ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1559

ฉันให้ตายสิ!

ถ้าเป็นคนธรรมดา แค่เดินเร็วแล้วเสียอย่างนั้น ก็จะประสบภัยพิบัติเหินฟ้าถล่ม โดนสองคนนั้นทุบ

ใครกันแน่ที่เล่นกิจกรรมมนุษย์บิน?

พวกเขาทั้งสองได้รับบาดเจ็บแล้วเจี้ยนจงโยนพวกเขาทิ้งไปจากนั้นก็ล้มลงกับพื้นอย่างหนัก อาการบาดเจ็บของพวกเขาเพิ่มเข้ากับอาการบาดเจ็บ พวกเขาทนไม่ไหวและเป็นลม

เจินฮ่าวเพิ่งอยากก้มลงดูสภาพของทั้งสองคน ยังไม่ทันได้ลงมือทํา ก็ถูกเสวียนอวี๋หยุด "ไม่ต้องสนใจพวกเขา พวกเขาเป็นคนเลว"

เสวียนอวี๋ฟังเสียงในใจของพวกเขา จึงรู้ว่าพวกเขาเป็นคนที่กระจายข่าวลือไปทุกที่

เหตุผลที่พวกเขาเป็นเช่นนี้คือการกระทําของเจี้ยนจง

กล่าวอีกนัยหนึ่ง เซียวเฉวียนรู้เรื่องนี้แล้ว

หลังจากคําอธิบายของเสวียนอวี๋ เจินฮ่าวหน้าของเขาดูสีหน้าอย่างชัดเจน เขามองไปที่เสวียนอวี๋แล้วพูดว่า "แล้วสองคนนี้ละ?”

จะฆ่าพวกเขาหรือเปล่า

ในใจของเจินฮ่าวเขาต้องการฆ่าใครก็ตามที่กล้าทำร้ายเซียวเฉวียน

เสวียนอวี๋กล่าว "ไม่ เจ้าของตั้งใจไว้ชีวิตพวกเขา"

ถ้าไม่เป็นเช่นนั้น สองคนนี้ก็คงร้องครวญครางไปนานแล้ว

ตอนนี้พวกเขาแค่เป็นลมด้วยความเจ็บปวดและไม่มีความกังวลต่อชีวิต

ฟังอยู่ เจินฮ่าวมองสองคนบนพื้นอย่างไม่เต็มใจเล็กน้อย แล้วเตะพวกเขาอย่างแรง จึงกลับไปที่จวนเซียวพร้อมกับเสวียนอวี๋

จากมุมมองสีหน้าของทั้งสอง เซียวเฉวียนรู้ว่าทั้งสองต้องรู้อะไรบางอย่าง

เป็นไปตามคาด เจินฮ่าวเอ่ยปากว่า "พี่เซียว ทําไมเจ้าไม่ฆ่าสองคนนั้นล่ะ?"

แน่นอนว่าเจินฮ่าวก็รู้ว่าสองคนนั้นมีผู้บงการอยู่เบื้องหลัง แต่เขารู้สึกว่าแม้ว่าสองคนนั้นจะปฏิบัติตามคําสั่ง แต่การกระทําของพวกเขาชั่วร้ายเช่นนี้ก็ไม่สามารถให้อภัยได้

ข่าวลือที่พวกเขากระจายออกไปไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่เกี่ยวกับชีวิตของเซียวเฉวียนนะ！

ด้วยความบังเอิญเล็กน้อย เมื่อถูกกับดักของพวกเขา เซียวเฉวียนจะตกอยู่ในข้อหารังแกกษัตริย์และจะไม่มีวันหวนกลับ!

จ้าวเจินฮ่าวกล่าวว่า คนแบบนี้ก็ควรฆ่าด้วย

เซียวเฉวียนเหลือบมองเจินฮ่าว แล้วพูดว่า "สองคนนี้ไม่มีนัยสำคัญ เหตุใดจึงต้องฆ่าพวกเขา?"

ถ้าจะฆ่า ก็ควรฆ่าคนเหล่านั้นที่บาปมหันต์ ชั่วช้าเลวทราม และไม่แก้ไขซ้ำแล้วซ้ำอีก!

ในเรื่องของชีวิต ความคิดเห็นของเจินฮ่าวและเซียวเฉวียนขัดแย้งกัน

เซียวเฉวียนเป็นคนสมัยใหม่ มีการศึกษาสมัยใหม่ รู้ว่าชีวิตมีค่าและหวงแหนชีวิต

แต่เจินฮ่าวเป็นคนโบราณ ในสายตาของคนโบราณ โดยเฉพาะผู้มีอํานาจ ชีวิตคนเบาเหมือนใบหญ้า

การฆ่า ก็เหมือนฆ่าไก่ตัวเดียวไม่ต่างกัน

ดังนั้นเจินฮ่าวจึงไม่เข้าใจเล็กน้อย ทําไมเซียวเฉวียนถึงไว้ชีวิตพวกเขาได้หลังจากทําเรื่องแบบนี้

ตามพฤติกรรมของจ้าวเจินฮ่าว เขาจะไม่ปล่อยใครก็ตามที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ไป

หากต้องการตัดหญ้า เราต้องถอนรากและขจัดปัญหาในอนาคตตลอดไป!

ไม่เพียงแต่เจินฮ่าวเท่านั้น แต่เสวียนอวี๋ก็คิดเช่นนั้นด้วย

ถ้าไม่ใช่เพราะเซียวเฉวียนต้องการให้พวกเขามีชีวิตอยู่ เสวียนอวี๋ก็คงลงมือสับพวกมันด้วยฝ่ามือเดียว

เซียวเฉวียนกล่าวอย่างจริงจังว่า "การตอบโต้ความรุนแรงด้วยความรุนแรงไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุดในการแก้ไขข้อขัดแย้ง"

แม้แต่หลินฟ่างและอู๋จี้ เซียวเฉวียนก็ยินดีที่จะให้โอกาสพวกเขามีชีวิตอยู่

ท้ายที่สุดแล้วการพัฒนาต้าเหว่ยต้องการบุคลากรที่มีความสามารถ

และพวกเขายังเป็นปัญญาชน แต่เซียวเฉวียนเป็นเจ้านายของปัญญาชน เซียวเฉวียนมีความรับผิดชอบในการตักเตือนสำหรับปัญญาชนที่หลงทางเช่นนี้

จะว่าไปแล้ว เจ้าหญิงต้าถงก็ดีกว่าหยางอวี้หวนที่เกิดในคุนหลุนนูมาก

เซียวเฉวียนไม่ได้โง่ จะวางดอกโบตั๋นและชอบดอกไม้ที่ฉูดฉาดได้อย่างไร?

อย่าพูดถึงว่าเซียวเฉวียนโกรธเจ้าหญิงต้าถงกลับไปซินเจียงเพราะหยางอวี้หวน คิดว่าเซียวเฉวียนมีสติปัญญา ถ้าเขาอยากมีอะไรกับหยางอวี้หวนจริง ๆ ก็ไม่ยากที่จะข้ามทะเลจากฟ้า

ยิ่งไปกว่านั้น ใครสําคัญกว่ากันเซียวเฉวียนจะไม่รู้หรือ?

เจ้าหญิงต้าถงเป็นคนที่จักรพรรดิประทานให้แต่งงาน เซียวเฉวียนกําลังแต่งงานกับสื่ออย่างชัดเจน ไม่ว่าเซียวเฉวียนจะทําอย่างไร ก็ไม่กล้าเอาเจ้าหญิงต้าถงเป็นหรอก

พอคําพูดแบบนี้ออกมา หลายคนก็ยืนอยู่ข้างนี้ ถือตัวเองเป็นตัวเอง แทนที่พวกเขาคือเซียวเฉวียน พวกเขาก็จะไม่ปล่อยเจ้าหญิงต้าถงที่เหนือกว่าในทุกด้านไปเอา แต่ไปยั่วยุหยางอวี้หวน และหยางอวี้หวน ก็ยังเป็นคนที่มีหมั้นอยู่

ไม่ว่าเซียวเฉวียจะเบี่ยงเบนไปแค่ไหน เขาก็จะไม่ทำสิ่งที่น่าอับอายเช่นนี้

ตามที่พวกเขาพูด เป็นเพียงคนที่ต้องการทำร้ายเซียวเฉวียน

เมื่อเห็นความคิดเห็นของประชาชนก็จะกลับตาลปัตร หลินฟางและคนอื่น ๆ ก็กระตือรือร้นที่จะก้าวหน้าจริง ๆ

เดิมที พวกเขาต้องการรอให้เจ้าหญิงต้าถงออกมา ดังนั้นพวกเขาจึงอ่านหนังสือของเซียวเฉวียน

โดยไม่คาดคิดก่อนที่เจ้าหญิงต้าถงจะออกมา ทิศทางของความคิดเห็นของประชาชนก็เริ่มเปลี่ยนไป

พวกเขาคิดไม่ออกว่ามีปัญหาในขั้นตอนใดกันแน่

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ในที่สุดหลินฟ่างก็จำได้ว่าเขาไม่เคยเห็นคนสองคนถูกส่งออกไปเพื่อกระจายข่าวลือมาเป็นเวลาสองวันแล้ว

ดังนั้นหลินฟ่าง จึงส่งข้อความถึงหลินฟู่ ให้มาหาและส่งข้อความหาสองคนนั้น

สุดท้ายกลับได้รับแจ้งจากหลินฟู่ว่าา เขาก็ตามหาสองคนนั้นอยู่

สองคนนั้นเหมือนมนุษย์ระเหยไปแล้ว ไม่มีร่องรอย

หลินฟ่างซึ่งไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จู่ๆ ก็โกรธ “อะไรนะ ตอนนี้เจ้ายังหาไม่เจอเหรอ?”