ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1570

ไม่ไกลนัก หลินฟ่างกำลังพยายามดึงมือของอู๋จี้ออก

ทันใดนั้น อู๋จี้ก็ล้วงมีดพกที่เขาพกติดตัวออกมาแทงไปที่หลินฟ่าง โดยที่หลินฟ่าง ไม่ได้ระวังตัว ปากยังพึมพำคำพูดอยู่ อารมณ์ยังตื่นเต้นอย่างไม่มีเหตุผล “ฮ่า ๆ ๆ! เจ้าเป็นคนของตระกูลเซียว ข้าฆ่าไม่เจ้าได้! ข้าฆ่าเจ้าแทนละกัน!”

พูดจบ เขายังใช้มือที่ถือกริชขยับไปมาหลายครั้ง

เลือดไหลนองไปทั่วร่างกายของ หลินฟ่าง กริชเปื้อนเลือดและไหลลงมาเรื่อย ๆ!

“อืม!”

“จี้เอ๋อร์!” หลินฟ่างรู้สึกเจ็บปวดมาก แม้แต่น้ำเสียงในการพูดก็อ่อนลงมาก

เขาจับมือของ อู๋จี้ ทั้งสองข้าง พยายามห้ามไม่ให้ อู๋จี้ ใช้แรง แต่เขาเป็นคนเจ็บ แน่นอนว่าเขาไม่แข็งแรงเท่า อู๋จี้

รู้สึกได้ว่ามือของ อู๋จี้ กำลังขยับ หลินฟ่างกัดฟันทนความเจ็บปวดแล้วตะโกนเย็นชา “จี้เอ๋อร์!ข้าเป็นลุงของเจ้านะ!"

ลุง?

อู๋จี้หยุดชั่วครู่ ดวงตาของเขาเป็นประกายและมองหลินฟ่าง ไปรอบๆ แล้วปฏิเสธ "ไม่ใช่! เจ้าไม่ใช่ลุงข้า! หยุดหลอกข้านะ!"

พูดจบ มือของเขาก็หมุนไปมา เจ็บจนหลินฟ่าง เหงื่อเย็นแทบจะหมดสติ

หลินฟ่างอยากจะพูด แต่ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้เขาไม่สามารถพูดออกสักคำ

อย่างไรก็ตาม อู๋จี้ยังไม่หยุด เขาดึงมีดออกแล้วเปลี่ยนที่แทงลงไปอีกที

“เอือก!”

การแทงครั้งนี้เกือบจะเอาชีวิต หลินฟ่างไป

เพราะความเจ็บปวดที่รุนแรง และเลือดที่ไหลออกมามากเกินไป หลินฟ่างแม้แต่ความกล้าที่จะยืนหยัดก็ไม่เหลือ เขาสั่นคลอนอยู่ครู่หนึ่ง ร่างกายก็อ่อนลงและล้มลงบนตัวของ อู๋จี้

เดิมที อู๋จี้สามารถรองรับน้ำหนักของ หลินฟ่างได้ แต่อู๋จี้เข้าใจผิดคิดว่าหลินฟ่าง เป็นของคนตระกูลเซียวจึงรังเกียจและผลักเขาออกไปอย่างรุนแรงหลินฟ่าง ล้มลงกับพื้นและหงายท้อง

เดิมที เซียวเฉวียนสามารถช่วยหลินฟ่าง ได้ แต่หลินฟ่างพยายามฆ่าตัวตายซ้ำแล้วซ้ำเล่า โจมตีองค์หญิงต้าถง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า และแม้แต่หยางอวี้หวน ที่ตายไปแล้วก็ไม่เว้น เซียวเฉวียน คิดว่าเขาสมควรตาย และช่วยเขาไม่คุ้มค่า!

พูดตามจริง หากไม่มีเรื่องซุบซิบนินทาในภายหลัง หากเขาฟังคำเตือนของ เซียวเฉวียน และอยู่อย่างสงบสุข เซียวเฉวียน ก็ยังสามารถมองข้ามอดีตได้

เขาไม่ควรพูดเรื่อง องค์หญิงต้าถงและหยางอวี้หวน ครอบครัวคือเส้นตายของเซียวเฉวียน!

อู๋จี้และ หลินฟ่าง คนหนึ่งบ้าไปแล้ว อีกคนก็ใกล้จะตายแล้ว

ผลลัพธ์ของการแข่งขันนี้ไม่ต้องสงสัย

อู๋จี้ และ หลินฟ่างแพ้อย่างยับเยิน!

เซียวเฉวียน และ เสวียนอวี๋หันหลังกลับลงจากกำแพง

อู๋จี้ฆ่าคนกลางถนน ฉากนี้ถูกชาวบ้านที่เดินผ่านไปมาเห็น ชาวบ้านจะต้องตกใจและกรีดร้อง "ฆ่าคน! ฆ่าคน!"

เมื่อได้ยินมีคนกรีดร้อง อู๋จี้ก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น เขามองไปที่ หลินฟ่าง ที่นอนอยู่บนพื้นด้วยสีหน้าโหดร้ายและหัวเราะ "ฮ่าๆๆ! ข้าฆ่าเจ้าแล้ว! ข้าฆ่าเจ้าแล้ว!"

เขากำลังตื่นเต้นมาก เท้าของเขายังสั่นคลอน มองดูชาวบ้านที่เดินผ่านไปมาด้วยความตื่นตระหนก ต่างพากันถอยห่างจาก อู๋จี้

ฆ่าคนกลางถนนแล้วยังหัวเราะอีก ยังไม่รู้จักวิ่งหนี คนที่รู้ทันก็รู้ว่า อู๋จี้ บ้าไปแล้ว

คนบ้าฆ่าคน ใครจะกล้าเข้าใกล้ล่ะ

เสียงตะโกนดังดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมาย แต่ทุกคนก็ยืนอยู่ห่าง ๆ ด้วยสัญชาตญาณ

ด้วยวิธีนี้ หากคนบ้าคนนั้นต้องการโจมตีพวกเขา พวกเขาก็สามารถวิ่งหนีได้ทันเวลา

ทันใดนั้น มีคนจำได้ว่า "นี่ไม่ใช่คุณชายอู๋และผู้พิพากษาสูงสุดหลินเหรอ?"

นี่เป็นหนึ่งในสองตัวละครหลักของความคิดเห็นสาธารณะในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา

ทำไมพวกเขาถึงปรากฏตัวใกล้กับจวนเซียว อีกคนบ้า อีกคนกำลังจะตาย?

ในขณะที่ประชาชนต่างสงสัยกันอยู่นั้น อู๋จี้ก็ตรงเข้าหาพวกเขาโดยไม่คาดคิดและแทงหลินฟ่างอีกสองครั้ง

สองสิ่งนี้ลงไป หลินฟ่างเสียชีวิตอย่างสมบูรณ์

ก่อนที่หลินฟ่างจะสิ้นลมหายใจ ทหารก็รีบวิ่งเข้ามา

มีคนแจ้งความ

เมื่อเห็นทหารมาถึง อู๋จี้ก็ไม่มีสีหน้าตื่นตระหนกใดๆ เลย ยิ่งกว่านั้น เขายังยิ้มให้ทหารอีกด้วย