ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1306

จินเผิงจ้องมองไป๋ฉี่อย่างเย็นชาและนิ่งเงียบ

เขาไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม: "เจ้าบ้า! เจ้ากล้าดียังไงมาทำตัวป่าเถื่อนในวัง! มานี่!"

หลังจากออกคำสั่งแล้ว มีร่างเจ็ดร่างปรากฏขึ้นในพริบตา ขวางหน้าจินเผิง พวกเขายกมือของพวกเขาและพูดด้วยความเคารพ: "แม่ทัพ ข้าน้อยอยู่ที่แล้ว! น้อมรับคำสั่งของแม่ทัพ!"

จินเผิงเหลือบมองไป๋ฉี่และส่งสัญญาณ: "ฆ่าเขา!"

"ขอรับ!" เสียงของหลายๆ คนดังและก้องกังวาน ไปทั่วพระราชวัง

แม้แต่คนนอกวังก็ไม่ได้ยินเลย

ผู้คนอดไม่ได้ที่จะเสียเหงื่อให้กับ ไป๋ฉี่เมื่อได้ยินเสียงนั้นพวกเขาก็รู้สึกว่ามันมีพลังมาก ไป๋ฉี่สามารถเอาชนะพวกเขาได้หรือไม่?

หัวใจของราษฎรตกตะลึงโดยธรรมชาติ และพวกเขาฟังอย่างกังวลถึงสิ่งที่เกิดขึ้นภายใน

ไม่เพียงแต่ราษฎรจะกังวล แต่แม้แต่เจินฮ่าวก็อดไม่ได้ที่จะกังวลเกี่ยวกับไป๋ฉี่ เจินฮ่าวเอียงหัวไปข้างหูของเซียวเฉวียนและกระซิบว่า "พี่เซียว พี่ไป๋ลงมือคนเดียวได้หรือไม่? ให้อู๋อิ่งไปช่วยด้วยดีหรือไม่?“

เซียวเฉวียนพูดอย่างใจเย็น: "ไม่จำเป็น แค่ดูการแสดงอย่างวางใจเถอะ"

เขาซึ่งเป็นองครักษ์ของเซียวเฉวียนเป็นผู้ชายที่มีประสบการณ์การต่อสู้หลายร้อยครั้ง เขาจะถูกตีถอยทัพโดยจวนเจ้าผู้ครองรัฐได้อบ่างไร?

เรื่องตลก!

เซียวเฉวียนเป็นคนมองโลกในแง่ดี แต่เจินฮ่าวก็ไม่ได้มองโลกในแง่ดีนัก เขารู้ว่าจินเผิงมีหน่วยกล้าตาย และหน่วยกล้าตายเหล่านี้ล้วนมีวรยุทธ์สูงและยากต่อการรับมือ

ไม่ว่า ไป๋ฉี่จะแข็งแกร่งแค่ไหนเขาก็ยังมีสองหมัด หมัดสองหมัดที่เรียกว่าไม่สามารถเอาชนะสี่มือได้

แต่ไป๋ฉี่เป็นคนของเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนที่มั่นใจมาเยี่ยงนี้ เจินฮ่าวไม่สามารถพูดอะไรได้ เขาถอนหายใจ และสงบลงเพื่อรอผล

ในวัง ทหารที่จินเผิงเรียกมานั้นเป็นหน่วยกล้าตายจริงๆ พวกเขาทั้งหมดมีใบหน้าที่น่ากลัว ร่างกายที่แข็งแกร่ง และดูดุร้าย การแสดงออกของไป๋ฉี่เต็มไปด้วยความดูถูก

“ปัง! ปัง! ปัง!”

หน่วยกล้าตายได้รับคำสั่ง หันกลับมา และเข้าหาไป๋ฉี่ทีละก้าว ทุกย่างก้าวที่พวกเขาเดิน พื้นสั่นสะเทือนโดยไม่ตั้งใจ ซึ่งน่าตกตะลึงอย่างยิ่ง

เห็นได้ชัดว่าระยะทางไม่กี่ก้าว แต่ให้ความรู้สึกเหมือนต้องเดินหลายร้อยเมตร ทำให้ก้าวช้าลงจนคลาน

อย่างไรก็ตาม ยังมีผู้คนอยู่ข้างนอกรอวัตถุดิบยาเพื่อช่วยชีวิตพวกเขา และไป๋ฉี่ก็ไม่มีเวลาเสียเวลากับพวกเขาที่นี่

ก่อนที่หน่วยกล้าตายจะเข้าใกล้ ไป๋ฉี่ได้กระตุ้นพลังงานภายในของเขา และรัศมีของเขาก็เปิดออกอย่างน่าเกรงขาม ราวกับแม่ทัพที่กลับมาจากการต่อสู้นองเลือด เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

ไป๋ฉี่ดึงมีดที่น่าตกใจของเขาออกมาด้วยเสียงเสียงดังกราว และชี้ไปที่หน่วยกล้าตายที่กำลังเข้ามาใกล้พร้อมกับแสงแวววาว

ดวงตาของไป๋ฉี่เย็นชามาก เขาตะโกนด้วยความโกรธ จากนั้นเขาก็กระพริบตาและฟันคนตายอย่างรวดเร็วราวกับสายลม

ทุกคนในปัจจุบันมีสีหน้าประหลาดใจ

ผู้เล่นตัวจริงอย่างหน่วยกล้าตายนั้นแข็งแกร่งมาก แต่ก็ไม่ได้ทำให้ไป๋ฉี่หวาดกลัว ไป๋ฉี่หมดหวังที่จะมีชีวิตของเขาหรือเขามั่นใจจริงๆ ว่าจะเอาชนะหน่วยกล้าตายได้หรือไม่?

หากเป็นอย่างหลัง ไป๋ฉี่ก็ประเมินความสามารถของเขาสูงเกินไปจริงๆ!

เป็นเพียงองครักษ์ ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนเขาก็มีเพียงสองหมัด เขาจะเอาชนะหน่วยกล้าตายมากมายได้อย่างไร?

จินเผิงเคยเห็นผู้คนที่สิ้นหวังในชีวิต แต่ก็ไม่เคยสิ้นหวังขนาดนี้มาก่อน

ดี! เนื่องจากไป๋ฉี่ไม่รู้คำว่า “ตาย” เขียนอย่างไร จินเผิงจะสอนให้เขาเขียนมันในวันนี้ และให้เขารู้ว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน!

“ฮึ่ม!” จินเผิงสูดจมูกอย่างเย็นชาและนั่งลงโดยสะบัดแขนเสื้อ เพื่อรอดูว่าไป๋ฉี่จะตายอย่างไร

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่ทหารที่เสียชีวิตจะเผชิญหน้าอย่างเป็นทางการกับไป๋ฉี่ "ซิ้ว!" แสงเย็นๆ ก็แวบเข้ามาและแทงหน่วยกล้าตายอย่างแม่นยำในช่องท้อง

ดวงตาของหน่วยกล้าตายเบิกกว้างและเขามองไปที่ไป๋ฉี่ด้วยความไม่เชื่อ เขาไม่มีเวลาแม้แต่จะร้องโอดโอยก่อนที่จะล้มตัวลงนอนราบกับพื้น เขากระตุกสองสามครั้งก่อนจะลงนรกตายจากไป