ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1735

มันเป็นการคำนวณที่ผิดพลาดจริงๆ

แต่หมิงเจ๋อจะไม่ปล่อยให้เรื่องมันจบลงเท่านี้ ในเมื่อเซียวเฉวียนไม่อยากรู้ หมิงเจ๋อก็จะเป็นคนบอกเขาเอง

แต่สิ่งที่บอกนั้นเป็นเพียงแค่เรื่องโกหก

เขาตะโกนออกไปว่า “คนที่อยู่เบื้องหลังก็คือเจ้าคนโกหก!”

เจ้าคนโกหกก็คือนักปราชญ์

ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย หมิงเจ๋อทำได้เพียงเดิมพัน ลองดูว่าจะสามารถทำให้เซียวเฉวียนกับนักปราชญ์สู้กันเองได้หรือเปล่า

มีแค่ทั้งสองคนสู้กันเท่านั้น หมิงเจ๋อถึงจะมีโอกาสรอด

ได้ยินหมิงเจ๋อกล่าวหาว่าตนเองเป็น นักปราชญ์โกรธจนควันออกหู

พูดตามตรง การที่เขาเผชิญหน้ากับการลอบสังหารของหมิงเจ๋อ เขายังไม่รู้สึกโกรธเท่ากับหมิงเจ๋อว่าเขาเป็นคนโกหก

เขาเป็นถึงตัวแทนของเทียนเต๋า!

เทียนเต๋านั้นประเสริฐกว่าทุกราชวงศ์บนโลก

ประเสริฐที่สุด!

เขาควรได้รับการเคารพและบูชาจากทุกคนในโลก!

แต่หมิงเจ๋อกลับกล้าหาว่าเขาเป็นคนโกหก?

แบบนี้มันไม่เป็นการดูหมิ่นสวรรค์และไม่ให้เกียรติพระเจ้างั้นหรือ!

เจตนาฆ่าที่นักปราชญ์มีต่อหมิงเจ๋อรุนแรงขึ้น

เขายืนอยู่ตรงนั้น แอบขับเคลื่อนพลังภายใน ใช้พลังภายในของเขาในการบังคับดาบเพื่อสังหารหมิงเจ๋อ

เห็นหมิงเจ๋อหลบการโจมตี นักปราชญ์ก็ปรับทิศทางโดยเร็ว

สรุปก็คือ ดาบนี้ของนักปราชญ์ ไม่ว่าหมิงเจ๋อจะหลบอย่างไรก็ไม่มีทางหลบพ้น

หลังจากผ่านการโจมตีไปสองสามครั้ง ความเร็วของหมิงเจ๋อลดลงอย่างเห็นได้ชัด ลมหายใจของเขาเริ่มปั่นป่วน เริ่มไม่สามารถต้านทานการโจมตีอันรุนแรงจากนักปราชญ์ได้

บัดซบที่สุด!

ทำไมเซียวเฉวียนถึงยังไม่เคลื่อนไหว?

หรือว่าเซียวเฉวียนไม่เชื่อคำพูดของหมิงเจ๋อ

ในขณะที่หมิงเจ๋อกำลังพยายามขัดขืน เขาอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมาว่า “เซียวเฉวียน เรื่องมาถึงตอนนี้แล้ว ข้าไม่มีความจำเป็นต้องโกหกเจ้า นักปราชญ์เป็นคนชิงเลือดบริสุทธิ์ของกองทัพตระกูลเซียวไปจริงๆ”

“ส่วนเขาชิงไปเพื่ออะไร เรื่องนั้นคงต้องถามเขาเอง”

นักปราชญ์ทำทุกสิ่งอยู่บนพื้นฐานของความลับ การที่หมิงเจ๋อจะรู้เหตุผลที่นักปราชญ์ชิงเลือดบริสุทธิ์ของกองทัพตระกูลเซียวไปนั้นเป็นเรื่องที่ยากจะเกิดขึ้น

และเซียวเฉวียนในตอนนี้ก็เริ่มมีปฏิกิริยา การหลอกลวงของหมิงเจ๋อนั้นเป็นไปอย่างสมบูรณ์ ถึงขั้นที่สามารถสร้างความสงสัยให้กับเซียวเฉวียนได้

กล่าวคร่าวๆ ว่า มันค่อนข้างมีความน่าเชื่อถือ

ได้ยินเช่นนั้น มุมปากของเซียวเฉวียนยกตัวขึ้นด้วยรอยยิ้มอันเยือกเย็น แต่ก็ไม่ได้เคลื่อนไหวแต่อย่างใด

หมิงเจ๋อคิดว่าเซียวเฉวียนหลอกง่ายขนาดนั้นจริงๆ หรือ?

ไม่ต้องพูดถึงเหตุใดนักปราชญ์จึงไม่ได้อยู่ในรายชื่อผู้ต้องสงสัยของเซียวเฉวียน ถึงต่อให้อยู่เซียวเฉวียนก็ไม่มีทางฟังคำพูดของหมิงเจ๋อ และลงมือกับนักปราชญ์ในเวลาเช่นนี้เพื่อทำให้หมิงเจ๋อได้มีโอกาสได้หนีไปทางอ้อม

เป้าหมายของเซียวเฉวียนในวันนี้คือการยืมมือนักปราชญ์เพื่อสังหารหมิงเจ๋อ เช่นนั้นเซียวเฉวียนจะต้องทำให้นักปราชญ์สังหารหมิงเจ๋อให้สำเร็จ จะปล่อยให้เหตุผลข้างๆ คูๆ ส่งผลกระทบกับแผนการของเซียวเฉวียนไม่ได้

หากต้องการสังหารนักปราชญ์ มันก็ยังไม่ใช่เวลานี้

หากต้องการสังหารนักปราชญ์ เซียวเฉวียนไม่มีทางเคลื่อนไหวเพราะคำพูดเพียงไม่กี่คำของหมิงเจ๋อ

เซียวเฉวียนยังคงพูดคำเดิม “หมิงเจ๋อ เจ้าเลิกพยายามได้แล้ว มันเปล่าประโยชน์ ดูแลตัวเองให้ดีเถอะ”

ความหมายของมันก็คือ ฆ่าจะสังหารใครหรือไม่ ทั้งหมดมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเจ้า

เจ้าทำไม่ได้แม้แต่จะปกป้องตัวเอง เหตุใดจะต้องหวังดีสนใจเรื่องคนอื่นถึงขนาดนั้น?

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของหมิงเจ๋อก็มืดมนลงในทันใด มืดมนจนมีน้ำตาไหลออกมา “ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี!”

ต้องบอกเลยว่า เซียวเฉวียนไม่ใช่คนที่หลอกง่ายเลยจริงๆ

มุมปากของนักปราชญ์ยกขึ้นด้วยรอยยิ้มอันภาคภูมิใจ

ฮ่าๆ

ดูเหมือนว่าเซียวเฉวียนจะไม่เชื่อในคำพูดของหมิงเจ๋อ

แบบนี้ก็ดี เขาจะได้ไม่ต้องกังวลว่าเซียวเฉวียนจะยื่นมือเข้ามายุ่งเกี่ยวกับการต่อสู้

เขามองไปยังหมิงเจ๋อด้วยท่าทางชั่วร้าย เจ้าเด็กคนนี้ยอดเยี่ยม ถึงขั้นกล้าสาดน้ำสกปรกใส่ข้า!

มาดูกันว่าข้าจะจัดการกับเจ้าอย่างไร!

เมื่อคิดเช่นนั้น นักปราชญ์จับดาบด้วยมือข้างหนึ่ง พุ่งตรงไปยังร่างของหมิงเจ๋อ จากนั้นก็นำมืออีกข้างหนึ่งเข้าไปหยิบเข็มพิษออกมาและปาออกไปในทิศทางที่หมิงเจ๋ออยู่

การโจมตีสองชั้นทำให้หมิงเจ๋อค่อนข้างไร้พลังที่จะต่อต้าน

จ้องมองท่าทางแห่งความเจ็บปวดของหมิงเจ๋อ รอยยิ้มแห่งความเย้ยหยันปรากฏขึ้นมาตรงมุมปากของเซียวเฉวียน

การสิ้นสุดของหมิงเจ๋อสอดคล้องกับความปรารถนาของเซียวเฉวียนมาก

แต่พูดไปพูดมา ยังไงก็ต้องขอบคุณทักษะที่ยอดเยี่ยมของเซียวเฉวียนที่สามารถหลีกเลี่ยงแผนการของนักปราชญ์ได้อย่างง่ายดาย

ไม่อย่างนั้น หากถูกเข็มพิษของนักปราชญ์ แม้ว่าผนึกจูเสินจะสามารถถอนพิษได้ แต่เซียวเฉวียนก็ต้องทนทุกข์ทรมานกับความเจ็บปวดไม่น้อย

ต้องบอกเลยว่านักปราชญ์ผู้นี้โหดเหี้ยมจริงๆ

เมื่อหมิงเจ๋อถูกเข็มพิษ นักปราชญ์ก็เก็บดาบของเขา

ทำให้หมิงเจ๋อตายอย่างทุกข์ทรมานบนพื้นเช่นนี้ได้ นักปราชญ์ก็ไม่มีความจำเป็นต้องใช้ดาบในการสังหารหมิงเจ๋อเพื่อให้เขาตายอย่างสุขใจ

แบบนี้ดีแล้ว ปล่อยให้เขาได้ลิ้มรสความทรมานและตายไปอย่างช้าๆ กับผลของเข็มพิษ!

เวลาผ่านไป เสียงร้องครวญครางของหมิงเจ๋อก็ดังขึ้นด้วยเช่นกัน

“เอือก! เอื๊อก...!”

“เจ้าคนหลอกลวง! กล้าทำกับองค์ชายอย่างข้าเช่นนี้! เจ้าไม่มีทางตายดีแน่!”

เมื่อความเจ็บปวดพุ่งขึ้นไปถึงขีดสุด หมิงเจ๋อก็อดไม่ได้ที่จะสาปแช่งออกมา “ข้าจะสาปแช่งเจ้า! ตายไปขอให้ตกนรกขุมที่ 18 และไม่อาจกลับมาเกิดได้อีกตลอดกาล!”

แทนที่จะยอมทุกข์ทรมานอยู่ฝ่ายเดียว คงไม่สู้การสร้างความสุขให้กับตนเองสักเล็กน้อยโดยการทำให้นักปราชญ์โกรธ

แต่น่าเสียดาย นักปราชญ์ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงแห่งความเย้ยหยัน “ข้าจะตายดีหรือไม่ น่าเสียดาย เจ้าคงไม่มีโอกาสได้เห็น!”

นักปราชญ์ไม่ได้เป็นอย่างที่หมิงเจ๋อหวัง ไม่ปล่อยให้เขาตายอย่างสุขใจ

จากนั้นนักปราชญ์ก็หันไปอีกด้านหนึ่ง ตะโกนด้วยเสียงอันเยือกเย็น “เจ้านายของพวกเจ้าใกล้จะตายเต็มทนแล้ว!”

ยังจะสู้อยู่อีกงั้นหรือ?

เมื่อได้ยินเช่นนั้น องครักษ์เงาที่กำลังต่อสู้อยู่ก็เหลือบมองมาทางหมิงเจ๋อ

เมื่อเห็นหมิงเจ๋อนอนทุกข์ทรมาน ดิ้นทุรนทุรายอยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวด องครักษ์เงาคนหนึ่งก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา “องค์ชาย!”

ทั้งหมดเป็นเพราะพวกเขาไร้ความสามารถ ถูกองครักษ์ซ่อนเร้นเพียงแค่สี่คนเข้ามาพัวพันนานถึงเพียงนี้ ไม่อาจปลีกตัวออกไปได้ ไม่อาจปกป้ององค์ชายให้ดีได้

แม้กระทั่งตอนนี้ เหล่าองครักษ์เงาก็ยังไม่อาจปลีกตัวออกไปจากการพัวพันขององครักษ์ซ่อนเร้นได้ พวกเขาทำได้เพียงเฝ้ามองหมิงเจ๋อนอนอยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวด

หมิงเจ๋อตะโกนออกมาว่า “ช่วยข้า ช่วยข้าด้วย”

น้ำเสียงของเขาอ่อนแรงมาก