ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1475

คนของฮ่องเต้ จะไปค้นหาที่นั่นไม่ช้าก็เร็ว

แต่เขาไม่กังวล เขาส่งสารทางจิตถึงเสี่ยวเชียนชิวแล้ว ขอให้เสี่ยวเชียนชิวไปที่ตำหนักของเม่ยซี และให้สังเกตการณ์ที่นั่นด้วย หากพบว่ามีคนกำลังจะไปค้น ก็ให้ใช้ม่านกำบังซ่อนตัวองค์หญิงและเซียวหมิงชิว

โดยมีเสี่ยวเชียนชิวเป็นกองกำลังหนุน แม้ว่าเซียวเฉวียนจะยกหินขึ้น ก็ไม่สามารถทุบใส่เท้าตัวเองได้

คนของฮ่องเต้ ทำงานมีประสิทธิภาพอย่างน่าประหลาดใจ

ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง พระราชวังทั้งหมดก็ถูกตรวจค้น แต่ก็ไม่มีผลลัพธ์ใดๆ

ในกรณีนี้ ทางพระราชวังพ้นจากข้อสงสัยแล้ว

ต่อไป ก็ถึงเวลาค้นหาในสถานที่ที่พวกเขาไม่เคยค้นหามาก่อน

การหายตัวไปของไทเฮา ในปัจจุบันสามารถใช้วิธีงมเข็มในมหาสมุทรมาจัดการเท่านั้น

นอกเหนือจากนี้ เซียวเฉวียนไม่มีทางเลือกอื่น

เรื่องนี้หารือกันที่นี่แล้ว เรียกได้ว่ายุติไปแล้วในขณะนี้ จะคืบหน้าไปอย่างไรขึ้นอยู่กับผลลัพธ์ของการค้นหานี้

ดังนั้น หากไม่มีอะไรทำแล้ว เซียวเฉวียนก็ไม่อยู่ในวังอีกต่อไป เขายืนขึ้น กล่าวลาฮ่องเต้ แล้วจากไป

หลังจากที่เซียวเฉวียนจากไป ฮ่องเต้ก็ตกอยู่ในภาวะคลุมเครืออยู่ครู่หนึ่ง ฮ่องเต้ยังคงส่งคนไปแอบค้นหาเรื่องนี้ เป็นเวลาหลายวันแล้วนับตั้งแต่เซียวเฉวียนกลับมา แต่ยังไม่มีความคืบหน้าเลย และเขาไม่สามารถจับเบาะแสใดๆ ของอีกฝ่ายได้เลย

พูดตามตรง องค์ฮ่องเต้รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยแล้ว

ในอดีต แม้ว่าเว่ยเชียนชิวจะมีอำนาจเพียงใด แต่ฮ่องเต้ก็รู้เกี่ยวกับเรื่องร้ายที่เว่ยเชียนชิวทำ

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ตราบใดที่มีเรื่องร้ายเกิดขึ้น มันจะต้องเกี่ยวข้องกับเว่ยเชียนชิว เป็นเรื่องถูกต้องที่จะนึกถึงเว่ยเชียนชิว

แม้ว่าเว่ยเชียนชิวจะทำสิ่งชั่วร้ายมากมาย แต่ฮ่องเต้ก็รู้ทุกอย่างที่เขาทำ

ดังนั้นฮ่องเต้จึงต้องคิดถึงวิธีเอาชนะเว่ยเชียนชิวเท่านั้น

ตอนนี้เว่ยเชียนชิวตายแล้ว และจู่ๆ คนที่ไม่รู้อะไรเลยก็ปรากฏตัวขึ้น เขาอยู่ในความมืด และฮ่องเต้อยู่ในที่แจ้ง มันทำให้ฮ่องเต้รู้สึกเหมือนกำลังถูกเล่นอยู่ในฝ่ามือ

ด้วยความรู้สึกนี้ ฮ่องเต้ตรัสว่ามิได้ตื่นตระหนกนั่นคือโกหก เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายหน้าตาเป็นอย่างไร เขาเป็นใคร หรือเขาต้องการทำอะไร

และอีกฝ่ายช่วยไทเฮาไปได้อย่างง่ายดายจากพระราชวังที่มีการคุ้มกันอย่างแน่นหนา และหลีกเลี่ยงการตามล่าฮ่องเต้และเซียวเฉวียน

สำหรับคนที่มีความสามารถเช่นนี้ ยิ่งเขาซ่อนลึกมากเท่าไร เขาก็ยิ่งป้องกันได้ยากขึ้น และเขาก็ยิ่งหวาดกลัวมากขึ้นเท่านั้น

ฮ่องเต้ต้องการลากตัวบุคคลนี้ออกมา แต่ดันไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง

ฮ่องเต้ขมวดคิ้วอย่างอ่อนแรง หวังว่าเรื่องนี้จะคลี่คลายในเร็ววัน

ในทางกลับกัน เซียวเฉวียนกลับมองโลกในแง่ดีมากกว่าฮ่องเต้มาก

ก่อนอื่น เขารู้ว่าบุตรสาวของเขาได้ทำลายตราประทับของจักรพรรดิ ดังนั้น ยังมีคำพูดนั้น คนที่สามารถช่วยไทเฮาได้ก็สามารถที่จะทำลายตราประทับของจักรพรรดิได้จริงๆ หรือเขาบังเอิญได้เปรียบ

หากเขามีความสามารถนี้จริงๆ แม้ว่าเซียวเฉวียนจะกังวล แต่มันก็จะไม่ช่วยอะไร สิ่งที่ควรจะเกิดขึ้น เซียวเฉวียนก็ต้องเผชิญ

หากเขาได้เปรียบ เช่นนั้นเซียวเฉวียนก็ไม่ต้องกังวล

นอกจากนี้ ไทเฮายังได้รับการปรนนิบัติในพระราชวังมานานหลายทศวรรษ เธอคุ้นเคยกับชีวิตที่แค่ยื่นมือก็มีคนสวมเสื้อให้ อ้าปากอาหารก็ถึง วางตัวยิ่งใหญ่ ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะสามารถรับมือได้

ไม่ก็คืออีกฝ่ายประนีประนอม ถูกไทเฮาทรมาน

ไม่ก็คือไทเฮาทรงประนีประนอม ไม่กล้าทำผิด

อย่างไรก็ตาม เซียวเฉวียนรู้สึกว่าในเมื่อมีคนช่วยไทเฮา มันควรใช้ไทเฮาเพื่อบรรลุจุดประสงค์บางอย่าง

ในกรณีนี้ ผู้ที่มาช่วยคงไม่กล้าทำอะไรต่อไทเฮา

ความเย่อหยิ่งของไทเฮา จะยิ่งได้ใจ

แต่ถ้าเซียวเฉวียนเป็นคนที่ช่วยชีวิตคน เขาจะไม่ตามใจไทเฮาเช่นนั้น

ไทเฮาผู้ซึ่งกำลังจะสิ้นพระชนม์ หากผู้ที่มาช่วยไม่ช่วยนางออกไป นางก็คงอยู่ได้ไม่นาน

สำหรับไทเฮา การออกจากบ่อน้ำ การมีชีวิตถือเป็นความหรูหราที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในปัจจุบัน

สุนัขสีเหลืองตัวน้อยที่แต่เดิมมีความสุข จู่ๆ ก็ก้มหัวลงและไม่มีความสุข

เมื่อเห็นเจ้าของกลับมา ก็อยากจะมาใกล้ชิดกับเจ้าของ แล้วบอกเจ้าของว่ามันได้ค้นพบสิ่งใหม่ แต่ไม่คิดว่า เจ้าของก็รังเกียจมันโดยไม่คำนึงอะไร

มันรู้สึกไม่เป็นธรรม

อย่างไรก็ตาม มันหันกลับมามองดูร่างกายของตัวเอง มันเลอะเทอะมากจริงๆ ยังรู้สึกรังเกียจตนเองเลย ไม่น่าแปลกใจเลยที่เจ้าของจะไม่ชอบมัน

เซียวเฉวียนเพิกเฉยต่อความไม่เป็นธรรมของมัน และสั่งโดยตรงว่า: "ไปล้างตัวให้สะอาดก่อน แล้วค่อยมาพบข้า"

แม้ว่าสุนัขสีเหลืองตัวน้อยจะรู้สึกเสียใจ แต่เขาก็สมน้ำหน้าตัวเอง เชื่อฟังทำตาม หันหลังกลับเพื่อไปที่สระน้ำในสวน กระโดดลงน้ำ และเริ่มเล่นน้ำ

จริงๆ แล้ว เจ้าหมาสีเหลืองตัวน้อย มันเป็นสุนัขที่มักจะมีสุขลักษณะมาก ไม่รู้ว่ามันหัดว่ายน้ำตั้งแต่เมื่อไหร่ มักจะลงสระเพื่ออาบน้ำเอง

เซียวเฉวียนมองดูสุนัขสีเหลืองตัวน้อยและอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา สุนัขตัวนี้อยู่กับ เซียวเฉวียน มานานแล้วตั้งแต่เขาอยู่ที่ต้าเว่ย

เขามีความรู้สึกลึกซึ้งต่อสุนัขสีเหลืองตัวน้อย

เมื่อครู่นี้ไม่ใช่ว่าเขารังเกียจสุนัขสีเหลืองตัวน้อยจริงๆ แต่เซียวเฉวียนต้องการให้มันฝึกนิสัยที่ดี แม้ว่าจะเป็นเพียงสุนัข แต่ก็ควรเป็นสุนัขที่หวงแหนขนของตัวเอง ไม่ควรทำตัวเลอะเทอะ

เซียวเฉวียนนั่งลงบนเก้าอี้โยกใต้ต้นไม้ และรอให้สุนัขสีเหลืองตัวน้อยขึ้นมาหลังจากอาบน้ำ

หลังจากผ่านไปสักพัก สุนัขสีเหลืองตัวน้อยก็คลานขึ้นจากน้ำ ส่ายตัวแรง และหยดน้ำบนตัวของเขาก็ถูกสะบัดออก

โชคดีที่เซียวเฉวียนอยู่ห่างจากมัน ไม่ได้รับเคราะห์ร้าย

สุนัขสีเหลืองตัวน้อยสะบัดน้ำออกจากตัว และวิ่งไปที่เท้าของเซียวเฉวียนอย่างมีความสุขอีกครั้ง และกอดขาของเซียวเฉวียนอย่างเสน่หา

เซียวเฉวียนนั่งตัวตรง กระตุ้นกำลังภายในของเขา เพื่อทำให้ขนของสุนัขสีเหลืองตัวน้อยแห้ง

ฉากนี้ มันช่างสงบสุข

ในครู่เดียว น้ำทั้งหมดบนตัวสุนัขสีเหลืองตัวน้อยแห้ง มันสะบัดขนอย่างภาคภูมิใจ ช่างรู้สึกสดชื่นจริงๆ