ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1291

เขาแสร้งทำเป็นลังเลอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า "ใต้เท้า ผู้น้อยไม่เข้าใจจริงๆ เซียวเฉวียนยโสโอหังขนาดนี้ ทำไมท่านไม่ถือโอกาสนี้กำจัดเขาไปล่ะ ?"

จางจงแค่อ้าปาก จางจิ่นก็เดาว่าเขาต้องเอาเรื่องเซียวเฉวียนมาพูดอย่างแน่นอน และก็อย่างที่คาดไว้ไม่ผิด

จางจิ่นครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง พูดด้วยน้ำเสียงอย่างกะผ่านชีวิตมาอย่างโชกโชนยาวนาน "ทำไมข้าจะไม่อยากกำจัดเซียวเฉวียน แต่ที่มาเมืองมู่อวิ๋นครั้งนี้ ภายนอกข้าได้รับคำสั่งจากฝ่าบาท ในทางเป็นจริงข้าก็ปฏิบัติงานให้กับท่านเจียนกั๋วด้วย ท่านเจียนกั๋วมีคำสั่งให้ข้าระงับความวุ่นวายลงโดยเร็วที่สุด”

หลังจากพักครู่หนึ่ง จางจิ่นกล่าวต่อ "คำสั่งของท่านเจียนกั๋ว ข้าไม่กล้าฝ่าฝืน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะปล่อยปละละเลย ก่อนที่จะบรรลุตามคำสั่งของท่านเจียนกั๋ว ข้าจะก่อเรื่องอย่างอื่นขึ้นมาไม่ได้"

เดี๋ยวทำให้เรื่องของท่านเจียนกั๋วเสีย ผลที่เกิดขึ้นร้ายแรงยิ่งนัก

เมื่อได้ฟังคำอธิบายของจางจิ่นแล้ว จางจงจึงเข้าใจในที่สุดว่าที่แท้เป็นเช่นนั้น ไม่ใช่ว่าจางจิ่นกลัวปัญหา หรือ จางจิ่นไม่คิดจะจัดการกับเซียวเฉวียน แต่ในเวลานี้นาทีนี้ จางจิ่นจะทำอะไรเซียวเฉวียนไม่ได้

ภารกิจของเว่ยเชียนชิว จะมีเหตุผิดพลาดใดๆ ไม่ได้จริงๆ

จางจงพูดอย่างเห็นใจคน "ที่แท้ท่านเจียนกั๋วมีมอบหมายเป็นอย่างอื่น ผู้น้อยเข้าใจแล้ว ผู้น้อยจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยให้ท่านสงบความวุ่นวาย"

ทำเรื่องนี้ให้เสร็จเพื่อให้จางจิ่นมีสมาธิจัดการกับเซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนและไป่ฉีนั่นมาฉีกหน้าจางจงเช่นนี้ แค้นนี้ไม่ชำระ ต่อไปจางจงจะหากินแถวๆ ท่านเจียนกั๋วได้อย่างไร

ใช่แล้ว จางจงเป็นไส้ศึกที่เว่ยเชียนชิววางไว้ในจวนจาง

เว่ยเชียนชิวเป็นคนระแวงขี้สงสัยอยู่เสมอ แม้ว่าจางจิ่นจะรับปากยอมจำนนต่อเขา เขาก็ยังไม่ไว้ใจและวางคนอยู่ในจวนจางคอยติดตามทุกการเคลื่อนไหวของจางจิ่น

เรื่องนี้ จางจิ่นได้คาดไว้นานแล้ว เขารู้มาตั้งนานแล้วว่าเว่ยเชียนชิวจะต้องวางใครสักคนไว้ในจวนจางแน่นอน

ดังนั้น จางจิ่นจึงระวังตัวอยู่เสมอ พยายามอย่างเต็มที่เพื่อไม่ให้คนของเว่ยเชียนชิวมาจับผิดอะไรเขาได้

เพียงแต่ว่า จางจิ่นไม่เคยคาดเลยว่าองครักษ์ของเขาจะมีคนของเว่ยเชียนชิวแทรกอยู่ด้วย

จางจงซุ่มซ่อนไว้ลึกมากจนจางจิ่นไม่อาจพบเบาะแสใด ๆ เลยว่าเขาถูกเว่ยเชียนชิวซื้อตัวไปตั้งแต่เมื่อไร

ถ้าไม่ได้พาจางจงออกมาในครั้งนี้ และบังเอิญมีเซียวเฉวียนอยู่ด้วย

ถ้าไม่ใช่เพราะความกระตือรือร้นของจางจงที่จะสำแดงผลงาน เห็นเซียวเฉวียนแล้วอยู่ไม่นิ่ง จะยืมมือของจางจิ่นฆ่าเซียวเฉวียน ใจร้อนเกินไปเลยทำให้เซียวเฉวียนพบเห็นพิรุธ

ถ้าไม่ใช่เซียวเฉวียนสะกิดให้รู้ ถึงป่านนี้จางจิ่นก็คงไม่อาจจะจินตนาการได้ว่าจางจงเป็นไส้ที่เว่ยเชียนชิวส่งมา

องครักษ์เป็นไพ่ตายของจวนจาง ก็เพราะตระหนักถึงความสำคัญขององครักษ์ จวนจางจึงปฏิบัติต่อองครักษ์ดีเป็นพิเศษเสมอ เพื่อให้พวกเขาทุ่มเทต่อจวนจางอย่างสนิทใจ

โดยไม่คาดคิดว่ายังมีคนทรยศจวนจาง กลายเป็นลูกสมุนของเว่ยเชียนชิวกลับมาสอดแนมจวนจาง

เหตุใดจางจิ่นจึงคิดว่าจางจงต้องเป็นคนของเว่ยเชียนชิว มันง่ายมาก

เพราะหน่วยองครักษ์ของจวนจาง คนที่รู้ถึงการมีอยู่ของมันมีน้อยมากจนอาจกล่าวได้ว่าไม่มีใครรู้เลยนอกจากจางจิ่นเองและคนที่ใกล้ชิดกับเขามากที่สุด

เรื่องลับสุดยอดนี้ถูกรับรู้โดยบุคคลภายนอกและถูกพลิกกลับมาสอดแนมโดยบุคคลภายนอก คนนอกรายนี้จะเป็นใครได้อีกนอกจากเว่ยเชียนชิว

เมื่อพิจารณาดูทั้งต้าเว่ยแล้ว มีเพียงเว่ยเชียนชิวเท่านั้นที่มีความสามารถนี้และทำเรื่องเสียสติขนาดนี้ได้

นี่ยังสามารถอธิบายได้จากอีกมุมหนึ่งว่า เรื่องลี้ลับขนาดนี้ ยังถูกเว่ยเชียนชิวรู้เข้า แค่คิดก็รู้ ความไว้วางใจของ เว่ยเชียนชิวที่มีต่อจางจิ่นนั้นเป็นสิ่งแสแสร้งทั้งนั้น

เขาไม่เคยได้เชื่อถือจางจิ่น ไม่งั้นสายลับของเขาคงไม่ซุ่มซ่อนลึกขนาดนี้ และเขาคงไม่ยื่นมือเข้ามาถึงหน่วยองครักษ์ของจางจิ่น

จางจิ่นซึ่งมารู้สึกตัวในภายหลัง รู้สึกยังโชคดีที่เขาระมัดระวังตัวมาตลอดหลายปี เขายังมีชีวิตอยู่รอดได้ภายใต้การเฝ้าจับดูอย่างใกล้ชิดเยี่ยงนี้

ตอนนี้มานึกย้อนดู รู้สึกเสียวไส้ยิ่งนัก

เวลานี้ จางจิ่นรู้สึกโชคดีมากที่เขาได้หันหลังให้ความมืดละเข้าหาความสว่าง สวามิภักดิ์ต่อองค์จักรพรรดิ

โชคดีที่ครั้งนี้มีข้ออ้างมาอุดปากจางจงได้ ไม่งั้นหากจางจงเอาเรื่องการพูดการกระทำของวันนี้รายงานให้เว่ยเชียนชิว เว่ยเชียนชิวคงจะคิดมากอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้และสงสัยว่าจางจิ่นทรยศเขาก็ได้

เมื่อได้เออออจางจงไปแล้ว เพื่อตัดบทไม่ให้จางจงมาถามนี่ถามโน่นอีก จางจิ่นก็พูดว่า "ข้าง่วงแล้ว ขอหลับก่อนแล้ว”

กินจุอย่างนี้ ไม่ใช่ลักษณะที่คนปกติควรมี

แต่เมื่อมองดูเซียวเฉฉวียน นอกจากการกินจุของเขา ทุกอย่างก็ดูปกติดี เมื่อกินอิ่ม สภาพอารมณ์จิตใจของเขาก็ยังดูดีมาก

แต่ไป่ฉีก็ยังอดเป็นห่วงไม่ได้ เซียวเฉวียนคือกระดูกสันหลังของจวนเซียว ถ้าเขาเกิดเป็นอะไรขึ้นมา พวกเขาจะทำอย่างไร ?

เซียวเฉวียนเห็นท่าทางคร่ำเครียดของไป่ฉี ยิ้มเบา ๆ แล้วพูดว่า "ข้าสบายดี ไม่ต้องกังวล"

เซียวเฉวียนไตร่ตรองอยู่ว่าเขาควรบอกไป่ฉีเกี่ยวกับที่ตราจูเสินสิงในตัวดีหรือไม่

ที่ต้องไตร่ตรองนั้น เซียวเฉวียนไม่ได้กังวลไป่ฉีจะหักหลังประเภทนั้น แต่เนื่องจากมันเกี่ยวข้องกับเซียวเฉวียน ไป่ฉีใส่ใจมาก เซียวเฉวียนกลัวว่าไป่ฉีจะเดาเหตุการณ์ไปมั่วส่งเดช

แต่ว่า ถ้าไม่บอก ไป่ฉีก็อาจคิดบ้าๆ บอๆ

พอไตร่ตรองแล้ว เซียวเฉวียนก็ตัดสินใจบอกไป่ฉีดีกว่า

เซียวเฉวียนคว้าเก้าอี้ตัวหนึ่งขึ้นมาแล้วนั่งลง จากนั้นชี้ไปที่เก้าอี้ตัวข้างๆ และกวักมือให้ไป่ฉีนั่งลง

ไป่ฉีลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ทำตามความปรารถนาของเซียวเฉวียนและนั่งลง

เขารู้ว่าเซียวเฉวียนมีบางอย่างจะพูดกับเขา

อย่างว่าเซียวเฉวียนลดเสียงลงและพูดสำเนียงราบเรียบ "ไป่ฉี จะบอกความลับให้เจ้าทราบ จริงๆ แล้วตราจูเสินไม่ได้ถูกทำลาย แต่มันอยู่ในร่างกายของข้าเอง"

ฮ่า ?

เพียงแค่นี้ ไม่ได้ระวังตัว ฟ้าคำรามเปรี้ยงใส่ลงมาจากฟากฟ้า ถล่มไป่ฉีทั้งร่างทั้งประสาทอุตลุดไปหมด

เขาจ้องมองเซียวเฉวียนด้วยความตกใจ ใช้เวลานานกว่าที่ไป่ฉีจะกลับมามีสติ เขามองเซียวเฉวียนด้วยความตื่นตระหนกและพูดว่า "เจ้านายหมายความว่า ที่กินจุขนาดนั้น ก็เป็นเพราะตราจูเสินงั้นหรือ ?"