ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1395

พูดแล้วทำเลย เด็กดีจริง ๆ

แต่สำหรับภาพชุนเซี่ยวที่กล่าวถึงโดยเหมิงเอ้า เจิ้งฮ่าวยังไม่เคยเห็นเลย เขาอยากรู้จริงๆ ว่าภาพชุนเซี่ยวเป็นสมบัติล้ำค่าอะไร

เขามองดูเซียวเฉวียนด้วยสายตาอ้อนวอน “ท่านพี่เซียว เป็นไปได้ไหมที่พี่จะให้ข้าเปิดหูเปิดตาหน่อย”

เซียวเฉวียนตอบตกลงอย่างรวดเร็ว “ได้สิ”

พูดจบ เขาตะโกน “ภาพชุนเซี่ยว ออกมา!”

พอสิ้นคำพูดของเซียวเฉวียนภาพชุนเซี่ยวก็พุ่งออกมาจากแขนเสื้อของเขาอย่างฉับพลัน ลอยอยู่กลางอากาศอย่างสง่างาม

เจิ้งฮ่าวเงยหน้าขึ้นมอง ตาก็สว่างวาบ

ในโลกนี้ยังมีสมบัติล้ำค่าเช่นนี้อยู่ด้วย ไม่เพียงแต่จะเข้าใจคำพูดของมนุษย์เท่านั้น แต่ยังสามารถออกมาเองและบินอยู่บนอากาศได้

นี่...นี่ภาพวาดกลายเป็นปีศาจไปแล้วหรือนี่?

แต่สมบัติล้ำค่าแบบนี้ เซียวเฉวียนได้มาได้อย่างไร?เจิ้งฮ่าวก็อยากได้ภาพวาดแบบนี้บ้าง

เจิ้งฮ่าวพูดด้วยใบหน้าอ้อนวอน “ท่านพี่เซียว ภาพวาดนี้ ท่านบอกข้าได้ไหม หาได้จากที่ไหน?”

เซียวเฉวียนได้ยินแล้วยิ้ม นึกว่าเจิ้งฮ่าวคิดว่าเป็นสมบัติหาง่าย

เด็กคนนี้ น่าจะอยู่ในรัฐมู่อวิ๋นอย่างโดดเดี่ยว ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าภาพชุนเซี่ยวเป็นสมบัติ

ก็จริงอยู่ ท้ายที่สุดแล้ว นี่ก็เป็นสมบัติศักดิ์สิทธิ์ของคุนหลุน กาลเวลาผ่านไปนานขนาดนี้ มันก็กลายเป็นตำนานไปแล้ว และตำนานนี้ก็เกือบจะจมหายไปในสายธารแห่งประวัติศาสตร์

อย่าว่าแต่เจิ้งฮ่าวที่มาจากรัฐมู่อวิ๋นเลย แม้แต่บนภูเขาคุนหลุน ซึ่งเป็นที่มาของภาพชุนเซี่ยว ทุกวันนี้ก็ยังมีคนรู้จักภาพชุนเซี่ยวไม่มากนัก

ดังนั้น เซียวเฉวียนจึงให้ความรู้แก่เจิ้งฮ่าวเกี่ยวกับภาพชุนเซี่ยว และมอบความรู้เกี่ยวกับพู่กันเฉียนคุนให้ด้วย

ความรู้ครั้งนี้ทำให้เจิ้งฮ่าวรู้สึกว่าได้ฟังเรื่องราวเทพนิยาย

ภาพชุนเซี่ยวสามารถจุสิ่งมีชีวิตในโลกได้ หรือแม้แต่พู่กันเฉียนคุนก็สามารถเป็นคู่ต่อสู้ที่เก่งกาจได้

ที่สำคัญคือ ในความเข้าใจของเจิ้งฮ่าว เซียวเฉวียนไม่ได้ใช้อาวุธวิเศษเหล่านี้เลย แต่เขาก็เก่งกาจจนทำให้เจิ้งฮ่าวอ้าปากค้าง ถ้าเขาใช้อาวุธวิเศษทั้งสองนี้ล่ะ ฉากจะเป็นอย่างไร?

ฉากการต่อสู้ของเทพเซียนก็คงไม่ต่างจากนี้หรอก?

ว้าว ๆ！

เจิ้งฮ่าวอดไม่ได้ที่จะประเมินเซียวเฉวียนใหม่อีกครั้ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเคารพที่อธิบายไม่ถูก

เขาตัดสินใจแล้ว เขาจะติดตามเซียวเฉวียนพื่อเปิดหูเปิดตา

ไม่ว่าจะทำอะไร รัฐมู่อวิ๋นมีไป๋ฉี่และอู๋อิ่งอยู่ ไม่มีอะไรที่จัดการไม่ได้

ดังนั้น เจิ้งฮ่าวจึงพูดว่า “ท่านพี่เซียว ท่านเป็นอาจารย์ของฮ่องเต้ ท่านช่วยพูดดีกับฮ่องเต้เพื่อถอดถอนตำแหน่งของข้าได้ไหม”

เซียวเฉวียนเคยเห็นคนพยายามหาตำแหน่งมามากมาย แต่ไม่เคยเห็นคนไม่ต้องการดำรงตำแหน่งรองแม่ทัพมาก่อน

ตำแหน่งรองแม่ทัพนะ ตำแหน่งที่นักรบมากมายปรารถนา

เจิ้งฮ่าวกลับทิ้งมันไปเหมือนเศษผ้า

อย่างไรก็ตาม เซียวเฉวียนก็มีความคิดที่จะรับเเจิ้งฮ่าวเข้าสู่จวนเซียว และพอดีกับที่เจิ้งฮ่าวก็ไม่ต้องการดำรงตำแหน่ง ดังนั้น มันก็เป็นเรื่องดี

เซียวเฉวียนพูดว่า “ได้สิ ข้าจะพูดถึงเรื่องนี้กับฮ่องเต้เมื่อกลับถึงเมืองหลวง”

เจิ้งฮ่าวได้ยินคำตอบที่ชัดเจนเช่นนี้ ตื่นเต้นมาก “ขอบคุณท่านพี่เซียว ต่อไปข้าจะติดตามท่านพี่เซียวแล้ว”

มีอีกหนึ่งคนที่ติดตามเซียวเฉวียนอีกแล้ว เมื่อเห็นสายตาที่เจิ้งฮ่าวทองเซียวเฉวียน เหมิงเอ้าก็รู้สึกไม่พอใจอย่างชัดเจน

เขารู้สึกว่าเจิ้งฮ่าวมาแย่งเซียวเฉวียนที่เป็นไอดอลของเขา

สายตาที่เจิ้งฮ่าวมองเซียวเฉวียน ในฐานะที่เป็นแฟนตัวยงของเซียวเฉวียน เหมิงเอ้าคุ้นเคยกับสายตาแบบนี้เป็นอย่างดี เขามองเซียวเฉวียนด้วยสายตาแบบนี้ทุกวัน

ฮือ ๆ ๆ

เซียวเฉวียนที่เป็นไอดอลของเหมิงเอ้าในตอนแรกเป็นเพียงเหมิงเอ้าคนเดียว แต่ตอนนี้ทุกคนก็มาแย่งไอดอลกัน