ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1509

เนื่องจากผู้ที่บอกข่าวนี้กับหลี่ซื่อ ไม่ได้แสดงตัวตนและไม่ได้บอกชื่อ เพียงแค่เขียนจดหมายบอกหลี่ซื่อเท่านั้น

จดหมายฉบับนั้นก็ไม่มีชื่อผู้ส่ง

หลี่ซื่อไม่รู้หนังสือ เขาจึงต้องออกไปหาคนรู้หนังสือมาอ่านจดหมายให้ฟัง

เมื่อรู้ว่าหลี่หมิงอยู่ที่จวนเซียว หลี่ซื่อก็ไม่รอช้า บุกเข้ามาอาละวาด

เซียวเฉวียนจ้องมองด้วยสายตาเย็นชา พูดว่า "เจ้าคิดว่าจวนเซียวเป็นที่ที่เจ้าอยากค้นก็ค้าได้หรือ?"

ไม่ต้องพูดถึงว่า เซียวเฉวียนมีเจตนาชั่วร้ายอยู่ในใจของเขาหรือไม่ เซียวเฉวียนเพียงไม่ต้องการให้คนอย่าง หลี่ซื่อเข้าไปในประตูจวนเซียว และทำให้บริเวณของจวนเซียวนั้นสกปรก

ถ้าหากหลี่ซื่อไม่มีความสามารถ เซียวเฉวียนจะไม่ดูถูกเขา แต่เขาไม่มีความสามารถและยังคงต้องการผลักน้องสาวของเขาเข้าไปในนรก คนไร้มนุษยธรรมแบบนี้น่าละอายที่สุด

หลี่ซี่อฟังคำพูดของเซียวเฉวียนและยิ้มอย่างภาคภูมิใจ เขาหันหน้าและตะโกนดัง ๆ แก่ผู้ที่ได้ยิน "ท่านพ่อแม่พี่น้อง ท่านก็ได้ยินเหมือนกัน เซียวเฉวียนมีบางอย่างอยู่ในใจและไม่ยอมให้ข้าเข้าไปในจวน เพื่อตามหาน้องสาวของข้า”

“เซียวเฉวียนใช้พลังของเขาเพื่อกลั่นแกล้งผู้อื่น โปรดตัดสินให้ข้าด้วย!”

“มีคนรังแกคนแบบนี้ได้ยังไงกัน?”

คฤหาสน์จวนเซียวอันยิ่งใหญ่ หากเซียวเฉวียนหมายปองหลี่เมิ่ง เขาสามารถขอหมั้นหมายอย่างถูกต้องตามธรรมเนียมได้

เขาผู้มีทั้งเงินทองและอำนาจ หลี่ซื่อ ย่อมไม่มีทางปฏิเสธ

แต่เซียวเฉวียนกลับไม่เลือกที่จะเดินบนเส้นทางที่ถูกต้อง กลับเลือกที่จะใช้วิธีการฉุดคร่า

ในฐานะราชครู ประมุขแห่งชิงหยวน ขุนนางชั้นสี่ เขาผู้มีตำแหน่งสูงส่ง กลับทำเรื่องต่ำช้าเช่นนี้ในราชธานี

ช่างเป็นการกระทำที่ไร้ยางอาย!

หลี่ซื่อพูดออกมาด้วยความอ่อนแอและสิ้นหวัง หวังที่จะดึงดูดความเห็นอกเห็นใจของผู้คน

ในจดหมายบอกว่า หลี่ซื่อต้องแสดงตัวเป็นคนน่าสงสารและไร้ความช่วยเหลือต่อหน้าผู้คน เพื่อให้ทุกคนเข้าข้างเขา ก็สามารถทำให้เซียวเฉวียนยอมส่งหลี่เมิ่งออกมา

เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ซื่อ ผู้คนต่างเริ่มกระซิบกระซาบ

บางคนพูดเบา ๆ ข้างหูของคนอื่นว่า "ข้าว่าเรื่องนี้เซียวเฉวียนทำไม่ถูกต้องเลย เขาอยากได้ผู้หญิงก็หาง่าย ๆ ทำไมต้องมาใช้วิธีแบบนี้ด้วย"

คำพูดนี้ฟังดูเหมือนเป็นการตำหนิเซียวเฉวียนอย่างไม่เจ็บปวด แต่จริงๆ แล้วเป็นการชี้นำผู้คนให้คิดในระดับที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น

ในสายตาของชาวต้าเว่ย องค์หญิงต้าถงหายไปเมื่อครั้งจวนเซียวสังหาร เซียวเฉวียนเป็นชายหนุ่ม วัยกำลังเจริญพันธุ์ อยู่โสดมานาน ย่อมอยากได้ผู้หญิงเป็นธรรมดา

และหลี่เมิ่งก็นับว่ามีหน้าตาดีพอสมควร จึงเป็นไปได้ว่าเซียวเฉวียนจะหมายตาและลักพาตัวไป

ด้วยวิธีนี้ เซียวเฉวียนจึงมีแรงจูงใจในการก่ออาชญากรรม และผู้คนก็ยิ่งเชื่อว่าหลี่เมิ่งอยู่ที่จวนเซียวจริงๆ

เซียวเฉวียนใช้วิธีเช่นนี้ยึดครองหญิงสาวชาวบ้าน ช่างเป็นการกระทำที่น่ารังเกียจยิ่งนัก

และผู้คนก็เกลียดชังคนที่เอาแต่ข่มเหงผู้อื่นและเข้าข้างคนชั่วเช่นนี้

คำกล่าวหาของหลี่ซื่อที่โจมตีเซียวควง ตรงกับจุดที่ผู้คนโกรธแค้นพอดี

บางคนเริ่มพูดด้วยความโกรธแค้นว่า "เซียวเฉวียน ไม่น่าเชื่อว่าเจ้าจะเป็นคนแบบนี้! ทั้งที่เจ้าทำคุณประโยชน์มากมายให้กับเราแท้ ๆ"

บางคนพูดเสริมว่า "ใช่แล้ว เจ้ายังทำให้เราเคารพเจ้าอีกด้วย"

"เจ้ารีบเอาหลี่เมิ่งออกมาซะ ถ้าทำเช่นนั้น เรายังจะยอมให้ท่านสำนึกผิดและยกโทษให้ในครั้งนี้"

บางคนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า "เซียวเฉวียน เจ้าไม่ควรเดินบนเส้นทางนี้ หากเจ้าชอบผู้หญิงคนนั้น ก็แต่งงานกับนางอย่างถูกต้อง ไม่มีใครพูดอะไรกับเจ้าหรอก"

คำพูดของคนเหล่านี้ เซียวเฉวียนฟังดูคล้ายเป็นคำพูดจริงใจ

ดูเหมือนว่ายังมีคนไม่อยากให้เซียวเฉวียน "ทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า"

เซียวเฉวียนพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยต่อหน้าผู้คนเหล่านั้นว่า "ผู้แซ่เซียวไม่เคยทำสิ่งที่ขัดต่อความผิดชอบชั่วดี พวกเจ้าเชื่อหรือไม่?"

คนที่เชื่อข้า ไม่ต้องอธิบายอะไรมาก

เมื่อได้ยินคำพูดของเซียวเฉวียน คนเหล่านั้นก็อึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงมองหน้ากัน พวกเขาลังเล พวกเขาไม่รู้ว่าควรจะเชื่อเซียวเฉวียน หรือไม่

ตามความเข้าใจของพวกเขา พวกเขาควรจะเชื่อเซียวเฉวียน

เพื่อรักษาหน้าไว้ ก่อนที่เซียวเฉวียนจะพูดอะไร หลี่ซื่อ ก็พูดว่า “ถ้าข้าอยากเข้าไปล่ะ?”

เซียวเฉวียนเยาะเย้ยและพูดว่า “งั้นก็ดูว่าเจ้ามีความสามารถที่จะเข้าไปหรือไม่”

จวนเซียวคือที่ไหน?

ไม่ใช่ว่าใครๆ ก็สามารถเข้าไปได้

การเข้าไปในจวนเซียว ยังต้องการความสามารถอย่างมาก

เซียวเฉวียน พูดอย่างเย้ยหยันว่า “ไม่เชื่อ เจ้าลองดู”

หลี่ซื่อพูดไม่ออกจริงๆ

เมื่อมาถึงครั้งแรก เขาตั้งใจจะเคาะประตูใหญ่ของจวนเซียว แต่มีสิ่งกีดขวางอยู่ เขาไม่สามารถแตะต้องประตูของจวนเซียวได้

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการเข้าไปในจวนเซียว

เซียวเฉวียน พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “คิดออกหรือยัง?หากเจ้าต้องการเข้าไปในจวนเซียวเพื่อค้นหาจริงๆ ข้าสามารถให้คนเข้าไปได้ เจ้าสามารถเลือกคนได้เอง ก็คือเจ้าไม่สามารถเข้าไปได้ นี่คือข้อเสนอที่ใหญ่ที่สุดของข้าแล้ว”

ข้อเสนอของเซียวเฉวียน ไม่มีอะไรผิดปกติในสายตาของชาวบ้าน

เห็นหลี่ซื่อลังเล มีคนแนะนำว่า “หลี่ซื่อ งั้นก็ฟังเซียวเฉวียน แล้วเลือกคนเข้าไป”

ขอแค่หาตัวนางหลี่เมิ่งเจอในจวนเซียว ข้าจะดูว่าเซียวเฉวียนยังมีอะไรให้โอ้อวดอีก

ตอนนี้ทำได้แค่นี้

หลี่ซื่อมองไปรอบๆ แล้วพูดว่า “ใครยินดีช่วยฉันเข้าไปหาน้องสาวไหม？”

ทันใดนั้นก็มีสามคนลุกขึ้นพร้อมกันและพูดพร้อมกันว่า “ข้าไป”

เซียวเฉวียน มองไปที่ทั้งสามคนด้วยสายตาที่เย็นชา และมุมปากก็ยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย ราวกับกำลังยิ้มแต่ไม่ยิ้ม