ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1663

ยังไงเสียเจี้ยนจงก็เป็นตัวแทนจุดสูงสุดของตระกูลชาวคุนหลุน

หากจุดสูงสุดนั้นยังไม่สามารถไปถึงระดับนั้นได้ คนอื่นก็คงมิมีใครสามารถ

หรืออีกนัยหนึ่งคือ เมื่อเจี้ยนจงอยู่ต่อหน้าเซียวเฉวียนจะไม่สามารถมีความลับใดใดได้ ไม่ว่าคนแห่งเขาคุนหลุนจะฝึกฝนอย่างไรมันก็ไร้ประโยชน์ ความลับที่พวกเขาปกปิดไว้ไม่อาจจะเก็บซ่อนได้เมื่ออยู่ต่อหน้าเซียวเฉวียน

แต่พลังในการอ่านใจของเว่ยหงและเว่ยหยานนั้นเซียวเฉวียนมิสามารถรับรู้ได้

ถ้าเป็นเช่นนี้ก็สามารถคิดได้ว่าวิชาวิชาปิดกั้นอ่านใจของสองคนนี้เดิมทีไม่ได้มาจากตระกูลคุนหลุน

ต้องมาจากสำนักหมิงเซียนเป็นแน่

สำนักหมิงเซียนอยู่ในซินเจียงที่แสนห่างไกล เมื่อไม่มีกี่ปีมานี้ได้หลบซ่อนตัวอย่างมิดชิด สิ่งที่คนภายนอกรู้มีเพียงแค่ที่นี่เป็นตัวแทนของเทียนเต๋าและมีวิชาทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม อีกทั้งนักปราชญ์ผู้นี้ก็เลื่อนลอยเอาแน่เอานอนมิค่อยได้เท่าไรนัก นอกจากลูกศิษย์ที่ได้รับการยกย่องกับผู้นำสำนักคนสำคัญในตอนนี้แล้วนั้นโอกาสที่จะได้พบกับนักปราชญ์ผู้นี้นับว่าน้อยมากจนแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยเสียทีเดียว

การที่ได้รับขนานนามว่าเป็นตัวแทนของเทียนเต๋า นักปราชญ์จึงได้มองตนเองว่าเป็นผู้สูงส่ง ไพร่ชนคนธรรมดาไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาเลยแม้แต่นิด เช่นนั้นแล้วเขาทำอย่างไรกันให้ต้องตานักปราชญ์จนได้วิชาที่สำคัญเช่นนี้มา?

ไม่ว่าจะคิดอย่างไรความเป็นไปได้ก็มีไม่มากนัก

ในตอนแรกนักปราชญ์ต้องการใช้ประโยชน์จากหมิงเจ๋อถึงได้สอนวิชาปิดกั้นอ่านใจแค่พื้นฐานให้ แต่ถึงเช่นนั้นก็ยังมิได้เต็มใจสอน

ยิ่งไปกว่านั้นเว่ยหงและเว่ยหยานก็มิได้มีความสัมพันธ์อะไรกับนักปราชญ์เลยแม้แต่น้อย ระหว่างพวกเขาเองก็ไม่มีเรื่องผลประโยชน์เข้ามากี่ยวข้องนักปราชญ์ยิ่งไม่มีทางที่จะสอนวิชาปิดกั้นอ่านใจให้ทั้งสองแน่ๆ

หากวิเคราะห์เช่นนี้แล้ว ความเป็นไปได้ที่จะเป็นนักปราชญ์ก็สามารถตัดออกไปได้

แต่เมื่อตัดออกไปก็จะไม่มีผู้ต้องสงสัยคนไหนที่จะเลือกได้แล้ว

นอกจากนักปราชญ์แล้วเซียวเฉวียนยังคิดไม่ออกจริงๆว่าจะมีผู้ใดสอนวิชาปิดกั้นอ่านใจให้กับเว่ยหงและเว่ยหยานได้อีก

หรือว่าระหว่างสามคนนี้จะมีอะไรที่เราไม่รู้?

วิชาปิดกั้นอ่านใจเป็นข้อตกลงในการแลกเปลี่ยนอะไรบางอย่างระหว่างนักปราชญ์กับพวกเขาอย่างนั้นหรือ?

หรือเรื่องนี้จะไม่เกี่ยวกับท่านนักปราชญ์แต่เกี่ยวกับย่าเหยียน

ยังไงเสียย่าเหยียนเองก็เป็นผู้นำของสำนักหมิงเซียน เท่าที่เซียวเฉวียนรู้ชาวซินเจียงนั้นนับถือและภักดีกับย่าเหยียนผู้นี้เป็นอย่างมาก

ดูท่าแล้วย่าเหยียนผู้นี้คงจะมีความสามารถพิเศษอะไรสักอย่างที่พูดเรื่องราวข่มขวัญผู้คนได้

ถ้าเช่นนั้นแล้ว เซียวเฉวียนจะคิดว่าสมมุติฐานที่เขาตั้งมานั้นถูกต้อง ไม่ว่าจะเป็นนักปราชญ์หรือย่าเหยียนก็ล้วนเป็นคนของสำนักหมิงเซียน ดังนั้นเซียวเฉวียนก็แค่ปักเป้าหมายเป็นสำนักหมิงเซียนก็พอแล้ว

ต่อมาเซียวเฉวียนก็เกิดคำถามขึ้นมาอีกครั้ง แล้วเว่ยหงกับเว่ยหยานมีข้อตกลงอะไรกันถึงยิ่งใหญ่พอให้คนสำนักหมิงเซียนถ่ายทอดวิชาที่สำคัญเช่นนั้นให้ได้?

ข้อตกลงนั้นคืออะไรกัน?

หรือว่าจะเกี่ยวข้องกับการเอาเลือดบริสุทธิ์จากกองทัพตระกูลเซียว?

แต่กองทัพตระกูลเซียวกับสำนักหมิงเซียนก็มิได้ทะเลาะเบาะแว้งกัน ไม่ว่าจะเป็นนักปราชญ์หรือย่าเหยียนก้ไม่มีแรงจูงใจที่จะทำเช่นนี้

ไม่ว่าจะคิดมากมายเพียงใดเซียวเฉวียนก็มิอาจหาจุดเชื่อมโยงได้เลย

เซียวเฉวียนที่คิดเรื่องราวร้อยแปดไม่มีความง่วงเลยสักนิดอีกทั้งเขารู้สึกว่าการอยู่ในกระโจมนี้ทำให้เขาเองรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เขาจึงลุกขึ้นเพื่อออกไปสูดอากาศ

ทันทีที่ออกมาเขาบังเอิญเห็นเงาดำเงาหนึ่งจากที่ไกลๆผ่านตาไป

ถึงแม้ว่าจะดูไม่ออกว่าเป็นใคร แต่เซียวเฉวียนเห็นชัดเจนว่าในมือคนผู้นั้นได้ถือปืนเอาไว้

ท่าทีลับๆล่อๆเช่นนี้ต้องเป็นคนของเจ้าผู้ครองรัฐเป็นแน่

ต้องเป็นคนที่ที่มาครั้งก่อนพบว่าอาวุธในมือของกองทัพตระกูลฉินนั้นไม่เหมือนกัน ครั้งนี้ขึงสั่งคนมาเพื่อขโมยมันไปศึกษาเพื่อทำความคุ้นเคยกับมันอีกครั้ง

แม้จะรู้ทิศทางของเงาดำนั้น หากเซียวเฉวียนต้องการจะจับมันก็ย่อมจับได้อยู่แล้ว

แต่เซียวเฉวียนไม่สนใจที่จะไล่ตาม ถ้าพวกเขาต้องการจะศึกษาก็ให้พวกเขาทำไปจะได้ไม่ต้องให้พวกเขาพูดว่าเซียวเฉวียนนั้นกลั่นแกล้งตนเองจนเกินไป

เพียงแต่อย่าเอาปากกระบอกปืนไปจ่อที่หัวตนเองแล้วเหนี่ยวไกก็พอแล้ว

ไม่เช่นนั้น แม้แต่ว่าตนเองตายยังไงก็คงไม่ทันได้ล่วงรู้

เจ้าสิ่งที่เรียกว่าปืนนี้อันตรายมาก ไม่ใช่ว่าใครก็สามารถนำไปเล่นได้

โดยเฉพาะคนที่ไม่เคยเห็นปืนเลยอย่างคนโบราณพวกนี้นั้นนับว่ายิ่งอันตรายหากได้มาถือไว้ในมือ ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่เป็นการแขวนชีวิตของตนเองเอาไว้กับกระบอกปืนนั้น

ภายใต้ความมืดของราตรี เซียวเฉวียนยกยิ้มขึ้นมาพร้อมคิดในใจว่าปืนกระบอกนั้นเมื่อถึงมือของเจ้าผู้ครองรัฐแล้วถึงแม้จะไม่มีใครต้องสังเวยชีวิตแต่มันก็คงเพียงพอแล้วที่จะทำให้พวกนั้นหวาดกลัว!

ฮ่าฮ่าฮ่า!

เมื่อแผนการนี้เข้าไปถึงเมืองหลวง เซียวเฉวียนจะให้พวกเขาได้รับรู้ถึงความยอดเยี่ยมของอาวุธยุคปัจจุบัน!

หากนำมันมาเล็งไปที่มนุษย์ มันจะไม่ถูกยิงจนพรุนไปทั่วร่างกายเลยหรือ?

นี่มันน่ากลัวมากๆ

สาเหตุที่ทำให้กลัวยิ่งกว่าเดิมคือเมื่อครู่ทั้งสองยังไม่แม้แต่เห็นกระสุนพื้นก็ดันเป็นรูขึ้นมาแล้ว

ความเร็วขนาดนี้ใครจะเทียบได้?

ในที่สุดทั้งสองก็รู้แล้วว่าเมื่อกลางวันความเย่อหยิ่งอย่างบ้าบอของเซียวเฉวียนมันมาจากไหน ที่แท้ก้รอพวกเราอยู่ที่นี่!

โดยเฉพาะเว่ยหยานตอนนี้หูของเขายังคงมีเสียงดังก้องอยู่ข้างใน ยังไม่หายตกใจอกสั่นขวัญผวา

เป็นเวลานานกว่าเขาจะดึงสติกลับมาได้ “ท่านพี่ กองทัพตระกูลฉินมีอาวุธที่ยอดเยี่ยมเพียงนี้เราจะสู้เขาได้อย่างไรในการรบครั้งนี้?”

พูดแล้วเว่ยหยานก็เอามือตบหูของเขาที่ยังอื้ออึงไม่หาย

แม่งเอ๊ย!

เมื่อครู่นับว่าโชคดีที่ปลายกระบอกปืนไม่ได้หันมาทางเว่ยหมิง ไม่เช่นนั้นเขาเองก็คงร่วงลงไปนอนบนพื้นเย็นๆนั่นแล้ว!

ใครมันเป็นคนสร้างอาวุธที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ขึ้นมากัน?

ยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า?

เว่ยหงจ้องมองปืนที่ยังอยู่ในมือของเว่ยหยานอย่างว่างเปล่าและจมลงไปในความคิด มิได้สนใจที่จะตอบคำถามของเว่ยหยานเลยสักนิด

เดิมทีแล้วการที่เซียวเฉวียนยื่นมาเข้ามาช่วยในการสู้รบครั้งนี้เว่ยหมิงก็เริ่มไม่มั่นใจแล้ว ตอนนี้ยิ่งพบว่ากองทัพตระกูลฉินมีอาวุธที่ยอดเยี่ยมถึงเพียงนี้เขาก็ยิ่งรู้สึกไม่มั่นใจมากยิ่งขึ้น

ไม่น่าล่ะเซียวเฉวียนถึงยังมีท่าทีสงบนิ่งแม้ว่าศัตรูจะอยู่ตรงหน้า ที่แท้ก็กำลังรออยู่สินะ

เป็นอย่างที่คาดไว้ไม่มีทางต่อสู้ทั้งๆที่ไม่ได้มีการเตรียมตัวไว้

อาวุธเช่นนี้น่าจะเป็นฝีมือของเซียวเฉวียน

ยังไงเสียในช่วงสองปีที่ผ่านมาเซียวเฉวียนก็ได้ทำเรื่องต่างๆมากมาย เขาสามารถทำให้ผู้คนประหลาดใจด้วยผลลัพธ์ที่คาดไม่ถึงเสมอ