเคอไประรานองค์หญิงต้าถงนั้น จางจิ่นไม่รู้เรื่องนี้เลย

แม้ว่าเขาจะรู้ว่าจางเคอมีความไม่พอใจอย่างมากกับเซียวเฉวียน แต่เขาแค่คิดว่าจางเคอไม่เข้าใจพฤติกรรมของเซียวเฉวียนท้ายที่สุดแล้วในราชสำนัก อาจมีการไม่ชอบหน้ากัน นี่เป็นเรื่องปกติมาก

หลังจากที่จางเคอถูกจำคุกจางจิ่นไม่ได้ไปเยี่ยมเขาด้วยตนเองเพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัย แต่ได้แอบไหว้วาน ขอให้คนดูแลเขาอย่างดี

โดยไม่คาดคิด เว่ยเชียนชิวได้สับเปลี่ยนตัวเขาออกมาอย่างลับๆ

ในช่วงเวลานี้ จางจิ่นได้ส่งคนจำนวนมากไปสืบหาที่อยู่ของจางเคอ แต่นี่เป็นเวลานานแล้ว ก็ยังไม่มีข่าวใดๆ ราวกับว่าเขาหายตัวไปจากโลกแล้ว

แม้แต่จางจิ่นก็ไม่พบร่องรอยของจางเคอเลย ในกรณีนี้จางเคออาจไม่ได้อยู่ในเมืองหลวง

“ถ้าเช่นนั้น ใต้เท้าจางได้ส่งคนไปตามหานอกเมืองหลวงหรือไม่?” เซียวเฉวียนถามอย่างเรียบเฉย

“มี ไม่ว่าสถานที่ใดที่มีความสัมพันธ์น้อยนิดกับตระกูลจาง ล้วนได้ส่งคนไปตามหาแล้ว แต่ไม่มีข่าวคราวขอเจ้าเด็กเหลือขอนั่นเลย” หลังจากพูดอย่างนั้น จางจิ่นก็ถอนหายใจอย่างต่ำและพูดต่อว่า “เจ้าเด็กบ้าคนนี้ ทำลายความทั่มเทของข้าจนสูญเปล่าแล้ว"

ในบรรดารุ่นเยาว์ของตระกูลจางนั้น จางเคอเป็นคนที่โดดเด่นที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย

แต่จางเคอกลับเล่นไพ่ดีในมือจนยับเยิน ณ จุดนี้ อนาคตของจางเคอก็พังทลายลงแล้ว

ความผิดของจางเคอที่ไม่เคารพวิญญาณที่ตายแล้วของกองทัพตระกูลเซียวนั้น เพียงพอที่จะประหารเก้าชั่วโคตรได้

เป็นเพียงเพราะความมีน้ำใจพิเศษของฮ่องเต้องค์ปัจจุบันเท่านั้นที่จางเคอไม่ได้ทำให้ตระกูลจางทั้งเก้าตระกูลเดือดร้อน

“ข้าได้ปรึกษากับผู้อาวุโสของตระกูลเมื่อไม่กี่วันก่อน ได้ลบชื่อของจางเคอออกจากลำดับวงศ์ตระกูลแล้ว จากนี้ไป ไม่ว่าเขาจะอยู่หรือตายก็ไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลจางอีก” จางจิ่นกล่าวอย่างเด็ดเดี่ยว “มันเป็นไปไม่ได้เพราะเขาคนเดียว แล้วทั้งตระกูลจางต้องมารับผิดชอบทั้งหมด”

สำหรับการจะลบชื่อออกจากแผนภูมิลำดับวงศ์ตระกูลหรือไม่ นี่เป็นเรื่องของตระกูลจาง เซียวเฉวียนก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก

เขาแค่อยากรู้ว่าจางเคออยู่ที่ไหน เขาจะต้องตามหาจางเคอให้พบ ตราบใดที่จางเคอไม่ยอมแพ้ต่อองค์หญิง องค์หญิงก็จะตกอยู่ในอันตราย

ตอนนี้ยังไม่ทราบที่อยู่ของเขา องค์หญิงก็ยิ่งตกอยู่ในอันตรายมากขึ้น

“ไม่ทราบว่าราชครูหาเขาเพื่อเหตุอันใด” จางจิ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถาม

ด้วยความสามารถของเซียวเฉวียน การจะหาใครสักคนไม่ใช่เรื่องยาก

ในเมื่อเซียวเฉวียนหาไม่พบ จางเคอจึงอาจหายตัวไปจากโลกนี้แล้วจริงๆ

หาไม่เจอก็หาไม่เจอแค่นั้น แต่เซียวเฉวียนยังคงยืนกราน ถามข่าวคราวกับจางจิ่น คิดว่าคงเป็นสิ่งที่สำคัญ

แต่เท่าที่จางจิ่นรู้ เซียวเฉวียนและจางเคอไม่มีความขัดแย้งที่ใหญ่โตใดๆ ยกเว้นพิธีบังสุกุล

นอกจากนี้ ในระหว่างพิธีบังสุกุล ฮ่องเต้ได้สั่งให้จำคุกจางเคอเป็นการส่วนตัว แม้ว่าจางเคอจะถูกเว่ยเชียนชิวช่วยสับเปลี่ยนตัวออกมาก็ตาม

จากนี้ไป จางเคอสามารถมีชีวิตอยู่อย่างลับๆ ในโลกเท่านั้น นี่จะไม่บรรเทาความเกลียดชังของเซียวเฉวียนมากกว่าการฆ่าจางเคอหรือ?

พูดตามหลักเหตุผลแล้ว เซียวเฉวียนคงไม่ดื้อรั้นเกี่ยวกับจางเคอมากนัก

หรือมีอะไรซ่อนอยู่อีก?

“เปล่า ข้าแค่ถามเฉยๆ” เซียวเฉวียนพูดอย่างใจเย็น

แน่นอนว่าเซียวเฉวียนไม่สามารถพูดอะไรเกี่ยวกับชื่อเสียงขององค์หญิงต้าถงได้

ยิ่งไปกว่านั้น ในสายตาของชาวต้าเว่ย องค์หญิงต้าถงได้เสียชีวิตในการสังหารหมู่ครั้งนั้น เซียวเฉวียนไม่สามารถบอกคนนอกได้ว่าองค์หญิงยังมีชีวิตอยู่

“จริงสิ ทำไมใต้เท้าจางถึงมาหาข้าได้ล่ะ?” เซียวเฉวียนเปลี่ยนเรื่อง

“โอ้ ข้าอยากจะถามว่าเว่ยเชียนชิวได้มอบทองคำห้าแสนตำลึงไปให้ราชครูหรือไม่?” เมื่อพูดถึงห้าแสนตำลึงเหล่านี้ หัวใจของจางจิ่นก็ลุกโชนด้วยความโกรธ

“ขอรับ มีปัญหาอะไรหรือ?” เซียวเฉวียนกลอกตาและมองไปที่จางจิ่น

แม้ว่าเซียวเฉวียนจะเต็มใจที่จะให้ แต่ด้วยนิสัยของเซียวเฉวียนที่ไม่เต็มใจที่จะต้องเสียเปรียบ เขาจะหาวิธีเอาเงินจากเว่ยเชียนชิวอีกครั้งอย่างแน่นอน

ไปๆ มาๆ เว่ยเชียนชิวยังมีเงินไม่เพียงพอ ดังนั้นเขาจึงต้องขอเงินจากจางจิ่นอีก

หากเซียวเฉวียนพูดสิ่งที่ไม่ดีต่อจางจิ่นโดยไม่ได้ตั้งใจในระหว่างกระบวนการนี้ หรือหากเว่ยเชียนชิวเห็นเบาะแส เขาอาจจะทำให้เว่ยเชียนชิวขุ่นเคืองได้

มันจบแล้วหรือยัง?

วิธีนี้ไม่ได้ผล

“ราชครูล้อเล่นแล้ว ข้ามาที่นี่ แค่อยากขอคำแนะนำจากราชครู และดูว่ามีวิธีแก้ไขหรือไม่ โดยที่จะไม่ทำให้เว่ยเชียนชิวขุ่นเคืองและรักษาเงินจำนวนนี้” จางจิ่นพูดอย่างสุภาพมาก

พูดตามตรง ตอนนี้ตระกูลจางไม่ได้ร่ำรวยขนาดนั้น

ประการแรก มอบเงินจำนวนมากเพื่อบรรเทาภัยพิบัติ จากนั้นเว่ยเชียนชิวก็มาขอเงิน และตอนนี้เขาต้องการอีกห้าแสนสองหมื่นตำลึงทอง

แม้แต่ภูเขาจินซาน(ภูเขาทอง) ก็ถูกรื้อถอนไปเกือบหมดแล้ว

“นี่เป็นเรื่องง่าย ขึ้นอยู่กับว่าใต้เท้าจางจะกล้าทำหรือไม่” หลังจากพูดเช่นนี้ เซียวเฉวียนดูเหมือนว่าเขากำลังวางกลยุทธ์และชี้ให้เห็นทาง และพูดต่อว่า "เงินนี่ ใต้เท้าจางก็ให้ไปก่อน แล้วค่อยขโมยคืนมา ก็จะแก้ปัญหาได้แล้ว"

ไม่ มันไม่ใช่ขโมย มันคือการเอาคืน

หลังจากพูดอย่างนั้น เซียวเฉวียนก็เหลือบมองจางจิ่นอย่างมีความหมาย เมื่อดูสีหน้าลังเลของเขา ก็รู้ว่าเขาไม่กล้าทำสิ่งนั้น

ตามที่คาดไว้ จางจิ่นเงียบไปนาน พูดอย่างลังเล: "นี่ นี่ไม่ดีกระมัง"

จางจิ่นเป็นนักบุ๋นและเป็นผู้นำของขุนนางหลายร้อยคน พฤติกรรมขโมยไก่คลำหมาเช่นนี้ เขาจะทำได้อย่างไร

เอาหัวแม่เท้าคิด จางจิ่นก็จะพูดในสิ่งเดียวกัน

เซียวเฉวียนระงับรอยยิ้มในใจและพูดอย่างสงบ: "โดยสรุป ข้าชี้ทางให้แล้ว มันขึ้นอยู่กับใต้เท้าจางที่จะตัดสินใจว่าจะตัดสินใจอย่างไร"

ถ้าไม่เช่นนั้น จางจิ่นก็จะยอมจ่ายเงินอย่างเชื่อฟัง

ทันที เซียวเฉวียนก็เปลี่ยนหัวข้อ: "อย่างไรก็ตาม ในเมื่อเว่ยเชียนชิวได้เลือกเจ้าให้เป็นแพะรับบาป แม้ว่าเจ้าจะขโมยมันคืน เจ้าก็ยังคงต้องออกเงินอยู่ดี"