ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1500

ในเมื่อมันสามารถทำให้เขาขยะแขยง เซียวเฉวียนจะทำให้เขาขยะแขยงนานเสียหน่อย ดีที่สุดคือทำให้เขาฝันร้ายทุกคืน

จนกระทั่งร่างของเซียวเฉวียนหายไปจากสายตาของอู๋จี้ เสียงของเซียวเฉวียนยังคงดังก้องอยู่ในหูของอู๋จี้: "ในเมื่อคุณชายอู๋พอใจกับของขวัญของข้านี้มาก ข้าผู้แซ่เซียวจะทำให้เจ้าประหลาดใจมากขึ้นอย่างแน่นอนในครั้งต่อไป"

ความตั้งใจเดิมของคำพูดนี้ ไม่ใช่ความประหลาดใจ แต่คือทำให้อู๋จีรู้สึกหวาดกลัวและตื่นตระหนกตลอดทั้งวัน

หลังจากที่อู๋จี้ได้ยินสิ่งนี้ ใบหน้าของเขาก็ดูน่าเกลียดราวกับบ่อโคลน

สำหรับปรมาจารย์ ไม่กล้าพูดอะไรตั้งแต่ต้นจนจบ

ท้ายที่สุด เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเพราะเขา เป็นเพราะเขาไม่รู้จักผู้คนดีนัก ผู้คนมากมายไม่หา ดันไปเลือกคนไร้ประโยชน์เช่นนี้มาวางยากับชิงหยวน

มันเป็นความผิดของเขา

ช่างเป็นการพลาดก้าวเดียว แพ้ทั้งกระดาน

ปรมาจารย์ไม่เคยคิดว่า แม้จะไม่มีหลักฐาน เซียวเฉวียนก็จะมาที่จวนอู๋อย่างโจ่งแจ้งเพื่อกระทำการอย่างดุเดือดและทิ้งระเบิดจวนอู๋ได้

“เพียะ!”

เมื่อมองไปที่ประตูที่ว่างเปล่า ปรมาจารย์ก็ตบตัวเองอย่างแรง

เสียงที่ไม่คาดคิดทำให้อู๋จี้สะดุ้ง เขาหันหน้าไปมองปรมาจารย์ แล้วพูดด้วยสีหน้าไม่ดี: "เจ้ากำลังทำอะไร?"

ปรมาจารย์ดูมีความผิดและพูดอย่างจริงใจ: "คุณชาย เป็นเพราะข้าน้อยไม่ได้เรื่อง ทำให้จวนอู๋เกิดความสูญเสียที่ไม่อาจแก้ไขได้ และมันยังทำให้คุณชายเสียหน้าด้วย มันเป็นความผิดของข้าน้อยทั้งหมด"

"คุณชาย หากต้องการลงโทษข้าน้อย ก็ลงโทษเถิด ข้าน้อยจะไม่โกรธเคืองแม้แต่น้อย“

ปฏิเสธไม่ได้ว่า อู๋จี้จะไม่รู้สึกโกรธกับความไร้ความสามารถของปรมาจารย์จริงๆ จนถึงตอนนี้ เพราะความผิดของเขา เขารู้สึกเกลียดปรมาจารย์มาก

ถ้าเขาไม่ทำผิดพลาด เรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นก็คงไม่เกิดขึ้น

ในทางกลับกัน เป็นเซียวเฉวียนที่สมควรต้องมาปวดหัวกับเรื่องต่างๆ

อย่างไรก็ตาม สิ่งต่างๆ ได้เกิดขึ้นแล้ว และแก้ไขไม่ได้ แม้ว่าเขาจะลงโทษปรมาจารย์ แต่เขาก็ไม่สามารถเปลี่ยนสถานการณ์ได้ การลงโทษมีประโยชน์อย่างไร?

มันจะทำร้ายมิตรภาพระหว่างอาจารย์กับลูกศิษย์เท่านั้น

อันที่จริงแล้วปรมาจารย์ทำภารกิจได้ดีมาโดยตลอด เขาอยู่ในจวนอู๋มาหลายสิบปีแล้ว และนี่เป็นครั้งแรกที่เขาทำผิดพลาด

อย่างไรก็ตาม คู่ต่อสู้คือเซียวเฉวียน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติสำหรับเขาที่จะทำผิดพลาด ท้ายที่สุดแล้ว คนที่เจ้าเล่ห์และมีกลยุทธ์เช่นเว่ยเชียนชิว ยังไม่สามารถเอาชนะเซียวเฉวียนได้

เมื่อเปรียบเทียบกับเว่ยเชียนชิว อันดับของอู๋จี้และปรมาจารย์ยังตามหลังอยู่มาก

ความล้มเหลวเป็นเรื่องปกติ

ความล้มเหลวไม่ใช่เรื่องน่ากลัว แต่ต้องเรียนรู้จากความล้มเหลวเพื่อหลีกเลี่ยงสถานการณ์เช่นนี้อีกในอนาคต

อู๋จี้พูดอย่างใจเย็น: "เรื่องนี้ช่างก่อนเถอะ สั่งให้คนมาติดตั้งประตูใหม่ ทำความสะอาดลานด้วย นอกจากนี้ ผู้หญิงคนนั้นยังต้องหาทางที่จะทำให้นางมีความซื่อตรงเสียหน่อย อย่าได้ให้เกิดเรื่องเช่นในวันนี้ได้อีก"

ปรมาจารย์กล่าวอย่างขอบคุณ "ขอบพระคุณสำหรับบุญคุณที่คุณชายไม่ถือสา เรื่องที่คุณชายมอบหมาย ข้าน้อยจะจัดการให้ดีอย่างแน่นอน”

ดังนั้น ปรมาจารย์จึงสั่งให้คนทำความสะอาดลาน และหาคนมาติดตั้งประตู

นอกจากนี้ เขายังส่งชายที่ดุร้ายสองคนไปที่บ้านของหญิงผู้นั้นสร้างปัญหา

ในช่วงเวลาเช่นนี้ ไม่อนุญาตให้มีการสูญเสียชีวิต

ปรมาจารย์เพียงจัดให้คนไปทำให้ครอบครัวหญิงสาวหวาดกลัว ให้พวกเขาย้ายออกไปให้ไกลที่สุด

ด้วยวิธีนี้ ความคิดของหญิงสาวที่จะมาที่จวนอู๋สร้างปัญหาอีกครั้งก็ถูกกำจัดไปโดยสิ้นเชิง

หลังจากที่เซียวเฉวียนออกจากจวนอู๋ เขาก็กลับมาที่จวนเซียวโดยตรง

ตอนนี้ยังเช้าอยู่ นอกจากชิงหลง คนที่เหลือของตระกูลเซียวอยู่ในสถานศึกษาชิงหยวน

ชิงหลงเห็นเซียวเฉวียนกลับมาเร็วมาก พร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า: "ใต้เท้าเซียว ทำไมท่านกลับมาเร็วเช่นนี้?"

เซียวเฉวียนเป็นประมุขแห่งงชิงหยวน เขาไม่ควรจะอยู่ในสถานศึกษาชิงหยวนจนกว่าจะแยกย้ายหรอกรึ?

การเปิดสถานศึกษาชิงหยวน เป็นงานรื่นเริงมาก หากไม่ใกล้ค่ำ เกรงว่าผู้คนก็คงไม่เต็มใจที่จะแยกย้ายกันไปมิใช่หรือ?

เซียวเฉวียนยิ้มเบาๆ และพูดว่า "ไม่มีกิจอันใด ข้าจึงกลับมาน่ะ"

มีพวกเจี้ยนจงอยู่ที่ชิงหยวน เซียวเฉวียนรู้สึกหายห่วง

และเซียวเฉวียนไม่เคยชอบเข้าร่วมงานรื่นเริงเลย

ชิงหลงพยักหน้าอย่างครุ่นคิด

หากเขารู้แต่แรกว่า เซียวเฉวียนที่เขาศรัทธา จะมาชวนเขาเล่นหมากรุกในวันนี้ เขาต้องการเล่นกับเซียวเฉวียนเช่นนี้ เขาจะฝึกการเล่นหมากรุกจากนักปราชญ์เสีย

ถึงตอนนี้ เซียวเฉวียนขอเสวียนอวี๋เล่นหมากรุกเสวียนอวี๋อยากเล่นแต่ทำไม่ได้ มันช่างน่าอาย

แต่เขาสามารถเรียนรู้ได้

ดวงตาของเสวียนอวี๋เป็นประกาย และเขาพูดว่า "เจ้าสอนข้าได้"

เซียวเฉวียนพูดว่า "ได้"

ดังนั้น เซียวเฉวียนจึงพาเสวียนอวี๋ไปที่ห้องหนังสือและเริ่มสอนวิธีเล่นหมากรุกให้กับเสวียนอวี๋

แต่วิธีการของเซียวเฉวียนนั้นง่ายมากเช่นกัน

เขาเล่นหมากรุกกับชิงหลงขณะที่เสวียนอวี๋เฝ้าดู

ต้องบอกว่าเสวียนอวี๋เรียนรู้สิ่งต่างๆ ได้เร็วมาก เขาดูเพียงเกมเดียว ก็บอกว่าเขาต้องการเล่นกับเซียวเฉวียน อีกทั้งยังไม่ได้ทำผิดพลาดอะไร

เพียงว่าเขาไม่สามารถเอาชนะเซียวเฉวียนได้เท่านั้นเอง

ไม่เพียงแต่ไม่สามารถชนะได้ แต่ยังพ่ายแพ้อย่างน่าสังเวชอีกด้วย

หลายเกมติดต่อกันก็เหมือนเดิม

แต่เสวียนอวี๋ดูเหมือนจะหมกมุ่นอยู่กับการเล่นหมากรุก ยิ่งเขาแพ้ เขาก็ยิ่งอยากเล่นต่อ เขาต้องการเอาชนะเซียวเฉวียน

ในขณะที่เล่นหมากรุกเสวียนอวี๋พึมพำ: "นายท่าน ข้าจะกลับไปที่จวนเซียวได้เมื่อใด?"

แม้ว่าจวนเจียนกั๋วจะดี แต่ท้ายที่สุดเสวียนอวี๋ก็รับเซียวเฉวียนเป็นนายของเขา ฉะนั้นจวนเซียวก็คือบ้านของเขา

ยิ่งไปกว่านั้น ภารกิจของเขาในจวนเจียนกั๋วได้เสร็จสิ้นแล้ว และตอนนี้เว่ยเป้ยก็มีความสามารถในการปกป้องตัวเองแล้ว

แม้ว่ากังฟูของเว่ยเป้ยจะยังด้อยกว่าเสวียนอวี๋เล็กน้อย แต่เมื่อเปรียบเทียบกับคนส่วนใหญ่ เขานับว่าเก่งกาจแล้ว คนทั่วไปไม่สามารถทำร้ายเขาได้อีก

เซียวเฉวียนกล่าวว่า: "ถ้าเจ้าต้องการกลับมา ก็แจ้งกับเว่ยเป้ย จากนั้นก็แค่กลับมา"

ทันใดนั้น เซียวเฉวียนก็นึกอะไรบางอย่างได้ เขาเงยหน้าขึ้นและมองไปที่เสวียนอวี๋แล้วพูดว่า: "เสวียนอวี๋ เจ้าพอเข้าใจค่ายกลหรือไม่?”