ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1687

อ๊าก!

เซียวเฉวียน เจ้าหน้าไม่อายเลยหรือ?

เห็นได้ชัดว่าเขาแย่งไปเอง แต่เขาก็ยังกล้าที่จะบอกว่านักปราชญ์มอบให้!

ไร้ยางอาย!

เรื่องนี้ทำให้นักปราชญ์โกรธมาก!

แต่นักปราชญ์ก็รู้ด้วยว่า สิ่งที่อยู่ในมือของเซียวเฉวียนแล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่เซียวเฉวียนจะส่งมอบ

แส้ยาวนี้ คงชิงคืนได้ในภายหลังเมื่อมีโอกาสเท่านั้น

ขณะนี้ การช่วยเหลือกองทัพซินเจียงยังคงเป็นสิ่งสำคัญ

เมื่อใช้โอกาสนี้ นักปราชญ์จึงหลบและร่อนลงด้านหลังพลปืนกลอย่างรวดเร็วและมั่นคง

เมื่อเห็นร่างของนักปราชญ์ตกลงมาจากท้องฟ้า กองทัพต้าเว่ยที่ปกป้องพลปืนกลก็ยิงใส่นักปราชญ์โดยไม่ลังเลใจ

“ปัง!”

“ปัง!”

ดังขึ้นหลายครั้งติดต่อกัน แต่ไม่มีกระสุนสักนัดที่จะโดนนักปราชญ์ได้

กองทัพต้าเว่ยตกตะลึงกับภาพตรงหน้าพวกเขา

กระสุนทั้งหมดถูกนักปราชญ์รับไว้

ตอนนี้ เขากำลังมองดูกองทัพต้าเว่ยด้วยใบหน้าที่เย็นชาและหยิ่งผยอง และต่อหน้าพวกเขา เขาก็ทิ้งกระสุนในมือลงบนพื้นทีละนัด

“แคร่ง!”

เสียงกระสุนกระทบพื้นทำให้ตกใจเป็นพิเศษ

กองทัพต้าเว่ยมองไปที่นักปราชญ์อย่างตกตะลึง

นี่! นี่! นี่มันเจ๋งเกินไปแล้ว!

การเยาะเย้ยปรากฏบนใบหน้าของนักปราชญ์ และเขาก็ตะคอก "ไม่เจียมตัว !"

ปืนเป็นอาวุธที่ทรงพลังสำหรับทหาร แต่สำหรับนักปราชญ์ มันเป็นแค่เค้กชิ้นเดียวและไม่สามารถทำร้ายนักปราชญ์ได้เลย

อย่างไรก็ตาม นักปราชญ์ไม่ต้องการเสียเวลากับพวกเขามากเกินไป ท้ายที่สุด เขายังคงต้องกล้าที่จะเคลียร์มือปืนกลก่อนที่เซียวเฉวียนจะไล่ตามเขา ดังนั้น จึงเป็นการขจัดเปิดทางสำหรับกองทัพซินเจียง

เขาโบกมือ พลังอันทรงพลังที่มองไม่เห็นก็กลิ้งเข้าสู่กองทหารต้าเว่ยตรงหน้านักปราชญ์

ด้วยทักษะของนักปราชญ์มันสายเกินไปสำหรับกองทัพต้าเว่ยที่จะหลบ ก่อนที่พวกเขาจะโต้ตอบได้ พวกเขาก็ถูกนักปราชญ์พลิกคว่ำและล้มลงกับพื้น!

พวกเขาตายก่อนที่จะกรีดร้อง

ช่างเป็นรัศมีแห่งการสังหารที่ดุร้ายจริงๆ!

ต่อไปเป็นมือปืนกล

เมื่อนักปราชญ์กำลังจะโจมตีมือปืนกล เซียวเฉวียนก็ตามทันเขา

สถานการณ์เป็นเรื่องเร่งด่วน เซียวเฉวียนไม่มีเวลาคิด ยิงฝ่ามือใส่ด้านหลังนักปราชญ์

เมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของการฆาตกรรมที่มาจากด้านหลัง นักปราชญ์จึงต้องรีบหันกลับไปเพื่อจัดการกับมัน

รอยยิ้มเย็นชาปรากฏขึ้นที่มุมปากของเซียวเฉวียน และเขาพูดอย่างเย็นชาว่า "เป็นถึงเจ้าสำนักหมิงเซียน ถึงกับใช้ธนูลับทำร้ายคน?"

ความหมายก็คือเขากำลังเยาะเย้ยนักปราชญ์ที่เตรียมแอบโจมตีพลปืนกล

นักปราชญ์ตะคอกอย่างเย็นชา หลบการโจมตีของเซียวเฉวียนด้วยร่างกายที่แข็งแกร่ง และโต้กลับว่า "ผู้ชนะเป็น ผู้แพ้เป็นโจร ไม่ว่าเจ้าจะใช้วิธีการใดก็ตาม สิ่งที่สำคัญคือผลลัพธ์"

ขอแค่เป็นผู้ชนะ ก็คือราชา และสิ่งที่เจ้าพูดก็ขึ้นอยู่กับเจ้า อะไรนะ ไม่มีที่ว่างสำหรับความคิดเห็น

ข้อนี้พูดถูก เซียวเฉวียนเห็นด้วยกับสิ่งนี้

แต่เซียวเฉวียนจะไม่ทำสิ่งที่ลอบทำร้ายคนธรรมดาสามัญ

กล่าวอีกนัยหนึ่ง นักปราชญ์มีชีวิตอยู่หลายสิบปีและอ้างว่าเป็นตัวแทนเทียนเต๋า แต่เขาไม่มีความตระหนักรู้นี้ด้วยซ้ำ และเขาก็แย่กว่าเซียวเฉวียน

เมื่อได้ยินเช่นนี้ นักปราชญ์ก็เยาะเย้ยและพูดว่า "เจ้าเด็กอหังการ!"

เขาเป็นตัวแทนของเทียนเต๋า มันใช่เวลาถึงคราวที่เซียวเฉวียนมาสอนให้เขาประพฤติตนหรือไง?

นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลยจริงๆ!

ช่างไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำจริงๆ!