ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1761

ตอนนี้ เว่ยหงและเว่ยหยานไม่เข้าใจว่าทำไมย่าเหยียนจึงขอให้พวกเขาดึงแก่นเลือดพิสุทธิ์จากกองทหารตระกูลเซียว

แม้ว่าพวกเขาจะอยากรู้จริงๆ แต่ย่าเหยียนก็เป็นคนเข้มงวดมากที่จะทำให้ใครก็ตามที่เห็นเธอหวาดกลัว โดยปกติแล้ว พวกเขาไม่กล้าถามอะไรและทำได้เพียงทำตามที่เธอบอกเท่านั้น

ขณะนี้ซินเจียงอยู่ในความสับสนวุ่นวาย เว่ยหงและเว่ยหยานก็สูญเสียอำนาจและกลายเป็นอาชญากรที่ต้องการตัว การตามหาย่าเหยียนอาจไม่ง่ายนัก

แต่ไม่ว่าจะยากแค่ไหนก็ยังต้องหาให้เจอ

วิธีเดียวที่จะจัดการกับเซียวเฉวียนคือการผนึกกำลังกับย่าเหยียน

สิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือไป๋ฉี่กำลังค้นหาที่อยู่ของพวกเขาทุกที่

พูดตรงๆ หลังจากได้ยินว่ากองทัพฉินเอาชนะกองทัพของเจ้าครองนครได้ เขารู้ว่าเจ้าครองนครจากไปแล้ว เขาต้องการคลายความกังวลของเซียวเฉวียน และรับใช้ราชสำนัก ดังนั้นเขาจึงเรียนรู้กลอุบายของเซียวเฉวียน ไป ถึงวังเจ้าครองนครที่เซียวเฉวียนไม่เคยไป เพื่อล้างสมองทหารองครักษ์และทหารในวัง

แนะนำให้พวกเขาวางอาวุธและยอมจำนนต่อราชสำนัก

เป็นเรื่องบังเอิญเมื่อเว่ยหยานกลับไปที่รัฐชิงโจว ไป๋ฉี่ยังคงอยู่ในพระราชวังรัฐชิงโจว

ดังนั้นเว่ยหยานไม่สามารถช่วยครอบครัวของเขาจากไป๋ฉี่ได้ แต่ยังดึงดูดความสนใจของไป๋ฉี่อีกด้วย

หลังจากที่ผู้คนที่ราชสำนักส่งมามาถึงชิงโจว ไป๋ฉี่ก็เริ่มค้นหาที่อยู่ของเว่ยหยาน

เว่ยหยานกลับมาแล้ว ซึ่งหมายความว่า เว่ยหง ก็กลับมาเช่นกัน

ตามเบาะแสนี้ไป๋ฉี่ไปที่รัฐหวู่โจวก่อนเพื่อตรวจสอบสถานการณ์

เมื่อรู้ว่าครอบครัวของเว่ยหง ก็อยู่ในมือของราชสำนักเช่นกัน ไป๋ฉี่จึงสรุปว่า เว่ยหงและเว่ยหยานจะต้องยังอยู่ใกล้ๆ

ท้ายที่สุดแล้ว ใครก็ตามที่มีสายตาที่เฉียบแหลมสามารถเห็นได้ว่าพวกเขากลับมาที่นี่เพื่อครอบครัวของพวกเขา

ครอบครัวนี้ยังไม่ได้รับการช่วยเหลือ ดังนั้น พวกเขาจึงไม่ยอมจากไปง่ายๆ

แน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่ไป๋ฉี่จะปล่อยให้พวกเขาประสบความสำเร็จ แต่การรอและรอก็ไม่ใช่คำตอบ

ท้ายที่สุดแล้วสองคนนี้มีความรู้และฉลาดมาก

หากพวกเขาเห็นว่าศาลไม่มีเจตนาที่จะทำร้ายครอบครัวของพวกเขา พวกเขาจะจากไปอย่างสบายใจ

โลกนี้ใหญ่มากจนไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหาคนสองคน

ดังนั้นไป๋ฉี่ยังคงต้องตามหาพวกเขาในขณะที่พวกเขายังอยู่ใกล้ๆ

อย่างไรก็ตาม ที่อยู่ของพวกเขาทั้งสองนั้นเป็นความลับมากจริงๆ ไป๋ฉี่สอบถามตลอดทางและถามทุกคนที่เขาพบแต่เขาก็ยังไม่ได้รับคำตอบอะไรเลย

ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับชายสองคนนี้

อย่างไรก็ตาม ด้วยความเร็วของไป๋ฉี่และความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับรัฐชิงโจวและรัฐหวู่โจวเขาตรวจหาสถานที่ทั้งหมดที่เขาคิดว่าเว่ยหงและเว่ยหยานอาจซ่อนตัวอยู่อย่างรวดเร็ว

แต่ก็ยังไม่พบร่องรอยของทั้งสองคน

ไป๋ฉี่จึงอดไม่ได้ที่จะขยายขอบเขตการค้นหาของเขา

ด้วยสถานการณ์ที่แปลกประหลาดผสมผสานกัน ไป๋ฉี่ก็มาถึงบริเวณที่เว่ยหงและเว่ยหยานซ่อนตัวอยู่

ไป๋ฉี่ตรวจสอบพื้นที่โดยรอบและไม่พบสิ่งผิดปกติ ดังนั้นเขาจึงเตรียมออกเดินทาง

ทันทีที่เขาหันกลับไป ทันใดนั้นเขาก็เห็นร่องรอยของการถูกเหยียบย่ำบนหญ้าบนพื้น

ไป๋ฉี่อดไม่ได้ที่ดวงตาของเขาสว่างขึ้น และเขาก็คุกเข่าลงเพื่อค้นหาเบาะแส

เขามองอย่างละเอียด และพบรอยรองเท้าจางๆ บนใบหญ้า

เห็นได้ชัดว่ามีคนอยู่ที่นี่

ไม่มีผู้คนอาศัยอยู่บนภูเขาแห้งแล้งแห่งนี้เป็นระยะทางสิบไมล์ ไม่ว่าจะเป็นการตัดไม้ฟืนหรือการล่าสัตว์ก็ไม่ควรมีใครมาที่นี่

ในถิ่นทุรกันดาร หมอกจะหนาทึบในตอนกลางคืน และโดยทั่วไปแล้วหยดน้ำค้างจะชะล้างฝุ่นบนใบไม้ออกไป

ดังนั้น ไป๋ฉี่จึงอนุมานได้ว่า รอยเท้านี้ถูกสร้างขึ้นใหม่

กล่าวอีกนัยหนึ่ง วันนี้มีคนมาที่นี่

ไป๋ฉี่ต้องการหาเบาะแสเพิ่มเติม แต่พบว่ามีเพียงที่นี่เท่านั้นที่มีร่องรอยของการถูกเหยียบย่ำ

อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ทำให้ไป๋ฉี่แน่ใจว่าคนที่มาที่นี่คือคนที่มีวรยุทธ์ไม่ใช่คนธรรมดา

รอยเท้านี้อาจจะเป็นฐานชั่วคราวของเขา

สำหรับผู้ที่จะมาที่ถิ่นทุรกันดารนี้ ไป๋ฉี่มีคำตอบที่คลุมเครืออยู่ในใจ

ถูกต้อง เขาสงสัยว่า เว่ยหงและเว่ยหยานซ่อนตัวอยู่ในบริเวณนั้น

ดังนั้น ไป๋ฉี่จึงล็อคขอบเขตการค้นหาในบริเวณนี้

หอคอยเหลียนเซียง ซินเจียง

ในที่สุดเซียวเฉวียนก็ได้ข่าวว่า กองทัพต้าเว่ยได้ยึดครองพื้นที่ซินเจียงทั้งหมดแล้ว

ยอดเยี่ยม!

บทสนทนาแบบนี้เป็นการดูหมิ่นไป๋ฉี่เล็กน้อย

ถ้าเรากลับไปตามหาเว่ยหงและเว่ยหยานก่อน นักปราชญ์อาจจะนิ่งเฉยมาหลายวันแล้ว และอาจสร้างปัญหาและฆ่าผู้คนต่อไป ซึ่งนำอันตรายมาสู่ผู้บริสุทธิ์

การมีศัตรูมากเกินไปอาจทำให้เซียวเฉวียนมีปัญหาในการเลือกได้

หลังจากชั่งน้ำหนักทุกอย่างแล้ว เซียวเฉวียนก็ตัดสินใจไปที่ภูเขาจงหนานก่อน

ท้ายที่สุดแล้วชีวิตมนุษย์ก็มีความสำคัญ

ผู้ชายคนนั้นไป๋ฉี่เป็นคนซื่อสัตย์ ไม่มีความคิดใดๆ

เมื่อถึงเวลาไปพบไป๋ฉี่ เพียงแค่ขอโทษเขา

อย่างไรก็ตามเซียวเฉวียนสามารถจินตนาการถึงฉากที่เซียวเฉวียนขอโทษไป๋ฉี่ได้แล้ว

ไม่กล่าวถึงอย่างอื่น คงจะทำให้ไป๋ฉี่ทำอะไรไม่ถูกอย่างแน่นอน

ฮ่าฮ่าฮ่า!

โดยไม่ต้องกังวลใจอีกต่อไป เซียวเฉวียนก็พร้อมที่จะออกเดินทางสู่ภูเขายงหนาน

แต่ก่อนจะจากไปต้องทักทายซือหลิวก่อน

เมื่อได้ยินว่าเซียวเฉวียนกำลังจะจากไปในไม่ช้า ซือหลิวก็ดูอาลัยอาวรณ์

แน่นอนว่า เธอไม่อยากจากเสวียนอวี๋ และเธอก็ปรารถนาวรยุทธ์ที่ยอดเยี่ยมของเสวียนอวี๋

ซือหลิวกระพริบตาแล้วพูดด้วยรอยยิ้มเต็มเปี่ยมว่า "นายท่าน ข้าขอยื่นข้อเสนอกับท่านหน่อยได้หรือไม่?"

ไม่จำเป็นต้องพูด เซียวเฉวียนก็รู้ว่าซือหลิวกำลังวางแผนอะไร เซียวเฉวียนยิ้มเบาๆ และพูดว่า "ถามเขาเอง ถ้าเขาเต็มใจ ข้าจะไม่คัดค้าน"

ซือหลิวมองด้วยความไม่เชื่อ "จริงหรือ?"

เซียวเฉวียนพยักหน้าและพูดว่า "อืม จริง"

มันเป็นความสามารถของเจ้าที่จะทำให้เสวียนอวี๋อยู่ต่อ

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ซือหลิวก็มองเสวียนอวี๋ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าราวกับว่าเธอมั่นใจในชัยชนะ

ก่อนที่เธอจะพูดได้ เสวียนอวี๋ก็เป็นผู้ริเริ่ม ขัดจังหวะเธอ "พี่ซือหลิว อย่าแม้แต่จะคิดเชียว!"