ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1591

เม่ยซีพูดอย่างจริงจังว่า “แม่นางน้อย เม่ยซีไม่กล้าล้อเล่นเรื่องสำคัญแบบนี้ เม่ยซีพูดจริงทุกคำ พี่ไม่เชื่อก็ไปถามฝ่าบาทดูสิเพคะ”

คำว่า “ฝ่าบาท” ที่พูดออกมาถี่ ๆ ทำให้หัวใจของนางสนมคนนี้สั่นไหว นางหัวเราะแห้งๆ ว่า “แม่นางน้อย อย่าจริงจัง แม่นางแค่พูดเล่นนิดหน่อยเองนะ เรื่องนี่นะ แม่นางอย่าเอาไปบอกฝ่าบาทล่ะ”

พูดจบ นางสนมคนนี้ก็จับมือเม่ยซีพร้อมกับอ้อนวอนอย่างเอาอกเอาใจ “น้องสาวที่ดีของข้านะ อย่าทำร้ายพี่สาวล่ะ”

สำหรับนางสนมคนนี้แล้ว ถ้าเรื่องสำเร็จ ในอนาคตนางก็มีโอกาสที่จะกลายเป็นนางสนมคนโปรดได้

แต่ถ้าล้มเหลว ตราบใดที่เม่ยซีไม่นำเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ไปบอกใคร นางก็ไม่เสียหายอะไร

นางสนมคนนี้คิดถึงผลลัพธ์เช่นนี้ จึงกล้าลองเสี่ยง

ทว่าเม่ยซีไม่ง่ายที่จะหลอก เธอยังคงทำหน้าเฉยๆ กับนางสนมคนนี้

เม่ยซีแกล้งคิดสักพักแล้วจึงพูดด้วยสีหน้าเรียบๆ ว่า “แม่นางวางใจได้ เรื่องนี้ เม่ยซีจะไม่บอกฝ่าบาทแน่นอน”

เมื่อได้รับคำตอบที่นางต้องการ นางสนมคนนี้ก็ยิ้มแก้มปริ “แม่นางน้อยดีจัง”

เม่ยซียิ้มจาง ๆ แล้วพูดว่า “พี่สาวมีเรื่องอื่นอีกไหมเจ้าคะ”

เมื่อถูกเม่ยซีถามแบบนี้ นางสนมคนนี้จึงค่อยๆ ลุกขึ้น “ไม่มีแล้ว ไม่มีแล้ว แม่นางน้อยพักผ่อนดีๆ พี่ขอตัวก่อน”

พูดจบ นางสนมคนนี้ก็หันหลังและก้าวออกไปอย่างสง่างาม

นางนำของที่นางสนมคนนี้นำมาให้ไปอย่างครบถ้วน

คนส่งของไม่สามารถจะรับได้ แต่ของที่ส่งมาให้นั้น ไม่ควรจะปฏิเสธ

เมื่อแน่ใจว่านางสนมคนนี้ไปแล้วไกลแล้ว เม่ยซีก็ลุกขึ้นจากเตียงพร้อมกับนำของที่นางสนมคนนี้นำมาให้ไปให้ห้องโถงด้านข้าง

ทว่า ปรากฏว่าองค์หญิงกำลังหลับอยู่

โชคดีที่เซียวเฉวียนอยู่

เพื่อไม่ให้รบกวนการพักผ่อนขององค์หญิง เม่ยซีจึงวางของลงแล้วจากไป

แต่ก่อนที่นางจะจากไป นางได้ถามเซียวเฉวียนว่า “เซียวเฉวียน พี่เซียว องค์หญิงทำไมจู่ๆ ถึงป่วยหนักได้ขนาดนี้”

เม่ยซีไม่ใช่คนอื่น ดังนั้น เซียวเฉวียนจึงบอกนางทุกอย่าง

ยิ่งกว่านั้น ถึงแม้เซียวเฉวียนจะไม่บอก แต่อีกไม่กี่วัน ข่าวการสวรรคตของกษัตริย์แห่งซินเจียงก็จะถูกเผยแพร่ไปทั่วเมืองหลวง และไปถึงพระราชวัง เม่ยซีก็จะรู้เรื่องนี้เช่นกัน

เมื่อถึงตอนนั้น เม่ยซีก็จะเชื่อมโยงเรื่องนี้เข้าด้วยกันโดยธรรมชาติ

เมื่อได้ยินคำพูดของเซียวเฉวียนเม่ยซีก็เข้าใจแล้ว นางพูดว่า "พี่เซียว ดูแลองค์หญิงดีๆ นะเพคะ”

เซียวเฉวียนพยักหน้า จากนั้นจึงขอให้เม่ยซีนำข่าวไปบอกฮ่องเต้ว่า ช่วงนี้เขาพักอยู่ที่ห้องโถงด้านข้างเพื่อสะดวกในการดูแลองค์หญิง

ต้องบอกว่ายาของมู่จิ่นใช้ได้ผลจริงๆ

สมกับเป็นศิษย์เอกของสำนักหมิงเซียน ฝีมือการแพทย์ช่างยอดเยี่ยมจริงๆ

องค์หญิงดื่มยาได้สองวัน ร่างกายก็ดูดีขึ้นมาก

ไม่เพียงเท่านั้น นางยังสามารถลุกจากเตียงเดินเล่นในห้องได้

การเดินเล่นไม่เพียงช่วยฟื้นฟูร่างกายเท่านั้น แต่ยังช่วยเบี่ยงเบนความสนใจขององค์หญิง ทำให้อารมณ์ของนางนั้นดีขึ้น

ภายใต้การดูแลอย่างเอาใจใส่ของเซียวเฉวียนสามวันต่อมา อาการป่วยขององค์หญิงก็หายเป็นปกติ

และอารมณ์ของนางก็ดีขึ้นตามไปด้วย

ช่วงนี้เซียวเฉวียนเอาใจใส่นางเป็นอย่างดี คอยเล่าเรื่องสนุกๆ ให้นางฟัง และยังพาเซียวหมิงชิวมาเดินเล่นกับนางอีกด้วย องค์หญิงเห็นได้ชัดว่าเซียวเฉวียนต้องการให้นางก้าวออกมาจากความเศร้าโศกให้เร็วที่สุด

เมื่อเห็นพ่อลูกคู่นี้พยายามขับไล่อารมณ์ด้านลบออกจากใจนางอย่างหนัก องค์หญิงก็รู้สึกซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก และในเวลาเดียวกัน นางก็รู้สึกว่านางเสียใจมานานเกินไปแล้ว นางก็ควรที่จะลุกขึ้นสู้ได้แล้ว

ดังที่เซียวเฉวียนกล่าวไว้ ชีวิตดำเนินต่อไป ผู้ที่จากไป ผู้ที่อยู่ จงเข้มแข็ง

องค์หญิงก็ได้คิดได้ในที่สุดว่า เซียวหมิงชิวและเซียวเฉวียนก็ต้องการนางเช่นกัน

องค์หญิงคิดได้ในที่สุดว่าคนตายไปแล้ว คนที่ยังอยู่ก็ต้องเข้มแข็ง นางเริ่มฟื้นตัวจากโศกเศร้า และกลับมาใช้ชีวิตตามปกติอีกครั้ง

แม้ว่ารอยยิ้มของนางจะน้อยลง แต่เซียวเฉวียน ก็รู้ว่านางต้องใช้เวลาในการฟื้นตัวจากโศกเศร้าให้สมบูรณ์

เพียงแค่นางก้าวออกมาได้ ก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีแล้ว รออีกสักหน่อยก็ไม่เป็นไร?

เวลาก็ผ่านไปอย่างเงียบๆ เหมือนสายน้ำ

ก่อนที่ นักปราชญ์จะกลับไปสมทบกับกองทัพใหญ่ เขาตั้งใจไปสืบข่าวในวังหลวงของซินเจียง

เขาได้ยินมาว่า กษัตริย์ไม่ได้ยกเลิกหมิงเจ๋อในฐานะองค์ชายก่อนสิ้นพระชนม์ และ หมิงเจ๋อ ก็หายตัวไป ไม่มีใครหาพบ

ดังนั้นจึงสามารถกล่าวได้ว่า ซินเจียงไม่มีกษัตริย์องค์ใหม่ขึ้นครองราชย์

หรือพูดอีกอย่างว่า ทุกคนกำลังรอหมิงเจ๋อ กลับมาสืบทอดบัลลังก์

แต่ หมิงเจ๋อ ในตอนนี้ แม้แต่ความกล้าที่จะปรากฏตัวก็ไม่มี เขาในตอนนี้ นั่งอยู่บนตำแหน่งสูงส่งนั้น ก็ไม่ต่างอะไรจากการถูกถอดเสื้อผ้าแล้วถูกคนชี้นิ้ว

กล่าวอีกนัยหนึ่ง หากเขานั่งบนตำแหน่งนั้น เขาก็เป็นการหาความอัปยศอดสูให้กับตัวเอง

แม้แต่ถ้าให้เขาเป็นกษัตริย์จริงๆ เขาก็ไม่ต้องการเป็น เพียงเพื่อรักษาหน้าตัวเองไว้บ้าง

มีสิ่งหนึ่งที่ หมิงเจ๋อ รู้สึกแปลกใจคือ ทำไมกษัตริย์ถึงรู้ว่าเขาอยู่ในสภาพเช่นนี้ แต่กลับไม่ได้ตั้งองค์ชายองค์ใหม่

ดูเป็นปริศนามาก

หรือว่ากษัตริย์จริงๆ ไม่อยากทิ้ง หมิงเจ๋อ ตั้งใจจะให้คนพิการคนนี้เป็นกษัตริย์แห่งซินเจียง?

คิดไปคิดมา หมิงเจ๋อและนักปราชญ์ต่างก็คิดว่าเรื่องนี้ไม่น่าจะเป็นไปได้

เนื่องจากหมิงเจ๋อ ยังไม่ปรากฏตัวและราชสำนักก็ไม่สามารถอยู่ได้โดยปราศจากผู้นำ

ภายใต้คำแนะนำของเหล่าขุนนาง ราชินีจึงทำหน้าที่จัดการกิจการบ้านเมืองเป็นการชั่วคราว

พระนางเป็นมารดาของ หมิงเจ๋อ การปล่อยให้เธอขึ้นครองราชย์ก็ไม่มีปัญหาอะไร

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ซินเจียงขณะนี้อยู่ในความดูแลของราชินี

นี่ก็เป็นเหตุผลหลักที่ นักปราชญ์ อยากกลับไปที่ภูเขาหมิงเซียน

พระนางเป็นมารดาของ หมิงเจ๋อ นางรักหมิงเจ๋อมาก เมื่อก่อนก็ยังกล้าซ่อน หมิงเจ๋อไว้ในวังหลวงโดยไม่สนว่ากษัตริย์จะรู้หรือไม่

ตอนนี้พระนางขึ้นครองราชย์แล้ว ตราบใดที่ หมิงเจ๋ออยู่ในมือของนักปราชญ์ แม้ว่าราชินีจะรู้ว่า นักปราชญ์และ หมิงเจ๋อ อยู่ที่ภูเขาหมิงเซียน เพื่อหมิงเจ๋อ พระนางก็จะเลือกที่จะมองข้ามไป