ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1529

เซียวเฉวียนที่ได้ยินการสนทนาระหว่างฮ่องเต้และนางสนมเป็นครั้งแรก อดไม่ได้ที่จะทึ่งจนพูดไม่ออก

ฮ่องเต้หนุ่มที่แสดงเป็นผู้ใหญ่ ประพฤติตัวจริงจัง ต่อหน้านางสนมที่รักของเขากลับมีท่าทีเช่นนี้

มองในยุคปัจจุบัน เขาเป็นตัวอย่างของผู้ที่คลั่งไคล้ภรรยาอย่างแน่นอน

เดิมทีมันเป็นโทษที่หลอกลวงฮ่องเต้ แต่ภายใต้การเล่นละครของเม่ยซี โทษกลับกลายเป็นว่าผลงาน?

มันทำให้เซียวเฉวียนได้เปิดโลกทัศน์จริงๆ

ที่แท้การเป็นนางสนมคนโปรด จะหลุดพ้นจะบทลงโทษได้อย่างง่ายดาย ช่างเป็นเรื่องดีนัก

เม่ยซีเป็นที่โปรดปรานมากกว่าที่เซียวเฉวียนจินตนาการไว้มาก

ด้วยวิธีนี้ เซียวเฉวียนจึงโล่งใจ

นอกจากนี้เม่ยซียังเป็นคนที่มีสติสัมปชัญญะชาญฉลาด เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ปัจจุบัน เม่ยซีไม่ควรกลายเป็นนางสนมมารปีศาจคนเดียวกับเม่ยซีในประวัติศาสตร์จีน

นางสนมมารปีศาจเป็นคำที่ไม่เป็นมิตรอย่างยิ่งสำหรับนางสนมในสมัยโบราณ มีความหมายเกือบจะเหมือนกับหญิงสาวสวยที่นำภัยพิบัติมาสู่ประเทศและพสกนิกร

สตรีอ่อนแอที่ไม่มีอำนาจหรือการสมรู้ร่วมคิดกับกองกำลังภายนอก จะกลายเป็นนางสนมมารปีศาจได้อย่างไร?

ตามที่เซียวเฉวียนกล่าวไว้ มันเป็นเพียงว่าราชาฟุ่มเฟือยและทำลายประเทศ เขาทำผิดพลาดอย่างถาวร และผลักดันประเทศให้ตกอยู่ในอันตรายหรือความยากลำบาก หลังจากนั้น เขาไม่เต็มใจที่จะยอมรับความผิดพลาดของเขา และโยนความผิดทั้งหมดของตนให้สตรี

หากพูดตรงๆ ความงามคือหายนะ แต่เป็นเพียงผ้าที่มาปกปิดความอัปยศอดสูของตนเองเท่านั้นะ

ในฐานะผู้ชาย เซียวเฉวียนดูถูกคนที่ชอบโยนโทษผู้อื่นจริงๆ

เช่นเดียวกับฮ่องเต้ แม้ว่าเขาจะชื่นชมเม่ยซี แต่เขารู้จักความยับยั้งชั่งใจและรู้ว่าประเทศคือสิ่งที่สำคัญที่สุด ดังนั้นเขาจะไม่ยอมให้ความงามของนางมาทำร้ายประเทศ

ในเวลานี้ ฮ่องเต้ดูเหมือนจะเพิกเฉยต่อการดำรงอยู่ของเซียวเฉวียน พระองค์ ค่อยๆ เอาผ้าเช็ดหน้าจากมือของเม่ยซี ช่วยเม่ยซีเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธอ

เซียวเฉวียนไม่ต้องการเป็นก้างขวางคอ เขาจึงไอแห้งๆ โดยบอกว่า ฮ่องเต้ต้องระวังความเหมาะสม อย่าได้เพิกเฉยต่อการดำรงอยู่ของเซียวเฉวียน

จากนั้นฮ่องเต้ก็หันศีรษะและมองไปที่เซียวเฉวียน แล้วถามว่า: "อ้ายเฟย องค์หญิงต้าถงอยู่ที่ใด?"

เม่ยซีรับผ้าเช็ดหน้ากลับมา เช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธอเบาๆ แล้วพูดเบาๆ : "องค์หญิงอาศัยอยู่ที่ห้องโถงด้านข้างเพคะ"

เม่ยซีเติบโตมาจากอันหยวน เธอคุ้นเคยกับการใช้ชีวิตที่ยากลำบากและคุ้นเคยกับการทำสิ่งต่างๆ ด้วยตัวเอง

แม้ว่าเม่ยซีจะเข้ามาอยู่ในพระราชวัง และกลายเป็นนางสนมคนโปรด แต่เธอก็ไม่คุ้นเคยกับการถูกรับใช้อย่างใกล้ชิดจากผู้อื่น ไม่ต้องพูดถึงการถูกรายล้อมไปด้วยผู้อื่น

ดังนั้นแม้ว่าตำหนักของเม่ยซีจะมีขนาดใหญ่ แต่ก็มีนางกำนัลรับใช้ไม่มากนัก มีกงกงและนางกำนัลเพียงไม่กี่คนที่รับผิดชอบในการทำความสะอาด มีนางกำนัลสองสามคนที่รับผิดชอบในการจัดเสื้อผ้าและเครื่องประดับ

อีกทั้งนางกำนัลคนหนึ่งในตำหนักถูกย้ายไปรับใช้องค์หญิงต้าถงหลังจากที่เธอมาถึง

เนื่องจากมีคนน้อย งานรักษาความลับจึงทำได้ดี

แต่นี่ก็ทำให้เม่ยซีแปกใจก็คือ ฮ่องเต้ยังทรงทราบเรื่องนี้ได้

หรือว่ามีหนอนบ่อนไส้ในตำหนักของเธอหรือไม่นะ?

เม่ยซีเหลือบมองที่เซียวเฉวียนอย่างไม่มีความสุข และถามเซียวเฉวียนอย่างลับบๆ ด้วยภาษาปาก

เซียวเฉวียนเข้าใจว่าเม่ยซีหมายถึงอะไร เขาส่ายหัวและบอกว่ามันไม่ใช่หนอนบ่อนไส้ แต่เป็นอีกเหตุผลหนึ่ง

หลังจากรู้ว่าไม่มีหนอนบ่อนไส้ ในที่สุดเม่ยซีก็รู้สึกโล่งใจ ดีแล้ว อย่างน้อยก็ไม่ใช่ความประมาทเลินเล่อของเธอที่ทำลายความลับของเซียวเฉวียน

เพื่อป้องกันไม่ให้ฮ่องเต้สังเกตเห็นปฏิสัมพันธ์ของพวกเขา ทั้งสองจึงยุติการแลกเปลี่ยนกันสั้นๆ

ทั้งสามคน ด้วยฝีเท้าของเม่ยซี เกินมุ่งไปที่ห้องโถงด้านข้าง

หลังจากนั้นครู่เดียว ทั้งสามคนก็มาถึงห้องโถงด้านข้าง

ทันทีที่พวกเขามาถึงห้องโถงด้านข้าง คนร่างเล็กก็เดินโซเซชนเข้ากับฮ่องเต้

“โอ๊ย!”

เสียงเล็กเสียงน้อยดังขึ้น

ฮ่องเต้ก้มศีรษะลง และเห็นเด็กหญิงตัวเล็กราวหยกแกะสลักเงยศีรษะเล็กๆ ของเธอขึ้น ดวงตากลมโตสวยงามคู่หนึ่งมองดูฮ่องเต้ที่เปล่งประกาย

ดวงตากระพริบตาราวกับว่าสามารถพูดได้

ช่างน่ารักเสียจริง