ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1341

เสวียนจิ้งไม่ได้คิดไม่ถึงเลยว่าคนๆ นี้คือฉินเฟิง แต่พอเขาคิดดีๆ แล้ว เขากลับรู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้

ตระกูลฉินกับเว่ยเชียนชิวเป็นศัตรูกันมาแต่ไหนแต่ไรแล้วฉินเฟิงยิ่งเป็นบุตรชายคนโตของตระกูลฉิน ถึงแม้จะทำอะไรผิดพลาดแล้วไม่ได้รับพระกรุณาโปรดเกล้าฯ จากฮ่องเต้ แต่เขาก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะเข้าร่วมกับฝ่ายเว่ยเชียนชิว

ต่อให้ตัวเขาเองอยากทำ แต่ตระกูลฉินก็ไม่อนุญาตให้เขาทำ

เว้นเสียแต่ว่าเขาจะละทิ้งตระกูลฉินไปโดยสิ้นเชิง

หรือว่าเขาจะถูกตระกูลฉินทอดทิ้งไปโดยสิ้นเชิง

อย่างไรก็ตาม ทั้งสองอย่างเป็นไปได้ยาก

ฉินเฟิง เป็นคนที่มีนิสัยหยิ่งยโส ด้วยความเป็นอยู่ของเขา เขายอมเป็นคนว่างเปล่าในตระกูลฉินมากกว่าที่จะไปเข้าร่วมกับเว่ยเชียนชิว ซึ่งเป็นศัตรู

ฝั่งนั้น ฮวนจิงกำลังคิดในใจอยู่ ฝั่งนั้น เว่ยเชียนชิว ก็ได้ให้ฉินเฟิงไม่ต้องทำความเคารพ

เมื่อเห็นเว่ยเชียนชิว ปฏิบัติต่อฉินเฟิงด้วยท่าทีเย็นชา ราวกับว่าเขาไม่รู้จักฉินเฟิงเลย ฉินเฟิงก็อดสงสัยไม่ได้

เมื่อก่อน เมื่อฉินเฟิงแสดงออกว่าพร้อมจะจงรักภักดีต่อเว่ยเชียนชิว เว่ยเชียนชิวก็ชื่นชมฉินเฟิงเป็นอย่างมาก ราวกับว่าเขาได้สมบัติล้ำค่ามา และทันทีที่ฉินเฟิงมา เขาก็ให้ฉินเฟิงเป็นรองแม่ทัพ

แต่ตอนนี้กลับเป็นท่าทีที่ไม่คุ้นเคยกับฉินเฟิงสักเท่าไหร่ ฉินเฟิงรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

ฉินเฟิงกำลังคิดในใจอยู่ว่าอะไรไม่ถูกต้อง ทันใดนั้นเขาก็หันไปพูดกับเสวียนจิ้งว่า “ท่านใต้เท้าจาง สวัสดีขอครับ”

เมื่อได้ยินเสียงนี้ เสวียนจิ้งก็ตกตะลึงเล็กน้อย โอ้ เขาพูดแบบนี้ เป็นไปได้ว่าเขาคือฉินเฟิงจริง ๆ ไหม

ถ้าเป็นจริง นี่จะเป็นเรื่องแปลกประหลาดของโลกใบนี้!

ใช่แล้ว ตระกูลฉินเป็นตระกูลผู้ภักดีมาหลายชั่วอายุคน ฉินฟงเป็นบุตรชายคนโตของตระกูลฉิน แต่เขากลับเข้าร่วมกับเว่ยเชียนชิว ถ้าข่าวนี้แพร่ออกไป จะต้องทำให้คนจำนวนมากตกตะลึง

เมื่อเห็นเสวียนจิ้งทำหน้าเหม่อลอย ฉินเฟิงก็เยาะเย้ยว่า “ทำไม ท่านใต้เท้าจาง ไม่จำข้าได้แล้วหรือ ข้าคือฉินเฟิง”

นี่มันบ้าไปแล้ว!

จริงๆ แล้วเป็นฉินเฟิงจริงๆ

“จำได้สิ จำได้สิ แต่ข้าแค่แปลกใจนิดหน่อย ที่บังเอิญเจอท่านที่นี่ ใต้เท้าจาง” เสวียนจิ้งมองฉินเฟิงด้วยสายตาลึกซึ้ง เขาอยากรู้ว่าฉินเฟิงทำอย่างไรถึงสามารถทำให้เว่ยเชียนชิว ไว้วางใจเขา และให้เขาอยู่ในกองทัพได้

นี่เป็นเรื่องน่าสงสัย

และยังมีอีกเรื่องที่ทำให้เสวียนจิ้งสงสัยมากขึ้น

ในเวลานี้ไป๋เจวี๋ย แนะนำฉินเฟิงให้เว่ยเชียนชิวรู้จัก “นายท่าน คนนี้ชื่อฉินเฟิง เป็นรองแม่ทัพของกองทัพ”

แน่นอนว่า เมื่อได้ยินว่าฉินเฟิงเป็นรองแม่ทัพ เสวียนจิ้งก็ยิ่งสงสัยมากขึ้น ฉินเฟิงได้รับการไว้วางใจจากเว่ยเชียนชิว มากขนาดนั้นเลยหรือ?

“มาสิฉินเฟิงมาทำความเคารพนายท่าน” ในเวลานี้ ไป๋เจวี๋ย กระซิบบอกฉินเฟิง

อะไรนะ?

นายท่าน?

เมื่อไหร่นายท่านโผล่มา?

ยังเป็นคนจากซินเจียงอีกด้วย

ฉินเฟิงรู้สึกงุนงงมาก แต่เขาก็ทำตามพิธีการอย่างสุภาพ “ฉินเฟิงคารวะนายท่าน”

ดวงตาอันลึกซึ้งของเว่ยเฉียนชิว จ้องมองไปที่ฉินเฟิงเป็นเวลาสองวินาที จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ “ไม่ต้องมากพิธี”

ฉินเฟิงยืนตัวตรงอย่างนอบน้อม สายตาของเขามองตรงไปที่จมูกของเขา ดมกลิ่น

ในเวลานี้ ฉินเฟิงแตกต่างจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง

เมื่อก่อน ฉินเฟิงเป็นคนที่มีท่าทางเอาแต่ใจ และเป็นคนมีอัธยาศัยดี เขาจึงได้รับการยอมรับจากทุกคน ทุกคนต่างก็แย่งกันเข้าหาฉินเฟิง ฉินเฟิงก็เป็นคนที่มีนิสัยหยิ่งยโสและทะนงตน

ด้วยรัศมีของจวนฉินที่ปกคลุมอยู่ และด้วยความสามารถที่แท้จริงของ ฉินเฟิงในช่วงสิบกว่าปีที่ผ่านมา ฉินเฟิงก็ใช้ชีวิตอย่างราบรื่นตามธรรมชาติ จึงรู้สึกถึงความรู้สึกเหนือกว่าและคิดว่าตัวเองอยู่ในระดับที่สูงกว่าคนอื่น

จนกระทั่งเซียวเฉวียน เข้าจวนฉิน ฉินเฟิงในที่สุดก็พบกับ เซียวเฉวียนซึ่งเป็นคนต่อต้านเขาทุกที่ ชีวิตของเขาเริ่มเปลี่ยนไป

กล่าวได้ว่าการเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของเขาเริ่มต้นจากการแต่งงานของเซียวเฉวียนและอาจื่อ

ในช่วงเวลาหนึ่งปีกว่า ฉินเฟิงได้ประสบกับความเสื่อมถอยของตระกูลฉิน และเขาก็ตกจากบัลลังก์