ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1686

แส้เรียวของนักปราชญ์สามารถดึงดูดความสนใจของเซียวเฉวียนได้สำเร็จ

เมื่อรู้สึกถึงการจ้องมองที่แปลกประหลาดของเซียวเฉวียน นักปราชญ์ก็จำเงินที่เขาถูกขูดรีดโดยเซียวเฉวียนและเจี้ยนจงได้ เช่นเดียวกับหอคอยเหลียนเซียงที่มีเงินก็เข้ามาเป็นกอบเป็นกำ

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ นักปราชญ์ก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น ทันใดนั้น เขาก็เข้าใจว่าเซียวเฉวียนกำลังจะทำอะไร

เขาต้องการขโมยแส้ของนักปราชญ์!

แม่งเอ้ย!

สำหรับบัณฑิตที่โลภเงินเยี่ยงนี้ นักปราชญ์มีชีวิตอยู่มานานเช่นนี้เพิ่งได้เห็น

แส้นี้เป็นแส้ที่อาจารย์ของนักปราชญ์มอบให้กับเขา มันมีค่ามาก นักปราชญ์ไม่สามารถปล่อยให้เซียวเฉวียนฉกมันไปได้

ดังนั้นนักปราชญ์จึงต้องเก็บแส้ เพื่อป้องกันไม่ให้เซียวเฉวียนฉกมันออกไป

เมื่อเห็นนักปราชญ์ขยับตัวเพื่อถอนแส้ยาว เซียวเฉวียนก็ก้าวไปข้างหน้าทันที ทันทีที่นักปราชญ์ตอบสนอง เซียวเฉวียนก็คว้าหางของแส้แล้วดึงมันด้วยมือของเขา ปิดระยะห่างระหว่างนักปราชญ์และเขาเล็กน้อย

ในเวลาเดียวกัน นักปราชญ์ก็จับแส้ด้วยกำลังทั้งหมดของเขา ไม่ยอมปล่อยเลยแม้แต่น้อย

นักปราชญ์อดไม่ได้ที่จะเทพลังงานภายในจำนวนมากลงในแส้ยาว จากนั้นเหวี่ยงมันอย่างแรง พยายามโยนเซียวเฉวียนออกไป

แต่แล้วเซียวเฉวียนจะเป็นผู้ที่เขาสามารถกำจัดได้หากต้องการที่ไหนกัน?

ทันทีที่นักปราชญ์ตีแส้ เซียวเฉวียนซึ่งรู้สึกถึงพลังภายในที่แข็งแกร่ง ยังได้ระดมกำลังภายในของเขาเอง เพิ่มแรงในการจับแส้ และตามสถานะการณ์ที่เป็นไป โดยดึงแส้ยาวมาหาเขาด้วยแรง

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ความแข็งแกร่งภายในของนักปราชญ์มีอิทธิพลเพียงเล็กน้อยต่อเซียวเฉวียน แต่เซียวเฉวียนสามารถผลักดันไปข้างหน้าได้เพราะเหตุนี้ แรงดึงนี้ทำให้เขาใกล้ชิดกับนักปราชญ์มากขึ้น

พูดตรงๆ ความยาวของแส้ทางฝั่งของเซียวเฉวียนยาวเพิ่มขึ้น

เดิมที่นักปราชญ์ที่ไม่มีเวลาเก็บแส้ก็หงุดหงิดอยู่แล้ว แต่คราวนี้เซียวเฉวียนดึงมันไปได้มาก และนักปราชญ์ก็เหมือนถูกเติมเชื้อเพลิงลงในกองไฟ

เขาจ้องมองที่เซียวเฉวียนอย่างชั่วร้ายและพูดว่า "เซียวเฉวียน! ปล่อยมือ!"

แส้นี้มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อนักปราชญ์และเซียวเฉวียนไม่สามารถชิงไปได้

หลังจากนั้น นักปราชญ์ก็ถือแส้ด้วยมือทั้งสองข้าง โดยคิดว่าตราบใดที่เขาใช้กำลังเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย เขาจะสามารถกำจัดข้อจำกัดของเซียวเฉวียนได้

แต่เขามีสองมือ และเซียวเฉวียนก็มีสองมือ นักปราชญ์ยังคงไม่สามารถกำจัดเซียวเฉวียนได้

ด้วยความสิ้นหวัง นักปราชญ์ยกขาข้างหนึ่งขึ้นและเตรียมพร้อมที่จะบินขึ้นไปเพื่อโจมตีเซียวเฉวียน

เขาจะทำเช่นนี้จริงๆ แล้ว

โชคดีที่เซียวเฉวียนตอบสนองอย่างเร็ว หลีกเลี่ยงการโจมตีของนักปราชญ์ได้ในพริบตา

แต่ในขณะเดียวกัน นักปราชญ์ก็สามารถดึงแส้ส่วนหนึ่งกลับมาได้ด้วยความพยายามเพียงครั้งเดียว โดยรักษาระยะห่างจากเซียวเฉวียนไว้

เขาต้องการไล่ตามชัยชนะและทำให้เซียวเฉวียนปล่อยมือไปโดยสิ้นเชิง แต่เซียวเฉวียนดึงอย่างแรงเพื่อปล่อยมือของเขาซึ่งยาวเพียงนิ้วเดียว

นักปราชญ์พยายามดึงอย่างแรง สะบัดอย่างแรง ราวกับใช้ศิลปะการต่อสู้ทุกประเภท แต่ล้มเหลวในการสะบัดมือของเซียวเฉวียนตามที่คาดไว้

ในทางตรงกันข้าม ตอนที่เซียวเฉวียนดึงอย่างแรง นักปราชญ์ไม่ทันได้ตอบสนอง ทำให้เซียวเฉวียนเกือบจะคว้าแส้ทั้งหมดออกไป

โชคดีที่ในช่วงเวลาวิกฤติ เขาคว้าแส้ยาวโดยสัญชาตญาณ และสิ่งนี้ทำให้เซียวเฉวียนไม่ประสบความสำเร็จ

เซียวเฉวียนรู้สึกว่าไม่มีประโยชน์ที่จะดึงกลับไปกลับมาแบบนี้ เขาพูดด้วยน้ำเสียงในใจว่า "บรรพชน ช่วยข้าชิงแส้ยาวนี้หน่อย แล้วข้าจะเลี้ยงเนื้อย่าง"

ผนึกจูเสินพูดเสียงต่ำ “เรื่องนี้ข้าช่วยไม่ได้ หากถูกนักปราชญ์สังเกตเห็น จะมีปัญหาเกิดขึ้นไม่จบแน่”

หากนักปราชญ์สังเกตเห็นว่าผนึกจูเสินอยู่ในร่างของเซียวเฉวียน ด้วยความร้ายกาจและความปรารถนาของนักปราชญ์ เพื่อเพลิดเพลินกับความสำเร็จ เขาจะประกาศแพร่งพรายเรื่องนี้อย่างแน่นอน และทำให้เซียวเฉวียนกลายเป็นสัตว์ประหลาดในสายตาของโลก

สามารถให้ผนึกจูเสินสิงอยู่ในร่าง ไม่ใช่สัตว์ประหลาดแล้วจะเป็นอะไรได้?

สัตว์ประหลาดดังกล่าวจะกลายเป็นเป้าหมายของทุกคนที่ต้องการปราบปรามโดยธรรมชาติ

ในสายตาของพวกเขา สัตว์ประหลาดทั้งหมดคือระเบิดเวลาที่อาจเป็นอันตรายต่อชีวิตของพวกเขาได้ตลอดเวลา

ไม่มีใครยอมให้สัตว์ประหลาดดังกล่าวสามารถดำรงอยู่ได้ในโลกนี้

โดยเฉพาะชาวคุนหลุน!

ตราบใดที่นักปราชญ์รู้เกี่ยวกับผนึกจูเสิน นักปราชญ์จะไม่ปล่อยโอกาสที่ดีเช่นนี้อย่างแน่นอน และจะพยายามอย่างดีที่สุดที่จะพูดเกินจริงในเรื่อง เพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดที่เขาต้องการ