ผลการเรียนของผู้สมัครนี้ชื่อหยางจ๊าว ดูจากปีก่อนๆ ที่ผ่านมา จะอยู่ในอันดับต้นๆ อย่างสบายๆ
ไม่มีใครคิดว่าปีนี้จะมีตัวประหลาดอย่างเซียวเฉวียนโผล่มาตอบถูกทั้งสิบข้อ บี้จนทุกคนมิอาจตั้งตัวได้
หยางจ๊าวเป็นคนของฝ่ายเว่ยเจียนกั๋ว ยังเป็นผู้ท้าชิงตำแหน่งจ้วงหยวนที่กำลังจะมาถึงด้วย
ทฤษฎีนโยบายในการสอบพระราชวังก็ใกล้เคียงกับการอ่านจับใจความ เซียวเฉวียนเรียนวิชาภาษามาสิบกว่าปียังกลัวการอ่านจับใจความอีกเหรอ? ในเวลาทุกนาที สามารถเข้าใจคำศัพท์นับพันคำ
ถึงฝ่ายเว่ยเจียนกั๋วจะส่งคนมาสอบเพิ่มอีกเป็นสิบคน ก็แข่งสู้เซียวเฉวียนไม่ได้ ดูสิว่าใครจะกลัวใคร?
ยิ่งใกล้กำหนดสอบระดับวังมากเท่าไร เขาก็ยิ่งอันตรายมากขึ้น เซียวเฉวียนขอบคุณเหลนชายน้อยของเขาที่มาเตือน "อาอี้ รีบกลับบ้านเถอะ ไม่ต้องห่วง วิชาอ่านจับใจความในภาษาของลุงปู่ได้คะแนนเต็มร้อยเสมอ!
“ถ้างั้น ลุงปู่ระแวดระวังตัวเองด้วย”
”อย่าลืมกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่ลุงปู่ทำให้ด้วยนะ! ปู่ของเจ้าคงไม่เคยให้อาหารที่อร่อยแบบนี้แก่เจ้าแน่!” เซียวเฉวียนอารมณ์สบายๆ ราวกับว่าไม่เคยคิดกังวลเรื่องในอนาคตแม้แต่นิดเดียวเลย
อี้กุย ลูกชายเศรษฐี มือถือบะหมี่ด้วยตัวเอง ไม่ยอมให้คนใช้ผ่านมือ เขาทะนุทะหนอมบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปของลุงปู่เป็นพิเศษ เขาทำความเคารพและจากไปอย่างอาลัยอาวรณ์
ครั้งหนึ่งเขาเคยคิดที่จะส่งคนมาคุ้มครองเซียวเฉวียน
แต่ฝ่าบาททรงบอกห้ามอย่างอ้อมค้อม
คุ้มครองเซียวเฉวียนได้ครั้งหนึ่ง แต่อาจคุ้มครองไม่ได้ในครั้งต่อไป ครั้งต่อๆ ไป ไม่มีใครสามารถคุ้มครองเซียวเฉวียนได้ตลอดชีวิต
ขอเพียงเซียวเฉวียนก้าวออกจากถนนที่เต็มไปด้วยเลือดด้วยตัวเองได้ ถนนสายนี้ถึงจะยิ่งก้าวยิ่งมั่นคง
ถนนที่พลุกพล่าน แสงนวลจันทร์สะท้อนในดวงตาของอี้กุย เซียวเฉวียนเฝ้าดูส่งเขาจากไป
เซียวเฉวียนและคุณปู่มาจากที่เดียวกัน แต่มีบางอย่างที่ไม่เหมือนกัน
คุณปู่เคยคร่ำครวญว่าในราชวงศ์นี้ มันยากเกินไปสำหรับสามัญชนที่จะเอาตัวรอด
แต่เขาไม่เคยได้ยินคำโอดครวญแม้แต่ครั้งเดียวจากเซียวเฉวียน
ร่างของเซียวเฉวียนเหมือนมีไฟลามทุ่ง เผาผลาญทุกสิ่งรอบตัวเขา ไม่เผาจนหมดสิ้น เขาไม่ยอมเลิกละ
ที่จวนอ๋อง
จูเหิงซึ่งเดิมมีจิตใจว้าวุ่น และองค์ชายาจู ออกมาหลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ อารมณ์ดีขึ้นมาก
กลยุทธ์ที่องค์ชายาจูเสนอนั้น เยี่ยมยอดมากจริงๆ
เซียวเฉวียนผู้ซึ่งเติบโตมาราวกับวัชพืช ในที่สุดก็ไม่อาจมาขวางทางของเขา ยึดครองฉินซูโหรวของเขาได้อีกต่อไป!
เซียวเฉวียนส่องแสงเจิดจ้าเกินไป เขาตายแล้ว คนอื่นถึงจะมีวันโผล่หัวออกมาได้!
สิ่งที่ทำให้จูเหิงมีความสุขมากยิ่งขึ้นก็คือองค์ชายาจูกล่าวว่า แม้ปีนี้จะหมดโอกาสสอบขุนนางแล้ว แต่นางจะทำให้เขาเป็นราชบุตรเขยอย่างแน่นอน!
มีองค์หญิงให้แต่งงานด้วย ทำไมเขาต้องสนใจฉินซูโหรวอะไรนั่นอีก!
องค์ชายาจูกล่าวว่า ขอแค่ฆ่าเซียวเฉวียนให้ตาย องค์หญิงก็จะตกเป็นของจูเหิง! ถือเป็นสิ่งเสริมกำลังใจให้เขา!
ในวันถัดไป
สิ่งสำคัญอันดับแรกของบ้านเซียว คือให้แม่เซียวนำกลุ่มไพร่คุนหลุนไปย้ายเข้าสำมโนครัว
นี่คือธุระที่เซียวเฉวียนกำชับเป็นพิเศษให้จัดการให้เป็นที่เรียบร้อย
ที่กระทรวงการคลังมีผู้คนมาย้ายสำมโนครัวไพร่คุนหลุนเป็นจำนวนมาก เมื่อแม่เซียวมาถึง สวีซูผิงได้มาลงทะเบียนแ ตั้งชื่อ ให้บ้านเซียวด้วยตัวเอง สิ่งต่างๆ ก็ดำเนินไปอย่างราบรื่น
เซียวเฉวียนนั่งอยู่ในลานบ้านเล็กๆ ของเขาเองในจวนฉินเป็นเวลาหนึ่งวัน รอให้คนจากฝ่ายเว่ยเจียนกั๋วมาก่อความวุ่นวาย
ไม่มีใครมามาเลยตลอดทั้งวัน อย่าว่าแต่คน แมลงวันสักตัวก็ไม่มี
ฉินซูโหรวอยู่กับเขาเป็นเวลาหนึ่งวัน เซียวเฉวียนจับเธอไว้ในลานบ้านของเขาและไม่ยอมปล่อยเธอไปไหน
”เซียวเฉวียน คุณกำลังรออะไรอยู่?”
”รอให้จูเหิงมาก่อกวนเธอ”
ถ้าเซียวเฉวียนเดาไม่ผิด จูเหิงจะต้องเริ่มต้นลงมือจากจุดที่อ่อนที่สุด คือฉินซูโหรว
เมื่อฉินซูโหรวได้ยิน ใบหน้าสวยงามของเธอก็ปรากฏอาการเสียดสี "โอ้ จูเหิงเป็นสุภาพบุรุษ เขาจะก่อกวนอะไรฉัน คุณคิดว่าเขาเป็นพวกโสโครกเหมือนอย่างคุณหรือ"
ฉินซูโหรวรู้จักจูเหิงมาหลายปี จูเหิงมีพร้อมด้วยคุณธรรมและพรสวรรค์ อุปนิสัยการเรียนรู้ยอดเยี่ยม รูปร่างหน้าตาก็ไม่เลว สูงศักดิ์และบริสุทธิ์ดั่งหยก เซียวเฉวียนเทียบไม่ได้ครึ่งหนึ่งของเขา
เธอลืมไปจนสนิทว่าจูเหิงเคยเอาเรื่องที่เธอเสิร์ฟซุปให้ไปเยาะเย้ยเซียวเฉวียน
จูเหิงดีไปทุกอย่าง ถ้าไม่ใช่เซียวเฉวียนทำร้ายเขาจนถูกจำคุก เวลานี้จูเหิงก็สามารถไปเข้าสอบได้ที่พระราชวัง
ต่อหน้าสามีตัวเองชมเชยความดีของชายอื่น เซียวเฉวียนพูดได้คำเดียว “ไร้ศักดิ์ศรีความเป็นหญิง”
"พัวะ!"
ฉินซูโหรวตบหน้าเขาโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้าและใบหน้าของเซียวเฉวียนมีรอยสีแดงลอยขึ้นมาทันที เล็บของหญิงโบราณนั้นยาว รอยเลือดห้าเส้นปรากฏบนใบหน้าของเซียวเฉวียนอย่างเห็นได้ชัด
อาเซียงตกตะลึง เพราะไป่ฉีชักดาบออกมาด้วยท่าทางอาฆาต!
ดาบกำลังจะแทงเข้าหาฉินซูโหรวทันที!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...