ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1465

"ไป"

หลังจากที่เซียวเฉวียนพูดจบ เขาก็พาคนกลุ่มหนึ่งไปที่หอปี๋เซิ่ง

หอปี๋เซิ่งได้หานักเล่าเรื่องแล้ว

นอกจากนี้ เพื่อโปรโมตร้านหอปี๋เซิ่งได้เผยแพร่ข่าวสารล่วงหน้าแล้วว่าหอปี๋เซิ่งจะเปิดตัวรายการเล่าเรื่องในวันนี้ และเชิญทุกคนมาสนับสนุน

ในโรงเหล้ามีร้องเพลงและเต้นรำเป็นเรื่องปกติ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินว่าจะมีนักเล่าเรื่องและมันเป็นอะไรที่แปลกใหม่มาก

ดังนั้น ทันทีที่มีข่าวสารปล่อยออกไป มันก็กระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของผู้คนได้สำเร็จ และทุกคนต่างก็ตั้งตารอว่าที่หอปี๋เซิ่งจะเล่าเรื่องประเภทไหนกัน

ดังนั้น หอปี๋เซิ่งจึงมีงานยุ่งอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนในวันนี้

ไม่เพียงแต่นั่งเต็มทุกโต๊ะเท่านั้น แต่แม้แต่ประตูก็เต็มไปด้วยผู้คนที่รอฟังเล่าเรื่องราว

เรื่องราวที่เล่าในวันนี้ เกี่ยวกับเซียวเฉวียน

เรื่องราวที่จะเล่าในวันนี้คือเกี่ยวกับชายหนุ่มจากครอบครัวชนชั้นสูง ที่มีความประพฤติดีและฉลาดมาตั้งแต่เด็ก พ่อของเขาชื่นชอบเขาอย่างมากและหลงใหลในตัวเขามาก

ถึงอย่างนั้นก็ตาม คุณชายผู้นี้ก็ไม่ชอบพ่อของเขาและเกลียดพ่อของเขาด้วยซ้ำ เขารู้สึกว่าพ่อของเขาไม่ได้แยกแยะระหว่างถูกและผิดและไม่ใช่คนดี

ตั้งแต่เขาจำความได้ ในความทรงจำพ่อของเขาไม่เคยทำความดีเลย

พ่อใช้อำนาจของเขาทำชั่วทุกอย่าง ทำให้ผู้คนตกอยู่อย่างลำบาก

เมื่อคุณชายท่านนี้โตขึ้นมาเรื่อยๆ พ่อของเขาก็เริ่มวางแผนอนาคตของเขา

แต่คุณชายท่านนี้ไม่เชื่อฟังคำสั่งสิ่งที่พ่อจัดวางไว้ให้ เขาไม่ต้องการพึ่งพาอำนาจของพ่อ เขาต้องการได้รับชื่อเสียงจากความพยายามของตัวเองและแสวงหาอนาคตให้กับตัวเอง

พ่อไม่สามารถเอาชนะคุณชายท่านนี้ได้ ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากตามใจเขา

อย่างไรก็ตาม มีอยู่ครั้งหนึ่งโดยบังเอิญ คุณชายท่านนี้ได้ยินว่าพ่อของเขากำลังจะลงมือทำร้ายท่านอาจารย์ของเขา คุณชายท่านนี้เขาเพื่อชักชวนด้วยความตายเพื่อป้องกันไม่ให้พ่อของเขาฆ่าท่านอาจารย์ของเขา

หลายสิ่งหลายอย่างที่คล้ายคลึงกันนี้ มีครั้งที่หนึ่งก็มีครั้งที่สอง

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา คุณชายท่านนี้ก็ขัดแย้งกับพ่อของเขาทุกหนทุกแห่งและกลายเป็นลูกชายที่ไม่กตัญญู

รายละเอียดที่น่าตื่นเต้นมากยิ่งขึ้นภายใต้คำอธิบายที่ไพเราะของนักเล่าเรื่อง

ผู้คนที่อยู่ในนั้นก็เข้าสู่ภาวะลืมการรับรู้ของตนเองไปเลย ทุกคนนั่งฟังนักเล่าเรื่องอย่างเงียบๆไม่กล้าแม้แต่หายใจแรง เพราะกลัวว่าจะไปขัดจังหวะของนักเล่าเรื่อง

นักเล่าเรื่องเล่าเรื่องราวนี้ใช้เวลาไปหนึ่งก้านธูปก็ยังเล่าไม่จบ แต่ก่อนที่เขาจะเล่าจบเขาก็เข้าสู่สภาวะอยากรู้รายละเอียดต่อไปคราวหน้ามาฟังกันใหม่แยกย้ายกลับกันได้แล้ว

เมื่อฟังถึงจุดที่กำลังสนุกอยู่ก็ถูกตัดบท ซึ่งกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของทุกคนที่นั่งอยู่ในนั้นมากยิ่งขึ้น

อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ได้นั่งฟังไปหนึ่งก้านธูปแล้วจริงๆ หากพวกเขาฟังกันต่อไป พวกเขาก็จะล่าช้ากับงานของพวกเขา

นอกจากนี้นักเล่าเรื่องก็ต้องพักผ่อนด้วย

ดังนั้น ทุกคนจึงได้แต่รอรายละเอียดรอบถัดไปด้วยความพอใจอย่างไม่สมหวัง

ในเวลานี้ มีคนสงสัยและถามคำถาม:"อาจารย์ เรื่องราวที่ท่านเล่าทำไมฟังดูแล้วมันคุ้นๆ"

ผู้ชายคนนี้ถือพัดอยู่ในมือ ดูสง่างาม อย่างกับนักวิชาการ

ในความเป็นจริงแล้ว เขาตัวแทนได้รับการว่าจ้างจากเซียวเฉวียนเพื่อให้นำทางความคิดของทุกคน

ในด้านของนักเล่าเรื่อง เซียวเฉวียนก็มาการทักทายเขาล่วงหน้าและขอให้เขาร่วมมือกับตัวแทนคนนี้

นักเล่าเรื่องลูบเคราสีเทาของเขาและแสร้งทำเป็นว่าลึกซึ้ง:"เรื่องราวนี้มาจากชีวิตจริง"

ความหมายก็คือ เรื่องราวดัดแปลงมาจากชีวิตจริง

ซึ่งก็คือมันเป็นเรื่องจริง

อย่างไรก็ตาม แค่ชื่อและตัวตนของตัวละครมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย

หลังจากตัวแทนฟังแล้ว เขาคิดไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็เปิดพัดแล้วพูดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย:"โทษทีขอถามคำหนึ่ง คุณชายที่อาจารย์กล่าวถึงคือท่านอ๋องน้อยของจวนเจียนกั๋วใช่หรือไม่?"

และนี่ก็คือเหตุผลที่พลเรือนสงบลงแล้วถึงเข้าใจ

แม้ว่าเว่ยเชียนชิวจะตายไปแล้ว จวนเจียนกั๋วก็พังทลายลง แต่อูฐที่ผอมก็ใหญ่กว่าม้า และเรือที่ชำรุดทรุดโทรมยังคงมีตะปูและชิ้นส่วนอื่นๆบางส่วนที่สามารถนำมาใช้ได้

ไม่ใช่ว่าเว่ยเป้ยไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้ แต่เว่ยเป้ยไม่ต้องการโต้เถียงกับพวกเขาต่างหาก

ตอนนี้คิดอย่างรอบคอบ ไม่ว่าเว่ยเชียนชิวจะทำสิ่งที่เลวร้ายมากมายเพียงใด สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นการกระทำของเว่ยเชียนชิวเพียงผู้เดียว เว่ยเป้ยไม่ได้มีส่วนร่วมในสิ่งเหล่านั้นเลย แต่เขาทำตรงกันข้ามและต่อสู้กับเว่ยเชียนชิว

ดังนั้น มีหลายคนจึงเริ่มเปลี่ยนความคิดเห็นต่อเว่ยเป้ย

แม้กระทั่งบางคนที่มีจิตสำนึกทางอุดมการณ์สูง ที่คิดว่าเว่ยเป้ยที่อายุยังน้อยใช้ความพยายามของตัวเองสอบได้จอหงวน พรสวรรค์ของเขาน่าทึ่งมาก มีเขามาสอนลูกๆของพวกเขาคงดีแน่

ดังนั้นครู่หนึ่ง เสียงที่ต่อต้านเว่ยเป้ยเป็นอาจารย์ก็เสียงอ่อนลงมาก

แต่ว่า มีผู้หัวแข็งบางคนที่ยังคงยืนกรานในความคิดเห็นของตนเองและต่อต้านเว่ยเป้ยเป็นอาจารย์อย่างเด็ดเดี่ยว

แต่ พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะไปประท้วงที่จวนเจียนกั๋วอีกต่อไป

แต่พวกเขากลับปลุกเร้าอารมณ์ของมวลชนและกระตุ้นให้พวกเขายืนหยัดและไม่หวั่นไหวในจุดยืนของพวกเขาอย่างง่ายดาย

คนเหล่านี้คือคนที่เกลียดจวนเจียนกั๋วเข้ากระดูดดำ พวกเขาเกลียดยังพืชและต้นไม้ทุกต้นในจวนเจียนกั๋ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเว่ยเป้ย

แม้ว่าเว่ยเป้ยไม่เคยทำอะไรที่เลวร้ายมาก่อน แต่พ่อของเขาทำทุกอย่างที่ทำได้และไม่สามารถให้อภัยเขาได้!

พวกเขาจะไม่ยอมปล่อยให้ลูกหลานของพวกเขามีปฏิสัมพันธ์กับลูกหลานของศัตรู

ยิ่งไปกว่านั้น อาจารย์เปรียบเสมือนพ่อ

แม้ว่าสถานะของอาจารย์จะต่ำต้อย แต่ก็มีสถานะสูงในหัวใจของคนสมัยก่อน

พวกเขาจะไม่ยอมรับมันได้อย่างแน่นอน หากให้ลูกของพวกเขาปฏิบัติต่อลูกของศัตรูเหมือนปฏิบัติต่อพ่อของพวกเขา

ดังนั้นพวกเขาจึงต้องต่อต้านให้ถึงที่สุด

หลังจากถูกคนเหล่านี้ยุยง บางคนก็รู้สึกว่ามันสมเหตุสมผล และทัศนคติของพวกเขาก็เริ่มเปลี่ยนไปอีกครั้ง และพวกเขาก็เข้าร่วมทีมต่อต้าน