ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1426

สุดท้ายแล้วมันก็เป็นแบบนี้มาเสมอ นักปราชญ์คิดมาโดยตลอดว่าความแข็งแกร่งของเซียวเฉวียนสู้เขาไม่ได้

โดยไม่คาดคิดว่าเซียวเฉวียนสามารถทำร้ายเขาได้

ท่ามกลางพรายดาบเงากระบี่ เงาร่างของทั้งสองเคลื่อนไหวรวดเร็วราวกับสายลม กลับไปกลับมา แม้แต่เงาก็ไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน

จุดที่ดาบกระบี่ชี้ไป ด้วยพลังของดาบกระบี่ทำให้ใบไม้สีเขียวถูกพัดลงมากระจายไปทั่วพื้น

เซียวเฉวียนก็อดไม่ได้ที่จะพึมพำอยู่ในใจ พูดตามตรงว่าการต่อสู้นั้นสร้างความเสียหายให้กับสิ่งแวดล้อมจริงๆ

นี่ไง ดาบที่ปะทะกัน ก็ทำให้ใบไม้สีเขียวนั้นกองเป็นชั้นแล้วชั้นเล่า

ในใจของหมิงเจ๋อก็อดคิดไม่ได้ขณะที่เขาฟังเสียงของใบไม้ที่ร่วงหล่นลงมา

เขามองไม่เห็น แต่เขาได้ยินเพียงเสียงดาบที่ปะทะกัน และเขาไม่รู้ว่าใครเป็นผู้ชนะหรือใครเป็นผู้แพ้ และใครแข็งแกร่งกว่า

หมิงเจ๋อกังวลแทบตายจริงๆ

ในเวลาแบบนี้ คนเพิ่มหนึ่งคนความแข็งแกร่งก็เพิ่มมากขึ้น

ดังนั้น หมิงเจ๋อจึงไม่สนใจว่าที่อยู่ของเขาจะถูกเปิดเผยหรือไม่

เขาก็ยิงพลุสัญญาณขึ้นสู่ท้องฟ้าและเรียกองครักษ์ส่วนตัวของเขา

เมื่อได้ยินเสียงพลุสัญญาณริมฝีปากของนักปราชญ์ก็โค้งงอเป็นรอยยิ้มที่น่ากลัว สถานการณ์ที่ทั้งสองฝ่ายมีความแข็งแกร่งเท่ากันและเป็นการยากที่จะแยกแยะว่าใครสูงหรือต่ำกว่า แต่เขาก็มีผู้ช่วยเหลือและเขาก็สามารถเอาชนะเซียวเฉวียนได้

เซียวเฉวียนตะคอกอย่างเย็นชาริมฝีปากโค้งงอเป็นรอยยิ้มที่แสดงท่าทีดูถูกเหยียดหยาม

คนโบราณเหล่านี้ สู้คนไม่ไหวก็ชอบเรียกกองกำลังเสริม

อย่างไรก็ตาม นักปราชญ์ได้รับบาดเจ็บ จะค่อยดูว่าเขาจะอยู่รอถึงกองกำลังเสรฺมมาหรือไม่

องครักษ์ส่วนตัวของหมิงเจ๋อ ก็ถูกหมิงเจ๋อเรียกตอนที่หมิงเจ๋อออกมาจากเมืองชานถังแล้ว ในช่วงเวลานี้ เขาซุ่มซ่อนอยู่ในเมืองชานถังมาโดยตลอด

ดังนั้นพวกเขามาที่นี่จึงใช้เวลาไม่นานนัก

แน่นอนว่าเซียวเฉวียนไม่รู้เรื่องนี้

แต่ว่า แม้ว่าเขาจะไม่รู้ แต่เขาอาศัยอยู่ในต้าเว่ยมาปีกว่าแล้ว และเขาก็คุ้นเคยกับกิจวัตรของคนโบราณเหล่านี้มานานแล้ว องครักษ์ของพวกเขา สั่งให้มาก็มาสั่งให้ไปก็ไป พวกเขาเหมือนผีที่เข้าออกอย่างไร้ร่องรอย

ดังนั้น เซียวเฉวียนรู้ กองกำลังเสริมของหมิงเจ๋อจะมาถึงในไม่ช้า

ดังนั้น เซียวเฉวียนจึงจำเป็นต้องต่อสู้อย่างรวดเร็วเพื่อกำจัดนักปราชญ์และหมิงเจ๋อก่อนที่กองกำลังเสริมจะมาถึง และช่วยเหมิงเอ้าและเจินฮ่าวออกมา

เดิมที เซียวเฉวียนต้องการทำความคุ้นเคยกับการเคลื่อนไหวของนักปราชญ์สักหน่อย และดูว่าเขาสามารถเรียนรู้แก่นแท้อะไรได้บ้าง นอกจากนี้นักปราชญ์ยังได้รับบาดเจ็บเขาจึงไม่ได้ออกแรงทั้งหมด

นักปราชญ์เป็นคนฉลาดมาโดยตลอด ถ้าจะสอดแนมความเคลื่อนไหวของเขาก็ไม่สามารถแสดงให้เห็นชัดเจน ไม่เช่นนั้น ถ้าหากเขาระมัดระวัง อยากจะใช้กลอุบาย แต่สุดท้ายก็ทำให้เรื่องนี้ยุ่งเหยิง

ตอนนี้ ขณะที่กองกำลังเสริมกำลังจะมาถึง เซียวเฉวียนจึงไม่สนใจเกี่ยวกับแก่นแท้อีกต่อไป เขายกดาบจิงหุนขึ้น กระเหี้ยนกระหือรือโจมตีไปที่นักปราชญ์

แน่นอนว่าเซียวเฉวียนไม่ยอมปล่อยให้นักปราชญ์ตายแบบนี้ได้ เขาได้ทำสิ่งชั่วร้ายมากมาย มันจะเป็นข้อได้เปรียบของเขาที่ฆ่าเขาด้วยฟันมีดครั้งเดียว?

ฟันไปหนึ่งดาบนี้ เซียวเฉวียนไม่ได้มุ่งเป้าไปที่จุดที่สามารถเอาซีวิตของนักปราชญ์ เขาแค่อยากทำให้เขาสูญเสียแขนเหมือนหมิงเจ๋อ

ข้อเท็จจริงได้พิสูจน์แล้วว่าเซียวเฉวียนคิดมากเกินไป การฟันหนึ่งดาบนี้ลงไปก็เหมือนเปล่าประโยชน์เลย

ไม่ต้องพูดถึงการฆ่านักปราชญ์และการตัดแขนข้างหนึ่งของนักปราชญ์เลย แม้แต่ยังไม่ได้เข้าใกล้ร่างกายของนักปราชญ์

นักปราชญ์ก็หลบไปด้านข้างอย่างรวดเร็วและหลีกเลี่ยงการโจมตีของเซียวเฉวียน

แม้ว่าเซียวเฉวียนจะโจมตีติดต่อกันทันที นักปราชญ์ก็หลบได้ แม้ว่าจะยากสักหน่อย แต่เซียวเฉวียนก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย

ในเวลานี้ ในที่สุดเซียวเฉวียนก็เข้าใจว่า ที่แท้เขาก็ได้กำลังทดสอบความแข็งแกร่งของเซียวเฉวียนเช่นกัน

เชี้ยเอ่ย!

เป็นไปตามสิ่งที่คิดไว้จริงๆด้วย คู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดก็คือตัวเองในอีกคน

แม้แต่แผนการก็ยังเหมือนกัน

ท่านผู้เฒ่าคนนี้มีชีวิตอยู่มานาน ทำไมสมองของเขาถึงยังดีขนาดนี้ได้?

ทำไมเขาไม่เป็นโรคสมองเสื่อมละ?

เมื่อรู้สึกถึงความแปลกใจในสายตาของเซียวเฉวียน นักปราชญ์ก็ยิ่งได้ใจมากขึ้น

ต้องบอกเลยว่าซึ่งยิ่งแก่ยิ่งร้อนหมายถึงมีประสบการณ์มามาก