ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1497

เมื่อเห็นท่าทางโกรธเกรี้ยวของอู๋จี้แล้ว เซียวเฉวียนก็รู้สึกโล่งใจ

เขายิ้มเบาๆและพูดว่า:"ทำไม เจ้าพอใจกับของขวัญชิ้นนี้จากผู้แซ่เซียวหรือไม่?"

เห็นได้ชัดว่าในใจของอู๋จี้เต็มไปด้วยความกลัว แต่เขาก็ยังเสแสร้งทำเป็นไม่แยแส

น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถซ่อนความโกรธในใจได้เลย

น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความโกรธโดยไม่รู้ตัว:"ใต้เท้าเซียว ทำไมท่านถึงพุ่งเป้าหมายไปยังจวนอู๋เช่นนี้?"

เซียวเฉวียนหัวเราะอย่างเย็นชา ถามทั้งๆที่รู้คำตอบอยู่แล้วไม่ใช่หรือ?

อย่างไรก็ตาม เพื่อที่จะทำให้อู๋จี้โกรธมากยิ่งขึ้น เซียวเฉวียนกล่าวอย่างเงียบๆ:"ไม่เพราะเหตุผลใด ผู้แซ่เซียวเพียงแค่ไม่ชอบจวนอู๋ของเจ้าเท่านั้น"

และนี่คืออู๋จี้ทั้งๆที่รู้คำตอบอยู่แล้วแต่ก็ถามถึงความอัปยศอดสูเอง

แน่นอนว่าเซียวเฉวียนก็จะทำตามที่เขาต้องการ

ในเวลานี้ อู๋จี้จึงไม่สามารถซ่อนความโกรธในใจได้อีกต่อไป เขาจ้องมองที่เซียวเฉวียนอย่างดุเดือดและพูดว่า:"เจ้า!"

ต้องการที่จะตำหนิเซียวเฉวียน อู๋จี้จึงไม่สามารถหาคำที่จะตำหนิเขาได้เลย

เขาส่ายแขนเสื้อด้วยความโกรธและพูดอย่างเย็นชา:"ตัวข้าคุณชาย*ยังมีสิ่งที่ต้องไปทำ ขอโทษข้าไม่มีสามารถอยู่พูดคุยกับเจ้า!"

ตาไม่เห็นนับว่าสะอาด

อู๋จี้ทะเลาะกับเซียวเฉวียนไม่ชนะหนีก็ไม่ได้ไง?

ไม่ต้องพูดถึงมันใช้ผลไม่ได้จริงๆ

ทันทีที่เขาหันหลังจะจากไป เซียวเฉวียนพูดอย่างเย็นชา:"เดี๋ยวก่อน!"

อู๋จี้หันกลับมาและเยาะเย้ยโดยไม่พูดอะไรสักคำแล้วหันหลังกลับจากไป

เซียวเฉวียนพูดอย่างเย็นชาอีกครั้ง:"ถ้าหากเจ้ากล้าก้าวเท้าเดินออกจากประตูนี้ ผู้แซ่เซียวจะทำให้เจ้าเสียใจแน่นอน!"

แน่นอนแม้ว่าเขาจะไม่เดินออกจากประตูนี้ เซียวเฉวียนก็จะทำให้เขาเสียใจเช่นกัน

บางทีภัยคุกคามอาจมีผลในการยับยั้ง อู๋จี้หยุดและหันหลังกลับมาพูดอย่างเย็นชา:"มีอะไรจะพูดก็รีบพูดมา!"

ในความเป็นจริงแล้ว เซียวเฉวียนเป็นศัตรูที่ฆ่าพ่อของเขา และพวกเขาก็ไม่มีอะไรจะพูดและหารือกัน

เซียวเฉวียนไม่สนใจว่าอู๋จี้กำลังคิดอะไรอยู่ในใจ เขาพูดอย่างเย็นชา:"ที่ข้ามาในวันนี้เพียงเพื่อถามเจ้าหนึ่งคำถาม เจ้าต้องต่อสู้กับข้าแบบนี้ต่อไปใช่หรือไม่?"

อันที่จริง เซียวเฉวียนรู้คำตอบอยู่แล้ว เขารู้ว่าอู๋จี้ตั้งใจที่จะต่อสู้กับเขาไปจนตาย

แต่เขาเป็นประมุขแห่งชิงหยวนและเป็นปัญญาชนของโลก

กล่าวอีกนัยหนึ่ง เขาควรรักและห่วงใยปัญญาชนทุกคน แม้ว่าพวกเขาจะหลงทางเขาก็อยากจะจับมือพวกเขาและลากพวกเขากลับไปสู่เส้นทางที่ถูกต้อง

ท้ายที่สุดแล้วปัญญาชนทุกคนคือความหวังของครอบครัว และเป็นบุคคลที่มีความสามารถของต้าเว่ย

มันไม่ง่ายเลยที่จะปลูกฝังบุคคลที่มีความสามารถ

เซียวเฉวียนไม่ต้องการเห็นความพยายามของพวกเขาถูกทำลายด้วยความคิดเดียว

พฤติกรรมของอู๋จี้เกิดจากปีศาจภายในล้วนๆ

พ่อของเขามุ่งเป้าไปที่เซียวเฉวียน และทำร้ายผู้อื่นและตัวเขาเองในท้ายที่สุด สมควรได้รับกรรมจริงๆ

อู๋ฟานเป็นคนทำผิดก่อนและปฏิเสธที่จะแก้ไขและปรับปรุงตัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า

สาเหตุหลักก็คือเขาอยากได้หน้ามากเกินไป

ถ้าไม่เช่นนั้นแม้เขาจะถูกลดตำแหน่ง ตราบใดที่เขาทำงานอย่างสงบเขาก็จะมีชีวิตอยู่และจะไม่ตาย

เมื่อได้ยินเซียวเฉวียนพูดอย่างนี้ อู๋จี้ก็ยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า:"เซียวเฉวียน อย่าพยายามแก้ตัวเลย เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้หรือ เจ้าใช้วิธีแบบเดียวกับการที่เจ้าใช้กับเสนาจ้าวมาใช้กับพ่อของข้า และเจ้าอย่าคิดว่าข้าจะเป็นเหมือนจ้าวหลาน โดยไม่คำนึงถึงความแค้นในอดีต และกลายเป็นลูกน้องของเจ้า?”

ฝันไปเถอะ!

ฉันอู๋จี้เป็นคนจิตวิญญาณที่เด็ดเดี่ยวและไม่ยอมแพ้ พ่อของฉันตายเพราะคุณ ดังนั้นฉันต้องแก้แค้นจากคุณ!

อู๋ฟานไม่ยอมรับต่อสิ่งที่เซียวเฉวียนพูด แต่เขากลับรู้สึกว่าเซียวเฉวียนเสแสร้ง

แต่เปล่าเลย ทั้งๆที่เซียวเฉวียนเป็นคนทำให้อู๋ฟานตายต่างหาก แต่ตอนนี้เขาแสดงความเห็นอกเห็นใจและชี้แนะให้อู๋จี้กลับมาจากเส้นทางที่หลงหาย

ล้างแค้นเพื่อพ่อ คือหลงทางไม่พบทิศทางที่ถูกต้อง?

ถุ้ย!

อู๋จี้จ้องมองไปที่เซียวเฉวียนอย่างดุเดือด ขู่ว่าจะกินเนื้อของเซียวเฉวียนและดื่มเลือดของเซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนตะคอกอย่างเย็นชา:"ถ้าเป็นเช่นนี้ละก็ อย่าโทษข้าผู้แซ่เซียวที่ไม่เตือนคุณ!"

หลังจากพูดอย่างนั้น เซียวเฉวียนก็ยิ้มอย่างเย็นชา จากนั้นก็สะบัดมือและมีเสียงดังปัง ประตูของห้องก็ระเบิดออกเป็นชิ้นๆ

พลังแรงมากจริงๆ!