ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1465

"ไป"

หลังจากที่เซียวเฉวียนพูดจบ เขาก็พาคนกลุ่มหนึ่งไปที่หอปี๋เซิ่ง

หอปี๋เซิ่งได้หานักเล่าเรื่องแล้ว

นอกจากนี้ เพื่อโปรโมตร้านหอปี๋เซิ่งได้เผยแพร่ข่าวสารล่วงหน้าแล้วว่าหอปี๋เซิ่งจะเปิดตัวรายการเล่าเรื่องในวันนี้ และเชิญทุกคนมาสนับสนุน

ในโรงเหล้ามีร้องเพลงและเต้นรำเป็นเรื่องปกติ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินว่าจะมีนักเล่าเรื่องและมันเป็นอะไรที่แปลกใหม่มาก

ดังนั้น ทันทีที่มีข่าวสารปล่อยออกไป มันก็กระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของผู้คนได้สำเร็จ และทุกคนต่างก็ตั้งตารอว่าที่หอปี๋เซิ่งจะเล่าเรื่องประเภทไหนกัน

ดังนั้น หอปี๋เซิ่งจึงมีงานยุ่งอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนในวันนี้

ไม่เพียงแต่นั่งเต็มทุกโต๊ะเท่านั้น แต่แม้แต่ประตูก็เต็มไปด้วยผู้คนที่รอฟังเล่าเรื่องราว

เรื่องราวที่เล่าในวันนี้ เกี่ยวกับเซียวเฉวียน

เรื่องราวที่จะเล่าในวันนี้คือเกี่ยวกับชายหนุ่มจากครอบครัวชนชั้นสูง ที่มีความประพฤติดีและฉลาดมาตั้งแต่เด็ก พ่อของเขาชื่นชอบเขาอย่างมากและหลงใหลในตัวเขามาก

ถึงอย่างนั้นก็ตาม คุณชายผู้นี้ก็ไม่ชอบพ่อของเขาและเกลียดพ่อของเขาด้วยซ้ำ เขารู้สึกว่าพ่อของเขาไม่ได้แยกแยะระหว่างถูกและผิดและไม่ใช่คนดี

ตั้งแต่เขาจำความได้ ในความทรงจำพ่อของเขาไม่เคยทำความดีเลย

พ่อใช้อำนาจของเขาทำชั่วทุกอย่าง ทำให้ผู้คนตกอยู่อย่างลำบาก

เมื่อคุณชายท่านนี้โตขึ้นมาเรื่อยๆ พ่อของเขาก็เริ่มวางแผนอนาคตของเขา

แต่คุณชายท่านนี้ไม่เชื่อฟังคำสั่งสิ่งที่พ่อจัดวางไว้ให้ เขาไม่ต้องการพึ่งพาอำนาจของพ่อ เขาต้องการได้รับชื่อเสียงจากความพยายามของตัวเองและแสวงหาอนาคตให้กับตัวเอง

พ่อไม่สามารถเอาชนะคุณชายท่านนี้ได้ ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากตามใจเขา

อย่างไรก็ตาม มีอยู่ครั้งหนึ่งโดยบังเอิญ คุณชายท่านนี้ได้ยินว่าพ่อของเขากำลังจะลงมือทำร้ายท่านอาจารย์ของเขา คุณชายท่านนี้เขาเพื่อชักชวนด้วยความตายเพื่อป้องกันไม่ให้พ่อของเขาฆ่าท่านอาจารย์ของเขา

หลายสิ่งหลายอย่างที่คล้ายคลึงกันนี้ มีครั้งที่หนึ่งก็มีครั้งที่สอง

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา คุณชายท่านนี้ก็ขัดแย้งกับพ่อของเขาทุกหนทุกแห่งและกลายเป็นลูกชายที่ไม่กตัญญู

รายละเอียดที่น่าตื่นเต้นมากยิ่งขึ้นภายใต้คำอธิบายที่ไพเราะของนักเล่าเรื่อง

ผู้คนที่อยู่ในนั้นก็เข้าสู่ภาวะลืมการรับรู้ของตนเองไปเลย ทุกคนนั่งฟังนักเล่าเรื่องอย่างเงียบๆไม่กล้าแม้แต่หายใจแรง เพราะกลัวว่าจะไปขัดจังหวะของนักเล่าเรื่อง

นักเล่าเรื่องเล่าเรื่องราวนี้ใช้เวลาไปหนึ่งก้านธูปก็ยังเล่าไม่จบ แต่ก่อนที่เขาจะเล่าจบเขาก็เข้าสู่สภาวะอยากรู้รายละเอียดต่อไปคราวหน้ามาฟังกันใหม่แยกย้ายกลับกันได้แล้ว

เมื่อฟังถึงจุดที่กำลังสนุกอยู่ก็ถูกตัดบท ซึ่งกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของทุกคนที่นั่งอยู่ในนั้นมากยิ่งขึ้น

อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ได้นั่งฟังไปหนึ่งก้านธูปแล้วจริงๆ หากพวกเขาฟังกันต่อไป พวกเขาก็จะล่าช้ากับงานของพวกเขา

นอกจากนี้นักเล่าเรื่องก็ต้องพักผ่อนด้วย

ดังนั้น ทุกคนจึงได้แต่รอรายละเอียดรอบถัดไปด้วยความพอใจอย่างไม่สมหวัง

ในเวลานี้ มีคนสงสัยและถามคำถาม:"อาจารย์ เรื่องราวที่ท่านเล่าทำไมฟังดูแล้วมันคุ้นๆ"

ผู้ชายคนนี้ถือพัดอยู่ในมือ ดูสง่างาม อย่างกับนักวิชาการ

ในความเป็นจริงแล้ว เขาตัวแทนได้รับการว่าจ้างจากเซียวเฉวียนเพื่อให้นำทางความคิดของทุกคน

ในด้านของนักเล่าเรื่อง เซียวเฉวียนก็มาการทักทายเขาล่วงหน้าและขอให้เขาร่วมมือกับตัวแทนคนนี้

นักเล่าเรื่องลูบเคราสีเทาของเขาและแสร้งทำเป็นว่าลึกซึ้ง:"เรื่องราวนี้มาจากชีวิตจริง"

ความหมายก็คือ เรื่องราวดัดแปลงมาจากชีวิตจริง

ซึ่งก็คือมันเป็นเรื่องจริง

อย่างไรก็ตาม แค่ชื่อและตัวตนของตัวละครมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย

หลังจากตัวแทนฟังแล้ว เขาคิดไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็เปิดพัดแล้วพูดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย:"โทษทีขอถามคำหนึ่ง คุณชายที่อาจารย์กล่าวถึงคือท่านอ๋องน้อยของจวนเจียนกั๋วใช่หรือไม่?"