อ่านสรุป บทที่ 1474 สถานที่หลบซ่อนตัว จาก ซูเปอร์ลูกเขย โดย ชิงเฉิง
บทที่ บทที่ 1474 สถานที่หลบซ่อนตัว คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยายจีนโบราณ ซูเปอร์ลูกเขย ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย ชิงเฉิง อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
แต่นอกจากเว่ยเชียนชิวและพรรคพวกของเขา ใครมีแรงจูงใจและความสามารถที่จะช่วยไทเฮานะ?
นี่คือสิ่งที่ทั้งเซียวเฉวียนและฮ่องเต้ไม่สามารถเข้าใจได้
ฮ่องเต้ตรัสอย่างครุ่นคิด: "ราชครู ท่านคิดว่านี่อาจเป็นฝีมือของนักปราชญ์หรือไม่?"
นักปราชญ์ใช้ประโยชน์จากเหตุการณ์นี้โจมตีทางทิศตะวันออกและทิศตะวันตก และย้ายเซียวเฉวียนออกจากเมืองชานถังเพื่อให้นักปราชญ์ซ่อนตัวได้
แต่ว่า มือของนักปราชญ์ยืดยาวขนาดนั้นเลยเหรอ?
เอื้อมมือมาถึงพระราชวังแล้ว?
ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ แต่เซียวเฉวียนรู้สึกว่าไม่น่าใช่นักปราชญ์
พูดตรงๆ นักปราชญ์มุ่งเป้าไปที่เซียวเฉวียนเท่านั้น และเขาแค่อยากจะฆ่าเซียวเฉวียน
นักปราชญ์ไม่มีความเป็นปฏิปักษ์กับฮ่องเต้แต่กลับเอื้อมมือมาถึงที่วัง เพราะอะไรกัน?
ไม่มีแรงจูงใจ
หากเขาอยากยืมอำนาจของไทเฮา มาฆ่าเซียวเฉวียน นี่ก็ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้
หลังจากกบฏวัง อำนาจของไทเฮาก็พังทลายลง นอกจากนี้ไทเฮาเองก็ไม่มีความสามารถ และไม่มีอะไรสมควรที่จะถูกเอารัดเอาเปรียบโดยนักปราชญ์
เหตุใดนักปราชญ์จึงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยไทเฮาโดยยอมลงทุนที่จะทำให้ต้าเว่ยขุ่นเคือง?
ด้วยความฉลาดของนักปราชญ์ เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะทำสิ่งที่ไร้ประโยชน์เช่นนี้
ยิ่งไปกว่านั้น นักปราชญ์มาจากซินเจียง และเขาไม่ใส่ใจแม้แต่ราชวงศ์ของซินเจียง ไม่ต้องพูดถึงราชวงศ์ของต้าเว่ยด้วยซ้ำ
หากจะให้เขาช่วยไทเฮา และใช้อำนาจของเธอเพื่อสังหารเซียวเฉวียน มันจะดีกว่าถ้าข่มขู่ฮ่องเต้โดยตรง
ท้ายที่สุดแล้วฮ่องเต้มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเซียวเฉวียน และก็เป็นราชาของประเทศ การใช้ฮ่องเต้เป็นเหยื่อล่อเพื่อล่อเซียวเฉวียนให้ตกอยู่ในสถานการณ์จะง่ายกว่าและเร็วกว่าการยืมมือของไทเฮา?
การวิเคราะห์ของเซียวเฉวียนสมเหตุสมผลมาก
แต่ว่า นี่ก็ไม่ใช่ นั่นก็ไม่ถูก เป็นใครกันที่ช่วยไทเฮา?
ฮ่องเต้มองดูเซียวเฉวียนด้วยความสับสน
และไม่มีเบาะแสว่าตอนนี้ไทเฮาอยู่ที่ไหน
ทหารที่เฝ้าเมืองกล่าวว่า ช่วงนี้ไม่พบผู้ต้องสงสัยเข้าหรือออกเมือง
อย่างไรก็ตามฮ่องเต้ยังได้ส่งคนจำนวนมากไปค้นหาเมืองหลวงด้วย แต่ไม่พบที่อยู่ของไทเฮา
ในขณะที่อาจารย์และศิษย์คุยกัน ฮ่องเต้เปิดเผยการเดาในพระทัยว่า: "ราชครู ท่านคิดว่า จะเป็นไปได้ไหมที่เจี้ยนจงเป็นคนช่วยนางไป?"
เว่ยอวี๋ก็มาจากประเทศจีน เรื่องนี้ฮ่องเต้ทรงทราบ
แต่ท้ายที่สุดแล้ว เว่ยอวี๋ก็เป็นโอรสคนโปรดของไทเฮา
หัวใจของมนุษย์นั้นสร้างมาจากเนื้อหนัง ภายใต้ความรักความเอ็นดู เว่ยอวี๋จะรู้สึกซาบซึ้งใจต่อไทเฮา มันก็ไม่ใช่ไม่อาจเกิดขึ้นได้
ยิ่งไปกว่านั้น ร่างกายนี้ของเว่ยอวี๋ยังถือกำเนิดมาจากไทเฮาอีกด้วย
แม่ของตนเองถูกทรมานแช่ในบ่อน้ำ เจี้ยนจงทำใจไม่ได้ และช่วยเธอไป ก็เป็นไปได้
หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน ฮ่องเต้ก็รู้สึกว่าเจี้ยนจงมีความเป็นไปได้มากที่สุดในการช่วยชีวิตไทเฮา และเขาก็มีความสามารถเช่นกัน
เซียวเฉวียนคิดว่าเป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่ฮ่องเต้จะทรงคิดเช่นนั้น
อย่างไรก็ตาม เซียวเฉวียนมั่นใจว่าการหายตัวไปของไทเฮาไม่เกี่ยวข้องกับเจี้ยนจง
ตอนเจี้ยนจงยังเป็นเว่ยอวี๋นั้น ตั้งแต่เขารู้ว่าเซียวเฉวียนเป็นเพื่อนชาวจีน เว่ยอวี๋ใกล้ชิดกับเซียวเฉวียนมากกว่าไทเฮาเสียอีก
แทนที่จะบอกว่าพระราชวังเป็นบ้านของเว่ยอวี๋ ไม่สู้บอกว่าจวนเซียวเป็นบ้านเหมาะสมกว่า
ในเวลานั้นเว่ยอวี๋เอาแต่ไปที่จวนเซียวตลอดเวลา
หากไม่ใช่ไทเฮาแม่มดเฒ่าบังคับให้เว่ยอวี๋กลับไปที่พระราชวังล่ะก็ เว่ยอวี๋ก็คงไม่อยากกลับไปที่วังเลย
สำหรับเว่ยอวี๋พระราชวังและไทเฮา ล้วนเป็นพันธนาการ
นอกจากนี้ ไม่ว่าไทเฮาจะดีต่อเว่ยอวี๋แค่ไหน เธอก็มีแรงจูงใจที่เห็นแก่ตัวอย่างมาก เหตุผลที่เธอเริ่มการกบฏวัง ไม่ใช่เพื่อช่วยให้เว่ยเชียนชิวขึ้นสู่อำนาจ ก็เพื่อช่วยให้เว่ยอวี๋ขึ้นสู่อำนาจ
เว่ยอวี๋ไม่ใช่คนโง่ ความรักที่เห็นแก่ตัวของเธอโดยธรรมชาติแล้วไม่ดีเท่าของเซียวเฉวียน
พูดตรงๆ เว่ยอวี๋เป็นเพียงเครื่องมือที่ไทเฮาใช้เพื่อรวบรวมสถานะของเธอเอง
เกรงว่าข้าจะเดินไม่ได้ด้วยซ้ำ
ในกรณีนี้ เธอจะต้องนั่งรถม้าหรือใครสักคนมาช่วยอุ้มเธอออกจากเมือง ซึ่งจะดึงดูดความสนใจได้อย่างแน่นอน
เนื่องจากทหารที่ดูแลเมืองไม่ได้สังเกตเห็นอะไรผิดปกติ ทั้งไทเฮาและคนที่ช่วยชีวิตเธอยังคงอยู่ในเมืองหลวง
ส่วนสถานที่ที่พวกเขาซ่อนตัวอยู่ที่ไหนนั้น สถานที่แห่งนี้จำเป็นต้องขุดค้นอย่างละเอียด
หลังจากการวิเคราะห์ของเซียวเฉวียน แม้ว่าฮ่องเต้จะคิดว่ามันสมเหตุสมผล แต่คนของเขาก็ได้แอบตรวจค้นเมืองหลวง และไม่พบที่อยู่ของไทเฮา
เซียวเฉวียนกล่าวว่า: "แม้ว่าท่านจะค้นหาทั่วทั้งเมือง ก็จะมีสถานที่ที่ผู้คนสามารถใช้ประโยชน์จากช่องโหว่ได้เสมอ"
อาจมีสถานที่บางแห่งที่พวกเขามองข้ามไป เช่นพระราชวัง
ในกรณีที่ไทเฮาและหน่วยกู้ภัยของนาง เพื่อหลีกเลี่ยงการค้นหา จึงซ่อนตัวอยู่ในพระราชวัง
หรืออาจมีสถานที่ที่พวกเขารู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องค้นหา เช่นจวนที่ถูกปิดผนึกบางแห่ง
มีแม้กระทั่งสถานที่บางแห่งที่พวกเขามองไม่เห็น เช่นห้องใต้ดิน เป็นต้น
สถานที่เหล่านี้ที่เซียวเฉวียนกล่าวถึง อาจเป็นที่ซ่อนของไทเฮาและผู้ช่วยเหลือของนาง
หากเขาต้องการค้นหาที่อยู่ของไทเฮาโดยเร็วที่สุด ก่อนที่เขาจะมีเป้าหมายที่ชัดเจนหรือเบาะแสอื่นๆ เซียวเฉวียนแนะนำให้ฮ่องเต้มุ่งเน้นไปที่การค้นหาสองสถานที่แรก
สำหรับห้องลับอะไรนั่น มันไม่ง่ายเลยที่จะค้นหา
ในเมืองหลวงมีบ้านเรือนหลายหลังที่มีห้องลับ และเนื่องจากเป็นห้องลับ ผู้คนจึงไม่เล่าให้ฟัง และล้วนจะพูดว่าไม่มีห้องลับด้วย
อย่างไรก็ตาม การหายตัวไปของไทเฮาเป็นความลับ สามารถสอบสวนได้เพียงอย่างลับๆ เท่านั้น ไม่สมควรที่จะเปิดเผยต่อสาธารณะ ดังนั้น จึงไม่สมควรที่จะตรวจค้นห้องใต้ดินของบ้านเรือนของใครบางคนด้วยการประโคมข่าวใหญ่โต
ฮ่องเต้เข้าใจว่าเซียวเฉวียนหมายถึงอะไร และตอนนี้เขาทำได้เพียงค้นหาอีกครั้งตามสิ่งที่เซียวเฉวียนพูดเท่านั้น
การค้นหาเริ่มต้นจากพระราชวัง
ฮ่องเต้ออกคำสั่งทันที ส่งคนไปแอบตรวจดูทุกมุมของพระราชวัง เพื่อดูว่ามีร่องรอยของไทเฮาหรือไม่
แน่นอนว่าเซียวเฉวียนรู้ดีว่าข้อเสนอแนะของเขานั้นทำตัวเองชัด เพราะองค์หญิงถ้าถงและเซียวหมิงชิวยังคงอยู่ในตำหนักของเม่ยซี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
อ่านแรกๆก็สนุกนะแต่อ่านไปสักพักก็งงกับตรรกะของนักเขียน..นักเขียนจีนนี่โนทัศน์แปลกๆรื่องราวไล่เรียงไปเหมือนมีเหตุผลอยู่ก็กลับไร้เหตุผลดื้อๆซะงั้นคงอ่านไปต่อไม่ได้แล้วมันช่างทำร้ายจิตใจคนอ่านเป็นระยะอ่านไปรู้สึกหนืดๆไม่ไหลลื่นเลย...
ถึงตอน139 อ่านต่อไม่ได้ต้องทำอย่างไรครับ...
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...