ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1278

ในทางกลับกันเว่ยเชียนชิวรู้สึกเหนื่อยหน่ายมากที่ต้องอยู่ในกระท่อมมุงจาก เขาหวังอย่างเร่งด่วนว่าจวนเจียนกั๋วจะสามารถสร้างได้อย่างรวดเร็ว เพื่อให้เว่ยเชียนชิวสามารถกลับไปอาศัยอยู่ที่นั่นโดยเร็วที่สุด

ดังนั้น เว่ยเชียนชิวจึงสั่งให้รับสมัครช่างฝีมือที่มีความสามารถจำนวนมาก เพื่อรีบก่อสร้างจวนเจียนกั๋วทั้งกลางวันและกลางคืน

ไม่มีใครกล้าฝ่าฝืนคำสั่งของเว่ยเชียนชิว

ดังนั้นงานก่อสร้างจวนเจียนกั๋วจึงดำเนินไปอย่างเต็มกำลังทั้งกลางวันและกลางคืน

หนึ่งเดือนต่อมา งานเบื้องต้นก็เกือบจะเสร็จสิ้น และตอนนี้ก็ใกล้จะสิ้นสุดแล้ว

จุดสิ้นสุดก็คือ การทำความสะอาดจวนเจียนกั๋ว จากนั้นจัดวางเครื่องเรือน และวางโบราณวัตถุตกแต่ง

และตอนนี้ เงินใกล้จะหมดลงแล้วต้องทำอย่างไรดี?

หวังหลินอับจน

เว่ยเชียนชิวบอกเขาว่าในระหว่างการสร้างจวนเจียนกั๋ว หากเขามีปัญหาให้ไปหาจางจิ่น

แต่พักนี้ดูเหมือนจางจิ่นจะยุ่งมาก และไม่ค่อยปรากฏตัวในจวนเจียนกั๋ว แม้ว่าเขาจะปรากฏตัว แต่เขาอยู่เพียงครู่เดียวแล้วรีบจากไป โดยปล่อยให้หวังหลินจัดการส่วนที่เหลือ

แน่นอนว่า แท้จริงแล้วไม่มีธุระอันใด เพียงแต่จางจิ่นไม่อยากอยู่ในจวนเจียนกั๋ว ไม่อยากอยู่กับหวังหลิน

หวังหลินไม่เคยคิดมาก่อนว่า เมื่อใกล้ถึงจุดสิ้นสุด จะมีปัญหาใหญ่เรื่องการขาดแคลนเงินทุนนี้

หากประมาณการณ์ พบว่าถ้าหวังหลินไม่มอบเงินห้าแสนตำลึงให้กับเซียวเฉวียน เงินก็คงเพียงพออยู่

แต่เงินได้ถูกส่งมอบไปแล้ว และตอนนี้ก็ไม่ช่วยอะไรที่จะคิดตอนนี้

นอกจากนี้ เว่ยเชียนชิวยังบอกอีดว่า เรื่องการเอาเงินสร้างจวนให้เซียวเฉวียน ห้ามให้จางจิ่นรู้เด็ดขาด

ในเวลานี้ หวังหลินคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานี้ และในที่สุดก็ค้นพบว่าทำไมเว่ยเชียนชิวจึงให้สั่งนี่กำชับนั่นตลอด

ปรากฏว่าเขาได้เตรียมการที่จะวางแผนต่อจางจิ่นแล้ว จะให้จางจิ่นขุดควักเงินในกระเป๋าของเขาเพื่อสำรองให้เขาก่อน

เขาช่างเจ้าเล่ห์จริงๆ!

แต่ไม่รู้ว่า ถ้าจางจิ่นรู้ว่า เพื่อหวังหลินแล้ว เว่ยเชียนชิวได้ใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อหลอกเขา เขาจะรัดคอหวังหลินให้ตายไหมนะ?

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ หวังหลินก็สั่นอยู่ในใจ พึมพำซ้ำๆ เพื่อเตือนตัวเองว่า: "เรื่องนี้ต้องไม่ให้เขา ห้ามให้เขารู้"

หวังหลินไม่ได้ติดต่อกับจางจิ่นมากนัก เขาไม่รู้จักจางจิ่นมากพอ แต่การที่เว่ยเชียนชิวชื่นชอบเขา สามารถนั่งในตำแหน่งรักษาการอัครเสนาบดี เขาไม่ใช่ตะเกียงน้ำมันที่ประหยัดน้ำมัน หวังหลินมือใหม่ผู้นี้ไม่สามารถทำให้เขาขุ่นเคืองได้

แต่ตอนนี้ หวังหลินต้องหาทางเติมเต็มช่องว่างในห่วงโซ่ทุนสร้าง มิฉะนั้น หากความคืบหน้าติดอยู่ที่นี่ เว่ยเชียนชิวรู้เข้าคงจะโกรธมาก

หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว หวังหลินก็ตัดสินใจไปที่จวนจาง หารือเรื่องนี้กับจางจิ่น

เมื่อจางจิ่นได้ยินว่าเงินยังขาดแคลน เขาก็ไม่แปลกใจเลยสำหรับโครงการขนาดใหญ่เช่นการสร้างจวน เป็นเรื่องปกติที่งบประมาณจะมีความคลาดเคลื่อนบ้าง

จางจิ่นพูดอย่างใจเย็น: "ยังขาดแค่ไหนรึ?"

หวังหลินยื่นฝ่ามืออย่างรู้สึกผิด ไม่กล้ามองตรงไปที่จางจิ่น

เมื่อจางจิ่นเห็น เขาไม่สงสัยตัวเขา เขาแค่คิดว่าหวังหลินมาจากครอบครัวที่ยากจน ไม่เคยเห็นเงินมากนัก สำหรับเขาการขาดเงินนิดๆ หน่อยๆ ก็เป็นเรื่องใหญ่

“ห้าร้อยตำลึง?” จางจิ่นถามอย่างลองใจ

หวังหลินส่ายหัวและลดศีรษะลง

“ห้าพันตำลึง?” จางจิ่นถามด้วยน้ำเสียงใจเย็น

คำตอบยังคงสั่นศีรษะ หัวของหวังหลินลดลงต่ำที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ มือของเขาก็ถูมุมเสื้อผ้าของเขาอย่างประหม่า

“ห้าหมื่นตำลึง?” น้ำเสียงของจางจิ่นขึ้นลงเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ชัดเจน หากไม่ฟังดีๆ ก็ฟังไม่ออก

หวังหลินเงยหน้าขึ้นทันที ส่ายแล้วลดระดับลง

จริงๆ แล้วเขาอยากจะพูดออกไปในครั้งเดียว บอกจางจิ่นเสียงดังๆ ว่าห้าแสนตำลึง ห้าแสนตำลึง!

แต่หลังจากได้ยินการเดาของจางจิ่นจากห้าร้อยตำลึง หวังหลินก็สูญเสียความกล้าหาญทันที

ในเวลานี้ วิธีเดียวที่จะผ่านความผิดได้คือโยนความผิด

เมื่อจางจิ่นได้ยินสิ่งนี้ เขาก็เปลี่ยนความคิด และรู้สึกว่าเป็นเช่นนั้น

สถานะของหวังหลินยังต่ำอยู่ในขณะนี้ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่เว่ยเชียนชิวจะไม่บอกเขา

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ จางจิ่นทำได้เพียงระงับความโกรธในใจและพูดด้วยน้ำเสียงเข้ม: "ได้ ข้าเข้าใจแล้ว"

เกรงว่า แม้ว่าจะไม่มีเหตุการณ์สถานศึกษาชิงหยวน แต่เว่ยเชียนชิวก็คงมีความคิดที่จะปล่อยให้จางจิ่นถูกเอารัดเอาเปรียบอยู่ดี

เว่ยเชียนชิวเจ้าคนโลภมาก เว่ยเชียนชิวได้เอ่ยปากกับจางจิ่นเกี่ยวกับการสร้างจวนเจียนกั๋วแล้ว และตอนนี้เขายังคงคิดที่จะมารีดไถเงินของจางจิ่นอีก!

ไฟในหัวใจของจางจิ่นเริ่มลุกโชนเพิ่มขึ้นอีก

เขาพูดอย่างใจเย็น: "เจ้ากลับไปก่อน เรื่องเงินข้าจะจัดการเอง"

หลังจากได้รับคำตอบ หวังหลินก็ออกจากจวนจางด้วยความโล่งใจ

เนื่องจากเหตุการณ์นี้ จางจิ่นจึงไปที่จวนเซียวอีกครั้งอย่างเงียบๆ

บังเอิญว่าเซียวเฉวียนมีบางอย่างที่จะถามจางจิ่น ดังนั้นทั้งสองจึงเริ่มพูดคุยในห้องหนังสือของเซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนเปิดประเด็นพูดขึ้น "ใต้เท้าจาง ท่านเคยพบจางเคอหรือไม่?"

ตามรายงานของไป๋ฉี่ เมื่อเขาไปที่นั่น ม่านกำบังของถ้ำก็ถูกทำลายลงแล้ว และไม่มีร่างของจางเคอในถ้ำ บางทีจางเคอหนีไปได้เองหรือได้รับการช่วยเหลือจากคนอื่น

นี่เกินความคาดหมายของเซียวเฉวียนจริงๆ

จางเคอเป็นหลานชายของจางจิ่นและเขาเป็นคนจางจิ่นอุ้มชูขึ้นมา เขาสนิทกับจางจิ่นมาก หากจางเคอยังมีชีวิตอยู่ ยังอยู่ในเมืองหลวง เขาจะหาวิธีติดต่อกับจางจิ่นอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม จางจิ่นส่ายหัวแล้วพูดว่า "ข้าไม่เคยเจอเขามาก่อน"

จางเคอได้รับการช่วยเหลือจากเว่ยเชียนชิวออกจากคุก จางจิ่นรู้เรื่องนี้ เพียงเพราะแม่เล้าของลานอี้หงมารายงานให้ทราบ โดยบอกว่าจางเคอก่อปัญหาใหญ่ เกือบจะทำให้ลานอี้หงเดือดร้อน จางจิ่นถึงได้ทราบเรื่อง