ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1760

เมื่อเซียวเฉวียนพูด เสวียนอวี๋ก็ลืมตาขึ้นและฟังการสนทนาของเซียวเฉวียนและซือหลิวอย่างเงียบๆ

เมื่อไม่ทันระวังซือหลิวก็หันความสนใจไปที่เสวียนอวี๋ เสวียนอวี๋ก็รู้ว่าเธอกำลังวางแผนอะไรอยู่

ท่านป้าเอ๋ย เจ้าช่วยสงบสติอารมณ์หน่อยได้หรือไม่?

มันจะสนุกไหมถ้าเด็กผู้หญิงดีๆ ใช้ชีวิตเหมือนผู้คลั่งไคล้วรยุทธ์?

เมื่อใดก็ตามที่เขามีเวลาว่าง เขาจะวิ่งมาที่นี่และรบกวนเสวียนอวี๋เพื่อสอนวรยุทธ์แก่เธอ

ทันทีที่เธอมีโอกาส เธอก็มุ่งเป้าไปที่เสวียนอวี๋โดยยังคงคิดที่จะให้เสวียนอวี๋สอนวรยุทธ์กับเธอ

โชคดีที่เธอไม่ใช่อัจฉริยะด้านวรยุทธ์ ไม่เช่นนั้น ด้วยความกระตือรือร้นที่จะเรียนรู้เสวียนอวี๋จะได้เรียนรู้ทักษะพิเศษทั้งหมดของเขาไม่ช้าก็เร็ว

เสวียนอวี๋กลัวเธอแล้วจริงๆ และแอบมองเซียวเฉวียนเพื่อขอความช่วยเหลือ

เธอเป็นพนักงานของเซียวเฉวียน และคำพูดของไม่มีใครมีประสิทธิภาพมากกว่าของเซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนแสร้งทำเป็นไม่รับสัญญาณของเสวียนอวี๋ หลับตาของเขาและนั่งสมาธิต่อไป

ข้าหมายความว่าเจ้าต้องคิดทางออกเอง

เสวียนอวี๋อดไม่ได้ที่จะดุเซียวเฉวียนอย่างลับๆ เนื่องจากขาดคุณธรรม

ซือหลิวยังคงมองเสวียนอวี๋อย่างโหยหา

เหมือนแมวเห็นปลาแล้วโลภมาก

แต่สิ่งที่ซือหลิว สนใจจริงๆ คือทักษะของเสวียนอวี๋

เสวียนอวี๋อดไม่ได้ที่จะกลอกตาและพูดอย่างใจเย็นว่า "พี่ซือหลิว ช่วยสงบสติอารมณ์หน่อยได้ไหม?"

ซือหลิวรู้สึกตื่นเต้นทันที และเธอก็พูดอย่างติดตลกว่า "ศิษย์พี่ โปรดช่วยที ช่วยสอนข้าหน่อยสิ”

ขณะที่เจ้าอยู่ที่นี่ ข้าสามารถเรียนได้เท่าที่ต้องการ

ข้าจะทิ้งโอกาสที่หายากเช่นนี้ได้อย่างไร?

หลังจากพูดอย่างนั้น ซือหลิวก็ก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว เอื้อมมือออกไปจับแขนของเสวียนอวี๋เพื่อทำตัวออดอ้อน

เสวียนอวี๋สามารถเห็นสิ่งที่เธอต้องการทำได้อย่างรวดเร็ว เขายืนขึ้น และก้าวถอยหลังอย่างระมัดระวังและพูดว่า "หยุด! ชายหญิงไม่ควรแตะเนื้อต้องตัวกันได้"

“เฮ้อ!"

ซือหลิวอดไม่ได้ที่จะปิดปากของเธอด้วย ยิ้มแล้วพูดว่า "ศิษย์พี่ ถ้าเจ้าสัญญากับ ข้า ข้าจะไม่รบกวนเจ้า“

”ไม่เช่นนั้น"

ซือหลิวก็ก้าวไปข้างหน้า

เสวียนอวี๋รีบยื่นมือออกไปเพื่อหยุด "หยุด อย่าเข้ามา"

"ข้าตกลง"

เขากลัวซือหลิวจริงๆ

จะมีผู้หญิงที่ดื้อดึงเช่นนี้ในโลกนี้ได้อย่างไร?

จะมีผู้หญิงที่หมกมุ่นอยู่กับวรยุทธ์ในโลกนี้ได้อย่างไร?

การสนทนาระหว่างทั้งสองทำให้เซียวเฉวียนอดไม่ได้ที่จะแอบยิ้ม

มันเหมือนกับสิ่งหนึ่งที่ดึงอีกสิ่งหนึ่งลงมา

เสวียนอวี๋ผู้ใหญ่ตัวน้อยผู้โดดเดี่ยวและห่างเหินมาโดยตลอดไม่กลัวสิ่งใดๆ แต่เขากลัวที่จะถูกผู้หญิงเข้าไปพัวพัน มันตลกจริงๆ

เมื่อไม่สามารถทนต่อความยุ่งยากของซือหลิวได้ เสวียนอวี๋ก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องลองใช้มือของเขาเอง

เมื่อเห็นเช่นนี้ ซือหลิวก็รู้สึกชื่นชมอย่างมาก

แม้ว่าซือหลิวจะไม่ใช่อัจฉริยะด้านวรยุทธ์ แต่เธอก็มีความทรงจำที่ดีเยี่ยม มีความทรงที่ว่าเห็นแล้วจำได้แม่นเป็นดีพิเศษ

เธอจำทุกสิ่งที่เสวียนอวี๋สอนเธอไว้ในใจ หากเธอไม่เข้าใจบางสิ่ง เธอก็นึกถึงและอนุมานต่อไป

อย่างไม่เหน็ดเหนื่อย

ไม่มีอะไรยากในโลก ตราบใดที่ยังมีคนที่เต็มใจ

ซือหลิวรู้ดีว่าพรสวรรค์ของตนเองไม่ได้สูงนัก แต่ความสามารถเหล่านี้ชดเชยได้ด้วยการพยายามหนัก

ดังนั้นด้วยคำแนะนำของอาจารย์ชื่อดังเสวียนอวี๋และการทำงานหนักของเธอเอง วรยุทธ์ของซือหลิวจึงพัฒนาขึ้นอย่างมากในเวลาเพียงครึ่งเดือน

ความแข็งแกร่งภายในได้รับการปรับปรุงอย่างมากเช่นกัน

ซือหลิวรู้สึกมีความสุข

ในช่วงเวลานี้เซียวเฉวียนได้เห็นความพยายามของซือหลิว

เดิมทีเขาปล่อยให้ซือหลิวฝึกวรยุทธ์โดยให้ซือหลิวสามารถปกป้องตัวเองได้

ไม่จำเป็นถึงขั้นใหเซือหลิวจะต้องเชี่ยวชาญเทคนิคปารส่งสารระยะทางกว่าพันไมล์

ข้าไม่ได้คาดหวังว่าซือหลิวจะจริงจังและพยายามอย่างหนักขนาดนี้

คราวนี้เซียวเฉวียนทำสิ่งเลวร้ายด้วยความตั้งใจดีจริงๆ

ถูกบังคับให้เปลี่ยนสตรีที่อ่อนแอให้กลายเป็นสตรีผู้แข็งแกร่ง

แต่เรื่องก็จบลง เซียวเฉวียนไม่ได้หยุด แค่ปล่อยให้ซือหลิวทำต่อไป!