ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1592

ดังนั้น นักปราชญ์จึงสามารถใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้เพื่อพัฒนาอำนาจของตนในภูเขาหมิงเซียน และฟื้นฟูความแข็งแกร่งของภูเขาหมิงเซียน

เมื่ออำนาจของสำนักหมิงเซียนพัฒนาขึ้น เมื่อเขายืนหยัดอยู่ในซินเจียงอีกครั้ง ตอนนั้น นักปราชญ์จะไม่มีวันกลัวใคร!

ตราบใดที่อำนาจมีมากพอ ไม่มีใครกล้าที่จะเคลื่อนไหวเขาอย่างง่ายดาย

นอกจากนี้ ตามข้อมูลของ นักปราชญ์ บรรดาองค์ชายในซินเจียง ไม่มีคนใดมีความสามารถเทียบเท่ากับหมิงเจ๋อในตอนนั้น

แม้แต่ความสามารถเพียงเล็กน้อยนี้ หากพวกเขาขึ้นครองบัลลังก์ในวันใด วันหนึ่ง ก็สามารถเอาชนะได้ง่าย

พูดได้อย่างไม่อ้อมค้อม เมื่อถึงเวลานั้น เซียนจะเป็นเว่ยเชียนชิวแห่งซินเจียง

ขอให้เขาต้องการ ไม่ว่าเขาจะปิดบังโลกหรือแย่งชิงบัลลังก์ ก็เป็นสิ่งง่าย ๆ ที่จะทำได้

นักปราชญ์ยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นเต้น

ไม่เพียงแต่จะฟื้นฟูสำนักหมิงเซียนเท่านั้น แต่ยังสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อรวบรวมเงินและสะสมอาหารอีกด้วย

ช่างเป็นข้อดีสามประการ!

แต่การกลับบ้านก็ไม่ได้ไร้ข้อเสียเช่นกัน

ข้อเสียคือ หากถูกเซียวเฉวียนรู้ เขาจะพาเจี้ยนจงมาฆ่า

แม้ว่าพลังของ นักปราชญ์ในปัจจุบันจะแข็งแกร่งขึ้นหลายระดับเมื่อเทียบกับครั้งก่อน แต่เขาก็ไม่สามารถต้านทานกลอุบายของเซียวเฉวียนและความร่วมมือระหว่างเซียวเฉวียนกับเจี้ยนจงได้

ความเจ้าเล่ห์ของเซียวเฉวียน ทำให้ นักปราชญ์นึกถึงมันแล้วก็ยังคันฟัน

ไอ้บ้าเอ๊ย

โดยไม่ทันรู้ตัว เซียวเฉวียนก็ทำลายต้นหลิวที่ นักปราชญ์ปลูกอย่างลับๆ

เดิมที นักปราชญ์ยังคิดอยู่ว่าในอนาคตจะอาศัยมันเพื่อฆ่าเซียวเฉวียนอย่างกะทันหัน

ไม่คิดว่าอาวุธลับของ นักปราชญ์จะถูกทำลายไปง่ายๆ!

ทุกครั้งที่นึกถึงต้นหลิวของเขา นักปราชญ์ก็เกลียดนักปราชญ์จนคันฟัน

เมื่อพูดถึงต้นหลิว หมิงเจ๋อก็รู้สึกผิดเช่นกัน

ท้ายที่สุด คนที่ส่งคนไปฆ่าเซียวเฉวียนด้วยในเมืองหลวงต้าเว่ยคือเขาเอง

ผลลัพธ์ก็คือ ไม่ได้ทำร้ายเซียวเฉวียนแม้แต่น้อย คนที่ส่งไปตาย คนที่เขาส่งไปเปิดเผยอาวุธลับของเซียน ทำให้ต้นหลิวทั้งหมดที่เชิงภูเขาหมิงเซียนถูกเผาผลาญจนหมด

ทั้งสองคนแค่พูดถึงเซียวเฉวียน อารมณ์ก็ผิดปกติ

เมื่อได้ยินการวิเคราะห์ของ นักปราชญ์หมิงเจ๋อรู้สึกว่าการกลับบ้านเป็นไปได้ แต่ภูเขาหมิงเซียน

เป็นดินแดนที่แห้งแล้งและไร้ต้นไม้ มันไม่ใช่สถานที่ที่ดีที่สุด

อย่างน้อยก็ไม่เหมาะกับการซ่อน

เจตนาของหมิงเจ๋อคือต้องหาที่หลบภัยแห่งใหม่

นักปราชญ์กลับคิดว่าไม่มีความจำเป็น

ภูเขาหมิงเซียนในตอนนี้ แม้จะดูโล่งเตียน แต่รอให้พวกเขากลับไปแล้ว ระดมคนปลูกต้นไม้หว่านเมล็ดพืช ไม่เกินสามปี ภูเขาหมิงเซียนก็จะเต็มไปด้วยชีวิตชีวา

เหตุผลที่นักปราชญ์ยึดติดที่จะสร้างฐานที่มั่นบนภูเขาหมิงเซียนนั้น เนื่องมาจากสำนักหมิงเซียนสืบทอดมาจนถึงปัจจุบัน อยู่มาโดยตลอดบนภูเขาหมิงเซียน

เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าภูเขาหมิงเซียนเป็นสถานที่ที่สวรรค์เลือกให้สำนักหมิงเซียนลงหลักปักฐาน

ถ้าเป็นสถานที่ที่สวรรค์เลือกแล้ว ย่อมไม่อาจละทิ้งได้ง่าย

เมื่อเห็นนักปราชญ์ยืนกรานเช่นนี้ หมิงเจ๋อก็ไม่กล้าพูดอะไร

ท้ายที่สุด สำนักหมิงเซียนไม่ใช่สำนักของเขา เขามากังวลอะไร

เขามีเป้าหมายเพียงอย่างเดียวในปัจจุบัน นั่นคือทำให้เซียวเฉวียนมีชีวิตอยู่อย่างทรมาน

ทั้งสองตกลงอย่างรวดเร็ว

นักปราชญ์ตัดสินใจพาหมิงเจ๋อกลับไปซินเจียง ส่วนเสวียนจิ้งยังคงอยู่ที่นั่น

ต้องมีคนคอยเฝ้าดูความเคลื่อนไหวของกองทัพชาวยุทธ์แท้

และคนคนนั้นต้องเป็นเสวียนจิ้ง

เสวียนจิ้งถูกนักปราชญ์ตัดสินใจแบบนี้ รู้สึกโกรธแต่ไม่กล้าพูดอะไร

ก็ไม่รู้ว่าในหัวของนักปราชญ์มีอะไรอยู่ ในโลกทั้งใบนี้มีสถานที่มากมายที่สามารถตั้งถิ่นฐานกองทัพชาวยุทธ์แท้ได้ แต่เขากลับเลือกทะเลทรายอันรกร้างแห่งนี้

ลมพัดมา ใบหน้าเต็มไปด้วยฝุ่น สภาพแวดล้อมเลวร้ายมากจริงๆ

อยู่ที่นี่นานๆ คงจะทรมานมาก!

เมื่อได้ยิน ฉินเฟิง แสร้งทำเป็นไม่ได้ตั้งใจพูดว่า “ทำไมเจ้าไม่พูดกับนักปราชญ์ล่ะ ถ้าเจ้าพูด เขาจะพาเจ้าออกไปแน่นอน”

เจ้าเป็นศิษย์คนเดียวของเขานะ

เสวียนจิ้งเงียบมองฉินเฟิงแวบหนึ่ง คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ข้าว่าไม่น่าจะเป็นไปได้”

เมื่อได้ยิน ฉินเฟิงหัวเราะเบาๆ “ข้าว่าเจ้าคิดไปเองนะ ปกติดูเขาดีกับเจ้ามาก เจ้ามีความต้องการ เขาไม่มีทางปฏิเสธได้”

“เขาตั้งใจจะพาข้าออกไปตั้งแต่แรกแล้ว” เสวียนจิ้งมองไปที่ทะเลทรายอันกว้างใหญ่ที่อยู่ไกลออกไป แล้วถอนหายใจอีกครั้ง

เขากับเซียนพูดให้ฟังดีหน่อย ก็คืออาจารย์กับลูกศิษย์ แต่เสวียนจิ้งรู้ว่า พวกเขาต่างก็ต้องการกันและกันเท่านั้น

ในเวลานี้ ฉินเฟิง ก็เงียบลง เสวียนจิ้งไม่โง่ ถ้าพูดต่อ เจตนาของฉินเฟิง ก็เป็นที่ชัดเจนแล้ว

ต้าเว่ย

พระราชวังฉางอัน

ใช่แล้ว เซียวเฉวียนอีกครั้งถูกฮ่องเต้เรียกไปที่ฉางอัน

ครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องราชการหรือเรื่องส่วนตัว แต่เป็นเรื่องซินเจียง

ข่าวว่าราชินีกำลังปกครองซินเจียงในที่สุดก็มาถึงหูของฮ่องเต้

เขาเรียกเซียวเฉวียนมาเพื่อถามเขาว่ารู้เรื่องนี้หรือไม่ และเขาคิดอย่างไร

เซียวเฉวียน พูดตามความจริง เขาไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ

เรื่องซินเจียง เขาก็เป็นคนที่ต้าเว่ยคนหนึ่ง ท้ายที่สุดแล้ว มันก็ไม่ดีที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยว ยิ่งไปกว่านั้น เขารู้ว่าตอนนั้นองค์หญิงต้องการการคอยอยู่เคียงข้างของเขามาก ทันทีที่งานศพของกษัตริย์สิ้นสุดลง เซียวเฉวียน ก็รีบกลับมาแล้ว

เมื่อได้ยินคำพูดของฮ่องเต้เซียวเฉวียน ไม่รู้สึกประหลาดใจ

เขาจำได้ว่าตอนนั้นพระราชาเคยบอกกับเขาว่า ในพระราชหัตถเลขาของเขา มีเขียนไว้ให้สามรัชทายาทสืบทอดตำแหน่งกษัตริย์แห่งซินเจียง