ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1726

หากปล่อยให้พวกเขารู้ว่าเป็นใคร พวกเขาก็จะสังหารคนที่ทำร้ายหมิงเจ๋อไปทีละคน เพื่อเป็นการแก้แค้นให้กับหมิงเจ๋อ!

เมื่อได้ยินปัญหานี้ เหมิงเอ้าก็รู้ได้ทันทีว่าคนพวกนี้กำลังคิดอะไรอยู่ในใจ ปากของเขากระตุกโดยไม่รู้ตัว จากนั้นก็มองไปที่เซียวเฉวียนโดยไม่ทิ้งร่องรอยใดๆ

ครั้งนี้ดูเหมือนจะต้องพึ่งนายท่านแล้ว

สายตาของเซียวเฉวียนเองก็มองมาที่เหมิงเอ้า แต่แววตาของเซียวเฉวียนนั้นมีรอยยิ้มจางๆ ราวกับกำลังจะบอกว่า เจ้าเป็นคนสร้างเรื่องขึ้นมาเอง เข้าก็ต้องหาวิธีจบมันด้วยตัวเอง ทำเหมือนกับว่าเขามีหน้าที่แค่เฝ้าดูความสนุกครั้งนี้เท่านั้น

ฮึ!

สร้างเรื่องขึ้นมาเองก็ต้องรับผิดชอบ

เหมิงเอ้ากลอกตา คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ในใจและพูดว่า “เรื่องนี้ข้าเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”

ครั้งหนึ่งเคยได้เรียนรู้เคล็ดลับนี้จากเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนบอกว่า หากมีคนถามคำถามเจ้า แต่เจ้าไม่อยากตอบ ไม่รู้ หรือไม่สามารถพูดออกไปได้ เจ้าก็แค่บอกว่าเจ้าไม่รู้เพียงแค่สองพยางค์ก็เพียงพอแล้ว

แต่เหมิงเอ้าก็ไม่อาจทำตามได้ทั้งหมด เขาเปลี่ยนแปลงมันเล็กน้อย พูดออกมาว่าไม่แน่ใจแทน

เคล็ดลับนี้ยอดเยี่ยมมาก เมื่อชาวบ้านได้ยินแบบนั้นก็เลิกคิดที่จะขุดคุ้ย

พวกเขาถอนหายใจออกมา

มองออกว่าพวกเขารู้สึกเสียดายกับเรื่องของหมิงเจ๋อเป็นอย่างมาก

เสียดายใช่ไหม?

เช่นนั้นความลับที่เหมิงเอ้าจะพูดต่อไปก็คือภาพจำที่ทำให้ชาวบ้านมีความคิดที่จะโค่นล้มหมิงเจ๋อ

ให้พวกเขาเปลี่ยนความรู้สึกสงสารหมิงเจ๋อเป็นความเกลียดชัง

อยากรู้ว่าเมื่อถึงเวลานั้น หมิงเจ๋อยังจะสามารถปลุกปั่นเรื่องราวบ้าอะไรขึ้นมาได้อีก

เหมิงเอ้ากลอกตาไปรอบๆ จากนั้นก็กระแอมออกมา จงใจที่จะดึงดูดความสนใจของเหล่าชาวบ้าน

เห็นชาวบ้านสงบลง สายตาของพวกเขาจับจ้องมาที่ตนเอง เหมิงเอ้าก็ค่อยๆ เอ่ยปากออกไปว่า “เท่าที่รู้มา เรื่องที่ราชินีทำสงครามกับต้าเว่ยเกิดขึ้นจากการกระตุ้นของหมิงเจ๋อ และแน่นอนว่า มันคือผลจากการยุยงของเขาและนักปราชญ์”

เป็นที่รู้กันดี ตอนนั้นในราชสำนักซินเจียง มีเสียงการคัดค้านไม่ให้ราชินีส่งกองทัพออกไปอย่างเด่นชัด

แม้แต่ประชาชนก็ยังคัดค้านอย่างเป็นเอกฉันท์

แต่ราชินีก็ยังคงตัดสินใจทำตามความประสงค์ของตนเอง

ซินเจียงและต้าเว่ยเป็นมิตรกันมาโดยตลอด เช่นนั้นเหตุใดราชินีจึงตัดสินใจส่งกองทัพไปเช่นนี้?

เรื่องนี้จะต้องมีเหตุผลเป็นแน่

ส่วนเรื่องของเหตุผล เหมิงเอ้าก็เล่าให้ชาวบ้านเหล่านั้นฟังอย่างไม่ปิดบัง “นายท่านของข้า หรือก็คือราชบุตรเขยของพวกเจ้า ตอนนั้นเป็นเพียงบัณฑิตที่ยากจน แต่หมิงเจ๋อก็คิดที่จะสังหารเขา”

“จากนั้นหมิงเจ๋อก็ทำการสังหารหมู่คนในจวนเซียว”

“ความแค้นที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ แน่นอนว่านายท่านของข้าจะต้องแก้แค้น ดังนั้นเมื่อต่อสู้กับหมิงเจ๋อ อาวุธนั้นไม่มีตา นายท่านของข้าจึงฟันแขนข้างหนึ่งของหมิงเจ๋อจนขาดไป”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ เท่ากับกำลังยอมรับว่าที่แขนของหมิงเจ๋อขาด ทั้งหมดก็เป็นฝีมือของเซียวเฉวียน

จากนั้นเหมิงเอ้าก็รีบอธิบายออกไปว่า “นายท่านของข้าแค่ตัดแขนข้างหนึ่งของเขาเท่านั้น ส่วนดวงตาและขาของเขา เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนายท่านของข้า”

“แต่หมิงเจ๋อกลับโยนความผิดทั้งหมดให้กับนายท่าน มันถือเป็นความอยุติธรรมครั้งใหญ่!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชาวบ้านก็เริ่มเชื่อในคำพูดของเหมิงเอ้า

เนื่องจากเรื่องที่ตัดแขนข้างหนึ่งของหมิงเจ๋อ เหมิงเอ้ายังกล้าพูดออกมา หากเซียวเฉวียนเป็นคนตัดขาและควักลูกตาของหมิงเจ๋อ มันก็ไม่มีทางที่เขาจะไม่ยอมรับ

เมื่อยอมรับเรื่องใดเรื่องหนึ่งแล้ว เช่นนั้นก็ต้องยอมรับในสิ่งที่ทำลงไปทั้งหมด

ในเมื่อไม่ยอมรับ นั่นก็หมายความว่าเป็นสิ่งที่เขาไม่ได้ทำ

ด้วยคำพูดเช่นนี้ หมิงเจ๋อสังหารหมู่จวนเซียว เซียวเฉวียนตัดแขนของหมิงเจ๋อไปเพียงแค่ข้างเดียว ไม่มากเกินไป ไม่มากเกินไปเลยสักนิด

หากชาวบ้านพวกนี้เป็นเซียวเฉวียน พวกเขาก็ไม่รังเกียจที่จะสังหารหมิงเจ๋อ!

เหมิงเอ้าเหลือบตามองชาวบ้าน เห็นว่าพวกเขาไม่ได้โกรธแต่อย่างใด เหมิงเอ้าจึงพูดออกไปอีกว่า “ด้วยเหตุนี้ จึงถือเป็นความแตกแยกของทั้งสองคน”

นอกจากนั้น ข่าวลือเรื่องความสามารถของเซียวเฉวียนก็แพร่กระจายตั้งแต่ต้าเว่ยมาถึงซินเจียง ด้วยระยะทางที่แสนห่างไกล ทำให้ข่าวลือที่แพร่ออกมานั้นดูลึกลับเป็นอย่างมาก

ไม่เกินไปที่จะบอกว่า ในสายตาของคนซินเจียง หากเซียวเฉวียนไม่ใช่ที่หนึ่งในใต้หล้า เขาก็คงไม่เกินที่สอง

ความแข็งแกร่งของหมิงเจ๋อ แม้ว่าชาวซินเจียงจะไม่เคยเห็นหรือสัมผัสด้วยตัวเอง แต่ในเมื่อถูกเซียวเฉวียนตัดแขนไปข้างหนึ่ง แน่นอนว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเซียวเฉวียน

ด้วยเหตุนี้ หากเซียวเฉวียนต้องการชีวิตของหมิงเจ๋อจริง หมิงเจ๋อก็คงไม่มีชีวิตอยู่มาถึงทุกวันนี้

หรือพูดอีกอย่างก็คือ ชาวซินเจียงรู้สึกว่าเซียวเฉวียนลงมือด้วยความเมตตา และยอมไว้ชีวิตของหมิงเจ๋ออย่างเต็มใจ

ตามเหตุผล หมิงเจ๋อกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ไปแล้ว เขาไม่ควรมายั่วยุเซียวเฉวียนเช่นนี้

แต่หมิงเจ๋อก็ยังกัดเซียวเฉวียนไม่ยอมปล่อย แถมยังลากซินเจียงเข้ามาเป็นศัตรูกับเซียวเฉวียน

ครอบงำ!

เขาจะต้องถูกครอบงำเป็นแน่!

ตอนนี้ชาวบ้านไม่รู้สึกสงสารหมิงเจ๋ออีกต่อไป แต่รู้สึกว่าที่เขาต้องมีจุดจบเช่นนี้ ทั้งหมดก็เกิดขึ้นจากตัวเขาเอง

เขาสมควรได้รับมัน!

ได้ยินเหมิงเอ้าพูดออกมาเช่นนี้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยเห็นสภาพของหมิงเจ๋อในทุกวันนี้ แต่พวกเขาก็เชื่อแล้วว่าหมิงเจ๋อได้กลายเป็นคนไร้ประโยชน์ไปแล้ว และเชื่อว่าหมิงเจ๋อเป็นคนที่ยุยงราชินีให้ยกทัพไปโจมตีต้าเว่ย

คิดไม่ถึงเลยว่า องค์ชายผู้สง่างามที่พวกเขาเคารพรัก จะทำเรื่องที่สุดโต่งเช่นนี้ออกมา

ต่อให้ใช้สมองของชาวบ้านร้อยคนมารวมกัน พวกเขาก็ยังคิดไม่ถึงเลยว่า ที่ซินเจียงต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ ทั้งหมดเกิดจากการที่มีหมิงเจ๋ออยู่เบื้องหลัง!

คนแบบนี้ ดีแล้วที่กลายเป็นคนพิการ

ไม่อย่างนั้น หากเขาได้ขึ้นครองบัลลังก์ ไม่รู้ว่าจะต้องมีประชาชนอีกมากมายแค่ไหนที่ต้องสละชีวิตให้กับเขาอย่างไร้ค่า

เมื่อผู้คนที่มาสร้างปัญหาได้ยินคำพูดของเหมิงเอ้า พวกเขาก็งุนงงอยู่เป็นเวลานาน