ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1687

อ๊าก!

เซียวเฉวียน เจ้าหน้าไม่อายเลยหรือ?

เห็นได้ชัดว่าเขาแย่งไปเอง แต่เขาก็ยังกล้าที่จะบอกว่านักปราชญ์มอบให้!

ไร้ยางอาย!

เรื่องนี้ทำให้นักปราชญ์โกรธมาก!

แต่นักปราชญ์ก็รู้ด้วยว่า สิ่งที่อยู่ในมือของเซียวเฉวียนแล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่เซียวเฉวียนจะส่งมอบ

แส้ยาวนี้ คงชิงคืนได้ในภายหลังเมื่อมีโอกาสเท่านั้น

ขณะนี้ การช่วยเหลือกองทัพซินเจียงยังคงเป็นสิ่งสำคัญ

เมื่อใช้โอกาสนี้ นักปราชญ์จึงหลบและร่อนลงด้านหลังพลปืนกลอย่างรวดเร็วและมั่นคง

เมื่อเห็นร่างของนักปราชญ์ตกลงมาจากท้องฟ้า กองทัพต้าเว่ยที่ปกป้องพลปืนกลก็ยิงใส่นักปราชญ์โดยไม่ลังเลใจ

“ปัง!”

“ปัง!”

ดังขึ้นหลายครั้งติดต่อกัน แต่ไม่มีกระสุนสักนัดที่จะโดนนักปราชญ์ได้

กองทัพต้าเว่ยตกตะลึงกับภาพตรงหน้าพวกเขา

กระสุนทั้งหมดถูกนักปราชญ์รับไว้

ตอนนี้ เขากำลังมองดูกองทัพต้าเว่ยด้วยใบหน้าที่เย็นชาและหยิ่งผยอง และต่อหน้าพวกเขา เขาก็ทิ้งกระสุนในมือลงบนพื้นทีละนัด

“แคร่ง!”

เสียงกระสุนกระทบพื้นทำให้ตกใจเป็นพิเศษ

กองทัพต้าเว่ยมองไปที่นักปราชญ์อย่างตกตะลึง

นี่! นี่! นี่มันเจ๋งเกินไปแล้ว!

การเยาะเย้ยปรากฏบนใบหน้าของนักปราชญ์ และเขาก็ตะคอก "ไม่เจียมตัว !"

ปืนเป็นอาวุธที่ทรงพลังสำหรับทหาร แต่สำหรับนักปราชญ์ มันเป็นแค่เค้กชิ้นเดียวและไม่สามารถทำร้ายนักปราชญ์ได้เลย

อย่างไรก็ตาม นักปราชญ์ไม่ต้องการเสียเวลากับพวกเขามากเกินไป ท้ายที่สุด เขายังคงต้องกล้าที่จะเคลียร์มือปืนกลก่อนที่เซียวเฉวียนจะไล่ตามเขา ดังนั้น จึงเป็นการขจัดเปิดทางสำหรับกองทัพซินเจียง

เขาโบกมือ พลังอันทรงพลังที่มองไม่เห็นก็กลิ้งเข้าสู่กองทหารต้าเว่ยตรงหน้านักปราชญ์

ด้วยทักษะของนักปราชญ์มันสายเกินไปสำหรับกองทัพต้าเว่ยที่จะหลบ ก่อนที่พวกเขาจะโต้ตอบได้ พวกเขาก็ถูกนักปราชญ์พลิกคว่ำและล้มลงกับพื้น!

พวกเขาตายก่อนที่จะกรีดร้อง

ช่างเป็นรัศมีแห่งการสังหารที่ดุร้ายจริงๆ!

ต่อไปเป็นมือปืนกล

เมื่อนักปราชญ์กำลังจะโจมตีมือปืนกล เซียวเฉวียนก็ตามทันเขา

สถานการณ์เป็นเรื่องเร่งด่วน เซียวเฉวียนไม่มีเวลาคิด ยิงฝ่ามือใส่ด้านหลังนักปราชญ์

เมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของการฆาตกรรมที่มาจากด้านหลัง นักปราชญ์จึงต้องรีบหันกลับไปเพื่อจัดการกับมัน

รอยยิ้มเย็นชาปรากฏขึ้นที่มุมปากของเซียวเฉวียน และเขาพูดอย่างเย็นชาว่า "เป็นถึงเจ้าสำนักหมิงเซียน ถึงกับใช้ธนูลับทำร้ายคน?"

ความหมายก็คือเขากำลังเยาะเย้ยนักปราชญ์ที่เตรียมแอบโจมตีพลปืนกล

นักปราชญ์ตะคอกอย่างเย็นชา หลบการโจมตีของเซียวเฉวียนด้วยร่างกายที่แข็งแกร่ง และโต้กลับว่า "ผู้ชนะเป็น ผู้แพ้เป็นโจร ไม่ว่าเจ้าจะใช้วิธีการใดก็ตาม สิ่งที่สำคัญคือผลลัพธ์"

ขอแค่เป็นผู้ชนะ ก็คือราชา และสิ่งที่เจ้าพูดก็ขึ้นอยู่กับเจ้า อะไรนะ ไม่มีที่ว่างสำหรับความคิดเห็น

ข้อนี้พูดถูก เซียวเฉวียนเห็นด้วยกับสิ่งนี้

แต่เซียวเฉวียนจะไม่ทำสิ่งที่ลอบทำร้ายคนธรรมดาสามัญ

กล่าวอีกนัยหนึ่ง นักปราชญ์มีชีวิตอยู่หลายสิบปีและอ้างว่าเป็นตัวแทนเทียนเต๋า แต่เขาไม่มีความตระหนักรู้นี้ด้วยซ้ำ และเขาก็แย่กว่าเซียวเฉวียน

เมื่อได้ยินเช่นนี้ นักปราชญ์ก็เยาะเย้ยและพูดว่า "เจ้าเด็กอหังการ!"

เขาเป็นตัวแทนของเทียนเต๋า มันใช่เวลาถึงคราวที่เซียวเฉวียนมาสอนให้เขาประพฤติตนหรือไง?

นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลยจริงๆ!

ช่างไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำจริงๆ!

ออร่าแห่งการสังหารก็แข็งแกร่งมากเช่นกัน

เมื่อเห็นกองทัพซินเจียงเข้าใกล้ประตูเมือง เซียวเฉวียนจึงออกคำสั่ง: "ภาพรุ่งอรุณแห่งฤดูใบไม้ผลิ ออกมา!"

ให้ภาพรุ่งอรุณแห่งฤดูใบไม้ผลิออกมาในเวลานี้ แน่นอน ให้ภาพรุ่งอรุณแห่งฤดูใบไม้ผลิปิดกั้นลูกธนูทั้งหมดที่ยิงโดยกองทัพซินเจียง จากนั้น เซียวเฉวียนจะมีโอกาสจัดการกับนักปราชญ์

สำหรับปืนกล เซียวเฉวียนบอกให้เผยหลินจัดการตามสถานการณ์ ถ้าใช้ไม่ได้เขาจะต้องเปลี่ยนไปใช้อาวุธอื่น แต่ก่อนที่จะเปลี่ยนมาใช้อาวุธอื่น จะต้องให้ภาพรุ่งอรุณแห่งฤดูใบไม้ผลิเก็บปืนกลเหล่านี้กลับมา ต้องไม่ตกไปอยู่ในมือศัตรู

พลังของปืนกลนั้นไม่ธรรมดา หากตกไปอยู่ในมือของศัตรู จำนวนผู้เสียชีวิตของกองทัพต้าเว่ยจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก

เผยหลินเข้าใจและในขณะที่จัดการกับศัตรู เขาก็ตอบว่า "ขอรับ ใต้เท้าเซียว!"

เมื่อเห็นกองทัพซินเจียงเข้ามาใกล้มากขึ้น เผยหลินก็สั่ง "ภาพรุ่งอรุณแห่งฤดูใบไม้ผลิ เก็บ!"

ภาพรุ่งอรุณแห่งฤดูใบไม้ผลิก็รวดเร็วเช่นกัน คำพูดของเผยหลินจบลงทันที ปืนกลเก็บเข้าในกระเป๋า

ในเวลาเดียวกัน ปืนพกก็ถูกส่งไปยังเผยหลินและคนอื่นๆ

เผยหลินและคนอื่นๆ ตกใจมากที่มีเรื่องเช่นนี้

ในความเป็นจริง ภาพรุ่งอรุณแห่งฤดูใบไม้ผลิยังเห็นว่าเผยหลินและคนอื่นๆ ไม่มีอาวุธอยู่ในมือ จึงออกปืนพกให้พวกเขาตามความคิดริเริ่มของเขาเอง

ปืนพกสะดวกสำหรับการต่อสู้ระยะประชิด

สำหรับกองทัพต้าเว่ยที่เหลือ พวกเขามีปืนไรเฟิลอยู่ในมือแล้ว และยังคงต่อสู้กับกองทัพซินเจียง มันไม่เหมาะสมที่จะเปลี่ยนอาวุธในเวลานี้

ภาพรุ่งอรุณแห่งฤดูใบไม้ผลิก็กลัวว่าปืนไรเฟิลจะตกไปอยู่ในมือของศัตรู ในระหว่างที่เปลี่ยนเปลี่ยนอาวุธให้พวกเขา

นอกจากนี้ปืนพกก็มีข้อเสียของมันเช่นกัน เพราะต้องเปลี่ยนกระสุนบ่อยมาก ซึ่งจะทำให้กองทัพซินเจียงมีเวลาใช้ประโยชน์จากช่องโหว่อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เผยหลินและคนอื่นๆ พวกเขาจะมีวิธีดึงปืนไรเฟิลจากกองทัพซินเจียงกลับมาได้เสมอ ดังนั้นให้พวกเขาใช้ปืนพกไปก่อน

หลังจากหยิบปืนพกไป เผยหลินและคนอื่นๆ ก็เริ่มยิง และสังหารกองทัพซินเจียง

กองทัพต้าเว่ยที่อยู่ข้างหลังพวกเขายื่นปืนไรเฟิลให้คนเหล่านี้พร้อมกัน "รับไป!"

ปืนไรเฟิลเหล่านี้ถูกกองทัพซินเจียงยึดไปจากกองทัพต้าเว่ยที่ได้รับบาดเจ็บและล้มตาย จากนั้นกองทัพต้าเว่ยก็ชิงพวกมันกลับมาได้

ในขณะที่สังหารศัตรู เผยหลินและคนอื่นๆ ก็หยิบปืนไรเฟิลที่เพื่อนร่วมทีมส่งมอบมา จากนั้นก็อุทิศตนให้กับการต่อสู้