ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1501

เซียวเฉวียนอนุญาตให้เสวียนอวี๋กลับจวนเซียวได้ เสวียนอวี๋จึงอดดีใจไม่ได้ ถึงขั้นเลิกคิ้วแย้มยิ้ม “ได้สิ”

ค่ายกลสำหรับเสวียนอวี๋ง่ายเหมือนกับโปรยเม็ดทราย

สาเหตุที่เสวียนอวี๋คิดเช่นนี้ เพราะเขาอยู่ข้างกายนักปราชญ์มาตั้งแต่เด็ก ซึ่งนักปราชญ์ตั้งใจจะฝึกฝนนักปราชญ์ให้กลายเป็นผู้ช่วยที่เก่งรอบด้าน

บังเอิญที่เสวียนอวี๋รู้สึกสนุกและสนใจกับการสร้างค่ายกล ภายใต้สภาพแวดล้อมที่เห็นกันบ่อย ๆ เขาเข้าใจค่ายกลเป็นอย่างดี

กระทั่งนักปราชญ์นำวิธีการสร้างค่ายกลที่เขารู้จักสอนเสวียนอวี๋ ซึ่งเสวียนอวี๋รู้สึกสนุกไปด้วย เสวียนอวี๋อยากสร้างค่ายกลรูปแบบใหม่และท้าทาย แต่ทว่านักปราชญ์รู้จักค่ายกลไม่กี่วิธีเท่านั้น ไม่สามารถสอนรูปแบบใหม่กับเสวียนอวี๋ได้

ดังนั้นเสวียนอวี๋จึงคิดหาทางเอง

เขาเข้าไปหาตำราโบราณเกี่ยวกับค่ายกลในหอสมุดของสำนักหมิงเซียน

ซึ่งหอสมุดของสำนักหมิงเซียนมีตำราที่เก็บสะสมไว้อย่างดีหลากหลายประเภท คนทั่วไปเข้าไปไม่ได้

คนที่เข้าได้ นอกจากอดีตเจ้าสำนักแล้ว ก็ยังมีบุคคลที่อดีตเจ้าสำนักให้ความเชื่อใจและให้ความสำคัญมากอีกไม่น้อย

ยกตัวอย่างเช่นเสวียนอวี๋ มู่จิ่นและมู่เวย

คาดไม่ถึงว่เสวียนอวี๋จะเจอตำราโบราณเล่มหนึ่งที่ดูที่ไม่สะดุดตาในมุมของชั้นหนังสือ

ตำราโบราณเล่มนี้เดิมทีเป็นตำราของเขาคุนหลุน แม้แต่เทคนิคทางการแพทย์ที่บันทึกไว้ในตำราก็ถูกเก็บไว้ในกองตำราสะสมบนเทือกเขาคุนหลน

คนของสำหนักหมิงเซียนอยากได้ตำราเทือกเขาคุนหลุนมาก อยากได้เทคนิคทางการแพทย์ที่บันทึกไว้ในตำรา ดังนั้นจึงคิดหาทางใช้กลอุบาย แอบนำตำราโบราณที่พวกเขาถูกใจออกมาจากเทือกเขาคุนหลุน จากนั้นก็ซ่อนมันไว้ในกองตำราสะสมของตัวเอง เก็บไว้คนเดียว

เพื่อไม่ให้คนอื่นรู้พฤติกรรมไร้ยางอายของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงคิดหาทางลบล้างความผิดของพวกเขา

ส่วนวิธีการลบล้างความผิดของพวกเขาคือหาคนที่รู้ภาษาของชาวเทือกเขาคุนหลุนกับภาษาซินเจียง แล้วอธิบายเนื้อหาในตำราโบราณที่พวกเขาแอบขโมยมาจากเทือกเขาคุนหลุนให้อีกฝ่ายเข้าใจ

จากนั้นก็ปล่อยให้คนอื่นจัดเรียง เขียนและคัดลอก

แบบนี้ตำราโบราณดั้งเดิมก็จะไม่ได้รับความเสียหาย แต่ถูกเก็บอยู่ในมุมที่ไม่มีใครเห็นบนชั้นหนังสือ

บังเอิญว่าเสวียนอวี๋อ่านตำราโบราณที่เขียนด้วยภาษาคุนหลุนมาก่อน

แม้ว่าเสวียนอวี๋จะไม่ได้รู้จักตัวอักษรของคุนหลุนมากมายนัก แต่ค่ายกลอุบายรูปแบบในสมัยโบราณจำเป็นต้องมีแผ่นภาพประกอบการอธิบายที่ชัดเจน เสวียนอวี๋สามารถเข้าใจได้ และจากประสบการณ์โดยตรงของเขา ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่รู้หนังสือก็ยังสามารถเข้าใจค่ายกลในตำราโบราณได้ และเข้าใจอย่างถ่องแท้ด้วย

แต่เรื่องเหล่านี้เสวียนอวี๋ไม่ได้บอกนักปราชญ์

เขาคิดว่าในอนาคตหากจำเป็นต้องใช้ค่ายกล เสวียนอวี๋อาจจะทำให้นักปราชญ์ประหลาดใจและดีใจไปพร้อมกัน

เขาอยากให้นักปราชญ์ประหลาดใจ

เพียงแต่ในเวลาต่อมากลับไม่มีที่สำหรับสร้างค่ายกล เสวียนอวี๋จึงค่อย ๆ ลืมเลือนเรื่องตำราค่ายกลที่แอบขโมยออกมาจากหอตำราไป

พูดอีกนัย จนถึงตอนนี้ นักปราชญ์ก็ยังไม่รู้ว่าเสวียนอวี๋ไม่เพียงแต่จะเข้าใจค่ายกลโบราณของคุนหลุนแล้ว ยังลึกซึ้งอีกด้วย

ไม่เพียงแค่นี้ เขายังคิดว่าใต้หล้านี้ ไม่มีใครเก่งเรื่องค่ายกลสงครามมากกว่าเขา

เขาคิดว่าตราบใดที่เขาฉีกหน้ากระดาษที่เต็มไปด้วยตัวอักษรกลับกลอกของชาวซินเจียงเหล่านั้นได้ ก็ไม่มีใครรู้จักค่ายกลรูปแบบนี้แล้ว เขาเป็นคนเดียวที่เข้าใจโลกของค่ายกล

คาดไม่ถึง ไม่เพียงแต่จะมีคนหักหน้าแล้ว หนำซ้ำคนที่ฉีกหน้าเขายังเป็นลูกศิษย์ที่เขาพร่ำสอนมากับมืออีกด้วย ！

เขากลัวว่าจะเป็นแค่ความฝัน เสวียนอวี๋จึงรีบไปหาตำราโบราณที่เกี่ยวข้องกับค่ายกลที่หอสมุดก่อนหน้านักปราชญ์

คาดไม่ถึงว่าเล่มที่เสวียนอวี๋เจอจะยังเป็นต้นฉบับ ซึ่งเขาได้ทำการศึกษาเนื้อหาเกี่ยวกับค่ายกลหลายรูปแบบของเทือกเขาคุนหลุนจากภาพต้นฉบับอย่างถ่องแท้

หากนักปราชญ์รู้เข้า ไม่แน่นักปราชญ์อาจจะถูกโกรธลูกศิษย์คนนี้ก็ได้

เซียวเฉวียนได้ยิน ก็เหยียดยิ้ม และเอ่ยว่า “ก็ดีนะสิ”

ต่อไปหากเซียวเฉวียนเผชิญหน้ากับนักปราชญ์อีกครั้ง กระทั่งนักปราชญ์ใช้ค่ายกลอีกครั้ง มีการช่วยเหลือจากเสวียนอวี๋ที่ยิ่งกว่าศิษย์ล้างครู เซียวเฉวียนคงเหมือนเสือติดปีก ฆ่านักปราชญ์โดยที่ไม่ทันตั้งตัวเป็นแน่！

ดูท่าต่อไปการหาตัวนักปราชญ์ เซียวเฉวียนต้องพาเสวียนอวี๋ไปด้วย คงสร้างความประหลาดใจให้นักปราชญ์ไม่น้อยแน่

ฮ่า ๆ ！

สามถึงห้าปี จะว่านานก็ไม่นาน จะว่าสั้นก็ไม่สั้น

บอกให้เซียวเฉวียนรู้ เพราะอยากให้เซียวเฉวียนเตรียมใจ รู้ถอยยามลำบาก

เขาบอกเองว่าไม่เรียน นั้นคือทางที่ดีที่สุด

ถึงอย่างไรเสวียนอวี๋ก็ต้องใช้เวลาสอนสามถึงห้าปี เขารู้สึกว่าเป็นเรื่องที่ยากและไร้อิสระ เขาไม่ได้มีความอดทนพอจะสอนเซียวเฉวียนสามถึงห้าปี

พูดง่าย ๆ เสวียนอวี๋พยายามหลีกเลี่ยงการสอนที่สุด

แต่เซียวเฉวียนเอ่ยปากขอเรียน เสวียนอวี๋คงต้องสอนอย่างฝืนใจ

ใครใช้ให้เซียวเฉวียนเป็นเจ้านายเขาเล่า

ถ้าเป็นคนอื่น เสวียนอวี๋ไม่ยอมสอนแน่

เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของเสวียนอวี๋ เซียวเฉวียนก็เหยียดยิ้ม “ข้าแค่ถามเท่านั้น”

อย่าว่าแต่เสวียนอวี๋อึดอัดเลย เขาเต็มใจสอนเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนไม่อยากเรียน

ทำไม?

ข้างกายเขามียอดฝีมือด้านค่ายกลอยู่ทั้งคน ทำไมต้องเสียเวลาเรียนนานขนาดนั้น?

ดั่งคำกล่าวที่ว่า รู้ทั้งรู้ว่าในบ้านของตัวเองมีมันเทศอยู่แล้ว ก็ยังไปถามหาไม่ก็หาซื้อจากคนอื่นอีก?

สำหรับการถอยหมื่นก้าว เสวียนอวี๋ไม่เข้าใจค่ายกล เซียวเฉวียนก็ยังไม่อยากเรียน

ก่อนอื่นเลยเซียวเฉวียนคิดว่าวิธีใช้ค่ายกลไม่ยาก เมื่อสิ้นบุญนักปราชญ์ ก็ไม่มีใครใช้ค่ายกลอีก

อีกอย่าง เซียวเฉวียนมีอาวุธที่ทันสมัย เป็นเรื่องที่ขี้ปะติ๋ว ทำไมเซียวเฉวียนต้องยุ่งยากเสียเวลาเรียนรู้ด้วย?