ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1593

แต่ปรากฎว่าราชินีเข้ามามีอำนาจ?

ผลลัพธ์นี้เป็นปัญหามาก!

ปฏิกิริยาแรกของเซียวเฉวียนคือ ราชินีทรงวางแผนในระหว่างนั้น

มิฉะนั้น ในซินเจียงที่มีองค์ชายหลายองค์ แม้ว่าองค์ชายสามจะไม่ได้ขึ้นครองบัลลังก์ ก็ยังไม่ใช่คราวของราชินีที่จะมาปกครอง

ไม่เพียงแต่เซียวเฉวียนเท่านั้นที่คิดเช่นนั้น ฮ่องเต้ก็ทรงคิดเช่นนั้นเช่นกัน

แต่ฮ่องเต้ได้ยินมาว่า ราชินีแห่งซินเจียงเป็นผู้ที่อ่อนโยนถ่อมตน และไม่แยแสกับเรื่องทางโลก พูดตรงๆ ก็คือเธอเป็นคนไม่มีความทะเยอทะยาน ทำไมเธอถึงทำเรื่องน่าสงสัยเช่นนี้ได้?

ไม่ว่าฮ่องเต้จะคิดอย่างไร พระองค์ก็ไม่เข้าใจเหตุผล

แต่เซียวเฉวียนกลับคิดได้แล้ว

เธอคงทำสิ่งเหล่านี้เพื่อหมิงเจ๋อ

และเซียวเฉวียนแน่ใจว่า ราชินีได้วางแผนจริง เธอเปลี่ยนราชโองการหรือซ่อนมันไว้เพื่อให้บรรลุจุดประสงค์ในการปกครอง

ด้วยวิธีนี้เธอจึงสามารถได้ความเชื่อถือ และได้รู้เรื่องเล็กใหญ่ของซินเจียงได้อย่างทันท่วงที

แน่นอนว่าสิ่งที่เธอกังวลมากที่สุดก็คือที่อยู่ของหมิงเจ๋อ

หากเธอกลายเป็นบุคคลที่มีอำนาจมากที่สุดเท่านั้น เธอจึงจะสามารถปกป้องหมิงเจ๋อได้ดีที่สุด แม้ว่าเธอจะรู้ว่านี่ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาระยะยาว แต่เธอก็ยังเต็มใจที่จะทำ เธอรู้สึกว่าทำได้ชั่วระยะเวลาหนึ่งก็ย่อมดี

เป็นเรื่องดีสำหรับเธอ อย่างน้อยเธอก็ไม่จำเป็นต้องเฝ้าสุสานของฮ่องเต้

แม้ว่าท้ายที่สุดจะต้องเสื่อมเสียชื่อเสียงไปนับพันปี แต่เธอก็คิดว่ามันคุ้มค่า

ขึ้นเป็นราชินีมาเป็นเวลานาน เธอก็ได้พัฒนานิสัยการคิดอย่างรอบคอบแล้ว ตั้งแต่วินาทีที่เธอตัดสินใจทำเช่นนี้ เธอควรจะคิดถึงผลที่ตามมาทั้งหมด

กล่าวอีกนัยหนึ่ง เพื่อปกป้องหมิงเจ๋อ ราชินีรู้ว่าเธออาจจะต้องตายอย่างกระดูกแหลกเหลวเป็นผุยผง หากเธอทำตามเส้นทางนี้ ดังนั้นเธอจึงจากไปโดยไม่ลังเลใจ

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ราชินีไม่ได้เป็นราชินีแบบเดิมอีกต่อไป เธอเปลี่ยนไป

พูดตรงๆ ราชินีในเวลานี้ มีชีวิตอยู่เพื่อหมิงเจ๋อเท่านั้น

เมื่อฮ่องเต้ได้ฟัง ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

ราชินีแห่งซินเจียงและไทเฮาแห่งต้าเว่ยต่างก็เป็นมารดา และทั้งคู่ต้องการนำปัญหามาสู่ราชสำนัก แต่เป้าหมายของพวกนางตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง

ราชินีแห่งซินเจียงทำเพื่อปกป้องหมิงเจ๋อ ในขณะที่ไทเฮาแห่งต้าเว่ย ทำเพื่อความปรารถนาอันเห็นแก่ตัวของเธอเอง

แม้ว่าทั้งคู่จะทำผิดพลาดครั้งใหญ่ แต่ความผิดพลาดของราชินีแห่งซินเจียง ไม่เพียงแต่สร้างความเกลียดชังเท่านั้น แต่ยังทำให้รู้สึกน่าสงสารอีกด้วย สงสารยิ่งใจพ่อแม่แด่ลูกเอย

แตกต่างจากไทเฮาแห่งต้าเว่ย ฮ่องเต้ยังคงมีความกลัวอยู่ตลอดเวลาเมื่อเขาคิดถึงการก่อกบฏในวังหลังที่เธอริเริ่ม และเกลียดไทเฮามากอย่างสุดใจ

ความแตกต่างระหว่างผู้คนนั้นยิ่งใหญ่เสมอ!

หลังจากความเงียบงันชั่วครู่ในพระราชวัง ฮ่องเต้ก็พูดอย่างสงบว่า "ราชครูจะไปยังซินเจียงอีกหรือไม่"

ความหมายคือ ครอบครัวของภรรยาเจ้าตกอยู่ในความวุ่นวาย ในฐานะลูกเขยควรไปที่นั่น ดูว่ามีอะไรผิดปกติหรือต้องการความช่วยเหลือเรื่องอะไร?

เซียวเฉวียนส่ายหัวแล้วพูดว่า "ไม่จำเป็นต้องไปขอรับ"

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับราชวงศ์ของซินเจียง เซียวเฉวียน ลูกเขยจากต้าเว่ยก็ไม่มีตำแหน่งที่จะดูแลมัน

ตัวตนของลูกเขยไม่มีนัยสำคัญต่อราชวงศ์ของซินเจียง

ประการที่สอง เมื่อราชินีทำเช่นนี้ ตำแหน่งของเธอก็ชัดเจนแล้ว เธอมุ่งสู่หมิงเจ๋ออย่างไม่มีเงื่อนไข หากราชินีและหมิงเจ๋อกลับมาติดต่อกันอีกครั้ง หรือหากราชินีเริ่มเชื่อสิ่งที่หมิงเจ๋อพูดเกี่ยวกับเซียวเฉวียนต่อหน้าเธอ เซียวเฉวียนไปก็เท่ากับว่าขุมหลุมฝังตัวเอง

แม้ว่าด้วยความแข็งแกร่งของเซียวเฉวียนราชินีก็ไม่สามารถทำอะไรกับเซียวเฉวียนได้ แต่เขาก็ยังไม่อยากไป เขาต้องการหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าต่อหน้ากับราชินี

เพื่อเห็นแก่องค์หญิง เซียวเฉวียนยังต้องการหลีกเลี่ยงราชินีให้มากที่สุด

นอกจากนี้ ยังแสดงให้เห็นทางอ้อมว่า ราชินีมีความคิดที่จะละทิ้งองค์หญิง

ไม่เช่นนั้น นางก็จะไม่ยึดอำนาจ

ท้ายที่สุดแล้ว เซียวเฉวียนและหมิงเจ๋อต่างก็ขัดแย้งกัน และเซียวเฉวียนเป็นสามีขององค์หญิง และพ่อของเซียวหมิงชิว