ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1716

เซียวเฉวียนไม่ใช่ต้องการฆ่าแม่ทัพแห่งซินเจียง

แต่เขาต้องการเกลี้ยกล่อมให้เขานำกองทัพซินเจียงยอมจำนน

ท้ายที่สุด สถานการณ์ก็ชัดเจนแล้ว ไม่ว่ากองทัพซินเจียงจะต่อต้านได้ยากเพียงใด ก็ไม่สามารถเอาชนะกองทัพต้าเว่ยด้วยอาวุธขั้นสูงได้

ยิ่งกว่านั้น ขวัญกำลังใจของกองทัพซินเจียงได้กระจัดกระจายหมดแล้ว หากยังคงสู้ต่อไป มันจะเป็นเพียงแค่การเสียสละอย่างไม่เกรงกลัว

เซียวเฉวียนให้ความสำคัญกับผู้คนเป็นอันดับแรก และเขาให้ความสำคัญกับชีวิตของผู้บริสุทธิ์ทุกคน

เมื่อตระหนักว่าเซียวเฉวียนกำลังเข้ามาใกล้เขา แม่ทัพแห่งซินเจียงจึงมองดูเซียวเฉวียนด้วยความระมัดระวัง จับดาบในมือไว้แน่น และปลายดาบก็ชี้โดยตรงไปยังทิศทางของเซียวเฉวียน

ราวกับว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่น่าเกรงขาม

อย่างไรก็ตาม ไม่น่าแปลกใจเลยที่แม่ทัพแห่งซินเจียงจะมีท่าทีเช่นนี้ ท้ายที่สุด เขาเคยเห็นความศักยภาพของเซียวเฉวียนมาก่อน

เมื่อเห็นว่าเขากังวลแค่ไหน เซียวเฉวียนก็ยิ้มเบาๆ และพูดว่า "ท่านแม่ทัพ อย่าตกใจไป ตัวข้าเซียวแค่อยากจะปรึกษาอะไรบางอย่างกับท่านแม่ทัพ"

ขณะที่พูด เซียวเฉวียนก็ร่อนลงพื้น ยืนอยู่ตรงหน้าแม่ทัพแห่งซินเจียง

เมื่อเห็นเซียวเฉวียนลงพื้น กองทหารจากซินเจียงก็ล้อมเขาทีละคน พวกเขาล้อมรอบเซียวเฉวียนอย่างแน่นหนาด้วยความระมัดระวังด้วยแววตาที่ตื่นตระหนก

หากเป็นไปได้ กองทัพซินเจียงต้องการเพิ่มที่กำบังเพื่อที่เซียวเฉวียนจะไม่สามารถหลบหนีได้แม้ว่าเขาจะมีปีกก็ตาม

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครกล้าเริ่มเคลื่อนไหวก่อน

ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาตระหนักรู้ในตนเอง หากเป็นการท้าทายแบบตัวต่อตัว หรือแม้แต่การท้าทายแบบกลุ่ม พวกเขาก็ไม่เหมาะกับเซียวเฉวียน

พวกเขาล้อมรอบเซียวเฉวียน แต่พวกเขากำลังบอกเซียวเฉวียนว่า ห้ามแตะต้องแม่ทัพของเรา ถ้าทำเช่นนั้น เราจะสู้จนตัวตาย!

พูดตรงๆ มันเป็นเพียงวิธีพยายามทำให้เซียวเฉวียนหวาดกลัว

แต่เซียวเฉวียนได้ผ่านอุปสรรคมากมายมาจนถึงจุดที่เขาอยู่ตอนนี้ ไม่ว่าจะพายุหรือคลื่นใหญ่ใดๆ เขาก็พบเจอมาหมดแล้ว

เซียวเฉวียนไม่ได้สังเกตเห็นกลอุบายเล็กๆ น้อยๆ นี้ของกองทัพซินเจียงเลย

แม่ทัพแห่งซินเจียงก็รู้เช่นกันว่าทหารของพวกเขามีน้ำหนักเท่าไหร่

ทหารหลายร้อยคนที่ล้อมรอบเซียวเฉวียน แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะถูกโจมตีพร้อมกัน แต่ก็ไม่สามารถต้านทานการโจมตีของเซียวเฉวียนได้

แม่ทัพแห่งซินเจียงพูดอย่างสงบว่า "พวกเจ้าไม่จำเป็นต้องมาล้อมอยู่ที่นี่"

ความหมายคือพวกเจ้าสามารถไปทำอะไรก็ได้ที่พวกเจ้าควรทำ

ยืนอยู่ที่นี่ด้วยความงุนงง ไม่กลัวหรือว่ากองทัพต้าเว่ยจะยิงมา แล้วส่งพวกเจ้าไปสู่ยมโลก

ทหารไม่กล้าขัดคำสั่งแม่ทัพ

พวกเขาจึงหันหลังกลับเข้าสู่สนามรบ

แม่ทัพแห่งซินเจียงเลิกคิ้ว มองที่เซียวเฉวียนอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า "ไม่ทราบว่า ท่านคือใช้ฐานะใดเพื่อมาหารือกับแม่ทัพอย่างข้าคนนี้?"

เป็นราชบุตรเขยแห่งซินเจียง หรือกองทัพต้าเว่ย?

การเต็มใจที่จะฟังเซียวเฉวียนพูด เป็นการเริ่มต้นที่ดี

แต่ในสนามรบ ดาบและปืนไม่มีสายตา

เพื่อป้องกันการบาดเจ็บโดยไม่ได้ตั้งใจ เซียวเฉวียนได้สร้างม่านกำบัง เพื่อปกป้องทั้งสองคนภายในม่านกำบัง เพื่อให้พวกเขาสามารถพูดคุยได้อย่างง่ายดาย

เซียวเฉวียนฟังออกว่า แม่ทัพแห่งซินเจียงคือกำลังไม่พอใจอย่างมากกับกองทหารของเซียวเฉวียนที่โจมตีซินเจียง

สิ่งที่เขาหมายถึงจริงๆ คือ ซินเจียงเป็นประเทศบ้านเกิดของภรรยาเจ้า และองค์หญิงต้าถงแต่งงานกับต้าเว่ยเพียงเพื่อการแลกเปลี่ยนฉันมิตรระหว่างทั้งสองประเทศ

แต่เจ้าสิ เจ้าสามารถแต่งงานกับองค์หญิงแห่งซินเจียงตามที่เจ้าต้องการ และยังบุกโจมตีซินเจียงไม่หยุด จะเนรเจ้าเยี่ยงนี้อย่างไร?

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ เซียวเฉวียนก็ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า "แม่ทัพต้องรู้ดีกว่าตัวข้าเซียวว่า ใครถูกใครผิดในสงครามครั้งนี้"

ด้วยประโยคเดียว แม่ทัพแห่งซินเจียงก็พูดไม่ออก

ปรากฎว่าพวกเขาคนในซินเจียงที่สร้างปัญหาก่อน ไร้เหตุผลเองจริงๆ

แต่นั่นเป็นความผิดพลาดของราชินี กองทัพต้าเว่ยได้ยึดเมืองอีหลินแล้ว และซินเจียงถือเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่

เมื่อพิจารณาถึงมิตรภาพในอดีตระหว่างทั้งสองประเทศ และตำแหน่งของเซียวเฉวียนในต้าเว่ย หากเซียวเฉวียนตั้งใจที่จะปกป้องซินเจียง ตราบใดที่เขามีคำพูดดีๆ สักสองสามคำต่อหน้าฮ่องเต้แห่งต้าเว่ย เรื่องก็จะไม่พัฒนามาเป็นอย่างเช่นตอนนี้

พูดไปพูดมา แม่ทัพแห่งซินเจียงรู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเพียงข้อแก้ตัวของเซียวเฉวียน

อาจเป็นไปได้ว่า นี่เป็นความคิดของเซียวเฉวียนที่จะใช้โอกาสในการตอบโต้ซินเจียง

แม่ทัพแห่งซินเจียงได้ยินมาว่า เซียวเฉวียนและหมิงเจ๋อมีความแค้นถึงขั้นไม่ยอมอยู่ร่วมโลกเดียวกัน ไม่แน่ว่านี่คือเซียวเฉวียนต้องการปราบซินเจียง และแก้แค้นหมิงเจ๋อ

เพียงแต่ไม่รู้ว่าองค์หญิงต้าถงจะรู้สึกอย่างไร ถ้าได้รู้ว่าสามีของตนกำลังนำกองกำลังเข้าโจมตีประเทศบ้านเกิดของเธอ?

จะฆ่าเซียวเฉวียนหรือไม่?

แม้ว่าสงครามครั้งนี้จะไม่มีความหมายก็ตาม

สงครามครั้งนี้ไม่มีความหมายสำหรับกองทัพซินเจียงจริงๆ

พวกเขาต่อสู้กัน ถูกกษัตริย์บังคับให้ทำเช่นนั้น

นับตั้งแต่เริ่มสงคราม ขวัญกำลังใจของกองทัพซินเจียงก็ตกต่ำ ในฐานะแม่ทัพ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่รู้สึก

แม้แต่แม่ทัพแห่งซินเจียงก็ยังไม่มองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับสงครามครั้งนี้

ข้อความลึกลับของเซียวเฉวียนคือการยอมจำนน

เช่นเดียวกับกองทัพซินเจียงในเมืองอีหลิน

หากยอมจำนน ผู้คนในเมืองหลวงของจักรวรรดิจะได้รับผลกระทบน้อยลงจากสงคราม

คำพูดเหล่านี้ แม่ทัพแห่งซินเจียงย่อมฟังเข้าใจ

แต่ถ้าเขายอมจำนน เมืองหลวงก็จะล่มสลาย

ซินเจียงจะถูกทำลาย

พวกเขาจะกลายเป็นทาสของประเทศที่ถูกยึดครอง

จากนี้ไปต่อหน้าชาวเว่ย พวกเขาทั้งหมดจะด้อยกว่าคนอื่น

ยอมตายในสนามรบ ดีกว่าถูกรังแกและดูถูกในอนาคต

แม่ทัพคิดเช่นนั้น

ทันใดนั้นแม่ทัพก็กล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า "เป็นหน้าที่ของเราที่จะต้องปกป้องประเทศของเรา"

หมายความว่าเราจะไม่ยอมแพ้

เซียวเฉวียนมองดูแม่ทัพด้วยสายตาไม่แยแสและพูดว่า "เป็นเรื่องจริงที่ต้องมีรับผิดชอบคงไว้ แต่แม่ทัพต้องคิดให้ดีในเรื่องนี้ ทหารของท่านอาจไม่คิดเหมือนท่าน อย่างไรก็ตาม ในการต่อสู้ครั้งนี้ ทั่วทั้งซินเจียง มีเพียงไม่กี่คนที่สนับสนุนมัน เพียงแค่ใช้นิ้วฝ่ามือเดียวก็นับครบแล้ว”

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ถ้าเจ้าต้องการตาย เจ้าก็เต็มใจที่จะตายในสงครามครั้งนี้ แม้ว่าจะเป็นชะตากรรมของทหารที่ต้องตายในสนามรบ ทหารของเจ้าอาจไม่เต็มใจ

คำพูดของเซียวเฉวียน ทำให้แม่ทัพตกอยู่ในความครุ่นคิด