ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1657

หากเซียวเฉวียนเกาะติดเรื่องนี้ไม่ปล่อย เผยแพร่เรื่องนี้อย่างกว้างขวาง ความคิดเห็นของผู้คนทั่วไปในแผ่นดินที่มีต่อเจ้าครองเมืองก็จะลดลงอย่างมาก

พวกเขาก็อยากจะทิ้งความประทับใจที่ดีไว้ให้ผู้คนเช่นกัน เพราะหากได้รับความรักจากประชาชน โลกก็จะเป็นของพวกเขา

ดูสิ เซียวเฉวียนพูดไม่กี่คำก็ทำให้เว่ยอี้หรานเงียบไป เซียวเฉวียนคนนี้ช่างเก่งจริงๆ

เว่ยหงและเว่ยหยานอดไม่ได้ที่จะมองเซียวเฉวียนด้วยความชื่นชมมากขึ้น ชายคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ

แต่เซียวเฉวียนไร้มารยาทต่อหน้าพวกเขามาก ก็ไม่ใส่ใจพวกเขาเลย

เอาล่ะ ยังไงซะ พวกเขาก็เป็นเจ้าครองเมือง เป็นราชวงศ์อันสูงศักดิ์

เว่ยหงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ท่านใต้เท้าเซียวดูถูกราชวงศ์ขนาดนี้ เหมาะสมหรือไม่?”

“เรื่องนี้เหมาะสมหรือไม่ ท่านอ๋องเองก็ไม่ต้องกังวลหรอก” เซียวเฉวียนหัวเราะเยาะ

ในสายตาของเซียวเฉวียน เหมาะสมหรือไม่นั้นไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือเขามีชีวิตที่สะดวกสบายตามใจชอบ

ช่างกล้าหาญ!

เว่ยหงดำรงตำแหน่งเป็นเจ้าครองเมืองรัฐหวู่โจวยู่ห่างไกลจากราชสำนัก ยังไม่กล้ามีความทะเยอทะยานเช่นนี้ ใช้ชีวิตอย่างสะดวกสบายตามใจชอบ

เมื่อได้ยินดังนั้น เซียวเฉวียนก็หัวเราะเยาะ “ท่านอ๋องไม่สามารถเปรียบเทียบกับข้าได้ ข้าไม่มีความทะเยอทะยาน ชีวิตนี้ข้าแค่อยากจะใช้ชีวิตอย่างสะดวกสบายตามใจชอบ”

พูดมาถึงตรงนี้ เซียวเฉวียนจงใจหยุดพัก แล้วเลิกคิ้วขึ้น มองเว่ยหงด้วยสายตาเปล่งประกายว่า “ไม่เหมือนท่านอ๋องที่มีความคิดใหญ่โต ไม่พอใจที่จะอยู่อย่างสงบสุข”

ใช่แล้ว เซียวเฉวียนกำลังเยาะเย้ยเจ้าครองเมืองเหล่านี้มีความคิดใหญ่โต อยากก่อกบฏ

เว่ยหงที่ถูกจับได้ ก็อดไม่ได้ที่จะกระตุกมุมปาก สีหน้าของเขาเห็นได้ชัดว่าไม่ธรรมชาติ

ให้เด็กอายุยี่สิบกว่าคนมาเปิดเผยแผนการลับในที่สาธารณะ และยังถูกเซียวเฉวียนเยาะเย้ยอีก เว่ยหงย่อมไม่อาย

เจ้าครองเมืองอีกสี่คนที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็เช่นกัน

ในสายตาของพวกเขาที่มีต่อเซียวเฉวียน มีสีสันของความประหลาดใจ ประหลาดใจ หมดหนทาง และโกรธแค้น

เว่ยหยานตะโกนเสียงเย็นชาว่า “เซียวเฉวียน อย่าคิดว่าอาศัยที่ผ่าบาทไว้ใจเจ้าแล้วเจ้าจะทำอะไรก็ได้ จงใจดูหมิ่นเรา พวกเราเป็นราชวงศ์นะ!”

อย่าลืมว่าฮ่องเต้ก็เป็นราชวงศ์ เจ้าคิดว่าในใจของฮ่องเต้ เกียรติยศของราชวงศ์มีค่ามากกว่าเกียรติยศของเจ้าเซียวเฉวียนหรือไม่?

พวกเขาไม่เชื่อเลยว่าฮ่องเต้จะปล่อยให้เซียวเฉวียนพูดจาไม่สุภาพกับพวกเขาเหล่าราชวงศ์เช่นนี้!

แต่ต้องคิดให้รอบคอบแล้ว!

ช่างไร้เหตุผล!

ช่างกล้าหาญยิ่ง!

ถ้าเป็นคนอื่น ต่อให้เกลียดเจ้าครองเมืองแค่ไหน ก็ยังต้องใส่ใจมารยาทอยู่ดี

ต่อให้รู้ดีว่าเจ้าครองเมืองเหล่านี้จะก่อกบฏ ก็ยังไม่สามารถปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างไร้มารยาทได้

พวกเขาเป็นราชวงศ์อันสูงศักดิ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเว่ยหงและเว่ยหยาน และเว่ยอี้หรานยังเป็นพี่ชายของฮ่องเต้ แม้แต่ฮ่องเต้ก็จะต้องทักทายพวกเขา

ไม่สามารถพูดกับพวกเขาแบบนี้ได้

โดยสรุปแล้ว สถานะของพวกเขาสูงส่งเกินไป เซียวเฉวียนไม่มีสิทธิ์พูดกับพวกเขาแบบนี้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่สามารถพูดกับเว่ยหงและเว่ยหยานแบบนี้

เซียวเฉวียนมองเว่ยหยานด้วยสายตาเย็นชา พูดด้วยท่าทางสบายๆ ว่า “ยังรู้ตัวว่าเป็นราชวงศ์อยู่อีกเหรอ?แล้วทำไมยังจะก่อกบฏอีก?”

ญาติสนิทตีกันเอง ไม่กลัวคนอื่นหัวเราะ!

หลังจากได้ยินคำพูดของเซียวเฉวียน เว่ยหยานก็ไม่มีคำโต้แย้งอีก “เจ้า!”

อืม อีกหนึ่งเจ้าครองเมืองพ่ายแพ้

ยิ่งพวกเขาดูอารมณ์เสียเท่าไหร่ เซียวเฉวียนก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น

ดูเหมือนว่าปากของเหล่าเจ้าครองเมืองนั้นไม่ได้แข็งแกร่งนัก

เซียวเฉวียนพูดขึ้นอย่างเย็นชา “ทุกท่านวางใจไปก่อกบฏได้เลย วังของท่านจะได้รับการดูแลโดยราชสำนักเอง ครอบครัวของท่านหากเป็นคนมีสติปัญญา ก็จะไม่มีปัญหาเรื่องชีวิต”

พูดจบ เซียวเฉวียนก็หัวเราะเย็นๆ มองเว่ยหวงและเว่ยหยานแล้วพูดว่า "ไม่ทราบว่าท่านใดเป็นเจ้าเมืองหวู่โจว?"

“ภรรยาและองค์ชายของพระองค์ ข้าเห็นแล้ว พวกท่านไม่รู้จักกาลเทศะ ดังนั้นชีวิตของพวกท่านจึงมีโอกาสรอดชีวิตเพียง 90% เท่านั้น"

ถ้าเขาสามารถสงบได้ แม้จะลดอำนาจเจ้าครองเมือง ก็สามารถรักษาชีวิตให้เขาได้อย่างปลอดภัยตลอดชีวิต

น่าเสียดายที่ไม่มีถ้า มีแต่ผลที่ตามมา

ดูท่าทางของเว่ยหยาน เห็นได้ชัดว่าฝีมือของเขาสูงมาก

แม้แต่เว่ยเชียนชิว ก็ยังด้อยกว่า

เซียวเฉวียนในที่สุดก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเว่ยหยาน ถึงสามารถอยู่รอดมาได้จนถึงทุกวันนี้ อาศัยความสามารถ

เป็นไปได้ว่าเว่ยเชียนชิว ก็รู้ว่าเว่ยหยาน และเว่ยหงไม่ดีต่อสุขภาพ

ศัตรูควรได้รับการแก้ไข ไม่ใช่ความขัดแย้ง

สิ่งสำคัญคือเว่ยเชียนชิว ไม่มีทางเอาชนะทั้งสองคนได้ สู้ไปก็เปล่าประโยชน์ สู้ไปก็สู้ไป สะพานก็แยกจากกัน ถนนก็แยกจากกัน ต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างอยู่อย่างสงบ

เมื่อเห็นว่าดาบของเว่ยหยาน กำลังจะแทงเซียวเฉวียน เซียวเฉวียน ก็ค่อย ๆ ยกปลายเท้าขึ้น เคลื่อนไหวพลังเบา ๆ ถอยหลังเพื่อไม่ให้เว่ยหยาน แทงตัวเอง

คิดว่าเว่ยหยาน จะไล่ตามเซียวเฉวียนอย่างไม่ลดละ ใครจะคิดว่าเว่ยหยาน จะเบี่ยงคมดาบไปทางเจินฮ่าว

โชคดีที่เจินฮ่าว ตอบสนองทันเวลา หลบการโจมตีของเว่ยหยาน ได้ทันเวลา

เจินฮ่าวโกรธแล้ว เขาหายตัวไปอย่างรวดเร็ว โจมตีเว่ยหยาน ด้วยมือเปล่าจากด้านข้าง

เว่ยหยาน รู้สึกถึงแรงกดดันของอากาศด้านข้าง เขาหมุนตัวไปอย่างรวดเร็ว ดาบชี้ไปที่เจินฮ่าว

ในเวลานี้ เซียวเฉวียน ได้ชักดาบตื่นตาตื่นใจของเขาออกมาแล้ว และบินเข้ามา

เมื่อเห็นว่าเว่ยหยาน กำลังจะถูกเซียวเฉวียน และเจินฮ่าวโจมตีพร้อมกันเว่ยหง ทนไม่ไหวแล้ว

เขาตบเบา ๆ ที่หลังม้าเพื่อเพิ่มแรงโน้มถ่วง และเหวี่ยงหอกยาวในมือไปแทงเซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนจำใจต้องหยุดการโจมตีของเว่ยหยาน และพูดกับเจินฮ่าว ว่า “เสี่ยวเจิน ระวังหน่อย”

เจินฮ่าวพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "รู้แล้ว เจ้าก็ระวังหน่อย"

ทันใดนั้น หอกยาวของเว่ยหง เกือบจะแทงเข้าที่เซียวเฉวียน