ใครจะคิดว่า เซียวเฉวียนแอบใช้ความคิดของเขาเพื่อหลอกไป๋ฉี่
ให้ไป๋ฉี่เป็นแพะรับบาปในการสอบถามข้อมูลอย่างสมบูรณ์แบบ
เซียวเฉวียนพยักหน้า ตอนที่หันหลังกลับเขาก็จำอะไรบางอย่างได้ พูดออกมาว่า : "จริงสิ เสี่ยวเจิน จางจิ่นและกลุ่มของเขายกเว้นจางจง ช่วยไว้ชีวิตพวกเขาได้หรือไม่?"
คำพูดเหล่านี้ทำให้เจินฮ่าวรู้สึก สับสนเล็กน้อย
ต่อหน้าจางจิ่นและคนอื่นๆ ในเมื่อครู่นี้ เซียวเฉวียนยังมีท่าทีคับแค้นต่อพวกเขา ทำไมตอนนี้เขาถึงขอความเมตตาแทนพวกเขาแล้ว?
เจินฮ่าวเหลือบมองที่เซียวเฉวียนด้วยความสับสน
เซียวเฉวียนกล่าวต่อ: "ไป๋ฉี่รู้เหตุผลดังกล่าว เขาจะอธิบายให้เจ้าฟัง"
มีคำพูดของเซียวเฉวียนนี้ ก็คุยกันได้ง่ายขึ้น
เจินฮ่าวพยักหน้า
ทันใดนั้น เซียวเฉวียนก็จากไปภายใต้ดวงตาอันลุกโชนของไป๋ฉี่จริงๆ โดยทิ้งไป๋ฉี่และเจินฮ่าวไว้ข้างหลัง
ไป๋ฉี่รู้เหตุผลที่ไหนกัน
เขากลับจากการเดินทางไปบ้านตระกูลเซียวในเขตชานเมือง ก่อนที่เขาจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในเมืองหลวงในช่วงไม่กี่วันที่เขาอยู่ที่นั่น เขาก็ติดตามเซียวเฉวียนมายังรัฐมู่อวิ๋นแล้ว
เขาไม่รู้ว่าทำไมเซียวเฉวียนถึงร้องขอความเมตตาให้จางจิ่นสักนิด?
ไป๋ฉี่ไม่รู้ว่าจางจิ่นหันไปภักดีต่อฝ่าบาท และเขาไม่รู้ว่าในช่วงเวลานี้ ความสัมพันธ์ระหว่างจางจิ่นและเซียวเฉวียนนั้นได้ผ่อนคลายลงแล้ว
ไป๋ฉี่ไม่รู้อะไรเลย มาให้เขาอธิบายให้เจินฮ่าวฟัง ให้ไป๋ฉี่อธิบายอะไรได้ล่ะ?
เซียวเฉวียนยิ่งอยู่ยิ่งโกงมากขึ้นเรื่อยๆ
โชคดีที่ไป๋ฉี่เป็นองครักษ์ของเซียวเฉวียน สามารถเชื่อมจิตกับเขาได้
ไป๋ฉี่เชื่อมจิตกับเซียวเฉวียนเขาพูดในใจ: "นายท่าน ท่านไม่ได้บอกข้าว่าเหตุใดท่านถึงต้องการช่วยจางจิ่น"
เซียวเฉวียนต้องการช่วยจางจิ่น ไป๋ฉี่ไม่รู้สึกว่ามันแปลก เพราะไป๋ฉี่รู้ แม้ว่าจางจิ่นจะต่อต้านเซียวเฉวียนเสมอ ทำให้คอยระรานเซียวเฉวียน แต่มันก็เกิดจากความขัดแย้งทางการเมืองของพวกเขาเท่านั้น
พวกเขาล้วนเป็นคนที่มุ่งเป้าไปที่เซียวเฉวียนเป็นการส่วนตัว
และเขาก็ทำอะไรกับเซียวเฉวียนไม่ได้
ดังนั้นจางจิ่นจึงไม่เป็นอันตรายใดๆ ต่อเซียวเฉวียน
ยิ่งไปกว่านั้นเซียวเฉวียนไม่ใช่คนประเภทที่จะโกรธแค้นต้องแก้แค้น เซียวเฉวียนไม่ได้ใส่ใจกับกลอุบายที่ไม่สำคัญของจางจิ่นเลย และไม่ต้องการชีวิตเขา
ไม่มีอะไรน่าแปลกใจที่เซียวเฉวียนต้องการช่วยจางจิ่น
แต่จะให้ไป๋ฉี่ต้องการบอกเหตุผลว่าทำไมเขาถึงช่วยจางจิ่น เขาก็ต้องบอกเหตุผลไป๋ฉี่
ฝั่งนั้น เสียงแผ่วเบาของเซียวเฉวียนดังขึ้น: "จางจิ่นเป็นสายลับที่ซุ่มอยู่ข้างกายเว่ยเชียนชิว"
“และเจ้าสามารถบอกเรื่องนี้กับเจินฮ่าวได้" เซียวเฉวียนกล่าวเสริม
ข่าวนี้ทำให้ไป๋ฉี่ประหลาดใจ
โดยไม่คาดคิดจางจิ่นบุคคลที่มีความสำคัญต่อเว่ยเชียนชิวจะทรยศเว่ยเชียนชิว กลายเป็นสายลับของฮ่องเต้
สิ่งต่างๆ บนโลกยากที่จะคาดเดา!
ด้วยวิธีนี้ ไป๋ฉี่จึงเข้าใจ
ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมเซียวเฉวียนถึงกำหนดเป้าหมายไปที่จางจงเช่นนั้น จางจงคงกำลังช่วยเว่ยเชียนชิวสอดแนมจางจิ่น
มิฉะนั้น ก็ไม่จำเป็นต้องให้เซียวเฉวียนกำหนดเป้าหมายไปที่จางจง
เพื่อยืนยันสิ่งที่เขาคิด ไป๋ฉี่พูดขึ้นว่า: "นายท่าน จางจงเป็นพวกของเว่ยเชียนชิวใช่หรือไม่?"
เซียวเฉวียนเพียงตอบอืม แล้วเงียบไป
ในเวลานี้ เจินฮ่าวยังคงเติมชาของไป๋ฉี่ต่อ แต่ไป๋ฉี่รีบหยุดเขาและพูดว่า "คุณชายเจิน ข้าทำเอง"
หลังจากพูดอย่างนั้นไป๋ฉี่ก็ยื่นมือออกไปรับกาน้ำชา แต่เจินฮ่าวไม่ได้ให้เขา เขาจึงยิ้มเบาๆ เขาพูดว่า: "พี่ไป๋ แค่รินชาให้ ไม่เป็นไร"
หลังจากหยุดไปสักพักเจินฮ่าวก็พูดต่อ: "ไหน พี่ไป๋ บอกข้าที เหตุใดพี่เซียวถึงอยากให้จางจิ่นมีชีวิตอยู่”
จากนั้นไป๋ฉี่ก็พูดสิ่งที่เซียวเฉวียนพูดเมื่อครู่ บอกกับเจินฮ่าวโดยละเอียด
เมื่อเจินฮ่าวได้ยินสิ่งนี้ เขาก็ตกใจมากกว่าไป๋ฉี่
ข้าไม่เคยคิดเลยว่าจางจิ่นจะเป็นคนของฮ่องเต้
ในเวลานี้ เจินฮ่าวอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโชคดีที่เขาไม่ได้ทำอะไรจางจิ่นก่อน และเซียวเฉวียนก็รีบมาถึง
ด้วยวิธีนี้เจินฮ่าวกำลังต้มน้ำชงชาขณะฟังเรื่องราวเก่าๆ ของเซียวเฉวียน เขาก็รู้สึกพึงพอใจมาก
เมื่อเขาได้ยินว่า ตอนนี้เซียวเฉวียนเป็นประมุขของชิงหยวนเป็นราชครู เจินฮ่าวก็ประหลาดใจมากจนสำลักน้ำลายของตัวเอง
อะไร!
เซียวเฉวียนเป็นปัญญาชนอันดับต้นๆ ในต้าเว่ยจริงหรือ?
หรือราชครู?
ปัญญาชนหนุ่มเช่นนี้ ราชครูหนุ่มเช่นนี้ ไม่เพียงแต่ไม่เคยมีมาก่อนเท่านั้น เกรงว่าอาจไม่มีในอนาคตด้วยซ้ำ
ชื่นชม เจินฮ่าวชื่นชมจากก้นบึ้งของหัวใจ!
หากเซียวเฉวียนอยู่ที่นี่ในตอนนี้ เขาคงจะมองเซียวเฉวียนด้วยความชื่นชมอย่างยิ่ง และขอร้องให้เซียวเฉวียนรับเขาเป็นลูกศิษย์
ปัดโธ่เอ้ย!
อายุแค่นี้ ไม่พูดถึงวรยุทธ์สูง ยังเป็นผู้นำฝ่ายบุ๋น ยังเป็นถึงราชครูอีก
ยังหมักเหล้าเป็น ปรุงอาหารได้เลิศรส ทำการค้าได้เฟื่องฟูด้วย
อ๊า! อ๊า! อ๊า!
เจินฮ่าวอดไม่ได้ที่จะคำรามอยู่ในใจ
ในโลกนี้ถึงกับมีคนที่โดดเด่นเช่นนี้ด้วย สวรรค์ ท่านจะทรงปล่อยให้คนธรรมดาๆ มีชีวิตอยู่ต่อไปไหม?
หือ?
เมื่อได้ยินว่าเซียวเฉวียนได้สัมผัสกับกวีสมุทรคุนหลุนด้วย เจินฮ่าวก็อดไม่ได้ที่จะตกใจและพูดไม่ออก สัตว์ประหลาด เซียวเฉวียนต้องเป็นสัตว์ประหลาดอย่างแน่นอน!
อย่างไรก็ตามเจินฮ่าวชอบที่จะเป็นพวกเดียวกับสัตว์ประหลาด
เจินฮ่าวอดไม่ได้ที่จะรู้สึกภูมิใจกับวิสัยทัศน์ที่เป็นอัจฉริยะของเขาเอง!
ในบรรดาสิ่งมีชีวิตทั้งหมด เขาพึงพอใจในตัวเซียวเฉวียน อยากเป็นเพื่อนกับเซียวเฉวียน
นิมิตที่ดีเช่นนี้สมควรแก่การสรรเสริญจริงๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
อ่านแรกๆก็สนุกนะแต่อ่านไปสักพักก็งงกับตรรกะของนักเขียน..นักเขียนจีนนี่โนทัศน์แปลกๆรื่องราวไล่เรียงไปเหมือนมีเหตุผลอยู่ก็กลับไร้เหตุผลดื้อๆซะงั้นคงอ่านไปต่อไม่ได้แล้วมันช่างทำร้ายจิตใจคนอ่านเป็นระยะอ่านไปรู้สึกหนืดๆไม่ไหลลื่นเลย...
ถึงตอน139 อ่านต่อไม่ได้ต้องทำอย่างไรครับ...
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...