ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1507

ส่วนชายเหล่านั้น บางคนก็เป็นพวกที่เซียวเฉวียนเกลี้ยกล่อมมา และบางคนก็เต็มใจติดตามเซียวเฉวียนมา

พูดง่ายๆ ก็คือ จวนเซียวก็ไม่ได้จ้างคนใช้

เซียวเฉวียนต่างก็แบ่งหน้าที่กันทำ ทุกคนผลัดกันทำงาน

เมื่อไม่มีงานทำ ก็กลายเป็นผึ้งงานขยันของจวนเซียว แบ่งเบางานบ้าน

เมื่อมีเรื่อง ก็กลายเป็นนักรบของตระกูลเซียว

ก็ไม่ใช่ว่าเซียวเฉวียน เสียดายเงินจ้างคนใช้หรอก แต่เป็นเพราะแต่เซียวเฉวียนรู้สึกว่าคนที่จ้างมาข้างนอกนั้นไม่น่าเชื่อถือ

ตอนที่เซียวเฉวียนถูกเนรเทศไปเกาะจูเสิน เมื่อจวนเซียวคนใช้ ถือโอกาสที่เซียวเฉวียนไม่อยู่ จึงรังแกแม่เซียว กับองค์หญิงต้าถงและยังหลบหนีไปพร้อมเงิน

จวนเซียวปฏิบัติต่อพวกเขามาโดยตลอด ไม่เคยตบตีพวกเขาแม้แต่ครั้งเดียว ค่าจ้างก็มากกว่าที่อื่น แต่พวกเขากลับทำเรื่องแบบนี้ในยามที่เซียวเฉวียนตกยาก

เห็นได้ชัดว่า คนนอกที่จ้างมานั้น เลี้ยงไม่เชื่อง

จวนเซียว ต่อให้ดีกับพวกเขาสักแค่ไหน ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงนิสัยที่เป็นคนเห็นแก่ตัวของพวกเขาได้

แน่นอนว่า ยามคับขันต่างคนต่างหนี เซียวเฉวียน เข้าใจ แต่พวกเขากลับฉวยโอกาสเอาเปรียบ เซียวเฉวียน ไม่สามารถให้อภัยได้!

ดังนั้น จวนเซียว ที่สร้างใหม่เซียวเฉวียนยอมจ่ายเงินจ้างคนรับใช้ให้กับคนที่เต็มใจติดตามเขาอย่างแท้จริง มากกว่าที่จะรับคนที่ไม่รู้จักบุญคุณเข้ามาในบ้าน

จวนเซียวผู้หญิงน้อยอยู่แล้ว เซียวจิง อยู่เกาะนกกระสาองค์หญิงต้าถงซ่อนในวัง การดูแลพวกนาง งานนี้จึงตกอยู่กับเสี่ยวเซียนชิว

ได้ทำหน้าที่ให้พ่อ เสี่ยวเซียนชิวแน่นอนว่าเต็มใจ นางอย่างมีความสุขและพูดว่า “ไม่เป็นไรนะ”

เรื่องก็เรียบร้อยดีแล้ว

จากนั้น เซียวเฉวียน ก็หันหลังกลับและกลับไปที่จวนเซียว

ยังไม่ทันถึงจวนเซียว เซียวเฉวียน ก็มองเห็นผู้คนมากมายมารวมตัวกันที่หน้าประตูจวนเซียว

ผู้คนต่างคุยกัน ราวกับกำลังพูดถึงเรื่องสำคัญอะไรบางอย่าง

เซียวเฉวียนมีคนเสริมอย่างลึกลับว่า “ใช่สิ เจ้ายังจำคู่หมั้นของหยางซู หยางอวี้หวน ได้ไหม”

เรื่องของหยางซู กับ หยางอวี้หวนตอนนั้นเป็นเรื่องใหญ่โต ทั่วทั้งเมืองก็ไม่มีใครไม่รู้จัก

ยิ่งไปกว่านั้น เหตุการณ์ผ่านไปไม่นาน ผู้คนย่อมจำได้

บางคนทำหน้าแซ่บๆ พูดว่า “จะเป็นไปได้ยังไง ไม่จำได้ น่าเสียดายคนที่สวยอย่างหยางอวี้หวนจริงๆ”

บางคนเริ่มไม่พอใจและพูดว่า “ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนเจ้าชู้ น่าเสียดายอะไรกัน พูดตามตรง หยางซู โชคร้ายจริงๆ เพราะผู้หญิงคนนี้ถึงขั้นเอาชีวิตตัวเองไป”

คนๆ นั้นดูเหมือนจะยังไม่พอใจ เขากลืนน้ำลายแล้วพูดต่อไปอย่างไม่รู้จบว่า “บอกว่า ราชครู กับ หยางอวี้หวนบริสุทธิ์ แต่ความจริงนั้นรู้กันเพียงพวกเขาเท่านั้น”

พูดจบ คนๆ นั้นก็เหลือบตาขึ้นและเผยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย

ตอนนั้น มีคนที่พูดแทรกขึ้นมาว่า “ใช่ๆ ใช่ๆ”

พูดไปพูดมา เขาก็ดูเหมือนจะตระหนักได้ในที่สุดว่ายืนอยู่หน้าบ้านของเซียวเฉวียน และพูดจาไม่ดีเกี่ยวกับเซียวเฉวียน อาจจะถูกเซียวเฉวียนได้ยินไป เขาหมุนตาไปมาอย่างระแวดระวัง แล้วพูดต่อด้วยเสียงเบาว่า "ใครไม่รู้ว่าเขามีอำนาจหนุนหลังมาก พูดอะไรก็เป็นอย่างนั้น หยางซู เป็นคนที่ไม่มีตำแหน่งทางการสักตำแหน่ง เขาจะสู้เขาได้อย่างไร"

พูดจบ คนพูดแทรกก็พูดต่ออีกประโยคว่า “เจ้าว่าใช่ไหม”

คนที่ได้ยินต่างพยักหน้าเห็นด้วยว่า “มีเหตุผล”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เซียวเฉวียน ก็เข้าใจแล้วว่ามีบางคนมาก่อกวนจวนเซียว

เมื่อเซียวเฉวียน เตรียมจะหลบเข้าไปในจวนเซียว หลบหนีจากคนเหล่านี้ เมื่อนั้น คนตาแหลมก็เห็นเซียวเฉวียน แล้วตะโกนดังๆ ว่า “เซียวเฉวียน!พวกเจ้าดูสิ เซียวเฉวียนกลับมาแล้ว!”

ในอดีต ผู้คนมักเรียกเซียวเฉวียน ว่า ใต้เท้าเซียว ครูฝึกเซียว หรือ ราชครูแต่ตอนนี้เรียกชื่อโดยตรง แสดงให้เห็นว่าเรื่องนี้ได้ปลุกอารมณ์ของผู้คนได้อย่างเห็นได้ชัด

แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิม มีคนเสนอราคาสูงซื้อหลี่เมิ่ง หลี่ซื่อก็สามารถชำระหนี้ได้ทั้งหมดและไม่ต้องถูกทุบตีอีกต่อไป

แน่นอนว่าหลี่ซื่อ ตอบตกลงอย่างไม่ลังเล

อันที่จริง หลี่ซื่อ ก็รู้จักคนคนนั้น เขาเป็นพ่อบ้านของครอบครัวเจ้าของที่ดินในชานเมืองหลวง หลี่ซื่อเคยพบเขาที่บ่อนพนันไม่กี่ครั้ง

พ่อบ้านพูดว่า เจ้าของที่ดินหมายปองนางหลี่เมิ่ง ต้องการให้หลี่เมิ่งเป็นอนุภรรยา

ไม่ว่านางจะเป็นอนุภรรยาหรือไม่ พียงแค่มีเงินถึง แม้ว่าเจ้าของที่ดินจะอยากให้นางหลี่เมิ่งทำงานเหมือนวัวเหมือนม้า หลี่ซื่อก็เต็มใจขาย

ยิ่งไปกว่านั้น หากหลี่เมิ่งกลายเป็นอนุภรรยาของครอบครัวเจ้าของที่ดิน นางก็จะไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารและเสื้อผ้าอีกต่อไป เขาคนนี้ในฐานะพี่ชายก็จะถือว่ามีความสัมพันธ์ทางเครือญาติกับเจ้าของที่ดินบ้าง ชีวิตในอนาคตก็จะดีขึ้นบ้าง

ไม่ว่าจะคิดอย่างไร มันก็เป็นการซื้อขายที่คุ้มค่า

ดังนั้นหลี่เมิ่งจึงตอบตกลงอย่างมีความสุข

แต่เจ้าของที่ดินยังต้องเลือกวันที่จะยกหลี่เมิ่งขึ้นบ้าน ดังนั้นหลี่เมิ่งจึงยังคงอาศัยอยู่ที่บ้านชั่วคราว

แต่ทั้งสองคนไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่า บทสนทนาของพวกเขาถูกหลี่เมิ่งได้ยินทั้งหมด

หลี่เมิ่งยอมเป็นเมียคนจน ไม่ยอมทำเมียของครอบครัวเจ้าของที่ดิน

ดังนั้น นางจึงหาทางออกให้ตัวเองก่อนที่นางจะถูกขายไป

แต่เธอไม่มีที่พึ่ง นางจะทำอย่างไร จะมีใครช่วยนางให้รอดพ้นจากขุมนรก?

คิดดูแล้ว หลี่เมิ่งอยากจะลองเสี่ยงโชคมาที่ตระกูลเซียว ดูซิว่าเซียวเฉวียนจะเต็มใจช่วยนางให้พ้นจากความทุกข์ยากหรือไม่

ไม่คิดว่าโชคของหลี่เมิ่งจะดี นางมาหาเซียวเฉวียน บังเอิญเจอเซียวเฉวียนที่ออกไปหาคนยินดีให้เลือด