ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 13

ด้านนอกจวนฉิน เซียวเฉวียนและเว่ยชิงที่กลับจากหอจืออี้ พวกเขาก็ได้เข้าครัวเพื่อทำอาหารให้ลูกสุนัขของพวกเขา

คนรับใช้ของจวนฉินจิตใจอำมหิตมาก แม้แต่เศษอาหารเหลือก็ไม่เหลือไว้ให้ สุนัขหิวจนร้องเสียงหลง

ณ ตอนนี้มีเสียงเดินดังมาจากข้างนอก เซียวเฉวียนก็โผล่หัวออกไปดู เห็นร่างเงาอยู่ใต้ต้นไม้ แถมมีรูปร่างที่เพรียวบางและสวย

เซียวเฉวียนก็ไม่ได้สนใจอะไร พร้อมปิดประตูห้องครัวเสียงดังปัง ทำให้ฉินชูโหรตกใจ อะไรกัน? เขากล้าเมินฉันได้อย่างไงกัน?

ขณะนี้ ก็มีเสียงของอาเซียงตะโกนมาจากข้างนอก "นายท่านคะ! คุณหญิงบอกว่า ถ้านายท่านไม่สนใจ เธอจะขอหย่าค่ะ!"

แต่งงานยังไม่ถึงครึ่งเดือนเลย ฉินชูโหรวกล้าใช้การหย่ามาขู่แล้วเหรอ เซียวเฉวียนแสยะยิ้ม เขาจะกลัวการหย่ากับเธอทำไม?

ขณะที่เตรียมอาหารให้ลูกสุนัข เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "ข้ามันหลงทางและวิกลจริต เหมือนกันคนบ้าที่เดินไปเดินมา!"

อาเซียงเลยถามว่า "นายท่านคะ ท่านหมายความว่าอะไรคะ?"

“มันก็หมายความว่าข้าโสดและข้าก็มีความสุข เธออยากทิ้งก็ทิ้งไปสิ!”

“อะไรนะ?” ฉินชูโหรวโกรธจนตัวสั่นไปหมด!

"นี่มัน..." อาเซียงรู้สึกว่านายท่านจะเล่นใหญ่ไปแล้ว ท่านไม่กลัวคุณหญิงเลย!

เซียวเฉวียนลูบตัวสุนัขที่กำลังหิวอยู่ "รอหน่อยนะ เดียวก็เสร็จแล้ว"

สุนัขทำเสียงอ้อน จากนั้นก็ไปทิ้งตัวลงข้างๆ เซียวเฉวียนพร้อมกันกระดิกหาง

แต่ก็อย่างว่า เวลาแบบนี้แล้ว คุณหญิงมาหาถึงที่ขนาดนี้ หรือว่าเธอจะรู้สึกประทับใจเขาที่หอจืออี้ เธอก็เลยจะมาแสดงความรักให้กับเขา เพื่อที่จะให้เขาเห็นอกเห็นใจอย่างนั้นเหรอ?

เซียวเฉวียนกำลังตั้งใจทำอาหารให้ลูกสุนัข ฉินซูโหรวที่ทนไม่ไหวแล้วสั่งให้คนใช้พังประตูเข้าไป"เซียวเฉวียน บังอาจนักนะ! เจ้าเห็นสุนัขสำคัญกว่าคนอย่างข้าอย่างนั้น?”

ฉินซูโหรวทำท่าทางเหมือนเธอเป็นคนที่สูงส่ง ซึ่งต่างจากวันนี้ตอนที่อยู่ในสวนอย่างอย่างสิ้นเชิง

“เจ้าเป็นอะไรกันแน่?” การเคลื่อนไหวทำให้ลูกสุนัขตกใจ และเริ่มเห่าออกมา แต่ท่าทางของเซียวเฉวียนนั้นสงบมาก รู้สึกได้ว่าไม่เดือดร้อนอะไร