“นายท่าน” เสียงของไป๋ฉี่ดูสงบลงกว่าเดิมเล็กน้อย
เซียวเฉวียนตอบว่า "อืม มีสถานการณ์อะไรหรือไม่?"
ไป๋ฉี่พูดอย่างใจเย็น "นายท่าน คุณชายเจินขอให้ข้าน้อยแจ้งท่านว่า คนของเว่ยอี้หรานมาพบเขาแล้ว และชักจูงให้เขาเข้าร่วมในการกบฏ คุณชายเจินฮ่าวทำตามแผน ได้ตอบตกลงกับพวกเขาแล้วขอรับ”
จากนั้นไป๋ฉี่อธิบายสถานการณ์ให้เซียวเฉวียนอย่างละเอียด หลังจากที่เซียวเฉวียนฟังเขาก็แสดงรอยยิ้มที่ประสบความสำเร็จบนใบหน้าของเขา “ดีมาก เจ้าบอกคุณชายเจินให้ปฏิบัติตามสถานการณ์ และอย่าลืมใส่ใจ ปลอดภัย"
"หากจำเป็น เจ้าก็ร่วมมือกับเขาด้วย"
ไป๋ฉี่ตอบรับ "ขอรับนายท่าน"
เจินห่าวบอกไป๋ฉี่แล้วว่า ให้เขาร่วมมือกับเจินฮ่าว ไป๋ฉี่มีสองทางเลือก
หนึ่งคือแสร้งทำเป็นตาย ไม่ปรากฏตัวจนกว่าเจ้าครองนครจะส่งกองกำลังไปกบฏ
อย่างที่สองคือร่วมกับเจินฮ่าวและ "ละทิ้งความมืดสู่แสงสว่าง" และแกล้งทำเป็นทรยศเซียวเฉวียน
ไป๋ฉี่ครุ่นคิด และเลือกเส้นทางที่สอง
ด้วยวิธีนี้ รัฐมู่อวิ๋นยังอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา และเขาสามารถช่วยเหลือเจินฮ่าวได้ดีขึ้นในการติดตามทุกการเคลื่อนไหวของเว่ยอี้หรานและพวก
มีประโยชน์มากกว่าการซ่อนตัวห่างจากผู้คนมาก
ดังนั้นไป๋ฉี่รู้สึกว่าเขาควรบอกเซียวเฉวียนเกี่ยวกับเรื่องนี้ "นายท่าน ถ้าท่านได้ยินว่าข้าน้อยได้ทรยศท่าน ท่านอย่าได้เชื่อ นั่นไม่เป็นความจริง ข้าน้อยจะไม่มีวันทรยศท่าน"
"ไป๋ฉี่ ข้าเชื่อเจ้า” เซียวเฉวียนพูดด้วยความมั่นใจ
ไป๋ฉี่ เหมิงเอ้าและเซียวเฉวียนผ่านเรื่องราวประสบการณ์กันมามากมาย ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสามนั้นแข็งแกร่งราวกับก้อนหิน พวกเขาทั้งสอวเป็นคนที่ซื่อสัตย์ แน่นอนว่าเซียวเฉวียนเชื่อว่าพวกเขาจะไม่ทรยศเซียวเฉวียน
หากพวกเขามีเจตนาที่จะทรยศ พวกเขาคงจะทรยศเซียวเฉวียนตอนที่เขาตกต่ำที่สุด ในเวลานั้น หลายคนยื่นข้อเสนอให้พวกเขาสองคน และต้องการทำลายเซียวเฉวียน เหตุใดจึงรอจนถึงตอนนี้?
น้ำเสียงที่แน่นอนดังกล่าวทำให้ไป๋ฉี่ซาบซึ้งใจอย่างอย่างลับๆ
การได้รับความไว้วางใจจากเซียวเฉวียนอย่างมากถือเป็นความสุขสำหรับไป๋ฉี่
สำหรับไป๋ฉี่แล้ว เซียวเฉวียนเป็นเหมือนสมาชิกในครอบครัว
เหตุผลที่เขาบอกเซียวเฉวียน เพราะเขากลัวว่าเซียวเฉวียนจะเชื่อข่าวลือในอนาคต มีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกับเขา
เขาไม่ต้องการผลลัพธ์นี้
ไป๋ฉี่สงบลงและพูดอย่างสงบ "ขอบคุณนายท่าน"
เด็กคนนี้
เซียวเฉวียนรู้ดีอยู่แล้วว่า ไป๋ฉี่กำลังคิดอะไรอยู่
เซียวเฉวียนพูดเบาๆ ว่า "ไปทำภารกิจอย่างหายห่วง อย่ากังวลกับความเข้าใจผิดใดๆ เจ้าและเหมิงเอ้าเป็นพี่น้องกันที่อยู่กับข้ามานับครั้งไม่ถ้วน ข้าเข้าใจความจริงใจของเจ้า!"
ด้วยคำพูดนี้ของเซียวเฉวียน ไป๋ฉี่ก็พึงพอใจมากแล้ว
ถูกต้อง เซียวเฉวียนถือว่าเขาและเหมิงเอ้าเป็นพี่น้องกันมาโดยตลอด และไม่เคยถือว่าพวกเขาเป็นลูกน้อง
มันเป็นเรื่องยากที่จะหาเจ้านายแบบนี้
การติดตามเซียวเฉวียนไม่ดีหรอกหรือ?
จะทรยศอะไรอีก!
ไม่ต้องพูดว่าติดตามเซียวเฉวียนในชีวิตนี้ หากมีภพหน้า ไป๋ฉี่ก็จะยินดีที่จะติดตามเซียวเฉวียนในภพหน้าด้วย
น้ำเสียงของไป๋ฉี่ฟังดูผ่อนคลายมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด "ขอบคุณนายท่านที่ไว้วางใจเรามากเยี่ยงนี้!"
นอกเหนือจากการขอบคุณ ไป๋ฉี่ซึ่งพูดไม่เก่งก็ไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ
หลังจากที่นายและบ่าวสื่อสารกัน พวกเขาก็ยุติการเชื่อมจิตกัน
แม้ว่าการเชื่อมจิตจะสะดวก แต่ก็ใช้พลังงานค่อนข้างมาก
ยิ่งในระยะไกล ก็ยิ่งต้องเสียงพลังงานมากยิ่งขึ้น
เมืองหลวงและรัฐมู่อวิ๋นอยู่ห่างไกลกัน หลังจากสื่อสารนี้ ไป๋ฉี่ที่มีกำลังภายในไม่เลว ก็ยังต้องรู้สึกปวดศีรษะเล็กน้อยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้น่าห่วงอะไร พักผ่อนก็จะดีขึ้น
แม้แต่เซียวเฉวียนซึ่งมีกำลังภายในที่ความแข็งแกร่ง ก็ยังรู้สึกไม่สบายในหัว
อันที่จริงความรู้สึกไม่สบายมีอยู่ตลอดเวลา แต่มันเล็กน้อยมาก ดังนั้นเซียวเฉวียนพวกเขาจึงไม่จริงจังกับมัน
แต่ไม่รู้เพราะเหตุใดในครั้งนี้ เห็นได้ชัดว่าเซียวเฉวียนรู้สึกรุนแรงกว่าที่เคยเป็นมา
ดังนั้นเซียวเฉวียนจึงต้องหลับตาพักสมอง พักครู่หนึ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถึงตอน139 อ่านต่อไม่ได้ต้องทำอย่างไรครับ...
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...