ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1397

ชิงหลงเข้าใจความหมายของเซียวเฉวียนเขาสงสัยว่ามีคนจากเขาคุนหลุนกำลังก่อเรื่อง

ชิงหลงตอบว่า “ได้”

นอกจากนี้ ชิงหลง ก่อนหน้านี้ใช้ข้ออ้างว่าหลบหนีไปเขาคุนหลุน ผ่านไปหลายวันแล้ว เขาควรจะกลับไปบนเขาคุนหลุน มิฉะนั้นจะถูกท่านผู้เฒ่าสงสัย

ท่านผู้เฒ่ามักไม่เห็นด้วยกับความสัมพันธ์ระหว่างชิงหลงกับเซียวเฉวียน

เดิมทีเขาคิดว่า หากเซียวเฉวียนต้องการความช่วยเหลือจากเขาไปที่เมืองชานถัง เขาก็จะหาข้ออ้างไปอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเซียวเฉวียน ให้เขาอยู่ที่นี่เพื่อค้นหาเบาะแส เขาจึงอยู่ที่นี่

ส่วนเซียวเฉวียนฝ่ายนี้ ทำได้เพียงรอวันพรุ่งนี้ เพื่อติดตามฝูงอูฐลำต่อไป ดูว่าจะสามารถหาเบาะแสได้หรือไม่

ไม่คาดคิด ในวันรุ่งขึ้น ไม่มีใครพาอูฐผ่านเหมือนเมื่อวาน

ในเวลานี้ เซียวเฉวียนก็ยิ่งแน่ใจว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับเขาคุนหลุน

มิฉะนั้น เมื่อชิงหลง กลับไปบนเขาคุนหลุน ฝูงอูฐตัวนี้จะหายไปได้อย่างไร?

หากบอกว่าเป็นเรื่องบังเอิญ เซียวเฉวียนไม่เชื่อ โลกนี้ไม่มีเรื่องบังเอิญมากมายขนาดนี้

เมื่อพบเบาะแสแล้ว เซียวเฉวียนส่งเสียงผ่านทางไกลให้ชิงหลง หาข้ออ้างออกไปจากเขาคุนหลุนก่อน แล้วค่อยแอบกลับเข้าไป

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ก็คือสร้างภาพลวงตาว่าชิงหลง ไม่ได้อยู่บนเขาคุนหลุน

เซียวเฉวียนต้องการให้ชิงหลงคอยสังเกตการณ์เคลื่อนไหวบนเขาคุนหลุนอย่างลับๆ

ดังนั้น ชิงหลง จึงคิดวิธีและดำเนินการตามคำแนะนำของเซียวเฉวียน หลบซ่อนตัวอยู่บนเขาคุนหลุน

แน่นอน ดังที่คาดไว้ ทันทีที่ชิงหลง ออกข่าวและออกจากเขาคุนหลุนในวันแรก เซียวเฉวียนก็ได้ยินเสียงกระดิ่งที่คุ้นเคย

ฝูงอูฐผ่านที่นี่อีกครั้ง

คราวนี้ เซียวเฉวียนไม่ได้ติดตามฝูงอูฐอีกต่อไป

เขาให้เหมิงเอ้า ลอบซุ่มโจมตีในที่ที่เคยตามหาฝูงอูฐครั้งล่าสุด

แต่เหมิงเอ้ารอครึ่งวันก็ไม่พบฝูงอูฐ

ยิ่งกว่านั้น เซียวเฉวียน บอกเหมิงเอ้า แล้วว่าฝูงอูฐได้ออกเดินทางแล้ว

นับเวลาแล้ว ช่วงนี้ก็น่าจะมาถึงแล้ว

เขาจึงติดต่อกับเซียวเฉวียนทางจิตวิญญาณ และพูดว่า “นายท่าน รอมานานขนาดนี้แล้ว ข้ายังไม่เห็นฝูงอูฐมาเลย”

พอได้ยินอย่างนี้ เซียวเฉวียน ก็รู้สึกว่าเรื่องไม่เข้าท่า

คนชุดดำคนนั้นมีโอกาสสูงที่จะสังเกตเห็นความผิดปกติและเปลี่ยนสถานที่

ทิศทางคือทิศทางนั้น แต่เป็นไปได้ว่าพวกเขาไม่ได้ส่งอูฐต่อไปยังจุดที่เหมิงเอ้า ซุ่มอยู่

ประมาทเกินไป

เซียวเฉวียนควรจะติดตามไปแล้ว

อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้ไม่ติดตามทัน ก็ยังทำได้ในวันพรุ่งนี้

ส่วนนายอำเภอ ด้วยความกระหายที่จะได้อยู่กับหญิงงามอย่างเร่งด่วน หาเหตุผลให้เจิ้งอ่าว ไม่สามารถโต้แย้งได้ และจำต้องตามเขาไปที่ที่เขากล่าว

สถานที่ที่นายอำเภอ จัดให้เจิ้งฮ่าว อยู่ห่างจากเมืองไปหน่อย

แต่คฤหาสน์หลังนั้นสร้างได้ดี ดีกว่าจวนของนายอำเภอเสียอีก

แน่นอน นี่คือความรู้สึกที่ภายนอกของบ้านให้

เมื่อเข้าไปข้างใน ของตกแต่งในห้องนั่งเล่นก็ธรรมดามาก ไม่มีของตกแต่งที่มีค่ามากมาย

แต่เมื่อนายอำเภอพาเจิ้งฮ่าวมาที่ห้อง ประตูเปิดออก เกือบจะทำให้ตาของเจิ้งฮ่าวพร่ามัว

โอ้พระเจ้า!

ของตกแต่งในห้องนี้ล้วนเป็นสมบัติล้ำค่า ไข่มุก หินอ่อน หินหยก หยก เพชร และผ้าไหมชั้นดี ... มีทุกอย่าง

ถ้าไม่เห็นว่ามีเตียงและโต๊ะเก้าอี้วางอยู่ เจิ้งฮ่าวก็คิดว่านี่คือห้องเก็บของที่มีวัตถุมีค่า

แม้แต่เจิ้งฮ่าว ผู้ที่มองว่าเงินเป็นสิ่งสกปรก ก็อดกลืนน้ำลายไม่ได้

ตราบใดที่เขาดื่มเข้าไป เขาจะหลับเหมือนหมูเหมือนที่โรงแรม

เจิ้งฮ่าว ใจเย็นๆ หยิบแก้วชาอีกแก้วขึ้นมา ค่อยๆ ชิม

ชานี้เป็นชาที่ดี

เกรงว่านายอำเภอจะสั่งให้บ่าวทำเช่นนี้ล่วงหน้าแล้ว ชาชั้นเลิศรออยู่

“ดีแล้ว เป็นชาที่ดี ก็ควรค่อยๆ ดื่ม”

“รอจนเจ้าสุนัขผู้นี้ดื่มชาแล้วล้มลงไป ละครก็น่าจะเริ่มแสดงแล้ว!”

ก่อนมาที่นี่ เจิ้งฮ่าว ได้บอกกับเซียวเฉวียนว่าเขาจะไปกับนายอำเภอออกไปข้างนอก

เซียวเฉวียนรู้ว่าต้องทำอะไร เขาสะกดรอยตามทั้งสองคนจนพบที่ตั้งของบ้านหลังนั้น จากนั้นจึงแอบแจ้งให้ฉินซูโหรวทราบ และขอให้นางและพี่น้องทั้งสามมาสอบสวนนายอำเภอ

เพราะเซียวเฉวียนมายังเมืองชานถังเรื่องนี้ ฉินหนาน ฉินเป่ยจึงไม่รู้ เซียวเฉวียนก็ไม่ต้องการให้พวกเขารู้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงแจ้งให้ฉินซูโหรวทราบเป็นการส่วนตัว

เมื่อพี่น้องทั้งสามมาถึงบ้านหลังนั้น นายอำเภอก็ถูกชานั้นวางยาแล้ว

ด้วยบ้านหลังนี้เพื่อเป็นหลักฐาน สามารถตัดสินให้นายอำเภอมีความผิดฐานฉ้อราษฎร์บังหลวง

บวกกับคำให้การของเจิ้งฮ่าวที่กล่าวหาว่านายอำเภอข่มขืนหญิงสาว

เพียงสองจุดนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้อนาคตของนายอำเภอสิ้นสุดลง

หากไม่มีตำแหน่งทางการปกป้อง คนที่เขาเคยทำให้ขุ่นเคืองก่อนหน้านี้ก็จะไม่มีความกังวลใดๆ และต่างพากันหาทางแก้แค้นเขา

ปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่ต่อไป ก็ยังทรมานกว่าการฆ่าเขาโดยตรง

ท้ายที่สุดแล้ว คนที่เคยใช้ชีวิตเหนือกว่าผู้อื่น ทันใดนั้นกลับกลายเป็นคนไร้ค่า ไม่มีเงิน ไม่มีเงินที่จะใช้ชีวิตอย่างหรูหรา ไม่มีอำนาจคุ้มครอง กลายเป็นคนที่ถูกเหยียดหยาม

ชีวิตเช่นนี้ แย่ยิ่งกว่าสุนัข

นายอำเภอผู้เป็นทั้งบรรพชนและคนฟุ่มเฟือยโดยธรรมชาติย่อมไม่สามารถทนได้ ในยามสิ้นหวัง เพื่อรักษาศักดิ์ศรีที่เหลืออยู่ นายอำเภอจึงเลือกที่จะแขวนคอตายหลังจากได้รับการดูถูกและทำร้ายจากชาวบ้าน