ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 130

ระหว่างทางไปสนามสอบที่พระราชวัง เงียบสงบอย่างผิดปกติตลอดทาง เซียวเฉวียนอารมณ์สดชื่น เขาไม่จำเป็นต้องให้ตระกูลฉินประทับตราในจดหมายหย่าเลยสักนิด

เซียวเฉวียนยอมรับว่าตัวเองเป็นโสดแล้ว ขอแค่ตัวเองยอมรับ ตัวเองก็เป็นโสดอย่างมีความสุข! ช่างหัวมันกับไอ้ตระกูลฉิน!

กลับไปใช้ชีวิตของคนเป็นโสดนี้ ตัวเบาจริงๆ!

เซียวเฉวียนขี่ม้าเหงื่อโลหิตของเขาอย่างสบายใจเฉิบ ยืดหลังตรงดิ่ง ดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมายอย่างที่คิด

โอรสแห่งสวรรค์แค่กระทืบเท้าทีเดียว เมืองหลวงก็เปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก

ออกมาวันนี้ เห็นผู้รู้หนังสือหลายคนมาพร้อมกับผู้อารักขาอยู่ข้างกาย

ผู้อารักขาหน้าใหม่ล้วนรู้จักชื่อของเซียวเฉวียน เมื่อพวกพบเซียวเฉวียน เจ้านายของพวกเขามองเซียวเฉวียนอย่างเย็นตา แต่ผู้อารักขากลับมองเขาด้วยความซาบซึ้งใจและสุภาพ

ความซาบซึ้งที่ปราศจากคำพูดนี้ เซียวเฉวียนมองดูเข้าใจ

แต่ศึกที่อ้านย้วนนั้นเป็นความลับ เซียวเฉวียนไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ ดวงตาแค่มองผ่านพวกเขาไปเฉยๆ

แต่ก่อน ทุกคนเยาะเย้ยเซียวเฉวียนไปคลุกคลีกับไพร่คุนหลุนผู้ต่ำต้อย แต่ตอนนี้ผู้รู้หนังสือทุกคน กุลีกุจอไปหาไพร่คุนหลุนมาเป็นผู้อารักขา พวกเขาไม่อาจมาด่าว่าเซียวเฉวียนเป็นคนต่ำต้อยได้อีกต่อไป พวกเขาจำต้องหุบปากของตัวเอง!

พวกผู้รู้หนังสือมีการแสดงออกเหมือนกินอึแล้วไม่กล้าคายออกนี้ เซียวเฉวียนรู้สึกสงสารจริงๆ

ฮ่า ๆ ๆ ๆ!

เซียวเฉวียนขี่ม้าไปตามถนนอันพลุกพล่านของเมืองหลวง หัวเราะในใจอย่างเต็มที่!

การสอบระดับพระราชวังของราชวงศ์ต้าเว่ยจัดขึ้นที่ตำหนักเหวินชางในพระราชวัง

ประการนี้คล้ายกับของจีนหวาเซี่ย

การสอบระดับพระราชวังของราชวงศ์ชิงในหวาเซี่ยจัดขึ้นที่ตำหนักไท่เหอ

มีที่ต่างกันคือ การสอบระดับพระราชวังของหวาเซี่ยมักจะจัดขึ้นในเดือนเมษายนและพฤษภาคม ส่วนต้าเว่ยมีกำหนดสอบขุนนางปีละครั้ง การสอบระดับพระราชวังจะกำหนดในเดือนธันวาคม

เซียวเฉวียนวันนี้เริ่มต้นจากการให้ตรวจสอบ ขึ้นรถม้าที่ใช้เฉพาะในการรับผู้สอบไปที่ตำหนักเหวินชาง กระบวนการดำเนินไปอย่างราบรื่นมาก

เอิ่ม?

มันไม่เหมือนกับที่เซียวเฉวียนจินตนาการไว้เลย

พวกที่ไม่อยากให้เขาสอบได้จ้วงหยวน ควรจะถือมีดแย่งกันขึ้นมาเพื่อเฉือนหัวของเขาถึงจะถูก

แต่วันนี้ดูไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหมือนกับเป็นวันปกติ

เซียวเฉวียนเข้าใจ นี่อาจเป็นความสงบก่อนเกิดพายุลมฝนที่ร้ายแรง

เมื่อมาถึงตำหนักเหวินชาง ผู้สมัครสอบในวังต่างก็ตื่นเต้นมาก เมื่อสอบผ่านแล้ว พวกเขาทั้งหมดก็จะเป็นเจ้าหน้าที่ในราชสำนัก

เมื่อเซียวเฉวียนมาถึง พวกเขาก็ทำความเคารพเซียวเฉวียน นับตั้งแต่เซียวเฉวียนเลี้ยงพวกเขาไปทานอาหารในตึกหมิงเยว่มา พวกเขามองเซียวเฉวียนด้วยสายตาที่สุภาพมากขึ้น อย่างน้อยก็ไม่เฉยเมยและดูหมิ่นดูแคลนเหมือนเมื่อก่อน

พวกเขาเคารพนับถือที่เซียวเฉวียนใจกว้างยอมทุ่มเงิน

พวกคุณชายตระกูลสูงศักดิ์ทั้งหลายต่างเยาะเย้ยเซียวเฉวียนว่าเป็นเต่าดิน แต่ก็ต้องมีเงินทุนถึงเป็นเต่าดินได้

พอได้กินข้าวของคนอื่นแล้ว ท่าทีของพวกเขาก็เปลี่ยนแปลงไป ถึงแม้ดูเกรงใจขึ้นภายนอก เซียวเฉวียนก็พอใจ

แต่ว่าครั้งนี้ ผู้สมัครที่แต่งงานแล้วจะมารวมเป็นกลุ่มหนึ่ง ผู้ที่ยังไม่ได้แต่งงานก็จะรวมตัวกันเป็นคนละกลุ่ม

เซียวเฉวียนหูตาไวฟังแล้ว ปรากฏว่าข่าวขององค์หญิงเลือกราชบุตรเขยนั้นได้แพร่กระจายออกไปแล้ว

พวกที่แต่งงานแล้วทุบตีหน้าอกและกระทืบเท้าตัวเอง ส่วนพวกที่ยังไม่ได้แต่งงานก็ดูภาคภูมิใจ รอให้สอบขึ้นชื่อบนป้ายประกาศ ก็จะมีสิทธิ์แต่งงานกับองค์หญิง

ให้ตายเถอะ องค์หญิงตัวเล็กๆ พวกเขายังไม่ละเว้นเหรอ?

เซียวเฉวียนส่ายหัว รสนิยมของคนโบราณค่อนข้างหนักเอาการ เซียวเฉวียนไม่เหมือนกัน เขาชอบผู้หญิงที่มีเสน่ห์ รอยยิ้มสามารถทำให้คนหลงไหลได้ยาวนาน

หญิงที่เป็นผู้ใหญ่ก็เหมือนกับเหล้าที่เขาหมัก ทั้งเผ็ด ทั้งแรงจนขึ้นหัวสมอง

เว่ยชิงซึ่งไม่ได้เจอกันหลายวัน เห็นเซียวเฉวียนก็รีบเข้ามา “พี่เซียว ทำไมหน้าพี่ถึงเจ็บล่ะ?”

รอยทั้งห้านี้ดูเหมือนจะถูกใครบางคนตบอย่างรุนแรง

”เจอสุนัขตัวหนึ่งบนถนนมาแย่งของกิน” เซียวเฉวียนตอบอย่างเมินเฉยให้พ้นๆ ไป

สุนัขเทวดาที่ไหนตบหน้าคนเป็นด้วย? เว่ยชิงไม่กล้าถามรายละเอียด ชี้ออกไปว่า "พวกเขาบอกว่าผู้สมัครที่มีแนวโน้มจะแต่งงานกับองค์หญิงมากที่สุดคือเขานั่น"

หยางจ๊าวเป็นลูกพี่ลูกน้องของเจ้าหมูอ้วน หยางจูโน้น

ในเครือญาติตระกูลหยาง พอหยางจูลูกชายคนโปรดเสียชีวิตไป เพื่อชดเชยให้ตระกูลหยาง ฝ่ายเว่ยเจียนกั๋วจึงวางแผนที่จะผลักดันให้หยางจ๊าวได้เป็นจ้วงหยวนและแต่งงานกับองค์หญิง

”เหรอ” เซียวเฉวียนไม่สนใจ และย้อนถาม “ฉันจัดงานเลี้ยงที่ตึกหมิงเยว่ ทำไมคุณไม่มาล่ะ?”

เซียวเฉวียนก่อเรื่องมากมายและคนในตระกูลเขาเบื่อหน่ายมาก เว่ยชิงเกาหัวด้วยความลำบากใจและหาข้อแก้ตัว "ทางบ้านเข้มงวด ต้องการให้ฉันเตรียมตัวในการสอบระดับวัง และไม่อนุญาตให้เขาออกนอกบ้าน!”