ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1786

ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อสองพี่น้องเว่ยหงถูกไฟคลอก ทั้งหอปี๋เซิ่งและบ่อนพนันก็ถูกเผาไปด้วย

ในช่วงระยะเวลาที่ปิดการค้า เซียวเฉวียนประสบกับการสูญเสียรายได้จำนวนมาก

เซียวเฉวียนพูดอย่างเย็นชา “มันไหม้มานานกว่าครึ่งเดือนแล้ว”

กลับมาหัวข้อเดิม เซียวเฉวียนถามว่า “เจ้าหมายถึง เจ้าเห็นนักปราชญ์และเสวียนจิ้งในอันหยวน?”

ชิงหลงพยักหน้าและพูดว่า “อื้ม เป็นพวกเขาจริงๆ”

อย่างไรก็ตาม เพื่อไม่เป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่น ชิงหลงไม่ได้ตั้งใจที่จะต่อสู้กับพวกเขา แต่พวกเขากลับไม่ต้องการให้ชิงหลงค้นพบจึงซ่อนตัวไว้

กล่าวอีกนัยหนึ่ง นักปราชญ์อาจรู้สึกว่าชิงหลงไม่เห็นเขาและเสวียนจิ้ง

แม้ว่าพวกเขาทั้งสองจะซ่อนตัวอยู่ แต่ก็ยังเป็นไปได้ว่าพวกเขายังอยู่ในอันหยวน

แต่การปรากฏตัวของพวกเขาในอันหยวนแสดงให้เห็นว่านักปราชญ์ยังคงต้องการฆ่าผู้คนเพื่อฝึกฝนต่อไป

หลังจากที่ทาสคุนหลุนทั้งหมดในอันหยวนถูกอพยพออกไปแล้ว นักปราชญ์ก็ต้องค้นหาสถานที่ที่เหมาะสมสำหรับเขาอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากนักปราชญ์ได้ตั้งเป้าหมายของเขาไว้ที่อันหยวนก่อนหน้านี้ นั่นหมายความว่าเขาดูถูกนักรบธรรมดาทั่วไป

ดังนั้น เว้นแต่มีความจำเป็นจริงๆ คนที่มีวรยุทธ์ธรรมดาๆ จะไม่ตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิต

เมื่อคิดจากนี้ บางทีนักปราชญ์อาจติดตามที่อยู่ของทาสคุนหลุน และฆ่าทาสคุนหลุนต่อไปเพื่อปูทาง

หรือเขาจะเอื้อมมือออกไปที่ภูเขาคุนหลุนอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม หากเซียวเฉวียนเป็นนักปราชญ์เซียวเฉวียนก็ยังเลือกที่จะฆ่าทาสคุนหลุน ท้ายที่สุดความสนใจที่ทาสคุนหลุนได้รับนั้นค่อนข้างน้อย

ตอนนี้ยังกระจัดกระจาย

ซึ่งจะทำให้นักปราชญ์ก่ออาชญากรรมได้ง่ายขึ้น

ความคิดของชิงหลงสอดคล้องกับของเซียวเฉวียน

ดังนั้น สิ่งสำคัญในตอนนี้คือการให้ความสนใจอย่างใกล้ชิดกับสถานการณ์ในฝั่งทาสคุนหลุน

โชคดีที่ทาสคุนหลุนกระจายตัวอยู่ในรัฐหลักๆ ทั้งเจ็ดรัฐและไม่ได้อยู่รวมตัวกัน นักปราชญ์จะต้องใช้เวลาและความพยายามพอสมควรในการค้นหาที่อยู่ของพวกเขา

นอกจากนี้ จะมีชาวบ้านจำนวนมากอยู่ใกล้ๆ ที่ทาสคุนหลุนตั้งอยู่ ถ้านักปราชญ์ฆ่าใครซักคน เขาก็จะมีความกังวลอยู่เสมอ เพราะกลัวว่าคนอื่นจะเห็นเขา

ท้ายที่สุดแล้วเดินอยู่แถวแม่น้ำ รองเท้าจะไม่เปียกได้อย่างไร?

นักปราชญ์มีชีวิตอยู่มาหลายสิบปี ดังนั้นเขาจึงเข้าใจความจริงข้อนี้โดยธรรมชาติ

กล่าวอีกนัยหนึ่ง มีความเป็นไปได้มากที่นักปราชญ์จะอยู่ในอันหยวนชั่วขณะหนึ่งก่อนที่เขาจะเลือกเป้าหมาย

ดังนั้นเซียวเฉวียนจึงพูดอย่างเย็นชา "ไปที่อันหยวนกันเถอะ"

คราวนี้เซียวเฉวียนทำการเดิมพันที่ถูกต้องจริงๆ นักปราชญ์และเสวียนจิ้งยังคงอยู่ในอันหยวนจริงๆ

ก่อนหน้านี้ นักปราชญ์ได้เห็นชิงหลง จึงพาเสวียนจิ้งซ่อนตัว

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ซ่อนตัวอยู่ไกลนัก แต่ซ่อนอยู่ในตำแหน่งที่ชิงหลงไม่สามารถมองเห็นเขาได้ โดยจับตาดูทุกย่างก้าวของชิงหลง

นักปราชญ์เห็นเพียงชิงหลงเหลือบมองไปรอบๆ จากนั้นก็ออกจากอันหยวน

เขาไม่ได้กลับมาเป็นเวลานาน ดังนั้นนักปราชญ์จึงคิดว่าชิงหลงไม่ได้สังเกตเห็นเขาและเสวียนจิ้งเลย

พวกเขาทั้งสองปักหลักอย่างกล้าหาญในอันหยวน

ด้วยบารมีของนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ ทักษะการปรุงอาหารของเสวียนจิ้งพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว

ท้ายที่สุดแล้ว ทักษะการปรุงอาหารของเสวียนจิ้งพัฒนาขึ้นมากจริงๆ

แม้ว่าอาหารที่เขาทำจะไม่อร่อย แต่ก็สามารถรับประทานได้

มันไม่เหมือนอาหารรสชาติแย่ที่เคยทำมาก่อน

อย่าว่าจะรับประทานเลย ทนดูไม่ไม่ได้ด้วยซ้ำ

อาจเป็นชนิดที่แม้แต่สุนัขก็ไม่อยากจะชำเลืองมอง

ตอนนี้เป็นเวลาอาหารกลางวัน นักปราชญ์กำลังรับประทานอาหารที่ปรุงโดยเสวียนจิ้ง สีหน้าของเขาเป็นเหมือนปกติ แต่ทว่าเงียบโดยไม่พูดอะไรสักคำ

เสวียนจิ้งถามอย่างระมัดระวัง “อาจารย์ อาหารของวันนี้เป็นอย่างไรบ้าง?”

นักปราชญ์ยกเปลือกตาขึ้น เหลือบมองเสวียนจิ้งอย่างแผ่วเบา แล้วพูดว่า “ก้าวหน้าอย่างมาก แต่ยังพัฒนาได้อีก“