ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1795

หากเถ้าแก่สามารถเปิดโรงเตี๊ยมได้ที่นี่ การติดต่อกับผู้คนจะต้องครอบคลุมรอบคอบอย่างมาก

นอกจากนี้ เซียวเฉวียนยังเห็นว่าการค้าของโรงเตี๊ยมก็ดีเช่นกัน ผู้คนที่เข้าออก โดยทั่วไปก็ทักทายเถ้าแก่ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเถ้าแก่ก็ได้รับความนิยมอย่างมากเช่นกัน

บางทีเถ้าแก่อาจมีความสัมพันธ์กับเจ้าของที่ดินในท้องถิ่น และเซียวเฉวียนคิดว่าควรขอให้เขาเป็นผู้นำ

นั่นคือวิธีการตัดสินใจ

สังเกตอีกครั้งหากไม่มีปัญหาอื่นๆ ร้อยละเก้าสินเก้าอยู่ที่นี่

เมื่อเห็นท่าทางครุ่นคิดของเซียวเฉวียนในตอนนี้ เจี้ยนจงก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่า "เหล่าเซียว เจ้าสนใจสถานที่แห่งนี้หรือ?"

เซียวเฉวียนพยักหน้าและให้คำตอบเชิงบวกแก่เจี้ยนจง

ไม่ใช่ว่าเจี้ยนจงที่สะกิดเซียวเฉวียน แม้แต่ชิงหลงก็รู้สึกว่าค่อนข้างน่าสงสัยเล็กน้อยว่าพวกเขาจะได้รับสิทธิ์ใช้สถานที่นี้

ชิงหลงอดไม่ได้ที่จะแนะนำว่า "ใต้เท้าเซียว ทำไมเราไม่ลองมองหาที่อื่น บางทีอาจมีสถานที่ที่เหมาะสมกว่านี้"

แต่เซียวเฉวียนกลับตกหลุมรักสถานที่แห่งนี้

ดูสิมีลำธารใสอยู่อีกด้านหนึ่งของเนินเขา

การใช้น้ำสะดวกมาก

ไปตามกระแส มันก็ควรจะเป็นแบบนั้น

แม้ว่าสิ่งที่เซียวเฉวียนพูดจะสมเหตุสมผลมาก แต่ชิงหลงก็ยังรู้สึกว่าพวกเขาควรหาที่อื่น

สถานที่แห่งนี้ดูดีมาก และมีทุ่งนามากมาย เรียกได้ว่าเป็นวัวเงินสดสำหรับเจ้าของที่ดิน เจ้าของที่ดินสามารถยกให้เซียวเฉวียนได้หรือไม่?

ไม่น่าเป็นไปได้

เซียวเฉวียนไม่เห็นด้วย เขายิ้มเบาๆ และพูดว่า "ข้าแค่อยากทำสิ่งที่ท้าทาย"

ในตอนแรกทุกคนคิดว่าเว่ยเชียนชิวเป็นยักษ์ และรู้สึกว่าเซียวเฉวียนต่อกรกับเว่ยเชียนชิว เพียงแต่โง่เขลาและไม่รู้ความเป็นความตาย

ในตอนแรก เมื่อเซียวเฉวียนบอกว่าเขาต้องการทำลายผนึกจูเสินที่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้

ทุกคนต่างบอกว่าผนึกจูเสินมีหน้าที่ทำลายเซียวเฉวียน

เป็นผลให้เว่ยเชียนชิวพ่ายแพ้โดยเซียวเฉวียนและผนึกจูเสินก็ "ถูกทำลาย" โดยเซียวเฉวียนเช่นกัน

สิ่งที่เป็นไปไม่ได้เหล่านี้เกิดขึ้นได้ด้วยเซียวเฉวียน

มันเป็นเพียงการต่อสู้กับเจ้าของที่ดินเพียงไม่กี่คน มันไม่ง่ายไปกว่าการต่อสู้กับเว่ยเชียนชิวและผนึกจูเสิน

ยิ่งไปกว่านั้นเซียวเฉวียนในปัจจุบันไม่ใช่เซียวเฉวียนคนเก่าอีกต่อไป

เมื่อสัมผัสได้ว่าเซียวเฉวียนกำลังจัดเตรียมมันอยู่ ผนึกจูเสินก็อดไม่ได้ที่จะสาปแช่งเซียวเฉวียนด้วยเสียงต่ำด้วยเสียงในใจของเขา "เจ้าเด็กน้อย! เจ้าภูมิใจมากใช่ไหม?"

เขาเอาแต่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

หากไม่ใช่เพราะการหลอกลวงของเซียวเฉวียน ผนึกจูเสินคงไม่ติดอยู่ในร่างของเซียวเฉวียน

อย่างไรก็ตาม นี่ถือได้ว่าเป็นความผิดพลาด

เซียวเฉวียนตอบด้วยน้ำเสียงในใจว่า "บรรพชน อย่าโกรธเลย ข้ายังบอกอีกว่า เจ้าผู้มีความสามารถอย่าสนใจรุ่นน้อง"

ฟังนะ สิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นเรื่องจริง ถ้าผนึกจูเสิน ยังคงพูดคุยกับเซียวเฉวียนเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยความถือสาหาความ ซึ่งหมายความว่าผนึกจูเสินนั้นผิด

เซียวเฉวียนไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะสามารถเรียนรู้การพูดคุยอย่างไม่เป็นธรรมได้โดยไม่ต้องมีอาจารย์

การเคลื่อนไหวนี้มีผลอย่างมากต่อผนึกจูเสิน เมื่อได้ยินคำพูด ผนึกจูเสินก็ส่งเสียง "ครวญคราง" จากนั้นจึงนิ่งเงียบ

เมื่อดูรูปลักษณ์ของเซียวเฉวียน เจี้ยนจงผู้รู้เรื่องราวภายใน ก็รู้แน่นอนว่าเซียวเฉวียนกำลังแข่งขันกับผนึกจูเสินอย่างลับๆ

เขาไอและส่งสัญญาณว่าเซียวเฉวียนควรพอได้แล้ว อย่าได้เมินพวกเขาไว้ที่นี่

เซียวเฉวียนรับความจริงใจของเจี้ยนจง เขาเหลือบมอง เจี้ยนจงเบาๆ จากนั้นหันไปหาชิงหลงและเสวียนอวี๋และยิ้มอย่างมีความหมาย "พวกเจ้าคิดอย่างไร?"

สิ่งที่ข้าเพิ่งพูดไปนั้นถูกต้องหรือไม่?

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ชิงหลงก็นิ่งเงียบ

ไม่มีอะไรจะบอกว่าถูกหรือผิด

พูดตามตรง ตามความเข้าใจของชิงหลงเกี่ยวกับเซียวเฉวียน เขารู้อย่างแน่นอนว่าขอเพียงแค่เซียวเฉวียนต้องการ เขาก็สามารถได้รับสิทธิ์ในการใช้ที่ดินได้

ท้ายที่สุดแล้วเซียวเฉวียนยังสามารถได้รับสิทธิ์การใช้งานทั่วไปของที่ดินในเกานกกระสาจากฮ่องเต้อีกด้วย

ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเซียวเฉวียนที่จะได้รับสิทธิการใช้ที่ดินจากเจ้าของที่ดินเหล่านี้

อย่างไรก็ตาม กระบวนการนี้อาจยุ่งยากเล็กน้อย

จากข้อมูลของชิงหลง รัฐมู่อวิ๋นนั้นใหญ่มากคงไม่ยากที่จะหาสถานที่อื่นที่เหมาะสำหรับการสร้างห้องศึกษาชิงหยวน